Ένα υπέροχο site με χειροποίητα κοσμήματα για γυναίκες. Δείτε το προσεκτικά, παρακαλώ

 elegant2

Κάτι πολύ σημαντικό που κάναμε εδώ και δυο χρόνια ήταν και η αλλαγή στην εμφάνιση αυτού του site! Το Elegant by Nasia άλλαξε. Δείτε το ΕΔΩ στη νέα εκδοχή του... Όλοι έχουμε το δικαίωμα να αναζητούμε κάτι πιο όμορφο για τον εαυτό μας; Ακόμα και μέσα σ' αυτές τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 ή του χειμώνα, κυρίως οι γυναίκες, έχουν την ανάγκη να αισθάνονται καλύτερα μέσα τους...

 elegant1 Αντιγραφή

selida.sulas2

Η κρίση, λένε, δημιουργεί ευκαιρίες... Και αναδεικνύει, πλευρές καλλιτεχνικές... Δείτε παρακαλώ μια ειλικρινή προσπάθεια που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία,  με εξαιρετικά, πρωτότυπα και μοναδικά δημιουργήματα, σε χειροποίητα κοσμήματα με κρύσταλλα και ημιπολύτιμους λίθους, με γούστο και συνθέσεις που παραπέμπουν σε γυναίκες οι οποίες ξέρουν και τους αρέσει να φροντίζουν τον εαυτό τους. Έτσι ήταν το site στην πρώτη φάση του. Ελπίζουμε το σημερινό να σας φανεί πιο χρηστικό.


206
Το Elegant by Nasia, ένα εξειδικευμένο Site που "παίζει" στο διαδίκτυο και καθώς το περιεργάζεστε μπορείτε να βρείτε πολλές προτάσεις σε οικονομική τιμή. Δείτε το, αξίζει. Θα το διαπιστώσετε με έναν καθαρό, ευδιάκριτο τρόπο, και θα δείτε όλες τις καλλιτεχνικές δημιουργίες... Κι αν έχετε Facebook, αναζητήστε το ΕΔΩ και σημειώστε το νούμερο του έργου που σας αρέσει. Στη συνέχεια, επικοινωνήστε στο τηλέφωνο που θα βρείτε εκεί, με τον δημιουργό. Και, όλα θα πάρουν το δρόμο τους!

199
Οι τιμές είναι πολύ προσιτές και ισορροπημένες και ο τρόπος αποστολής είναι με το χέρι, αν μένουμε στην ίδια πόλη ή με το ταχυδρομείο και με αντικαταβολή. Να ξέρετε ότι, αποδεινύετε στον εαυτό σας ότι τον αγαπάτε και τον φροντίζετε πραγματικά... Μη διστάσετε να πάρετε τηλέφωνο. Τη χρωστάστε, μια παραπάνω φροντίδα, στον εαυτό σας... 

193

Κι αν δεν σας φτάνει το Site και δεν έχετε Facebook, αλλά Viber, ζητήστε μας με μήνυμα, να σας συνδέσουμε εμείς στην Ομάδα, ώστε να παρακολουθείτε όλες τις νέες κατασκευές... Στις μέρες που ζούμε, όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Θέληση να υπάρχει! Με ένα απλό SMS στο τηλέφωνο 6932212755. Μας δίνετε τον αριθμό του κινητού  τηλεφώνου σας, που έχετε την εφαρμογή Viber... Τα υπόλοιπα, είναι δική μας δουλειά... 

211

Επικαιρότητα

Φαγητό για όλους στο πάρκο

Το καζάνι με τη φασολάδα έχει στηθεί στο πάρκο. Προστατευμένη η φωτιά θα την κάνει τη δουλειά της. Αυτό κι αν είναι βέβαιο...

Πίσω από τα κάγκελα του πάρκου είναι τραβηγμένη η φωτογραφία. Ίσα για να “ντύσει” αυτό το αφιέρωμα. Το να το ζεις βέβαια είναι εντελώς διαφορετικό.

