Οι άνθρωποι σταματάνε να δούνε το παζάρι. Τους κάνει εντύπωση μια τέτοια πρωτοβουλία...

Στήσαμε νωρίς τα πράγματα έξω από την εκκλησία του Αϊ Γιώργη, στην πλατεία του Κολωνού. Οι επαγγελματίες της περιοχής μας διευκολύνουν δίνοντάς μας ρεύμα για τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες του C.D., γλυκά και δώρα.

Σιγά – σιγά αρχίζουν να έρχονται και άνθρωποι. Μπορούσαν ελεύθερα και δωρεάν να πάρουν δώρα, να κεραστούν. Παρατηρούσα τις αντιδράσεις τους. Δεν ήξεραν ποιοι είμαστε και γιατί το κάνουμε αυτό. Ποιος μοιράζει δωρεά σήμερα; “Είσαστε της εκκλησίας;” ρωτάει ένας. “Της Ντόρας” ρωτάει κάποιος άλλος. Κάπου πρέπει να είμαστε. Κάπου έπρεπε να μας “χρεώσουν”. Η λέξη αλληλεγγύη μάλλον δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο.

Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που πλησίασαν. Τους είπαμε για την πρωτοβουλία της ΕΚΑΠ. Χαλάρωσαν. Πήραν παιδικά παιχνίδια, ρούχα, γλυκά, μας ευχήθηκαν.

Χριστούγεννα αύριο και χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό. Να νιώσουμε γιορτές. Βοήθησε πολύ η κρητική ρακή που μου έδωσε χθες ο Λευτέρης και το κρασί του Δημήτρη.

Στους ανθρώπους φαίνεται παράξενη μια τέτοια πρωτοβουλία. Την αρχή είναι καχύποπτοι. Δεν μπορεί, σου λέει, κάτι θα έχουν στο μυαλό τους. Πού να περάσει από το μυαλό τους πως το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μοιραστούμε λίγη χαρά μαζί τους τις γιορτές.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βλέπεις χαρούμενους, ευτυχισμένους ανθρώπους. Έξω από την όποια μιζέρια θέλουν να μας βάλουν οι κυβερνώντες.

Κάθισα περίπου μιάμιση ώρα εκεί και το χάρηκα. Ήπια τρία ποτηράκια ρακή, έφαγα τρία μανταρίνια που μας έφερε η Ματίνα, κουβέντιασα με ανθρώπους της γειτονιάς που έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου...

Όμορφη η πρωτοβουλία της ΕΚΑΠ σε δύσκολα χρόνια που ενώνουν την τοπική κοινωνία. Μπράβο σε όλους όσους συνεισέφεραν και βοήθησαν στην υλοποίηση της ιδέας.

Στην έθετη φωτογραφία: Και τα περιστέρια "τσίμπησαν" από τα μελομακάρουνά μας. Οι πάγκοι μας με τα δώρα έκαναν εντύπωση...