Το πρώτο φύλλο της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Πέντε εβδομάδες ζωής έκλεισε σήμερα. Ευχή μας να είναι μακρύ το ταξίδι της...

Ένα μεγάλο γεγονός γιορτάζουν σήμερα στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Έκλεισαν πέντε εβδομάδες δημοσιογραφικής ζωής. Μεγάλο γεγονός, αν αναλογιστεί κανείς σε ποια δύσκολη οικονομική συγκυρία εκδόθηκε. Διαβάστε το άρθρο που δημοσιεύεται στην εφημερίδα και απευθύνεται στους αναγνώστες της:

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» συμπληρώνει, με το φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας, πέντε εβδομάδες κυκλοφορίας. Μαζί με τις θερμές ευχαριστίες μας σε όλους εσάς που δείχνετε καθημερινά την προτίμησή σας στην εφημερίδα μας, θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας μερικές σκέψεις.

Κατ' αρχάς, με την εμπιστοσύνη που δείξατε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» συμβάλατε καθοριστικά σε ένα εξαιρετικό εκδοτικό γεγονός: είναι η πρώτη φορά που μια ανεξάρτητη πολιτική εφημερίδα, η οποία εκδίδεται από τους ίδιους τους εργαζομένους σ' αυτήν, καταφέρνει όχι μόνο να σταθεί, αλλά και να συγκαταλέγεται ήδη ανάμεσα στις τέσσερις πρώτες πολιτικές και οικονομικές εφημερίδες -σε σύνολο 22- με βάση τις κυκλοφορίες που ανακοινώνουν τα πρακτορεία διανομής, για όσα έντυπα, βέβαια, δίνουν στοιχεία.

Με δεδομένη τη δυσμενή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού να δυσκολεύονται να αγοράσουν ακόμη και τα απαραίτητα για την καθημερινή επιβίωση, αυτό το εκδοτικό γεγονός αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Είναι η έμπρακτη υποστήριξη από τους πολίτες σε μια αδέσμευτη και πολυφωνική εφημερίδα και, ταυτόχρονα, η έκφραση εμπιστοσύνης σε ένα εκδοτικό εγχείρημα, πίσω από το οποίο δεν κρύβονται μεγαλοεκδότες, ούτε οικονομικά συμφέροντα ούτε πολιτικά κόμματα.

Όπως σας είπαμε από την πρώτη μέρα, είμαστε μια πραγματικά νέα εφημερίδα και θέλουμε να δείξουμε ότι μια πραγματικά ανεξάρτητη και πλουραλιστική εφημερίδα δεν είναι κάτι ακατόρθωτο σήμερα στην Ελλάδα, φτάνει να μη μετέχει σε παλιά ή νέα πλέγματα εξουσίας.

Οι πολίτες, όμως, πρέπει να ξέρουν ότι αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος και γεμάτος εμπόδια. Ένα παράδειγμα: η εφημερίδα μας προκάλεσε τεράστιο ενδιαφέρον στην Ευρώπη και διεθνώς. Ανταποκριτές και απεσταλμένοι ξένων εφημερίδων, ειδησεογραφικών πρακτορείων και ραδιοτηλεοπτικών σταθμών μάς επισκέφθηκαν και μετέδωσαν εκτενείς ανταποκρίσεις για το πρωτοφανές και επιτυχημένο, με βάση τις τρέχουσες συνθήκες, εγχείρημα.

Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο στην Ελλάδα. Εδώ, έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πραγματικό πόλεμο, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, οικονομικής αλλά και αξιοπιστίας, των μέσων ενημέρωσης, έντυπων ή ηλεκτρονικών. Κατανοούμε τη δύσκολη θέση των συναδέλφων μας, που θα ήθελαν να γράψουν ή να μιλήσουν για την εφημερίδα μας, αλλά δεν μπορούν…

Απευθυνόμαστε λοιπόν στον υπέρτατο κριτή, που είναι οι αναγνώστες μας, για να τους πούμε ξανά ότι «εσείς είστε η μοναδική μας δύναμη. Από σας εξαρτάται η ύπαρξη και η λειτουργία αυτής της εφημερίδας». Θέλουμε, ωστόσο, να απευθυνθούμε ιδιαίτερα σε όσους αγοράζουν το φύλλο του Σαββατοκύριακου και να τους καλέσουμε να γίνουν καθημερινοί αναγνώστες της εφημερίδας μας.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια. Χρειαζόμαστε ακόμη τη βοήθεια και τη στήριξη των αναγνωστών μας για να γίνει ευρύτερα γνωστή η «Εφημερίδα των Συντακτών», τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα όσο και στην περιφέρεια.

Όλοι γνωρίζουν καλά ότι η ανεξαρτησία ενός συνεταιριστικού μέσου ενημέρωσης κοστίζει και εμείς είμαστε βέβαιοι ότι οι αναγνώστες μας θα συνεχίσουν να αυξάνονται και να μας στηρίζουν με πείσμα και, κυρίως, σε καθημερινή βάση.

Μια τριετία “φωτιά” για την ανεργία, δείτε εδώ έναν συγκεντρωτικό πίνακα που δείχνει τη δραματική εξέλιξη της ανεργίας...

Εντυπωσιακός ο τίτλος της ομογενειακής εφημερίδας ΚΗΡΥΚΑΣ που θεωρεί ότι πρέπει να ανεβάσει ψηλά το 26% της καταγραμμένης ανεργίας...

