Όμηροι των εταιριών κινητής τηλεφωνίας
Όταν έγινε η φορητότητα στους αριθμούς σταθερής και κινητής τηλεφωνίας ο κόσμος το χάρηκε. Επιτέλους, είπαμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όποιο δίκτυο θεωρούμε ότι μας εξυπηρετεί καλύτερα χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουμε τον αριθμό του τηλεφώνου μας. Αλλά φαίνεται ότι βιαστήκαμε να χαρούμε.
Οι χειρότερες σ' αυτόν τον τομέα είναι οι ιδιωτικές εταιρίες κινητής τηλεφωνίας. Και δε μιλάω γενικώς και αορίστως. Δεν είναι φιλολογικό το κομμάτι. Την προσωπική μου μαρτυρία καταθέτω. Όταν πριν 10 μέρες αποφάσισα να μετακομίσω από τη WIND στην COSMOTE.
Πήγα λοιπόν σε έναν «Γερμανό», στην πλατεία Βάθη, εξήγησα στον υπάλληλο, έδωσα την αστυνομική μου ταυτότητα, το ΑΦΜ μου και συμπλήρωσα τη φόρμα η οποία απευθυνόταν στην WIND προκειμένου να αποδεσμεύσει τον αριθμό μου και να λειτουργήσει η φορητότητα.
Την επομένη το πρωί με πήρε στο κινητό μου υπάλληλος από τη WIND να ρωτήσει εάν είχα κάποιο παράπονο από την εταιρία και μου πρόσφερε μια οικονομικά δελεαστική προσφορά για να μείνω εκεί. Εξήγησα ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα, ήθελα όμως να φύγω για τους δικούς μου λόγους και ζήτησα να σεβαστούν τον αίτημα μου. Μου είπαν «ναι» και... ησύχασα...
Το ίδιο απόγευμα πήρα τηλεφώνημα από τον «Γερμανό» που προωθούσε το αίτημα μου για να μου πουν ότι η WIND απέρριψε το αίτημα λόγω «ασυμβατότητας στοιχείων».
Νευρίασα. Την επομένη πήγα στο υποκατάστημα του «Γερμανού» και εξήγησα τη στάση και τη συμπεριφορά της WIND όπως αυτή είχε προηγηθεί. Μια υπάλληλος δεν φάνηκε να εκπλήσσεται καθόλου. Ανάλογα περιστατικά είχε πολλά με την ίδια πρόφαση.
Επαναλάβαμε την αίτηση... Πέρασαν δυο μέρες... Επανήλθαν από τη WIND με νέα δελεαστικότερη προσφορά που συνοδεύονταν και μια νέα συσκευή τηλεφώνου. Αρνήθηκα ξανά απαιτώντας να με αποδεσμεύσουν. Υποσχέθηκαν πως θα το κάνουν. Χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα βέβαια...
Στο μεταξύ το κινητό μου συνέχισαν να καταφθάνουν SMS με προσφορές από τη WIND σαν να μην είχε διαμειφθεί καμιά κουβέντα μεταξύ μας.
Εκείνοι συνέχιζαν να απορρίπτουν το αίτημα μου για φορητότητα, στο «Γερμανό» συνέχιζαν να το ξανακάνουν.
Κάποια στιγμή πήρα τηλέφωνο ο ίδιος ζητώντας να έχω τη δυνατότητα να ασκήσω το δικαίωμά μου στη φορητότητα. Φώναξα. Η υπάλληλος μου είπε πως δεν είναι σωστό να φωνάζω. Είχε δίκιο, τι έφταιξε εκείνη; Κάποιοι άλλοι φταίνε γι' αυτή την πολιτική της συγκεκριμένης εταιρίας. Δεν είναι όμως δυνατόν να αισθάνεσαι όμηρος, παγιδευμένος στα γρανάζια της εταιρίας όταν επιθυμείς κάτι άλλο.
Αλλά, από ποιον να ζητήσεις το δίκιο σου; Εδώ δεν είναι κράτος ευνομούμενο, ζούγκλα είναι. Δυστυχώς...
Αντε να μπαίνουμε σιγά - σιγά στο κλίμα των ημερών. Ακούστε ένα... παραμύθι που όλοι το ξέρουμε... αλλά πάντα θα μας γοητεύει...
Κι ετούτη την Κυριακή πέρασα μια βόλτα
Καλό δείγμα αυτό. Δεν το βάζουμε κάτω. Επιμένουμε σ' αυτό που λέμε ζωή. Δίνουμε μάχες και αντιστεκόμαστε σε ότι μας ετοιμάζουν.
