Αποκλειστικό!... Εξασφαλίσαμε εικόνες από τον ερχομό του Αϊ Βασίλη στην Ακαδημία Πλάτωνα. Και δεν είναι ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις... Είναι πολλοί περισσότεροι όπως βλέπετε κι εσείς στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε.

Είναι τόση η χαρά τους που χρησιμοποιούν κάθε τρόπο για να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους με τους ανθρώπους της ΕΚΑΠ. Έχουν πολλά δώρα μαζευτεί στο Στέκι Αλληλεγγύης και πρέπει να πάνε στα παιδιά που τα χρειάζονται.

Δείτε επίσης σε... αποκλειστικότητα το πρόγραμμά του. Πού θα πάει, πότε. Δεν το ενοχλεί καθόλου να είμαστε κι εμείς εκεί με τα τρίγωνα μας την παραμονή της νέας χρονιάς. Να πούμε και τα κάλαντα βρε αδερφέ... Μέρες γιορτινές είναι... Και θα ΄ναι αυτά τα κάλαντα σπέσιαλ, ξεχωριστά...

Πράγα, μαγευτικά πόλη σαν παραμύθι. Εδώ έζησε και μεγαλούργησε ο Βάτσλαβ Χάβελ...

Ο τίτλος είναι από τα σημερινά ΝΕΑ στο δισέλιδο αφιέρωμα τους για τον ηγέτη της βελούδινης επανάσταση της Πράγας Βάτσλαβ Χάβελ. Μου άρεσε γιατί έχει μια ευαισθησία από αυτές που λείπουν στις μέρες μας...

Ο Βάτσλαβ Χάβελ, πρώην πρόεδρος της Τσεχίας και θεατρικός συγγραφέας, πέθανε χθες σε ηλικία 75 ετών από τις επιπλοκές μακράς περιόδου ασθένειας, μετέδωσε η τηλεόραση της χώρας.

Ο Χάβελ είχε πρωτοστατήσει στην Άνοιξη της Πράγας το 1968 αλλά και στην επόμενη δεκαετία διεκδικώντας περισσότερα πολιτικά δικαιώματα για τους συμπολίτες τους.

Ήταν ήδη γνωστός θεατρικός συγγραφέας μέσα και έξω από τη Τσεχοσλοβακία. Τα έργα του είχαν απαγορευθεί από το καθεστώς, συνέχισε όμως να γράφει θεατρικά και δοκίμια.

Στράφηκε ενεργότερα στην πολιτική από το 1977 όταν υπέγραψε τη Χάρτα 77, ένα μανιφέστο υπέρ των πολιτικών αλλαγών στη χώρα.

Μετά την πτώση του κομμουνισμού, το 1989, έγινε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και αργότερα, μετά το βελούδινο διαζύγιο με τη Σλοβακία το 1993, πρόεδρος και της Τσεχίας θέση την οποία διατήρησε ως το 2003.

Κατά την προεδρία του, η Τσεχία έκανε βήματα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (στην οποία εντάχτηκε λίγους μήνες μετά την αποχώρηση του Χάβελ) αλλά και το ΝΑΤΟ όπου εντάχτηκε το 1999.

Η ήρεμη, ειρηνική ακτιβιστική του δράση την περίοδο του κομμουνισμού και το ήρεμο ύφος του ως προέδρου τον έκανε πολύ αγαπητό στους συμπολίτες του αλλά και διεθνώς.

Είχε προταθεί αρκετές φορές για το Νόμπελ Ειρήνης χωρίς να βραβευτεί. Τιμήθηκε όμως με βραβεία για την φιλειρηνική δράση του.

• Δείτε κι ΕΔΩ περισσότερα πράγματα για τον Βάτσλαβ Χάβελ

Με το πενάκι του ΣΤΑΘΗ “γράφει” το πρωτοσέλιδο στο ΠΑΡΟΝ. Έχει το χάρισμα ο άνθρωπος να περνά πολλά πράγματα στον αναγνώστη μέσα από τα σκίτσα του. Παρακολουθείστε τον καθημερινά στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Και τα γραφτά του είναι το ίδιο δυνατά...

Από την πρώτη σελίδα της ΒΡΑΔΥΝΗΣ. Φοβερό το κοινωνικό κοντράστ. Μπροστά οι κυρίες με τα δώρα και στο βάθος ο επαίτης προβάλει την πινακίδα “πεινάω”. Αισθάνεται κανείς καλά; Εγώ πάντως όχι... Γιορτές είναι, που να πάρει...

