Το “χρωστούσαμε” στην Ελένη και στο μωρό της που σήμερα είχε τα βαφτίσια του. Το όνομά του Νάσος (από τη γιαγιά του Αθανασία) και Αντώνης (από τον πατέρα του που έχασε πολύ πρόωρα, πριν καλά – καλά τον γνωρίσει). Πέρσι τον Οκτώβρη έγινε το κακό και χάθηκε ο Αντώνης. Δεν μπορεί, από κάπου ψηλά θα βλέπει αυτά τα χαμόγελα της γυναίκας του να κρατά στης αγκαλιά της το γιο τους και θα το χαίρεται...

Στο μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου, στο Μαρκόπουλο Ωρωπού έγιναν τα βαφτίσια. Ο καιρός ήταν καλός, κυριακάτικα και βοήθησε να εξελιχθούν όλα όπως τα είχε προγραμματίσει η μητέρα του. Πραγματικά εντυπωσιακό το μοναστήρι γυναικών. Φροντισμένο, περιποιημένο, με τους κήπους του ανθισμένους, λόγω εποχής και οι κατασκευές επιμελημένες ως την τελευταία λεπτομέρεια. Πρώτη φορά το έβλεπα και το χάρηκα, ειλικρινά...

Στολισμένη με μπαλόνια η είσοδος της εκκλησίας, γιορτή είναι τα βαφτίσια ενός μικρού παιδιού. Το μεγάλο μπαλόνι αριστερά γράφει ΝΑΣΟΣ και δεξιά ένα ποδήλατο κατασκευασμένο από μπαλόνια, δείχνει με πόση φροντίδα η Ελένη έδωσε το καλύτερο για το παιδί της. Και οι μπομπονιέρες υπέροχες. Και ο κόσμος πολύς που έκανε αυτή διαδρομή, μια ώρα από την Αθήνα για να είναι κοντά σ' αυτή τη μεγάλη στιγμή του μωρού...

Δε γίνεται να μη θαυμάσω αυτή τη μοναδική κατασκευή του μοναστηριού. Οι περισσότεροι από τους συγγενείς που ήταν εκεί και μίλησα μαζί τους, το ήξεραν. Μόνο εγώ δεν το γνώριζα. Και αισθάνθηκα κάπως, που χρειάστηκε να υπάρξει αυτή η αφορμή για τα βαφτίσια του Νάσου - Αντώνη για να το δω από κοντά και να το θαυμάσω. Κι αυτή η ηρεμία... Μα, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό. Μια ακόμα άποψη στο εξωτερικό της εκκλησίας...

Το μυστήριο έγινε κι αμέσως μετά στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, μέσα στον περίβολο του μοναστηρίου, είχα στρωθεί τα τραπέζια από το κέτερινγκ της ΚΡΕΜΟΝΑ με όλα τα καλά. Πλούσια, γευστικά τα φαγητά του και μπόλικο κρασί για να ευχηθούμε στον νεαρό που σήμερα είχε την τιμητική του. Κάμερες και φωτογραφικές μηχανές καταγράφουν τις στιγμές. Είναι αυτά που θα μείνουν για να θυμόμαστε, Μοναδικές στιγμές...

Δεν κρατήθηκα και πήρα μια φωτογραφία από τους ανθισμένους κήπους και τις υπέροχες τριανταφυλλιές. Έτσι όμορφος, στρωμένος με ροδοπέταλα να ΄ναι ο δρόμος σου αγόρι μου. Κι αν δεν είχες την ευτυχία να γνωρίσεις τον πατέρα σου, όλοι εμείς που ήρθαμε σήμερα στα βαφτίσια σου, σαν παιδί μας σε νοιώθουμε. Να 'σαι τυχερό αγόρι μου να δεις και να ζήσεις μεγάλες στιγμές στη ζωή σου. Ολάνθιστος να είναι ο δρόμος σου βλαστάρι μου...