Ο ποδοσφαιρόφιλος Μίκης είχε συναντήσει τους εν ενεργεία και παλαίμαχους ποδοσφαιριστές τον Δεκέμβριο του 2003 σε μια μεγάλη εκδήλωση που είχε γίνει στο Χίλτον, μετά την πρόκριση της Εθνικής Ομάδας στα τελικά του Euro2004. Εκεί του είχε δοθεί η ευκαιρία να τους γνωρίσει από κοντά και τους εξέπληξε με την ομιλία του, κατά την οποία τούς εκμυστηρεύτηκε ότι υπήρξαν οι παιδικοί του ήρωες, χαρακτηρίζοντάς τους παράλληλα «λαϊκούς ήρωες για τους Ελληνες».  Τους εξέφρασε την αγάπη και την εκτίμησή του και κάλεσε την πολιτεία να τους αναθέσει σημαντικούς ρόλους μέσα στο ποδόσφαιρο και την κοινωνία.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, έχοντας ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο τον αγώνα της ευαισθητοποίησης της κοινωνίας και του λαού ενάντια στη  κοινωνική κρίση και έπειτα από συνεχείς επαφές με τους πολίτες, θέλησε να επικοινωνήσει και με τους ποδοσφαιριστές για να συμβάλουν και αυτοί με την συμμετοχή τους στην οργάνωση της παλλαϊκής αντίστασης της κοινωνίας, για να περιοριστούν και να ανατραπούν οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης.

Η συγκεκριμένη συνάντηση ήταν η πρώτη μιας νέας σειράς επαφών που θα ακολουθήσουν από εκπροσώπους του αθλητικού και πολιτιστικού χώρου.

Έψαξα σήμερα να βρω στις πρώτες σελίδες των απογευματινών φύλλων της Δευτέρας πώς γιόρτασαν οι Έλληνες τα Χριστούγεννα. Τουλάχιστον πώς αυτό καταγράφηκε στον Τύπο. Σιγά που θα έριχναν βάρος σε μια τέτοια γιορτή. Έχουν τα... πολιτικά που πρυτανεύουν.
Αρνήθηκα να τα καταχωρίσω. Βαρέθηκα πια, σαν να μην πέρασε μια μέρα... Λες και κάποιος «πάτησε» τους διακόπτες να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν την περασμένη Παρασκευή. Μόνη εξαίρεση, ψηλά στην πρώτη σελίδα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ αυτή η αναφορά. Τα Χριστούγεννα των αστέγων. Το γεύμα του Δήμου Αθηναίων ανήμερα της μεγάλης γιορτής...

Όλα τα άλλα είναι... Εφραίμ. Ο ηγούμενος την Μονής Βατοπεδίου που μέχρι χθες αρνιόνταν πεισματικά να λειτουργήσει ως απλό πολίτης, να παραδοθεί στους αστυνομικούς και να προφυλακιστεί για τις συναλλαγές σε βάρος του δημοσίου. Προτιμά να παίζει με τη Δικαιοσύνη, παραμένοντας κλινήρης στο κελί έως ότου να... διευθετήσει τις υποθέσεις στο Μοναστήρι. Πρόφαση η... ασθένεια. Ακριβώς όπως όλοι οι θνητοί που επιθυμούν να καθυστερήσουν προς όφελος τους τη Δικαιοσύνη...

Στο μεταξύ έξω στον κόσμο τα πιο αντιφατικά μηνύματα βγαίνουν από την εντολή για προφυλάκιση του ηγούμενου Εφραίμ, εν μέσω Χριστουγέννων. Πολλοί είναι υπέρ του και άλλοι κατά.

Επιτίθενται ή χαϊδεύουν τη Δικαιοσύνη. Στο Facebook έχουν φτιάξει ομάδα για τη στήριξή του. Βρε τι συμβαίνει στον κόσμο...

Απίστευτο ήταν και το χθεσινοβραδινό σώου των... διαμαρτηρωμένων έξω από το Εφετείο Αθηνών όπως τελικά έφτασα ο Εφραίμ. Για δέσιμο είμαστε, μα το Θεό! Δείτε ΕΔΩ.

Στο χωριό γιόρτασαν

τα Χριστούγεννα

Ευτυχώς υπάρχουν και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και μαθαίνουμε για όσα συμβαίνουν στο χωριό, αυτές τις χρονιάρες μέρες. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τι γράφουν οι τοπικές εφημερίδες για τη δραστηριότητα του Δήμου Μινώα τα Χριστούγεννα...

Και μας, ως Site, μας απασχόλησε αυτή η ιστορία... Όχι γιατί είμαστε υπέρ ή κατά, αλλά γιατί βλέπουμε στο πρόσωπο του μοναχού να παραβιάζεται καθετί που έχει να κάνει με τη Δικαιοσύνη. Και υποτίθεται ότι αυτή αντιμετωπίζει με τα ίδια μέτρα και σταθμά όλους τους πολίτες... Υποτίθεται....

Αυτή είναι η φωτογραφία που τράβηξα τη Δευτέρα το μεσημέρι με το κινητό μου μέσα από το καφέ στην πλατεία Συντάγματος...

Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός για βόλτα αυτές τις μέρες των αργιών. Μπορεί να είχε ήλιο αλλά είχε κρύο και παγωνιά. Όμως τέτοιες μέρες τη θέλουν τη βόλτα τους. Τόσες μαζεμένες αργίες δεν τις βρίσκεις κάθε μέρα.

Έτσι την επομένη των Χριστουγέννων πήγαμε μια βόλτα στην πλατεία Συντάγματος. Πρωί ήταν, γύρω στις 11. Ντυθήκαμε καλά και με τη βέσπα φτάσαμε πολύ γρήγορα. Ο δρόμος δεν είχε κίνηση. Εύκολη είναι η πρόσβαση. Περπατήσαμε ως το Ζάππειο. Είπαμε μήπως είχε εκεί κάτω που να “μύριζε” Χριστούγεννα γιατί στην κεντρική πλατεία της πόλης, η κατάσταση ήταν απογοητευτική... Πού οι εποχές με τα σπιτάκια και τα ζαχαρωτά...

Στο Ζάππειο κάτι υπήρχε. Μια σειρά από μικρά μαγαζιά όπου μπορούσες να ψωνίσεις μικροπράγματα, φτηνά δώρα της τελευταίας στιγμής, βιβλία, γλυκά κ.ά. Εδώ είδαμε το καρουζέλ, τραμπολίνο, μικρό σιδηρόδρομο για τους πιτσιρικάδες και παγοδρόμιο για μικρούς και μεγάλους. Μόνο που τίποτα πια δεν ήταν προσφορά. Όλα είχαν μια τιμή. Που ξεκινούσε από 2,5 ευρώ και έφτανε κλιμακωτά στα 4 και 10 την ώρα στο παγοδρόμιο. Παρ' όλα αυτά τα παιδικά πρόσωπα ήταν ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν, ευτυχισμένα.

Όμορφη ήταν η βόλτα της επιστροφής μέσα από τον Εθνικό κήπο. Οι παιδικές φωνές, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονταν στο χώρο της γιορτής, ο ήλιος που έκαιγε όσο υπήρχε στον ουρανό και ύστερα ένιωθες έντονα την παγωνιά μόλις κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα.

Χρειάστηκε να φορέσω τα γάντια που έχω μόνιμα μέσα στο βαλιτσάκι της βέσπας. Και να κλείσω καλά το φερμουάρ από το δερμάτινο μπουφάν...

Επιστρέψαμε στην πλατεία Συντάγματος. Εκείνη την ώρα άλλαζε η φρουρά των ευζώνων στον Άγνωστο Στρατιώτη και είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Εμείς προτιμήσαμε να κατέβουμε στη δεύτερη πλατεία στο καφέ “Τερπενλής” προς τη μεριά της Μεγάλης Βρετανίας, του παλιού ξενοδοχείου της Αθήνας.

Ήπια ένα κονιάκ στην τιμή των 7,5 ευρώ. Υπερβολικό μου φάνηκε. Μα ήταν ζεστός ο χώρος και είχε μαζέψει πολύ κόσμο που ήρθε να πιει έναν καφέ εκεί, να φάει κάτι πρόχειρο ή απλά να καθίσει με την παρέα του και να κουβεντιάσει. Η εφημερίδα είναι παρέα, ακόμα και αν είναι χτεσινή. Δίπλα μας ένας κύριος διαβάζει μια αθλητική εφημερίδα.

Τράβηξα από το κινητό μου μια φωτογραφία, τι έβλεπα προς την πλατεία από τη μεριά που καθόμουν. Άνθρωποι άγνωστοι σε ένα καφέ της πόλης και στο βάθος πολύ φως από τον χειμωνιάτικο ήλιο. Μου άρεσε. Ούτε 10 λεπτά δεν πέρασαν και άρχισαν τα σχόλια. Αυτή είναι η ζωή. Ανάμεσα στην αλήθεια και την τεχνολογία.

H ζωή στο χωριό, το ατέλειωτο παιδικό τρέξιμο... Μια όμορφη ταινία μηκρού μήκους που δείχνει πως ήταν κάποτε η ζωή στο χωριό. Αυτή τη ζωή τη ζήσαμε εμείς σαν παιδιά.

Αυτό είναι εξώφυλλο του νέου 246 της ΦΩΝΗΣ. Για να το διαβάσετε όπως ακριβώς κυκλοφορεί τυπωμένο, πατήστε ΕΔΩ.

Όλα εξελίχτηκαν καλά. Ακριβώς όπως τα είχα υπολογίσει από πλευράς χρόνου. Ναι, τα Χριστούγεννα ήρθαν και τα ζήσαμε καλά. Κι ας είχε πολύ υγρασία η ατμόσφαιρα. Και βροχή, πολλή βροχή που κάπου έχει γίνει και χιόνι.

Η συνεργασία μου με την Αμαλίτσα στην ΚΑΜΠΥΛΗ ήταν εξαιρετικά καλή. Όπως πάντα άλλωστε. Σε τρεις μέρες είχαμε τελειώσει το τεύχος. Άνοιξα μόνος μου ένα φάκελο στο FTP της ΚΑΜΠΥΛΗΣ και έβαλα μέσα τα κείμενα και τις φωτογραφίες που χρησιμοποίησα. Έτσι κάνω πάντα...

Ύστερα, με fax έστειλα τα κασέ των σελίδων. Κάτι μικροαλλαγές ανάλογα με αυτά που θέλαμε και την Πέμπτη το μεσημέρι ολοκληρώσαμε την προσπάθεια.

Ναι, το χάρηκα που όλα πήγαν καλά και οι άνθρωποι της ΠΕΤ είναι ευχαριστημένοι. Και μάλιστα διπλά, αφού μαζί με το περιοδικό ολοκληρώθηκε και το ημερολόγιο που θα τυπωθεί ταυτόχρονα και θα ταχυδρομηθεί μαζί με το περιοδικό στα σπίτια των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα.

Έτσι έφυγε μια αγωνία των υπευθύνων να τυπωθεί, να διπλωθεί και να ταχυδρομηθεί ώς τις 31 Δεκεμβρίου πριν τελειώσει το δίμηνο που δίνει ο νόμος ως προθεσμία προκειμένου να τύχει κάποιας μείωσης στα ταχυδρομικά τέλη.

Έτσι θα λέμε στο εξής, αυτό που παλιά λέγαμε ατέλεια ταχυδρομική και εννοούσαμε μόνο 10 ή 20 λεπτά, ανά τεύχος.

Από τον Αύγουστο με ειδική τροπολογία εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου έπαψε να ισχύει η κρατική επιδότηση. Τα έχουμε πει όλα αυτά κατά καιρούς, υπάρχουν δημοσιευμένα και σε αυτό το site στη βάση αριστερά του με τον τίτλο “Επίθεση στην ελευθεροτυπία”.

Τώρα θα επιδοθούν, οι συνδικαλιστές, απερίσπαστοι στο προεκλογικό τους έργο. Το κυνήγι των σταυρών και η προώθηση των ψηφοδελτίων τους ενόψει των εκλογών του Φεβρουαρίου, είναι μέσα στα θεμιτά πλαίσια.

Εμείς, αμέσως μετά τις γιορτές των Φώτων θα επανέλθουμε με νέο, καθαρά προεκλογικό φύλλο, όπου οι παρατάξεις θα έχουν την ευκαιρία στις δυο σελίδες που θα τους δοθούν να βάλουν την αφίσα ή τη διακήρυξη τους ή και τα δυο αν χωρούν... Επειδή οι ψηφοφόροι πρέπει να είναι ενήμεροι για τις εκλογές...

Την κάρτα αυτή μου την έστειλε ο Μάρκος Κακουλίδης. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν μας ξεχνά κι ας βγήκε στη σύνταξη... Καθαρός ήταν πάντα ο Μάρκος, άνθρωπος πάνω απ' όλα...