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ο τίτλος ή μάλλον οι... τίτλοι. Πώς λέμε καμιά σχέση με το κλίμα των Χριστουγέννων; Ε, κάπως έτσι... Δείτε κι ΕΔΩ.

Το θέμα, επετειακό, πώς να το κάνουμε από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ. Η πιτσιρίκα της φωτογραφίας γράφει στον Αϊ Βασίλη. Και τι ζητάει; Απλά, να φέρει μια δουλειά στον μπαμπά. Μεγάλες αλήθειες από μικρά παιδιά...

Δείτε ΕΔΩ το σχετικό μύθο. Για όσους μεγάλωσαν και δεν νοιώθουν πια παιδιά...

Σε πιάνει η ψυχή σου όταν διαβάζεις τέτοιες ειδήσεις. Οι οποίες είναι συνήθως στα χαμηλά της πρώτης σελίδας. Το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ επιλέγει αυτό το μονόστηλο...

Δείτε ΕΔΩ ένα σχετικό δημοσίευμα...

Στον κόσμο του ΤΟ ΒΗΜΑ προβάλει μια άλλη άποψη για τη δυσκολία που περνά η χώρα. Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουν καταλάβει ούτε αυτοί τι συμβαίνει έξω στην κοινωνία... Άμα είσαι κλεισμένος στο γραφείο σου και απλά εξυπηρετείς καταστάσεις, είναι πολύ φυσικό...

Από την ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Επιτίθεται στον Παπαδήμο συγκρίνοντάς τον με τον Σημίτη για να προσπορίσει κυκλοφοριακά κέρδη. Αμ δεν... “τσιμπάνε” μ' αυτά τα κόλπα οι αναγνώστες... Αλλού είναι η ουσία και το ξέρουν...

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στο κύριο άρθρο απευθύνονται “προς φοβισμένους”. Σε σας, σε μένα, σε όλους μας, δηλαδή... Διαβάστε το. Αν και σε πρώτο πλάνο δείχνει να αναφέρεται στα πολιτικά κόμματα, στην πραγματικότητα, άλλος είναι ο παραλήπτης.

Καλή Κυριακή να έχετε... Κάντε τα δικά σας σχόλια διαβάζοντας την εφημερίδα της προτίμησης σας. Ξεβολευτείτε λίγο και... πεταχτείτε ως το περίπτερο...

Με την τέχνη

του φώτοσοπ

Δείτε ΕΔΩ τις φωτογραφίες των πολιτικών ως επαίτες. Όταν οι άνθρωποι έχουν κέφια... Καλό θα τους έκανε να τις τυπώσουν αυτές τις φωτογραφίες και να τις κρατήσουν. Να καταλάβουν τι περνάνε μερικοί συνάνθρωποι μας. Όχι στο φώτοσοπ, αλλά στην αληθινή ζωή...

Από χθες το απόγευμα πήραν “φωτιά” τα social media. Έφυγε η Σεζάρια Εβόρα. Έφυγε η ξυπόλητη τραγουδίστρια από το Πράσινο Ακρωτήρι. Μου άρεσε πολύ το στιλ της πάνω στη σκηνή, η απλότητά της και πάνω απ'όλα η φωνή της. Ακούστε το τραγούδι της και διαβάστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά πράγματα για τη ζωή της...

Θέλω αυτό το κυριακάτικο πρωινό να ξεκινήσω τη μέρα μου με δυο ζητήματα που για μένα είναι σημαντικά. Το φευγιό της Σεζάρια Εβόρα και ένα άρθρο του του υπερεκατοετή “σοφού” Εμμανουήλ Κριαρά χθες στα ΝΕΑ που μου άρεσε ανεξάρτητα από τα αν συμφωνώ απόλυτα ή όχι με το περιεχόμενό του. Για τη Σεζάρια είδατε στο βίντεο. Το άρθρο ακολουθεί:

Δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι οικονομολόγος. Είμαι ένας απλός δάσκαλος, ένας σκεπτόμενος, που σκέπτομαι το παρόν και το μέλλον του λαού και του έθνους μας. Εχω πολλές φορές υποστηρίξει την ανάγκη οι άνθρωποι των γραμμάτων, αν είναι δυνατόν, όλοι να βγουν από τον πύργο τους, να ενδιαφερθούν για τα κοινά και να μεριμνήσουν για τα κοινά. Σήμερα η υποχρέωση αυτή γίνεται απαίτηση με τα δεινά που έχουν επισωρευθεί στον τόπο μας.

Με το αμέριστο ενδιαφέρον που απαιτούσε η στιγμή διάβασα το άρθρο του σεβαστού μας πρώην Προέδρου κ. Κωστή Στεφανόπουλου. Εχοντας πλήρη βέβαια ενημέρωση των νεοελληνικών συνθηκών προτείνει ιδανική λύση του πολιτικού μας προβλήματος της στιγμής: τη διετή παράταση της θητείας του Πρωθυπουργού κυρίου Παπαδήμου, που, εξουσιοδοτημένος νόμιμα, θα μπορούσε να συνεχίσει τη μεγάλη του προσπάθεια. Εχοντας, όσο μπορώ, υπόψη μου τη σύγχρονή μας περιπέτεια, νομίζω ότι μια τέτοια λύση δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Η πρόταση συζητήθηκε ευρύτερα. Ακούστηκαν διάφορες γνώμες, που υπαγορεύονται, νομίζω, από τη στυγνή πραγματικότητα. Πολλοί συστήνουν λιγότερο εκτεταμένη παράταση του βίου της σημερινής κυβέρνησης. Και ίσως έχουν δίκιο. Αλλά το παράλληλο πρόβλημα είναι πώς θα επιτύχομε τη μεταβολή του σημερινού πολιτικού συστήματος - πράγμα που είναι απολύτως αναγκαίο. Βέβαια οι εκλογές θα δώσουν την εφικτή λύση στο πρόβλημα τούτο. Αναγκαία όμως είναι η ανανέωση της πολιτικής μας ζωής με την εμφάνιση, με την παρουσία νέων πολιτικών δυνάμεων, προοδευτικών προσώπων επιλεγμένων, ώστε να αλλάξει πάλι στον τόπο μας ό,τι πρέπει να αλλάξει. Οι νέοι πολιτικοί μας με το στηριγμένο στις νέες απαιτήσεις πολιτικό σύστημα να αφοσιωθούν με πάθος στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συνόλου, την αποφυγή των παλαιών συνηθειών, που εξώθησαν τη ζωή μας στα χείριστα άκρα, που δε χρειάζεται να τα κατονομάσομε.

Και για να επανέλθω στις αρχικές σκέψεις μου, πρέπει να ενισχυθεί ο Πρωθυπουργός όχι μόνο με την παράταση της θητείας του, αλλά και να αφεθεί ελεύθερος στην επιλογή των συνεργατών του, που θα πρέπει να είναι εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα με ικανότητες που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της σύγχρονης συγκυρίας.

Σχολιάζοντας τώρα τη σημερινή πολιτική κατάσταση θα διαπιστώσομε αδυναμίες βασικές στη σημερινή κυβέρνηση. Διερωτάται κανείς σήμερα: Αντιμετωπίζει αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση; Πρέπει να ομολογήσομε ότι όσοι σήμερα επιθυμούν χρονικό περιορισμό στη δικαιοδοσία της κυβέρνησης συγκροτούν εμφανώς αντιπολίτευση. Γιατί η κυβέρνηση με τη σημερινή της συγκρότηση και σε περιορισμένο χρονικό όριο δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το αληθινά δύσκολο έργο που έχει αναλάβει. Ο Πρωθυπουργός, το πιστεύουν ευτυχώς πολλοί, διαθέτει δυνατότητες. Χρειάζεται όμως επικουρία.

Ας επιτραπεί και τούτο να προσθέσω. Σήμερα ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι από το γεγονός της εκατονταετηρίδας του Ελύτη υποστηρίζουν το δίδαγμά του για ελπίδα. Ποιος όμως - διερωτώμαι - σοβαρός νεοέλληνας δεν εμπνέεται σήμερα από την ελπίδα για τη μελλοντική ανόρθωση του νέου ελληνισμού; Από την ελπίδα ξεκινούμε, όμως δε φτάνει η ελπίδα. Χρειάζεται η περίσκεψη. Χρειάζεται η σωφροσύνη. Χρειάζεται λιγότερος εγωισμός και στα άτομα και στα κόμματα τα σημερινά και εκείνα του μέλλοντος. Είναι ανάγκη να ξεπερνούμε τον εαυτό μας, όταν βρισκόμαστε ιδίως σε δύσκολες συνθήκες.

• Ο Εμμανουήλ Κριαράς είναι ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.
• Διαβάστε ένα ακόμα κομμάτι ΕΔΩ για τον ίδιο άνθρωπο για να έχετε μια εικόνα για ποιον μιλάμε...
  
• Ο τίτλος στη σημερινή ανάρτηση είναι από τον τίτλο του άρθρου στα ΝΕΑ.