Ημερολόγια... Τις επόμενες μέρες θα “παίξουν” όλο και περισσότερο. Στην ΠΕΤ ΟΤΕ έφυγε για τα σπίτια των συναδέλφων μαζί με το περιοδικό. Στο χωριό ο πολιτιστικός σύλλογος έβγαλε το δικό του με αναφορά στις μνήμες...

Το δέντρο της ΠΕΤ ΟΤΕ, από αύριο Δευτέρα, θα ξαναπάρει το δρόμο του για την αποθήκη... Του χρόνου πάλι...

Ένα – ένα τα δεντράκια που είχαν στολίσει για τις γιορτές των Χριστουγέννων παίρνουν το δρόμο για την αποθήκη. Θα συσκευαστούν κι αυτά και τα στολίδια και τα φωτάκια, όσα δεν κάηκαν, για να... ξαναβγούν από κει το Δεκέμβρη και να δώσουν πάλι λάμψη στις γιορτές...

Αισιόδοξα όμως που την έχουμε δει, ε; Δες με πόση σιγουριά λέμε ότι θα είμαστε σε θέση να... ξαναγιορτάσουμε Χριστούγεννα...

Κι όμως, η ζωή συνεχίζεται... Με τα πάνω της και τα κάτω της, με τα καλά της και τα κακά της. Μια ζωή κύκλους... Ύστερα από λίγο θα μπούμε στο δρόμο για τις απόκριες και το μόνο που θα παραμείνει ίδιο θα είναι η αγωνία μας για το αύριο, έτσι όπως εξελίσσεται καθημερινά η κατάσταση.

Ο καιρός συνεχίζει να είναι κακός. Ακόμα κι όταν δεν βρέχει, ο ήλιος έχει βγάλει δόντια. Πιο πολύ για μέσα είναι. Ξεκούραση, ριλάξ...

Το χρειαζόμαστε. Λίγο πριν ξαναμπούμε στο μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας...

"Μέρες Απεργίας". Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την απεργία στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο. Για περισσότερους από 2 μήνες, σχεδόν 300 εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα αυτονόητα: το 8ωρο, το πενθήμερο και έναν αξιοπρεπή μισθό. Σενάριο - Συνεντεύξεις: Κώστας Καλλέργης, Γιάννης Βάκρινος Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου Μοντάζ: Θεοδώρα Κατριμπούζα, Ηλίας Τσιαμπούρης Μουσική: Ανδρέας Κουλούρης (από το soundtrack της ταινίας "Το Ρόδι" του Χρήστου Καρτέρης).

Το ΒΗΜΑ που αποκαλύπτει στη σημερινή του έκδοση τους διαλόγους Ψυχάρη – Παπανδρέου σε εκείνη τη μοιραία συνάντηση από την πίσω πόρτα του Μαξίμου “παίζει” με τον κινηματογράφο επιχειρώντας να... διασκεδάσει όσα συμβαίνουν στην πολιτική με το 9 1/2 εβδομάδες.

Να θυμηθούμε λίγο τις “91/2 εβδομάδες” με τον Μίκι Ρουρκ; Ιδού το τρέιλερ. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι από σας το έχετε δει. Αν όχι, σπεύσατε στο πλησιέστερο βιντεοκλάμπ. Η Κιμ Μπάσιντζερ είναι χάρμα οφθαλμών.

Αν αυτό δεν είναι εκβιασμός τότε τι είναι; Δείτε πώς η εβδομαδιαία εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ παρουσιάζει την απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου να πάρει νέα, ακόμα πιο σκληρά μέτρα.

Παλιό το ερώτημα, θα το θυμούνται οι παλαιότεροι, είχε διατυπωθεί από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τότε στη δεκαετία του '60 που το παρακράτος κυριαρχούσε. Τι κοινό μπορεί να υπάρχει στις μέρες μας; Δείτε λίγο τον τίτλο της ΑΥΓΗΣ, είναι αποκαλυπτικός.

Να και τις... βίλες!.. Βρε, άντε δεν σας πιστεύω. Επίτηδες τα λένε εκεί στο ΕΘΝΟΣ για να θίξουν την τιμή και την ακεραιότητα άξιων λειτουργών του δημοσίου. Μου αρέσει που δίνουν, λένε ονόματα με διευθύνσεις. Για να δούμε θα βρουν το δρόμο ή θα χαθούν στους δαίδαλους της Κηφισιάς;

Το πάνε μαλακά – μαλακά... Η Ν.Δ. Βεβαίως, θέλει τις εκλογές. Βιάζεται να πάρει στα χέρια της την καυτή πατάτα. Το πιστεύουμε. Έχουμε και το προηγούμενο της τελευταίας κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή του νεότερου, που έφυγε “τρέχοντας” για να αποφύγει τις ευθύνες, αλλά εδώ, στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ δεν το 'χουν σε τίποτα να κάνουν το άσπρο – μαύρο. Παλιά μου τέχνη...

Άκρως λαϊκίστικος ο τίτλος του ΘΕΜΑΤΟΣ που επιστρέφει, άρον – άρον στην προσφορά των 6 ευρώ επιστροφής από τις αγορέ πάνω από 20 ευρώ στα σούπερ μάρκετ του Μαρινόπουλου. Την προηγούμενη εβδομάδα με τα καταστήματα SEPHORA καταβαραθρώθηκε. Από τα 200.000 είδε την κυκλοφορία του να κατρακυλάει στα 110.000. Αυτή είναι δημοσιογραφία, όχι παίξε – γέλασε...

Εδώ είναι το δικό μας... καταφύγιο της ψυχής τα Σαββατοκύριακα. Διότι εδώ θα μοιραστούμε πράγματα που έχουμε ανάγκη και θα δώσουμε από το περίσσευμα μας, υλικό και συναισθηματικό...

Ανάγκη πάσα... Οι τίτλοι στα περίπτερα καραδοκούν. Σαν αυτόν εδώ από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ όπου βάζει ψηλά το χθεσινό γιουχάισμα του Κάρολου Παπούλια στη Χαλκίδα. Ενδιαφέρον ο φετινός... αγιασμός των υδάτων. Και δεν είδαν τίποτα ακόμα...

Στην ΕΠΟΧΗ, εβδομαδιαία κυριακάτικη εφημερίδα, που σήμερα κυκλοφορούν μια μέρα νωρίτερα, έχουμε πιο ευδιάκριτα πράγματα στον τίτλο... Δεν παραλείπεται και η αναφορά στο επεισόδιο με τον κ. Παπούλια...

"Οικονομικό δολοφόνο” βλέπουν στο ΠΡΙΝ την κυβέρνηση Παπαδήμου αφού, όπως τονίζει η εφημερίδα, σχεδιάζουν νέο τσεκούρωμα μισθών και διάλυση ασφαλιστικών ταμείων “για να σωθεί η χώρα”. Βρε, μπας και δεν έχουν άδικο;

Εντάξει, όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση είναι δύσκολη, μάλλον έχει πρόβλημα επαφής με την πραγματικότητα... Στο ξεκίνημα όμως μια νέας χρονιάς, καλό είναι να μην είμαστε απαισιόδοξοι. Ψάχνοντας στα σκουπίδια, ανακαλύπτει κανείς και καλές ειδήσεις.

Ας πούμε, προσέξατε πως αυξάνονται, εντυπωσιακά, οι εθελοντές όλων των ηλικιών και των επαγγελμάτων που δραστηριοποιούνται για τους συνανθρώπους τους; Φαίνεται πως η χειμαζόμενη από την κρίση κοινωνία συσπειρώνεται. Κι αυτό όπως και να το κάνεις είναι υγιής αντίδραση... Και ανακαλύπτουμε ξανά τον διπλανό μας.

Ψάχνοντας γύρω σας θα βρείτε πολλές πρωτοβουλίες σαν το δικό μας Στέκι Αλληλεγγύης όπου συμμετέχουν άνθρωποι, διαθέσιμοι για προσφορά. Χωρίς καμιά ιδιοτέλεια και, κυρίως, χωρίς να έχουν τίποτα στο πίσω μέρος του μυαλού τους, υστερόβουλα...

Πρόκειται για του Γιατρούς του Κόσμου, για τους καθηγητές από τη Χίο που διδάσκουν δωρεάν μαθήματα σε 300 μαθητές, μεμονωμένες πρωτοβουλίες ιδιωτών σαν αυτές του γνωστού σεφ, Λευτέρη Λαζάρου που δυο – τρεις φορές την εβδομάδα παίρνει το αυτοκίνητό του, αργά το βράδυ και επισκέπτεται πλατείες και γωνιές της Αθήνας που φιλοξενούν αστέγους για να τους μοιράσει το φαγητό, το περίσσιο, από αυτό που παρασκευάζει για τους θαμώνες του εστιατορίου “Βαρούλκο”.

Θα μου πεις, λύνεται έτσι το πρόβλημα και μπορούμε εμείς οι πολίτες να υποκαθιστούμε ένα κοινωνικό ρόλο που θα έπρεπε να τον παίζει μια ευνομούμενη Πολιτεία; Φυσικά όχι... Το πρόσωπο της ανθρώπινης αλληλεγγύης φαίνεται μόνο...

Οι ευθύνες της Πολιτείας παραμένουν ακέραιες κι εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε για να τις αναλάβει, όπως έχει υποχρέωση. Πέρα από αυτό όμως, κάθε Σάββατο και Κυριακή, 11-1, τις ώρες που είναι ανοιχτό το δικό μας Στέκι Αλληλεγγύης στην Τηλεφάνους 12, στον Κολωνό, αισθάνομαι μια ομορφιά και μια γαλήνη στην ψυχή με το που επιλέγω να είμαι εκεί, παρών.

Καταρχήν ξαναβρισκόμαστε κι εμείς, ανταλλάσσουμε δυο κουβέντες ανθρώπινες, χωρίς την πίεση της καθημερινότητας, θα πιούμε μια ρακή, θα μοιραστούμε εμπειρίες κι αυτό είναι υπέροχο.

Άσε που... ξεβολευόμαστε από τον καναπέ του σπιτιού μας κι αυτό, όλο και κάπου θετικά μπορεί να οδηγήσει... Ελάτε μια βόλτα από το Στέκι μας και θα το διπιστώσετε με τα μάτια σας... Σας περιμένουμε...

Το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Έφτασε σε μένα παραμονές της φετινής Πρωτοχρονιάς. Απίστευτη καθυστέρηση. Και ζητάει, ο φόρος των 5.205.53 ευρώ να πληρωθεί ώς τις 31 Ιανουαρίου! Πολύ ανθρώπινη αντιμετώπιση...

Και να πεις ότι δεν έχω πληρώσει ήδη αρκετά... Οι εργοδότες μου έχουν παρακρατήσει από το μισθό μου ήδη 8.000.46 ευρώ. Φαίνεται καθαρά από το εκκαθαριστικό.

Αλλά χαλάλι τους... Εδώ οι άνθρωποι για πρώτη φορά αναφέρουν αναλυτικά, πού θα πάνε οι φόροι μου... Όταν λοιπόν πληρώνω τόσα χρήματα δεν είναι φανερό ότι επιβάλλεται να απαιτώ από το Κράτος καλύτερες υπηρεσίες για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό; Λέω εγώ, τώρα...

Κάπως έτσι, όπως περιγράφω γλαφυρά στον τίτλο της σημερινής ανάρτησης αισθάνθηκα όταν πήρα το φετινό εκκαθαριστικό της Εφορίας. Το οποίο, παρεπιπτόντως, έσπασε κάθε ρεκόρ από πλευράς καθυστέρησης και ήρθε στα χέρια μου λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος.

Δεν ξέρω τι φταίει... Ο υπερβολικός φόρτος δουλειάς στις Εφορίες ή στα ταχυδρομεία; Και εντέλει δεν με ενδιέφερε να το ψάξω.

Ήξερα από το Μάιο που ο Πέτρος μου έφτιαξε τη δήλωση ότι θα πλήρωνα. Ποιος, που πρέπει να πληρώσει, βιάζεται να το κάνει; Έτσι κι αλλιώς έχουμε πολλά έξτρα που έπρεπε να πληρώσουμε το Δεκέμβρη στην Εφορία.

Τι να σας τα λέω, τώρα, τα ξέρετε... Κι εσείς θα 'χετε βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη με τόσα χαράτσια που κληθήκαμε να πληρώσουμε...

Και, σε άλλες εποχές, αυτό θα ήταν μάλλον φυσιολογικό. Έτσι τουλάχιστον το έβλεπα μέχρι τώρα και έσπευδα στο ταμείο για να καταθέσω την εισφορά μου. Ως συνειδητός και υπεύθυνος πολίτης που για να μπορεί να διεκδικεί θα πρέπει πρώτα να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του.

Από την ώρα όμως που κάποιοι κυβερνητικοί εγκέφαλοι θεωρούν κι εμένα, ανάμεσα στους άλλους, ότι «μαζί τα φάγαμε» και ζητούν, πέρα από τις συμβατικές μου υποχρεώσεις να πληρώσω ένα σκασμό λεφτά για να «κλείσω» τη μαύρη τρυπα της Οικονομίας, άρχισε να μου τη δίνει...

Αισθάνομαι ως ο μ.....ς της ιστορίας που μια ζωή πληρώνει, την ώρα που άλλοι καρχαρίες φοροδιαφεύγουν επίσης κατά συρροή, ενώ έχουν βρει τρόπο να αποφύγουν κι αυτές ακόμα τις έκτακτες εισφορές που εμείς πληρώσαμε...

Κι αναρωτιέμαι: Ένα τέτοιο Κράτος που δεν είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του απέναντι στον πολίτη, αξίζει να το στηρίζουμε τόσο; Εδώ αρνούνται να μας προσφέρουν ένα στοιχειώδες μέλλον για μας και τα παιδιά μας, τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε;

Να, γιατί θεωρώ ιδιαίτερα υποκριτικό το γεγονός ότι, υποτίθεται, μου αναλύουν πού θα πάνε τα χρήματα που παρακρατούν από τη φορολογία του εισοδήματός μου. Και το κάνουν πρώτη φορά φέτος, δεν το έχω ξαναδεί...