Ο τίτλος από τον ΛΟΓΟ... Ορθά έχει επιλέξει ως πρώτο θέμα την ανεργία. Και προσέξτε, ότι υπάρχει εδώ σε ποσοστό είναι απλά η καταγραμμένη ανεργία...

Μία πόλη με πληθυσμό ανάλογο της Θεσσαλονίκης, βρέθηκε στην ανεργία την περίοδο της κρίσης, δηλαδή από τις αρχές του 2010 έως και τον Σεπτέμβριο, διάστημα κατά το οποίο χάθηκαν επιπλέον 777.000 θέσεις εργασίας. Την ίδια ώρα ώρα η Ελλάδα έχει δύο αρνητικές πρωτιές στην Ευρωζώνη, αλλά και στην Ε.Ε. Έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας, αλλά και την μεγαλύτερη ύφεση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat.

Αδύνατο μοιάζει να αναχαιτιστεί η ανεργία στην Ελλάδα. Κάθε μήνα σημειώνει και νέο αρνητικό ρεκόρ, οξύνοντας το κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί ως απόρροια της κρίσης και εμβάθυνσης της ύφεσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή, η ανεργία διαμορφώθηκε τον Σεπτέμβριο στο 26%, με τον αριθμό των ανέργων να προσεγγίζει το 1,3 εκατ. άτομα.

Μάλιστα οι εκτιμήσεις κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι, αφού θεωρείται ότι για τους επόμενους μήνες, έως το τέλος του έτους, τα στοιχεία για τους οποίους θα ανακοινωθούν αργότερα, θα είναι ακόμη χειρότερα και δεν αποκλείεται η ανεργία να προσεγγίσει ακόμη και το 30%.

Σε μέσα επίπεδα το 2012 (Ιανουάριος - Σεπτέμβριος) διαμορφώνεται στο 23,7%.

Ιλιγγος
Δραματικά είναι τα στοιχεία για την περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Από τις αρχές του 2010 έως και το Σεπτέμβριο του 2012, έχασαν την δουλειά τους 777 χιλιάδες εργαζόμενοι. Οι αριθμοί τρομάζουν και προκαλούν ίλιγγο. Η ανεργία σε αυτό το διάστημα των 33 μηνών αυξήθηκε κατά 150%, δηλαδή έχαναν την δουλειά τους κάθε μήνα, 23.560 άτομα ή 785 την ημέρα.

Σε ό,τι αφορά τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η ανεργία έφτασε το 26%, από 18,9% τον αντίστοιχο μήνα του 2011 και 25,3% τον Αύγουστο. Ο συνολικό αριθμός των ανέργων ανήλθε στους 1.295.203 άτομα και είναι αυξημένοι κατά 356.495 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2011 (αύξηση 38%) και κατά 34,670 άτομα, σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012.

Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 325.495 άτομα σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2011 (μείωση 8,1%) και κατά 21.626 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012 (μείωση 0,6%).

Μη άνεργοι
Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται και ούτε αναζητούν εργασία, αυξήθηκαν κατά 283 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2011 (μηδενική μεταβολή) και μειώθηκαν κατά 3.119 άτομα σε σχέση με τον Αύγουστο του 2012 (μείωση 0,1%).

Η ανεργία για τις γυναίκες εκτοξεύθηκε στο 30,1%, ενώ για τους άνδρες ήταν στο 22,9%.

Στους νέους ηλικίας έως 24 ετών, η ανεργία έφτασε το 56,4%, για όσους είναι ηλικίας 25 έως 34 ήταν 34,3%, για ηλικίες 35 - 44 στο 21,9% και από 45 - 54 ετών 19,5%.

Αναφορικά με τη γεωγραφική κατανομή της ανεργίας παρατηρήθηκε αύξηση σε όλες τις περιοχές και αυτό εξηγείται από την ολοκλήρωση της τουριστικής περιόδου και την αφαίρεση θέσεων εργασίας.

Συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας εμφανίζεται στην Ήπειρο - Δυτική Μακεδονία με 28% και ακολουθεί η Αττική με 27,6%, η Μακεδονία - Θράκη με 26,3%, η Θεσσαλία - Στερεά Ελλάδα με 26,1%, η Πελοπόννησος - Δυτική Ελλάδα και Ιόνια Νησιά με 24,4%, τα νησιά του Αιγαίου με 22,6% και τέλος το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στην Κρήτη 20%.

Αύξηση 150%
Από τις αρχές του 2010 έως και τον Σεπτέμβριο του 2012, έχασαν την δουλειά τους 777 χιλιάδες εργαζόμενοι. Οι αριθμοί τρομάζουν και προκαλούν ίλιγγο. Η ανεργία σε αυτό το διάστημα των 33 μηνών αυξήθηκε κατά 150%, δηλαδή έχαναν τη δουλειά τους κάθε μήνα, 23.560 άτομα ή 785 την ημέρα.

Στα ύψη
Τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η ανεργία έφτασε το 26%, από 18,9% τον αντίστοιχο μήνα του 2011 και 25,3% τον Αύγουστο.

Γυναίκες και νέοι
Η ανεργία για τις γυναίκες εκτοξεύθηκε στο 30,1%, ενώ για τους άνδρες ήταν στο 22,9%. