Αυτή είναι η φωτογραφία που τράβηξα τη Δευτέρα το μεσημέρι με το κινητό μου μέσα από το καφέ στην πλατεία Συντάγματος...

Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός για βόλτα αυτές τις μέρες των αργιών. Μπορεί να είχε ήλιο αλλά είχε κρύο και παγωνιά. Όμως τέτοιες μέρες τη θέλουν τη βόλτα τους. Τόσες μαζεμένες αργίες δεν τις βρίσκεις κάθε μέρα.

Έτσι την επομένη των Χριστουγέννων πήγαμε μια βόλτα στην πλατεία Συντάγματος. Πρωί ήταν, γύρω στις 11. Ντυθήκαμε καλά και με τη βέσπα φτάσαμε πολύ γρήγορα. Ο δρόμος δεν είχε κίνηση. Εύκολη είναι η πρόσβαση. Περπατήσαμε ως το Ζάππειο. Είπαμε μήπως είχε εκεί κάτω που να “μύριζε” Χριστούγεννα γιατί στην κεντρική πλατεία της πόλης, η κατάσταση ήταν απογοητευτική... Πού οι εποχές με τα σπιτάκια και τα ζαχαρωτά...

Στο Ζάππειο κάτι υπήρχε. Μια σειρά από μικρά μαγαζιά όπου μπορούσες να ψωνίσεις μικροπράγματα, φτηνά δώρα της τελευταίας στιγμής, βιβλία, γλυκά κ.ά. Εδώ είδαμε το καρουζέλ, τραμπολίνο, μικρό σιδηρόδρομο για τους πιτσιρικάδες και παγοδρόμιο για μικρούς και μεγάλους. Μόνο που τίποτα πια δεν ήταν προσφορά. Όλα είχαν μια τιμή. Που ξεκινούσε από 2,5 ευρώ και έφτανε κλιμακωτά στα 4 και 10 την ώρα στο παγοδρόμιο. Παρ' όλα αυτά τα παιδικά πρόσωπα ήταν ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν, ευτυχισμένα.

Όμορφη ήταν η βόλτα της επιστροφής μέσα από τον Εθνικό κήπο. Οι παιδικές φωνές, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονταν στο χώρο της γιορτής, ο ήλιος που έκαιγε όσο υπήρχε στον ουρανό και ύστερα ένιωθες έντονα την παγωνιά μόλις κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα.

Χρειάστηκε να φορέσω τα γάντια που έχω μόνιμα μέσα στο βαλιτσάκι της βέσπας. Και να κλείσω καλά το φερμουάρ από το δερμάτινο μπουφάν...

Επιστρέψαμε στην πλατεία Συντάγματος. Εκείνη την ώρα άλλαζε η φρουρά των ευζώνων στον Άγνωστο Στρατιώτη και είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Εμείς προτιμήσαμε να κατέβουμε στη δεύτερη πλατεία στο καφέ “Τερπενλής” προς τη μεριά της Μεγάλης Βρετανίας, του παλιού ξενοδοχείου της Αθήνας.

Ήπια ένα κονιάκ στην τιμή των 7,5 ευρώ. Υπερβολικό μου φάνηκε. Μα ήταν ζεστός ο χώρος και είχε μαζέψει πολύ κόσμο που ήρθε να πιει έναν καφέ εκεί, να φάει κάτι πρόχειρο ή απλά να καθίσει με την παρέα του και να κουβεντιάσει. Η εφημερίδα είναι παρέα, ακόμα και αν είναι χτεσινή. Δίπλα μας ένας κύριος διαβάζει μια αθλητική εφημερίδα.

Τράβηξα από το κινητό μου μια φωτογραφία, τι έβλεπα προς την πλατεία από τη μεριά που καθόμουν. Άνθρωποι άγνωστοι σε ένα καφέ της πόλης και στο βάθος πολύ φως από τον χειμωνιάτικο ήλιο. Μου άρεσε. Ούτε 10 λεπτά δεν πέρασαν και άρχισαν τα σχόλια. Αυτή είναι η ζωή. Ανάμεσα στην αλήθεια και την τεχνολογία.

H ζωή στο χωριό, το ατέλειωτο παιδικό τρέξιμο... Μια όμορφη ταινία μηκρού μήκους που δείχνει πως ήταν κάποτε η ζωή στο χωριό. Αυτή τη ζωή τη ζήσαμε εμείς σαν παιδιά.