Ο Κώστας καταγράφει στιγμές με τη μηχανή του. Η ίδια μηχανή “τραβάει” και βίντεο. Κάποιες από τις εικόνες που θα δείτε στην εφημερίδα μας είναι δικές του.

Η λίρα άρχισε να παίζει τα πρώτα γρατζουνίσματά της στα χέρια του Στέφανου. Σε λίγο τα ηχεία του καφενείου θα κλείσουν. Όταν έχεις τέτοια όμορφη μουσική τι να την κάνεις την άλλη, τη στερεοφωνική.

Χαμογελαστά πρόσωπα μπροστά στην κάμερα που τραβάει για το υπουργείο Πολιτισμού. Δεν “παίζουν”, δεν πρόκειται για ηθοποιούς. Απλοί άνθρωποι είναι που ήρθαν κυριακάτικα στο συνεργατικό καφενείο να μοιραστούν πράγματα με τους συγκατοίκους τους.

Οι κάτοικοι σερβίρονται φαγητά από τον πάγκο μέσα στο καφενείο. Η μητέρα έχει τον πρώτο λόγο. Το παιδί παρακολουθεί τα βήματα και θα επέμβει αν κι εφόσον χρειαστεί!..

Το γεγονός το... διαφήμιζαν από τα blog κοντά μια εβδομάδα τώρα. Οι πιο ψαγμένοι και ενημερωμένοι ήρθαν με τα ταπεράκια τους και τα υλικά που φρόντισαν να έχουν έτοιμα ειδικά γι' αυτή την περίπτωση. Όλα άρχισαν γύρω στη μία το μεσημέρι. Στο συνεργατικό καφενείο, Μοναστηρίου και Τηλεφάνους, ακριβώς δίπλα από το αρχαιολογικό πάρκο.

Τα φαγητά άρχισαν να απλώνουν στους πάγκους μέσα στο καφενείο, ενώ μέσα στο πάρκο σε ειδική κατασκευή για να μην υπάρχει κανείς κίνδυνος άναψαν φωτιά και έβαλαν να σιγοβράζει η φασολάδα. Έξω, στον υπέροχο χειμωνιάτικο ήλιο κάτοικοι της περιοχής έπιναν τα τσιπουράκια τους δημιουργώντας ατμόσφαιρα.

Μιλώ με τους φίλους, τους συντρόφους από τη γειτονιά. Κάποιοι έρχονται για πρώτη φορά και... “μένουν” κάπως, μπροστά σε αυτό που αντικρίζουν. Το να μοιράζεσαι πράγματα στις μέρες μας δεν είναι ούτε το πιο απλό, ούτε το πιο εύκολο πράγμα. Κι όμως εδώ συμβαίνει. Όλα τα φαγητά ανοίγονται εδώ. Και μπορείς να σερβιριστείς μόνο σου με ό,τι τραβά η ψυχή σου.

Κι από ποτά; Υπάρχει η ρακή του καφενείου αλλά και το εμφιαλωμένο κρασί του Βασίλη που αρέσει στη Γιωργία. Εμείς όμως συνεχίζουμε να πίνουμε τις ρακές που είχαμε ξεκινήσει στο Στέκι Αλληλεγγύης λίγο νωρίτερα με τη Χρύσα και τον Κώστα.

Οι κινηματογραφιστές μας είναι σε δράση. Έχουν στραμμένες τις κάμερές τους και καταγράφουν κάθε στιγμή. Είναι ο Κώστας που φτιάχνει αυτά τα εκπληκτικά βιντεάκια και τα ανεβάζει στο you tube για να τα μοιραστούμε “ντυμένα” με όμορφη μουσική και είναι εκείνος ο σκηνοθέτης που τραβούσε εικόνες πριν από δυο εβδομάδες για το υπουργείο Πολιτισμού.

Συζητάμε σε μια μεριά με τον Νώντα. Μου λέει τον τρόπο που μας γνώρισε και ευγνωμονεί τη συντρόφισσά του που μια διαφωνία τους σχετικά με το ποιος θα πάει να ψωνίσει μήλα, το περασμένο Σάββατο, έγινε η αφορμή να μας γνωρίσει. Και τώρα είναι εδώ, μαζί μας, διατεθειμένος να προσφέρει υπηρεσίες όπως κι εμείς...

Συζητάμε, γελάμε, κάνουμε πλάκα. Αυτή είναι η παρέα μας. Ελκυστική. Κυριακάτικη. Ικανή για να μοιραζόμαστε πράγματα. Και αυτό το φαγητό και το ποτό μας φέρνει όλο και πιο κοντά.

Η Γιωργία βάζει φαγητό στο πιάτο της. Μάλλον δεν έχει πάρει είδηση ότι τη φωτογραφίζω γιατί ότι κάνει ακόμα και το φαγητό που βάζει το κάνει με σκέρτσο. Το ωραίο είναι ότι πρόκειται για πολύ ισορροπημένο παιδί που δεν έχει πρόβλημα ακόμα και... πλάκα να της κάνεις. Να 'σαι καλά βρε Γιωργία.

Κυριακάτικες ιχνηλασίες...

Ας ξεκινήσουμε όμορφα, γλυκά, αυτό το κυριακάτικο πρωινό με το σκίτσο του ΣΤΑΘΗ στο ΠΑΡΟΝ. Ο άνθρωπος βλέπει μακριά...

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιλέγει μια ευρωπαϊκή χώρα, για Γερμανία την... κόβω (ναι, το λέει και στη λεζάντα) που είναι φωταγωγημένη για τα Χριστούγεννα που έρχονται. Χαραμάδα προσμονής για ώρες αλληλεγγύης, ευχών και ψυχικής ανάτασης.

Το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ μας προσγειώνει στη σκληρή καθημερινότητα. Ο Γιωργάκης με το... παπάκι του, θα το έχετε δει φαντάζομαι και αλλού και τα σενάρια τρόμου για τα... σοβαρά που συζητούν όταν κλείνουν οι πόρτες του Προεδρικού Μεγάρου. Άμοιρε λαέ, τι ηγέτες έχεις...

 

 

 

Μια στάση στη REAL NEWS που θεωρεί καθήκον της να υπενθυμίσει τον τεράστιο κίνδυνο για το μέλλον μιας εφημερίδας με 36 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Τρίτη μέρα σήμερα που δεν είναι στα περίπτερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Οι εργαζόμενοι εκεί βιώνουν ένα τεράστιο πρόβλημα. Όπως και στο ALTER και την ΕΡΤ και σε πολλά ακόμα “μαγαζιά”.


Ενθαρρυντικό σημείο η αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της “χαλυβουργία” που επιμένουν το δρόμο της τιμής και του αγώνα. Κι εμείς κοντά τους. Το δημοσίευμα από το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.

Προκλητικό το μονόστηλο του ΕΘΝΟΥΣ. Ώστε “γνωρίζουν” 18... ανέργους που έβγαλαν λεφτά έξω; Κι αφού τους γνωρίζουν τι κάνουν; Απλά παίζουν με τη νοημοσύνη μας.

Μας θεωρούν πραγματικά ηλίθιους. Δεν εξηγείται αλλιώς. Αυτή είναι η τακτική τους... Κρεμούν στα μανταλάκια κάποιους επώνυμους και μετά... τέλος. Σαν την πηγολαμπίδα που απλά δίνει λίγο φως προσωρινά στο σκοτάδι... Σταματήστε αμέσως τα παιχνίδια μ ετη νοημοσύνη μας. Παρακαλώ πολύ...

 

Να το θυμούνται...

Ο λαός τιμωρεί...

Ο λαός τιμωρεί την αλαζονεία. Δείτε τι συνέβη στι εκλογές στη Ρωσία όπου ο πολύς Πούτιν νόμιζε πως μπορεί να πηγαίνει και να έρχεται κατά τα γούστα του. Η χλαπάτσα που πήρε βαριά... Δείτε ΕΔΩ.

Ας τα βλέπουν αυτά όσοι δεν πατούν τα πόδια τους στη γη...

Το ότι αυτός ο μήνας θα είναι δύσκολος το ξέρουμε. Το να το διαβάζεις όμως και στους τίτλους της ΑΥΓΗΣ έχει μια άλλη ξεχωριστή αξία...

Κι αυτές είναι οι ειδήσεις – γροθιά στο στομάχι. Στην Εκκλησία για ένα πιάτο φαγητό λέει η ΝΙΚΗ. Εκεί φτάσαμε, Θεέ μου...

Το ίδιο θέμα με παραστατική εικονογράφηση και τίτλους από τον ΛΟΓΟ. Ο κόσμος περνάει δύσκολα το ξέρουμε πια καλά, το ζούμε, το βιώνουμε στον περίγυρό μας...

Στο ΒΗΜΑ πέρα βρέχει... Μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού, αναφέρονται στις ισορροπίες τρόμου στην... κυβέρνηση Παπαδήμου. Και είχε ένα άγχος και μια αγωνία ο ελληνικός λαός... Μην το συζητάτε... Τον παλμό τον έχει... πιάσει η καλή εφημερίδα.

 

Να, αυτά είναι τα μεγάλα αυτοί έχουν την τέχνη να τα μικραίνουν. Οι άνθρωποι βλέπουν να μειώνονται συνεχώς οι συντάξεις τους και τώρα αντιμετωπίζουν την περίπτωση να μειωθούν κι άλλο.

Δούλεψαν μια ζωή, κατέβαλαν κανονικά τις εισφορές τους στα ταμεία και τώρα διαπιστώνουν με τρόμο ότι δεν μπορούν με τα χρήματα που θα πάρουν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Κάποτε σεβόντουσαν τα λευκά μαλλιά των ηλικιωμένων, τώρα στην προσπάθεια τους να βρουν χρήματα για να κλείσουν τις τρύπες που αυτοί άνοιξαν ισοπέδωσαν τα πάντα.

Νέο ασφαλιστικό λοιπόν, προς το χειρότερο μέσα στη χρονιά που έρχεται. Μια ανάσα ρε παιδιά... Μια νότα αισιοδοξίας χρειαζόμαστε. Μην τραβάτε από παντού την κουρτίνα. Δεν την αντέχουμε τόση μαυρίλα παντού. Το δημοσίευμα από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Νέα εφημερίδα από σήμερα στα περίπτερα. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έβγαλε το κυριακάτικο φύλλο της. Σε καιρούς που ο τόπος συρρικνώνεται, εδώ τολμούν ένα βήμα μπροστά. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με την πολιτική που υπηρετεί, ευχόμαστε καλή δύναμη και καλά κουράγια για τους συναδέλφους εκεί. Μακάρι να αγγίξουν τις καρδιές των αναγνωστών τους και να μείνουν στο περίπτερο!..

Κλείνουμε αισίως τα 230.000 «χτυπήματα»

Στην ΠΕΤ ΟΤΕ στόλισαν κι όλας το δέντρο των Χριστουγέννων... Πληθαίνουν και τα σπίτια που ο κόσμος βάζει στα μπαλκόνια του φωτεινά λαμπιόνια. Γιορτές έρχονται, κάπως πρέπει να το καταλάβουμε...


Κι εδώ στα Village που πηγαμε χθες το βράδυ να δούμε το "Ταγκό των Χριστουγέννων". Αλλά γι αυτό θα γράψω ένα άλλο σημείωμα, γιατί τ' αξίζει...

Μεγαλώνουμε στο διαδίκτυο. Σε λίγο θα μετρούμε τα 230.000 «κλικ» από διαφορετικές Ι.Ρ. Κερδίζουμε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό όλο και περισσότερων αναγνωστών στην ιστοσελίδα μας.

