Από το τελευταίο ταξίδι μας στο Θραψανό, Νοέμβρης 2023. Ξαναπάμε φέτος τον Αυγουστο!

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Επικαιρότητα

Παγκόσμια Ημέρα κατά του HIV/AIDS

Την 1η Δεκέμβρη 2010 και για 5 μέρες μετά, οι Αθηναίοι έκπληκτοι είδαν ένα τεράστιο πανό να καλύπτει όλη την πρόσοψη του κτηρίου της ΓΣΕΕ στη Λ. Αλεξάνδρας με σύνθημα «ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» και φωτογραφίες δηλωτικές επαγγελμάτων που η κάθε μια σχημάτιζε το κόκκινο κορδελάκι του aids.

Ήταν ένα σύνθημα αγωνίας αλλά και αποφασιστικότητας για την ισότιμη προστασία των οροθετικών εργαζόμενων.

Από τότε ως σήμερα η ΓΣΕΕ σε πολλές συναντήσεις, Fora, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις ενώνει τη φωνή και τη δράση της με την κοινωνία των πολιτών και απαιτεί:

1. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ την προστασία του δικαιώματος εργασίας με αξιοπρεπείς και ισότιμους όρους των οροθετικών ή ασθενών με aids στο πλαίσιο σεβασμού της προσωπικότητάς τους.

2. ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ να εντατικοποιήσει τη δράση της υπέρ της ισότιμης απόλαυσης από τα οροθετικά άτομα των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων και κύρια του θεμελιώδους δικαιώματος για αξιοπρεπή εργασία.

Την Παρασκευή 30/11 η Γραμματέας Πολιτισμού της ΓΣΕΕ κα Λίλα Δημητριάδου θα βρίσκεται στο πάνελ του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου του Φόρουμ Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής που διοργανώνουν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με Μ.Κ.Ο. και το Σάββατο 1/12 στην ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ στα πλαίσια του τριήμερου εκδηλώσεων και ενημέρωσης για τον HIV/AIDS, που διοργανώνουν 3 ΜΚΟ: ΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ, PRAKSIS και ΚΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ θα συμμετέχει στον «Ανοικτό Διάλογο για HIV με Πολιτεία και Πολίτες».

Να υπενθυμίσουμε ότι:

· η ΓΣΕΕ με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του 2004-2005 πέτυχε τη χορήγηση πρόσθετης άδειας ενός μήνα για τους οροθετικούς ή πάσχοντες από aids εργαζόμενους.

· από το 2010 με επείγουσα επιστολή της προς το Υπουργείο Εργασίας απαιτεί την άμεση ενσωμάτωση της Διεθνούς Σύστασης Εργασίας 200 για το HIV/AIDS στη διαμόρφωση της οποίας συνέβαλε καθοριστικά με τις προτάσεις της στη Διεθνή Συνδιάσκεψη του I.L.O. (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας).

Στο site της ΓΣΕΕ βρίσκεται ήδη αναρτημένο ενημερωτικό κείμενο που απαντά στις πιο συνήθεις ερωτήσεις εργαζομένων για το HIV/AIDS, το οποίο και σας επισυνάπτουμε.

Η ευαισθητοποίηση, η ενημέρωση, η πρόληψη και η αλληλεγγύη είναι η καλύτερη απάντηση στο «πρόβλημα του αιώνα».

Τα συνδικάτα με τις πολύπλευρες δράσεις τους παρεμβαίνουν σε όλα τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας.

1η Δεκεμβρίου

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ HIV/AIDS

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

Η επιδημία του συνδρόμου της ανθρώπινης ανοσολογικής ανεπάρκειας (Aids) αποτελεί πλέον μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την κοινωνική πρόοδο, επηρεάζοντας το θεμελιώδες δικαίωμα της εργασίας και ιδιαίτερα το δικαίωμα της αξιοπρεπούς εργασίας.

Με αφορμή την 1η Δεκεμβρίου – παγκόσμια ημέρα του HIV/AIDS - η ΓΣΕΕ απαντά σε ερωτήματα που συνήθως θέτουν οι εργαζόμενοι:

Μπορεί ένας εργαζόμενος που είναι φορέας του ιού HIV να συνεχίσει να εργάζεται;

· Ναι, οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από τον ιό του HIV και πολλοί άνθρωποι με AIDS είναι σε θέση να συνεχίσουν να εργάζονται κανονικά.

