Πανέμορφες εικόνες από τη Λίμνη Πλαστήρα. Από τον τοίχο του Ηλία Προβόπουλου στο Facebook. Δεν είχα την τύχη να πάω ακόμα ώς εκεί, αλλά το ονειρεύομαι... Θέλω να πάω μια βδομάδα παρέα με ανθρώπους που αγαπώ, καλή παρέα... Με ξεσήκωσε πρωινιάτικα... Διαβάζω: Δεν είναι φωτιά στο δάσος, αλλά τα φθινοπωρινά φύλλα μιας ψηλής τσιλιπορδιάς που «ανάβουν» με τα ματωμένο χρώμα τους μια συστάδα δέντρων, δίπλα στο δρόμο και θερμαίνουν το μάτι και την ψυχή, τούτες τις κρύες από κάθε πλευρά μέρες που περνάμε...

Φθινοπωρινές εικόνες της φύσης που έχει μια υπέροχη ομορφιά αυτή την εποχή. Δανεισμένες πάντα από τον Ηλία Προβόλουλο. Ας είναι καλά. Μας ταξιδεύει με τα οδοιπορικά και τις φωτογραφίες του... Περισσότερα σε λόγια μπορείτε να διαβάσετε πηγαίνοντας μια βόλτα στο Blog του ΕΔΩ.

Πάει και ο Νοέμβρης. Άνοιξε τα φτερά του για άλλους τόπους δίνοντας πάσα στο Δεκέμβρη να συνεχίσει αυτό το καθημερινό «τρέξιμο» και την αναμέτρησή του με το χρόνο.
Καλός ήταν ο καημένος. Με τις εκπλήξεις του, διακριτικός, έκανε ότι μπορούσε για να μη δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα μέχρι να απλώσει το χέρι του στον τελευταίο μήνα του χρόνου.

Τον περιμέναμε με λαχτάρα κάποτε αυτόν τον μήνα, τον Δεκέμβρη. Παιδιά, περιμέναμε πώς και πώς τις διακοπές των Χριστουγέννων, τα κάλαντα, το μικρό χαρτζιλίκι για να πάρουμε ένα ρούχο, να βάλουμε πάνω μας.... Για παιχνίδι, ούτε λόγος. «Περιττή σπατάλη» την ήθελε ο πατέρας μου. «Πεταμένα λεφτά». Δεν ήταν βέβαια έτσι, αλλά άντε να του εξηγήσεις κάτι κόντρα στα βιώματά του... Δώρα ούτε αυτός είχε δει ως παιδί...

Αργότερα που μεγαλώσαμε περιμέναμε πώς και πώς τα Χριστούγεννα και το δώρο, τον 14ο μισθό για να «μπαλώσουμε» καμιά τρύπα, απ' αυτές που είχαμε ανοίξει... Κι αυτό βέβαια άλλαξε τα τελευταία χρόνια καθώς πολλοί εργαζόμενοι είδαν να εξανεμίζεται και αυτή η κατάκτηση που μετατράπηκε σε ένα μικρό επίδομα...

Ευτυχώς κάποιοι το 'χουμε ακόμα. Είναι όμως τόσες πολλές οι «τρύπες» που πρέπει να καλύψουμε που εξανεμίζεται στο λεπτό.

Ωστόσο κανείς μας δεν είναι διατεθημένος να χάσει κάτι από το χρώμα των γιορτών των Χριστουγέννων. Όσο κι αν φέτος όλα είναι διαφορετικά. Με το πρόγραμμα των γιορτών από το Δήμο Αθηναίων πιο φτωχό από κάθε άλλη χρονιά. Δεν είναι πια καιρός για προκλητικούς φαντασμαγορικούς στολισμούς. Η πόλη και οι κάτοικοί της υποφέρουν.

Εμείς όμως έχουμε ζήσει και παλιότερα δύσκολα Χριστούγεννα. Θα τα αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο, όπως τους πρέπει... Το χρειαζόμαστε αυτό γα να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της επόμενης μέρας καθώς με το τέλος του Δεκέμβρη θα μας έρθει το, ούτως ή άλλως πιο σκληρό 2012.

Κι αν δεν είμαστε καλά μέσα μας θα δυσκολευτούμε τόσο εμείς, όσο και οι άνθρωποι που κινούνται στον περίγυρό μας.

Ας τον αποχαιρετήσουμε λοιπόν τον Νοέμβρη που φεύγει κι ας καλωσορίσουμε τον Δεκέμβρη που έρχεται... Κάπως έτσι, η ζωή συνεχίζεται...

Φοβερή η προβολή για το Στέκι μας στο σημερινό ΠΟΝΤΙΚΙ. Ευχαριστούμε... Να το μάθει ο κόσμος που έχει ανάγκες, να έρθει γιατί έχουν μαζευτεί πολλά πράγματα από τις προσφορές του κόσμου...