Τα βήματα μας είναι μικρά. Ψαχνόμαστε κι εμείς, μαθαίνοντάς το... Το θέμα είναι να περνάμε καλά στην παρέα. Και χωρίς προβλήματα ισορροπούμε ανάμεσα στην ειδησεογραφία, την κοινωνική δράση και τη ζωή έτσι όπως προκύπτει. Μαζί με όλη την επαγγελματική διαδρομή στο χώρο του Τύπου.

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ήταν πάντα φιλόξενος στις δουλειές που κάνω, ενώ καθένας μπορεί να... ξεφυλλίσει αυτά τα έντυπα που είναι δημοσιευμένα σε ψηφιακή μορφή εδώ.

Πέρα από τις φωτογραφίες και τις αφίσες επικαιρότητας, συχνά εφόσον δίνεται η ευκαιρία «επιστρέφω» στο παρελθόν, αναζητώντας κάτι σοβαρό.

Μ' αρέσουν οι εποχές, όσο κι αν αυτές δεν είναι πια ευδιάκρητες. Εγώ, που κινούμαι στους δρόμους και λατρεύω την επαρχία, όντας παιδί της, συχνά ρίχνω μεγάλο βάρος
στη φωτογραφία. Προσπαθώ να «δένει» αρμονικά το κείμενο μαζί της. Οι φωτογραφίες «μιλάνε» κατευθείαν στην καρδιά...

Κι αυτό το Site ακουμπά σ' αυτή την πλευρά μας. Την πιο ευαίσθητη και πιο όμορφη τελικά. Γιατί μπορεί να λειτουργούμε ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας, να παίρνουμε στην πλάτη μας ένα κομματι δράσης, αλλά εδώ βρισκόμαστε και τα λέμε...

Όπως κάναμε κάποτε στις γειτονιές... Κάπως έτσι. Έχει και τα καλά του το internet, δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο. Κάπως έτσι πορευόμαστε και γινόμαστε όλο και περισσότεροι.

Το πιο ωραίο είναι ότι όποιος φτάνει ώς εδώ, σπάνια φεύγει. Οι εξηγήσεις, είναι καθαρές. Κανένας δεν κοροϊδεύει κανέναν. Υπάρχει ένας σεβασμός. Η ιστοσελίδα αυτή μας βοηθάει και να μοιραστούμε πράγματα.

Έτσι δεν κάνουν οι φίλοι στη ζωή; Ε, κάπως έτσι κάνουμε κι εμείς εδώ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Να, γιατί νοιώθω ευτυχής κάθε φορά που σας βλέπω συνεπείς στο ραντεβού μας, να επικροτείτε την προσπάθεια. Να είστε καλά! Με γεμίζετε ευθύνη...

Απάγγιο το Site αυτό για ανθρώπους με τις ίδιες αναζητήσεις...

Στο μήνα των Χριστουγέννων

Όμορφη η φωτογραφία από το δημοσίευμα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ... Μας υπενθυμίζει ότι μπαίνουμε σιγά – σιγά στην περίοδο των γιορτών. Η αγωνία βεβαίως εδώ είναι ότι οι έμποροι δεν είναι καθόλου αισιόδοξοι. Και πώς να είναι δηλαδή; Δείτε κι ΕΔΩ.

 

Στα ΝΕΑ επανέρχονται με μονόστηλο στην πρώτη τους σελίδα στο θέμα του τέλους ακίνητης περιουσίας σε σχέση με τη νέα εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών.

Αλλάζουν πάλι. Βλέπουν και μόνοι τους ότι η είσπραξη μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ είναι μια δύσκολη υπόθεση. Κάπου βλέπουν επίσης ότι είναι τόσο πρόχειρα και στο πόδι όλα αυτά τα μέτρα ώστε λύνοντας ένα κοινωνικό ζήτημα προκύπτουν δύο μετά...

Ιδανικοί για να τους εμπιστεύεσαι στην άσκηση κυβερνητικής πολιτικής. Τέτοια κατάντια είχα χρόνια να τη δω. Πραγματικά, χωρίς καμιά δόση υπερβολής...