· Το HIV μπορεί να αντιμετωπιστεί και ένα άτομο που έχει προσβληθεί από τον ιό μπορεί να συνεχίσει να συμβάλλει στην κοινότητά του και να συνεχίσει να εργάζεται. Η εργασία μπορεί να είναι πολύ σημαντική για τα άτομα που πάσχουν από ασθένειες απειλητικές για τη ζωή. Μπορεί να αποπροσανατολίσει τη σκέψη τους από το φόβο που προκαλεί η ασθένεια και για πολλούς, μπορεί να αποτελεί και θέμα οικονομικής ανάγκης.

· Όπως συμβαίνει και με πολλές άλλες σοβαρές ασθένειες, τα άτομα που ζουν με HIV/AIDS θα βιώσουν μια ποικιλία συναισθημάτων - έκπληξη, θυμό, φόβο και κατάθλιψη. Εκτός αυτού, ίσως βιώσουν ντροπή, ενοχή ή ακόμα και υπαιτιότητα. Ίσως χρειαστεί καιρός για να προσαρμόσουν τη ζωή τους σε μια απειλητική ασθένεια και ίσως αντιμετωπίσουν πολλή ανασφάλεια στο μέλλον γι΄ αυτό και το να συνεχίσουν να εργάζονται είναι σημαντικό για την ψυχολογική ευημερία τους.

Τι πρέπει να ξέρω για την πρόληψη του ιού HIV στο χώρο εργασίας;

· Δεν μπορείτε να προσβληθείτε από τον ιό όταν εργάζεστε με κάποιο άτομο που είναι φορέας του ιού HIV. Ο ιός δεν μεταδίδεται επειδή μοιράζεστε τον ίδιο χώρο εργασίας, μιλάτε, αγγίζεστε, κάνετε χειραψία με κάποιο άτομο που έχει προσβληθεί από τον ιό του HIV ή χρησιμοποιώντας τα ίδια μαγειρικά σκεύη ή την ίδια τουαλέτα.

O HIV ΔΕΝ μεταδίδεται με:
Σάλιο, δάκρυα, ιδρώτα, κόπρανα ή ούρα
Αγκαλιά
Φιλί
Μασάζ
Χειραψία
Τσιμπήματα εντόμων
Συγκατοίκηση με κάποιον οροθετικό
Κοινή χρήση τουαλέτας ή ντους

ο HIV μεταδίδεται με:
Αίμα 
Σπέρμα
Κολπικά υγρά
Μητρικό γάλα

Ο HIV μεταδίδεται:

· Κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής χωρίς προφυλακτικό.

· Από την μητέρα προς το έμβρυο (τοκετός, θηλασμός).

· Μέσω της απευθείας επαφής με μολυσμένο αίμα (μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος, κοινή χρήση συριγγών όταν λαμβάνεται δόση ναρκωτικών ουσιών, μη επαγγελματικό τατουάζ και τρύπημα αυτιών κ.λ.π.).

Τι να κάνω εάν κάποιος συνάδελφος μου πει ότι είναι φορέας του HIV;

· Η πρώτη ανταπόκρισή σας θα πρέπει να είναι η παροχή συναισθηματικής υποστήριξης και θετικής ενδυνάμωσης. Μην κρίνετε το άτομο αυτό, θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε.

· Σεβαστείτε το ιδιωτικό του απόρρητο και μην μοιράζεστε τις πληροφορίες με άλλους συναδέλφους. Εάν αποκαλύψετε την κατάσταση του ατόμου που έχει προσβληθεί από τον ιό HIV, θα προδώσετε το άτομο που σας εμπιστεύτηκε.

· Διαβεβαιώστε τον συνάδελφο ότι δεν θα του ζητηθεί να φύγει από την εργασία του και ότι όλες οι πληροφορίες της κατάστασής του θα παραμείνουν εμπιστευτικές.

· Μην κάνετε ερωτήσεις ιατρικής φύσεως στον συνάδελφο.

· Δείξτε κατανόηση και υποστήριξη. Σε μικρό χρονικό διάστημα, η ζωή αυτού του ατόμου έχει αλλάξει δραματικά. Ο καλύτερος τρόπος για να τον/την υποστηρίξετε είναι να ακούτε, να κατανοείτε και να μην κρίνετε.

Πως πρέπει μια εταιρία να αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους που είναι φορείςτου HIV;

Οι εργαζόμενοι που είναι φορείς του HIV/AIDS θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπο συγκρίσιμο με τους εργαζόμενους που πάσχουν από άλλες χρόνιες ασθένειες, αναφορικά με τις πολιτικές και τις παροχές απασχόλησης περιλαμβανομένων μεταξύ άλλων του δικαιώματός τους για απουσία από την εργασία, της αξιολόγησης, της διευκόλυνσης εργασίας, των αδειών για ασθένεια (ήδη με την ΕΓΣΣΕ 2004-2005 καθιερώθηκε 1 μήνας πρόσθετης άδειας για τους φορείς HIV).

Οι εργαζόμενοι ασθενείς η οροθετικοί είναι αναγκαίο να:

·        προστατεύονται από την απομόνωση και οποιαδήποτε κοινωνική διάκριση.

·        να αντιμετωπίζονται με κατανόηση.

·        να εργάζονται ανάλογα με τις δυνατότητές τους.

·        να μην έχουν δυσμενείς συνέπειες στον εργασιακό τους χώρο.

---------------------------------------------------

Η Γ.Σ.Ε.Ε. ενώνει τη φωνή και τη δράση της με την κοινωνία των πολιτών στον αγώνα κατά του HIV/AIDS και ζητά:

1.  από τους εργοδότες ισότιμη μεταχείριση των οροθετικών εργαζομένων με σεβασμό της προσωπικότητάς τους και

2.   από την Πολιτεία να εντατικοποιήσει τη δράση της υπέρ της ισότιμης απόλαυσης από τα οροθετικά άτομα των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων.

Η άμεση ενσωμάτωση της Διεθνούς Σύστασης Εργασίας 200/2010 για το HIV/AIDS είναι κρίσιμη γι΄ αυτό το σκοπό, αίτημα το οποίο ήδη έχουμε θέσει στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Πάει κι Νοέμβρης, έδωσε ότι είχε...

Ας κουνήσαμε μαντίλι στο Νοέμβρη που απόψε φεύγει από τη ζωή μας... Βιάζεται να ανοίξει την πόρτα του στο Δεκέμβρη των γιορτών... Ας τον καλωσορισουμε λοιπόν....

Ταξιδεύω απόψε για την Κρήτη. Τα ξημερώματα του Δεκέμβρη θα πατώ τα πόδια μου στην πατρώα γη. Ανάγκη γαρ να γίνει αυτό το ταξίδι - αστραπή...

Απόψε αποχαιρετούμε το Νοέμβρη από τη ζωή μας. Φεύγει γρήγορα ο καιρός, ιδιαίτερα όταν έχεις πράγματα να κάνεις και δεν τον μετράς με άγχος και αγωνίας.

Φεύγει γεμάτος, με καλούς προγραμματισμούς που αναμένεται να ολοκληρωθούν εκεί κοντά στα Χριστούγεννα... Με μεγάλες και σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας και μια νέα δημιουργική προσπάθεια που εντάσσεται στη δράση της Ομάδας Δημοσιογραφίας και αφορά τη νέα ιντερνετική δημοσιογραφική με την εκπομπή, κάθε Πέμπτη στο Ιστόφωνο...

Έχουμε κάνει κιόλας δύο εκπομπές με σαφή βελτίωση, ορατή με την πρώτη ματιά από κάθε καλόπιστο παρατηρητή. Αγνοούμε όλους όσους δεν ξέρουν ή δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι κάνουμε στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας και προχωρούμε μπροστά... Ο Νοέμβρης μας άνοιξε την πόρτα σ' αυτή τη νέα πρωτοβουλία.

Με το ταξίδι μου στην Κρήτη, ολοκληρώνεται ο Νοέμβρης... Το είχα σχεδιάσει ένα μήνα νωρίτερα, αλλά το ατύχημα μου, η είσοδος στο ΚΑΤ, η εγχείρηση και η παραμονή εκεί για εννιά μέρες μου άλλαξαν το πρόγραμμα.

Ας είναι... Ποτέ δεν είναι αργά να ξαναβάζεις τα πράγματα σε μια σειρά... Αυτή η επίσκεψη πρέπει να γίνει. Είναι ανάγκη να δω από κοντά την πορεία των έργων στο πατρικό μου, να προγραμματίσω τις επόμενες και να δω με ποιο τρόπο θα μαζέψω φέτος τις ελιές μου.

Αυτό το τελευταίο, από κει που ήταν κάποτε ευλογία, έχει γίνει πρόβλημα που χρειάζεται την αντιμετώπιση του. Όλα θα γίνουν κατά πως πρέπει...

Η πρώτη εφημερίδα, ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, έτοιμη...

Αυτό εδώ είναι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που ολοκληρώθηκε χθες και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάσετε, πατήστε ΕΔΩ.

Οι στόχοι καθορίζονται για να επιτυγχάνονται... Κι όταν αυτό συμβαίνει τότε αισθάνεται κανείς καλύτερα... Ναι, είναι η πρώτη από μια σειρά εκδόσεις που έχουμε προγραμματίσει και παλεύουμε αυτόν τον καιρό... Θα ακολουθήσουν την ερχόμενη εβδομάδα “Ο ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” που κι αυτός δουλεύεται και η “ΦΩΝΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ”. Εκδόσεις που βγαίνουν κάθε δίμηνο, όπως ήδη γνωρίζουν οι παλιοί αναγνώστες του Site...

Ας μείνουμε όμως λίγο παραπάνω στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, μιας και είναι το πρώτο έντυπο στη σειρά...

Την ύλη την πήρα τη Δευτέρα που μας πέρασε, τη δούλεψα την ίδια μέρα και την επομένη το πρωί δόθηκε στο τυπογραφείο που είχε ειδοποιηθεί και την περίμενε... Άμα υπάρχει αγάπη γι' αυτό που κάνεις συνωμοτεί το σύμπαν να πετύχεις τους χρόνους που θέλεις.

Μέσα σε μια μέρα έστειλα τις 12 σελίδες που είχα σχεδιάσει και την ίδια μέρα παραδόθηκαν στον πρόεδρο του Σωματείου, Θύμιο Ρουσσιά για να τη δει και να κάνει τις παρατηρήσεις του.

Την επόμενη μέρα επιστράφηκε στο τυπογραφείο και χθες το μεσημέρι ρίξαμε την τελευταία ματιά προκειμένου να δώσουμε το “τυπωθείτω”.

Εξαιρετική η συνεργασία μαζί τους. Χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν και δεν... οραματίζονται τη νύχτα που κοιμούνται, άλλα πράγματα που θα ανατρέψουν την ύλη και τους προγραμματισμούς που έχουμε κάνει ώς τότε...

Απλοί, ισορροπημένοι, είμαι περήφανος που μαζί τους, με το φύλλο που χθες πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο και την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι στα σπίτια των συναδέλφων, κλείνουμε 18 χρόνια ζωής του εντύπου και μπαίνουμε αισίως στα 19...

Αν ήταν παιδί θα ετοιμαζόταν να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Μα και σαν έντυπο που “γεννήσαμε” με τον τότε πρόεδρο του Συλλόγου, Μανώλη Φωτόπουλο, έχει διαγράψει μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο χώρο του συνδικαλιστικού Τύπου και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό...

Ιστορία αγάπης που θα θέλαμε να ζήσουμε....

Την ιστορία που ακολουθεί τη διάβασα στον τοίχο της Χαρούλα Βερύγου. Είναι μια επιλογή λογοτεχνική που μιλάει για την αγάπη με υπέροχα λόγια. Αφιερώστε λίγο χρόνο και διαβάστε τη. Είναι μια ιστορία που όλοι, φαντάζομαι θα θέλαμε να την έχουμε ζήσει. Τόση ευαισθησία πια είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει κανείς στη ζωή:

Αγάπη μου, πώς φτάσαμε εδώ; Κοιτάζω τα γράμματα που στέλναμε ο ένας στον άλλον και τα διαβάζαμε αγκαλιασμένοι. Θυμάσαι που το ζήτησες;

«Μου αρέσει να λαβαίνω γράμματα», έλεγες.
«Κι εγώ», απάντησα, κι έτσι μιλούσαμε με λέξεις ζωντανές. Γιατί όταν μιλάς, γρήγορα ξεχνιούνται αυτά που λες, ενώ όταν τα γράφεις μένουν εκεί και τα ξαναδιαβάζεις πριν τα υπογράψεις. Νιώθεις αυτά που λες στις άκρες των δακτύλων σου. Βλέπεις ποια είναι τα πραγματικά σου αισθήματα και χαίρεσαι που υπάρχει άνθρωπος που τα αξίζει.

Πώς περιμέναμε εκείνη τη στιγμή! Αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι διαβάζαμε τα λόγια της αγάπης μας και ύστερα χανόμασταν σε χάδια και φιλιά. Πόσο ευτυχισμένη ήσουν με την ποίηση που ξεχείλιζε για σένα… Εσύ μου έγραφες πιο λίγα, γιατί σεβόσουν περισσότερο τις λέξεις. Έλεγες ότι τις φοβόσουν, ότι δεν ήθελες να πεις περισσότερα απ’ όσα ένιωθες… ‘‘Σ’ αγαπώ’’, έγραφα εγώ. ‘‘Σ’ αγαπάω’’, εσύ.

Κι όμως, πόσο πιο όμορφος ακουγόταν ο ήχος ο δικός σου… Όταν άρχισα να το λέω κι εγώ, έκανες πως θύμωσες. ‘‘Είναι δικό μου, μην το κλέβεις’’, έλεγες ναζιάρικα. Εγώ σ’ αγκάλιαζα και σε φίλαγα στην πλάτη, όταν γύριζες από την άλλη μεριά.
Μια φορά την εβδομάδα γινόταν η ιερουργία της ανάγνωσης. Παρασκευή βράδυ ήταν το βράδυ της αγάπης. Αργότερα έγινε μια φορά το μήνα, γιατί δεν ήθελες να λες τα ίδια πράγματα, μια και δεν είχες το ταλέντο να τα επινοείς.

Χρόνια κράτησε το ‘‘βράδυ της αγάπης’’. Πάλευε η ζωή με τους δαίμονές της και δεν κατάφερνε να σβήσει τη φωτιά. Σε ζήλευαν για την ευτυχία σου και προσπάθησαν να με συκοφαντήσουν. Εσύ ήσουν σίγουρη για μένα, γιατί τα γράμματα μιλούσαν στην καρδιά σου και γνώριζες ότι εγώ ποτέ δε θα την πλήγωνα.

Ύστερα τι έγινε; Είπες να σταματήσουμε τα γράμματα για να μη ξεφτίσει αυτή η ομορφιά που αξιωθήκαμε. Σε πήρα στην αγκαλιά και το δέχτηκα μ’ ένα φιλί. Τότε, λες και συνωμότησε η κόλαση με τα στοιχειά της, πλάκωσαν όλα τα προβλήματα.
Πρώτα οι γονείς σου, που είχαν άλλα όνειρα για σένα κι έσταξαν δηλητήριο στη ζωή σου. Ύστερα η δουλειά μου, που έγινε μερική απασχόληση και στερηθήκαμε τα βασικά. ‘‘Έχω την αγάπη σου κι αυτό μου φτάνει’’, ψιθύριζες ευτυχισμένη για να με κάνεις να χαμογελάω. Μα είχες σκιές στα μάτια σου και όχι από τη φτώχεια. Λιγόστεψαν τα ερωτικά σου λόγια, κι εγώ επέμενα να τα ζητάω…. ‘‘Τίποτε δεν άλλαξε’’, έλεγες εσύ, μα εγώ πονούσα γιατί γνώριζα.

Άρχισα να γράφω για σένα και ξαναβρήκα το χαμόγελο. Αλλά όταν ήσουν μόνη… Κατέβαιναν όλα τα σύννεφα του Ολύμπου στα μάτια σου, πάγωναν τα χέρια σου και η τηλεόραση έπαιζε αδιάφορα, για συντροφιά. Τότε τα παρατούσα όλα και χωνόμουν στην αγκαλιά σου. Μ’ έπαιρνες στο στήθος σου και με χάιδευες, σαν το παιδί που δεν ήθελες ποτέ να αποκτήσεις.

Με φίλαγες και δάκρυζα πάλι από ευτυχία. Έτσι κοιμόμασταν… Πώς να διώξω αυτή την παγωνιά από τα μάτια σου; ‘‘Δεν είμαι δυνατή’’ έλεγες εσύ, κι έσκυβες το κεφάλι. ‘‘Θα είμαι εγώ και για τους δυο μας’’, σου έλεγα κοιτώντας σε στα μάτια.

Ήταν η κόλαση της αγάπης που μπήκε στη ζωή μας. Ό,τι και να έκανες, θα ήσουν δυστυχισμένη… Αν έμενες κοντά μου, δε θα είχες καλημέρα με τους δικούς σου. Αν έφευγες από μένα, θα πενθούσες σε όλη τη ζωή σου. Δεν ήθελες να αποφασίσεις ποια κόλαση θα διάλεγες και διάλεξα εγώ να φύγω… Όχι ακριβώς γιατί ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, αλλά γιατί μια μέρα, κάποια μέρα…, θα μπορούσες να ξαναρθείς κοντά μου.

Πάει καιρός που πέρασε, όχι πολύς. Μετάνιωσα που τόσο εύκολα σε άφησα να φύγεις. Δεν είναι ζωή αυτή χωρίς εσένα… Κι εσύ να δυστυχείς, ανόητα, μακριά μου.

Θέλω να μείνεις, γιατί ποτέ δεν έχεις φύγει. Να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να μη ξαναβγείς ποτέ από το όνειρο. Δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει η αγάπη, αγάπη μου.
Θέλω να μείνεις εδώ που αγαπάς.
Θέλω να μείνεις, γιατί δεν μπορώ χωρίς εσένα, αγαπημένη μου. Θέλω να μαλώσουμε μια φορά σαν άνθρωποι· εγώ να φύγω θυμωμένος και να γυρίσω τρέχοντας να γονατίσω για συγγνώμη.
Θέλω να μείνεις, να μου σφραγίσεις εσύ τη ζωή με το φιλί σου.
Θέλω να μείνεις, λέω το βράδυ, το πρωί, με ήλιο, με βροχή, χειμώνα-καλοκαίρι.
Θέλω να μείνεις, με κάθε χτύπο της καρδιάς, με κάθε ανάσα.
Στα τόσα γράμματα, άλλο ένα. Στα τόσα λόγια της αγάπης, αυτή είναι η τελευταία φράση της ζωής μας.
Θέλω να μείνεις!!!
Μόνο δικός σου, για πάντα, θέλω να είμαι.
Α.

Το αδιαχώρητο στην ουρά της Εφορίας...

Τη φωτογραφία την ανέβασα πριν από λίγο, από το κινητό μου τηλέφωνο. Σκέτη τρέλα στην ουρά της Εφορίας, εδώ η Α' της Αναξαγόρας, που έχει ενοποιηθεί με τη ΚΒ' και ΙΕ'...

Και ποιοι είναι στην ουρά; Όλοι αυτοί άνθρωποι που στην πραγματική οικονομία περνάνε δύσκολα, όπως ο άνθρωπος αυτός που δηλώνει ότι αδυνατεί να τα αντέξει άλλο, όλη αυτή την πίεση...

Θέλω, προσπαθώ να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου απέναντι στην Εφορία ως πολίτης μιας χώρας που παραπαίει από το κακό στο χειρότερο... Από σήμερα είμαι πια βέβαιος, ότι δεν υπάρχει ίχνος σωτηρίας...

Αύριο και μεθαύριο απεργούν οι εργαζόμενοι στις Εφορίες... Οπότε οι φορολογούμενοι που θέλουν να είναι συνεπείς και μπορούν, κάθισαν στην ουρά περιμένοντας να καταβάλουν χρήματα που αφορούν οφειλές τους.

Στάθηκα κι εγώ στην ουρά... Απηύδησα. Οι συνενώσεις Εφοριών προκαλούν έναν τέτοιον συνωστισμό που θέλει γερά νεύρα για να τ' αντέξεις...

Εδώ, στην Αναξαγόρα, στο δεύτερο όροφο έχουν μαζευτεί, ο ένας πάνω στον άλλον η Α', η ΚΒ' και ΙΕ' Εφορία Αθηνών. Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι. Ποια είναι η ουρά για να κόψουν το παράβολο τους, από την πρώην Εφορία τους; Ουρά εδώ... Κι ύστερα ξανά πίσω στη μεγάλη ουρά για το ταμείο της δικής τους Εφορίας προκειμένου να πληρώσουν...

Τραγέλαφος... Ο κόσμος, κολλημένος, ο ένας πάνω στον άλλον, σαρδέλες, προσπαθεί να παραμείνει ήρεμος. Αδύνατον... Η ψυχραιμία είναι μεγάλη υπόθεση μια τέτοια ώρα. Φωνές, αντεγκλήσεις... Και βέβαια παντού παρόντες οι “ξύπνοι”... που προσπαθούν να κοροϊδέψουν για να περάσουν λίγο πιο μπροστά. Οι τσακωμοί είναι εδώ... Ο κανιβαλισμός σε όλο του του το μεγαλείο...

Τραβάω τα λιγοστά μαλλιά μου. Αν δεν υπήρχε ανάγκη να φτάσω στο ταμείου, θα έφευγα... Ναι, δεν αντέχεται η κατάσταση... Πραγματικά δεν αντέχεται. Τα νεύρα μου είναι τσατάλια... Κι έχω δουλειά στο γραφείο που με περιμένει πίσω. Για να δούμε θα προλάβω να την τελειώσω...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA