Απόγευμα Κυριακής πήγα μια βόλτα στο Σύνταγμα. Είχα ακούσει, είχα διαβάσει τόσα πράματα για το τι συμβαίνει εκεί κάθε απόγευμα, από την Τετάρτη 25/5 κι είχα δει στις ζωντανές συνδέσεις άλλα τόσα που ήθελα να έχω μια προσωπική άποψη για το τι γίνεται εκεί. Ήθελα να πάρω μια γεύση από το καινούριο που γεννιέται στο Σύνταγμα... Και το τόλμησα.

Χιλιάδες κόσμου στην πλατεία. Ετερόκλητα πρόσωπα χωρίς κοινά σημεία με ένα μόνο... Το θυμό απέναντι στους πολιτικούς. Εξιλαστήριο θύμα, η Βουλή που με κατεβασμένα τα ρολά στα τζάμια δέχεται καρτερικά τις μούντζες των περευρισκομένων. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Νέοι, μεγαλύτεροι και αρκετά μεγάλοι. Χωρίς κομματικές ταμπέλες αν και έχω την αίσθηση ότι εδώ υπάρχουν άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους.

Όλο και πιο πυκνό το πλήθος... Στην πλατεία κυκλοφορείς με δυσκολία. Το ίδιο και πάνω στο οδόστρωμα, μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη.. Ο δρόμος μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» αδιάβατος. Μόνο η Σταδίου κινείται αλλά κι εκεί «κόβουν» κάθε τόσο την κυκλοφορία. Ευτυχώς, παρά την ταλαιπωρία, οι οδηγοί δεν διαμαρτύρονται. Δείχνουν να περιμένουν καρτερικά. Καταλαβαίνουν... Μπροστά στη Βουλή άνθρωποι με κατσαρόλες και κουτάλια, τύμπανα και σφυρίχτρες δείνουν ένα τόνο στη συγκέντρωση...

Δείτε κόσμος μπροστά από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία».... Αδύνατον να περπατήσεις. Για να βρεθώ στην Αιόλου στο ύψος της Νίκη που είχα αφήσει τη μηχανή χρειάστηκε να κάνω το τετράγωνο Ακαδημίας, Βουκουρεστίου, Σταδίου... Παντού το αδιαχώρητο. Και πού ανήκει πολιτικά όλος αυτό ο κόσμος που ήρθε αυθόρμητα εδώ να εκφράσει την αγανάκτησή του; Παντού. Σε όλο το πολιτικό φάσμα. Κάποιοι από την οργανωτική επιτροπή απαγορεύουν στο ΚΚΕ (μ-λ) να μοιράζει με τραπεζάκι τις ανακοινώσεις του.

Φοβερή φιγούρα αυτός ο παππούς με την πικέτα κρεμασμένη στο λαιμό του. Περπατούσε αργά, συζητούσε με τους διαδηλωτές. Τον φωτογράφισα. Δεν αντέδρασε. Του φάνηκε φυσιολογικό να τραβήξει την προσοχή. Μα, γι' αυτό δεν κατέβηκε στο Σύνταγμα; Χωρίς εμφανή αστυνόμευση η συγκέντρωση. Ακόμα και οι αστυνομικοί μπροστά στον άγνωστο δεν είχαν κράνη κι ασπίδες. Με τις εξαρτήσεις τους είδαμε στη Μητροπόλεως. Κάτι καινούριο γεννιέται εδώ. Και θα 'χουμε να το λέμε αργότερα. Ήμουν κι εγώ εκεί...

Πρωινή εικόνα από την τηλεόραση του ΑΝΤ1. Κατάληψη και σήμερα από τους εργαζόμενους του ΟΤΕ...

Συγκέντρωση στην Γ' Σεπτεμβρίου πραγματοποιεί από νωρίς σήμερα το πρωί της, η Ομοσπονδία Εργαζομένων στον ΟΤΕ, που διαμαρτύρεται στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του οργανισμού. Όπως μετέδωσε ο ΑΝΤ1, περίπου 500 εργαζόμενοι έχουν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο του ΟΤΕ και δηλώνουν ότι θα παραμείνουν έως το μεσημέρι οπότε και θα καθορίσουν την περαιτέρω στάση τους.

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ έχει αποφασίσει σειρά κινητοποιήσεων, αντιδρώντας στις προθέσεις της κυβέρνησης για την πώληση του 16% των μετοχών που κατέχει το ελληνικό δημόσιο στον ΟΤΕ, αποχωρώντας έτσι τελείως από τη μετοχική σύνθεση του Οργανισμού.

Συγκεκριμένα, η ΟΜΕ-ΟΤΕ προχωρά: Την Πέμπτη, 2 Ιουνίου, σε πανελλαδική 24ωρη απεργία στον όμιλο ΟΤΕ και συγκέντρωση στις 13.00 στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Το Σάββατο 4 Ιουνίου θα συμμετάσχει στο συλλαλητήριο ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Την Πέμπτη 9 Ιουνίου θα πραγματοποιήσει 24ωρη πανελλαδική απεργία στον όμιλο ΟΤΕ και πανελλαδικό συλλαλητήριο. Νέα 24ωρη απεργία στις 15 Ιουνίου από κοινού με τις άλλες υπό ιδιωτικοποίηση δημόσιες επιχειρήσεις.

• Από το Fimotro.
  

Το δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου" της περασμένης εβδομάδας, τότε που το θέμα εγκληματικότητα στην Αθήνα "έπαιζε" πολύ... Τώρα το ενδιαφέρον έχει μεταφερθεί αλλού...

Ότι υπάρχει πολυκατοικία στην Ακαδημία του Πλάτωνα, κοντά στον Αϊ Γιώργη, που μένουν σε όλα τα διαμερίσματα της ηθοποιοί, υποθέτω το ξέρετε. Ποιοι ακριβώς μένουν εκεί δεν μας ενδιαφέρει... Πέρα από την προβολή στην καλλιτεχνική και επαγγελματική ζωή του,ς δικαιούνται να είναι στη σκιά όταν πρόκειται για την προσωπική τους ζωή.

Κι εμείς αυτό το σεβόμαστε. Αν σήμερα δίνουμε βήμα στον Αντώνη Λουδάρο, είναι γιατί ο ίδιος κάνει δηλώσεις σε ημερήσια εφημερίδα αναφερόμενος στην εμπειρία του ως κάτοικος της γειτονιάς.

Δεν λέει πρωτόγνωρα πράγματα. Κάποια από αυτά τα έχουμε βιώσει κι εμείς, άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο. Γεγονός είναι πως υπάρχουν προβλήματα. Όπως, άλλωστε, σε ολόκληρη την Αθήνα πια...

Ο Αντώνης είναι προσεκτικός. Δεν αναφέρεται στους μετανάστες με τους οποίους ζούμε αρμονικά μαζί. Το ζήτημα αστυνόμευσης αφορά τη γενικότερη κατάσταση.

Κι ευτυχώς δεν προκαλεί με τις δηλώσεις του. Ούτε ρατσισμός του βγαίνει, ούτε τίποτα. Κι αυτό δείχνει και το επίπεδο του ανθρώπου. Που δεν δυστάζει να διατυπώσει την άποψή του χωρίς φανατισμούς και υπερβολές.

Το “χρωστούσαμε” στην Ελένη και στο μωρό της που σήμερα είχε τα βαφτίσια του. Το όνομά του Νάσος (από τη γιαγιά του Αθανασία) και Αντώνης (από τον πατέρα του που έχασε πολύ πρόωρα, πριν καλά – καλά τον γνωρίσει). Πέρσι τον Οκτώβρη έγινε το κακό και χάθηκε ο Αντώνης. Δεν μπορεί, από κάπου ψηλά θα βλέπει αυτά τα χαμόγελα της γυναίκας του να κρατά στης αγκαλιά της το γιο τους και θα το χαίρεται...

Στο μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου, στο Μαρκόπουλο Ωρωπού έγιναν τα βαφτίσια. Ο καιρός ήταν καλός, κυριακάτικα και βοήθησε να εξελιχθούν όλα όπως τα είχε προγραμματίσει η μητέρα του. Πραγματικά εντυπωσιακό το μοναστήρι γυναικών. Φροντισμένο, περιποιημένο, με τους κήπους του ανθισμένους, λόγω εποχής και οι κατασκευές επιμελημένες ως την τελευταία λεπτομέρεια. Πρώτη φορά το έβλεπα και το χάρηκα, ειλικρινά...

Στολισμένη με μπαλόνια η είσοδος της εκκλησίας, γιορτή είναι τα βαφτίσια ενός μικρού παιδιού. Το μεγάλο μπαλόνι αριστερά γράφει ΝΑΣΟΣ και δεξιά ένα ποδήλατο κατασκευασμένο από μπαλόνια, δείχνει με πόση φροντίδα η Ελένη έδωσε το καλύτερο για το παιδί της. Και οι μπομπονιέρες υπέροχες. Και ο κόσμος πολύς που έκανε αυτή διαδρομή, μια ώρα από την Αθήνα για να είναι κοντά σ' αυτή τη μεγάλη στιγμή του μωρού...

Δε γίνεται να μη θαυμάσω αυτή τη μοναδική κατασκευή του μοναστηριού. Οι περισσότεροι από τους συγγενείς που ήταν εκεί και μίλησα μαζί τους, το ήξεραν. Μόνο εγώ δεν το γνώριζα. Και αισθάνθηκα κάπως, που χρειάστηκε να υπάρξει αυτή η αφορμή για τα βαφτίσια του Νάσου - Αντώνη για να το δω από κοντά και να το θαυμάσω. Κι αυτή η ηρεμία... Μα, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό. Μια ακόμα άποψη στο εξωτερικό της εκκλησίας...

Το μυστήριο έγινε κι αμέσως μετά στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, μέσα στον περίβολο του μοναστηρίου, είχα στρωθεί τα τραπέζια από το κέτερινγκ της ΚΡΕΜΟΝΑ με όλα τα καλά. Πλούσια, γευστικά τα φαγητά του και μπόλικο κρασί για να ευχηθούμε στον νεαρό που σήμερα είχε την τιμητική του. Κάμερες και φωτογραφικές μηχανές καταγράφουν τις στιγμές. Είναι αυτά που θα μείνουν για να θυμόμαστε, Μοναδικές στιγμές...

Δεν κρατήθηκα και πήρα μια φωτογραφία από τους ανθισμένους κήπους και τις υπέροχες τριανταφυλλιές. Έτσι όμορφος, στρωμένος με ροδοπέταλα να ΄ναι ο δρόμος σου αγόρι μου. Κι αν δεν είχες την ευτυχία να γνωρίσεις τον πατέρα σου, όλοι εμείς που ήρθαμε σήμερα στα βαφτίσια σου, σαν παιδί μας σε νοιώθουμε. Να 'σαι τυχερό αγόρι μου να δεις και να ζήσεις μεγάλες στιγμές στη ζωή σου. Ολάνθιστος να είναι ο δρόμος σου βλαστάρι μου...