 

 

Όλα “στριμωγμένα”

μέσα στο Σαββατοκύριακο

Όταν όλη τη βδομάδα τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ στη δουλειά τότε όλες τις δουλειές του σπιτιού, τις προμήθειες τις “σπρώχνουμε” στο Σαββατοκύριακο.

Ιδιαίτερα στο Σάββατο που στα μαγαζιά είναι ανοιχτά κάποια πράγματα πρέπει να να τα κάνεις τότε. Τρεις ώρες ήμουν στους δρόμους σήμερα. Σούπερ μάρκετ, λαϊκή, κρεοπωλείο, τροφή για τον Ρήγα, εισιτήρια για να πάμε το βράδυ σινεμά να δούμε “Το ταγκό των Χριστουγέννων”.

Πονάει η πλάτη μου. Να ρίξω μια ματιά στο internet και να πάω να ξαπλώσω λίγο. Έχω αυτό το πλεονέκτημα που μου λείπει τις καθημερινές. Και θέλω να το εκμεταλλευτώ. Δεν είναι και τόσο υπερβολικό να θες να νοιώσεις λίγο σαν άνθρωπος...

 

 


Ευτυχώς υπάρχουν και καλές ειδήσεις... Δείτε στο ΕΘΝΟΣ, Μπορεί το θέμα να είναι στη βάση της πρώτης σελίδας, αλλά έχει την αξία του. Εμείς που έχουμε κάνει ανάλογες κινήσεις γειτονιά με το Στέκι Αλληλεγγύης το ξέρουμε καλά. Ευτυχώς που μέσα στην καταχνιά υπάρχει λίγο φως στον ορίζοντα. Δείτε ΕΔΩ το ψήφισμα των εργαζομένων στη Χαλυβουργική...

 

Στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ τραβάνε το δικό τους ζόρι. Σε ποιους απευθύνονται αλήθεια. Εδώ ο κόσμος δεν μπορεί να επιβιώσει και οι χειμερινοί τουριστικοί προορισμοί μας μάραναν. Μάλλον οι άνθρωποι εκεί λειτουργούν με... ατζέντα. Κάθε χρόνο τέτοιον καιρό, τα παλαιότερα χρόνια της εικονικής έστω ευμάρειας κάποιοι σχεδίαζαν ταξίδια με αφορμή τις γιορτές... Και συνεχίζουν απτόητοι...

Ε, συνάδελφοι, συγνώμη που θα σας το πω εμπιστευτικά, αλλά έχουν αλλάξει μερικά πράγματα στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια. Δεν το νοιώθετε κι εσείς που είσαστε απλήρωτοι; Δεν το αντιλαμβάνεστε;


 

 

Μπράβο στο Δήμο Μινώα που ενόψη των γιορτών των Χριστουγέννων αποφάσισε αντί για λαμπιόνια να διαθέσει το ποσό των 5.000 ευρώ για τους άπορους δημότες. Να περάσουν κι αυτοί γιορτές. Μπράβο και πάλι... Δείτε ΕΔΩ.


Η ΑΥΓΗ προβάλει την ανάλγητη εγκύκλιο – εμπαιγμό για το φόρο ακινήτων... Τι να κάνουν οι άνθρωποι; Είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τόσες κολοτούμπες ώστε να ικανοποιηθούν τα αφεντικά τους. Πατήστε το λίγκ και κατεβάστε την ολόκληρη, αν σας ενδιαφέρει...

 

Ένα περιθωριακό έντυπο που κάποτε κυκλοφορούσε επί Κοσκωτά, σαν αληθινή εφημερίδα πολύ πρωτοποριακή για τους καιρούς της, οι “24 ΩΡΕΣ”, αναδεικνύει χαμηλά στη βάση της πρώτης σελίδας αυτό το θέμα. Όχι πως δεν το ξέρουμε... Το ζούμε, το βιώνουμε οι ίδιοι, το βλέπουμε στον περίγυρό μας. Πρώτη φορά υπάρχει τόση ανασφάλεια σε αυτούς που έχουν ακόμη εργασία. Βλέπει κανείς και πιο πέρα και καταλαβαίνει...

Ο μακρύς κατάλογος της καταγραμμένης ανεργίας αυξάνεται επικίνδυνα. Άσε που οι μακροχρόνια άνεργοι γίνονται όλο και περισσότεροι... Κάπως έτσι έρχεται η κατάθλιψη... Κάπως έτσι ο ορίζοντας διαγράφεται μαύρος και άραχνος. Κάπως έτσι βάζεις φραγμό ακόμα και στα κοντοπρόθεσμα όνειρα.

Και τότε κάνεις το λάθος να... κρυφτείς στο καβούκι σου, αντί να βγεις στους δρόμους και να διαμαρτυρηθείς γι' αυτό το κακό που ζεις... Δείτε περισσότερα στοιχεία ΕΔΩ.

Μαζεύοντας ελιές...

Είχα ακούσει ότι συνέβαινε αλλά μου φαινόταν υπερβολικό. Στο πεζοδρόμιο της Αλκινόου που έχει κάτι ελιές το είδα... Τις μάζεψαν ήδη. Δεν υπάρχει ούτε μια στα κλαδιά τους. Φοβερό δεν είναι στην Αθήνα του 2011;

Τώρα τις μαζεύουν και στο χωριό... Αλλά μιλάμε για ελιές καλλιεργημένες από τις οποίες υπολογίζουμε ότι μπορεί και να βγάλουμε το λάδι της χρονιάς. Εκεί όμως τις καλλιεργούμε, τις ραντίζουμε και ξέρουμε τι καρπό θα πάρουμε. Εδώ τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει...
Το κομμάτι που ακολουθεί είναι από τη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Μου άρεσε και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας:

Tης Έλλης Τριανταφύλλου

Ομολογώ ότι η φοιτήτρια της παρέας έδωσε την πιο αφοπλιστική απάντηση, όταν η ομήγυρη προσπάθησε να εξηγήσει γιατί ήταν τόσο υποτονική η παρουσία του κόσμου στη φετινή πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. «Είχαν πάει να μαζέψουν τις ελιές τους», απεφάνθη σοβαρή. Την ώρα που κάποιοι ήταν έτοιμοι να τη χλευάσουν, θυμήθηκα τον νεαρό υπάλληλο κούριερ που συνάντησα προ ημερών σε ένα μαγαζί της πόλης. Έμπαινα όταν τον άκουσα να εξηγεί στον φίλο του καταστηματάρχη ότι θα λείψει μία εβδομάδα, διότι πάει στο χωριό της μητέρας του να μαζέψει τις ελιές. Δεν το είχε ξανακάνει ποτέ, αλλά ας όψεται η κρίση. Ήταν απολύτως φανερό ότι έλεγε αλήθεια. Η όψη του έδειχνε άνθρωπο που είχε μάθει να βιάζεται να τελειώσει την δουλειά του, για να πάει στην καφετέρια να απολαύσει τον φραπέ του. Θυμήθηκα ακόμη τη σκηνή που μου διηγήθηκε πολύ πρόσφατα φίλη μου, η οποία είναι τακτική επισκέπτρια της κεντρικής αγοράς της Αθήνας, γιατί έχει ένα κτήμα στην επαρχία και συχνά - πυκνά χρειάζεται διάφορα για τις καλλιέργειές της. Σάστισε, όπως μου είπε, από τον κόσμο που συνάντησε στο μαγαζί με τους σπόρους και τα ζαρζαβατικά προς φύτεμα. Πηγαίνει πολλά χρόνια, αλλά πρώτη φορά είδε τόσους νέους ανθρώπους να ζητούν πληροφορίες για καλλιέργειες, όχι μόνο σε χωράφια, αλλά σε μπαλκόνια και ταράτσες.

Δεν είναι η μόνη. Καθημερινά, πια, μαθαίνουμε όλοι για φίλους και γνωστούς που επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, για οικογένειες που έχασαν βίαια ό,τι είχαν κατακτήσει στον αγώνα της ζωής και στρέφονται σε κατευθύνσεις που πριν από λίγο δεν θα τους περνούσαν από το μυαλό για να φτιάξουν από την αρχή μια στέρεη βάση. Δίπλα στο ποτάμι των νεόπτωχων που πληθαίνουν απελπιστικά στριμωγμένοι σε παρατημένα αυτοκίνητα και εγκαταλελειμμένα σπίτια, ένα πολύχρωμο μελίσσι ανθρώπων που αντέχουν ακόμη αλλά για πόσο… προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, να ελπίσει σε κάτι. Στα τυφλά, χωρίς κεντρική πυξίδα, με μόνο οδηγό το ένστικτο και την εμπειρία της ζωής, δίνει τη μάχη με πείσμα. Ακούει με σοβαρότητα όλους αυτούς που προσπαθούν να πείσουν το κοινωνικό σύνολο ότι η επαπειλούμενη γενική εξαθλίωση είναι η τιμωρία - λύτρωση για την ακολασία του πρότερου καταναλωτικού του βίου, αλλά ανθίσταται στην πίεση του ηθικολογικού εκβιασμού που υφίσταται συστηματικά και αδιάλειπτα.

Προσπαθεί -θέλει, δεν θέλει- να συμμαζέψει ό,τι θεωρεί ότι υπήρξε υπερβολικό στη ζωή του, αλλά μέχρις εκεί. Να μαζέψει τις ελιές που μέχρι χθες μάζευαν οι αλλοδαποί γείτονες. Βομβαρδίζεται διαρκώς από πληροφορίες και αναλύσεις που μοναδικό στόχο έχουν να τον πείσουν ότι όλα αυτά που υφίσταται και θα υποστεί είναι τόσο αναπόφευκτα που ουσιαστικά εκμηδενίζουν κάθε ανάγκη εναλλακτικής σκέψης, σεναρίου ή προβληματισμού, αλλά προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει ψυχική απόσταση από τη μόνιμη απειλή της ολοκληρωτικής καταστροφής. Δεν πιστεύει πια στους σωτήρες, ούτε καν στους καλούς διαχειριστές. Προσπαθεί μόνο να μη χάσει την πίστη του στο κοινό καλό. Αυτό που κράτησε το έθνος στις δυσκολότερες στιγμές της Ιστορίας του. Στρέφεται στις ρίζες, στην παράδοση, στους οικογενειακούς δεσμούς, στους φίλους. Καταλαβαίνει ότι τον σπρώχνουν στο περιθώριο της κοινωνικής ευημερίας, δημιουργώντας συνθήκες στις οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να επιβιώσουν αρχές, αξίες και κοινωνικοί δεσμοί.

Υπάρχει, βέβαια, και ένας αριθμός ανθρώπων, σημαντικός δυστυχώς, με πιο εύθραυστες ίσως ψυχικές αντοχές, που στρέφεται στη βία, την αυτοδικία, ακόμη και την εγκληματικότητα, για να εκφράσει την αντίδρασή του στην απώλεια και του τελευταίου ίχνους προσωπικής αξιοπρέπειας. Η πλειονότητα, όμως, αντιδρά με ψυχραιμία και ωριμότητα, εφάμιλλη εκείνης των Ιαπώνων στον καταστροφικό σεισμό που τόσο θαυμάσαμε και υμνήσαμε όλοι.

Ώρες - ώρες, μάλιστα, είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι γύρω μας που τουλάχιστον δίνουν την εντύπωση ότι, πέραν των αυτονόητων λόγων που τους αναγκάζουν να... μαζέψουν οι ίδιοι τις ελιές τους, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν την κρίση ως ευκαιρία, έστω αναγκαστική, για ένα άλλο μοντέλο ζωής, πιο κοντά στις πραγματικές ανάγκες.


Μαζεύοντας ελιές μες το χειμώνα... Εγώ κι αν ξέρω από αυτά τα πράγματα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA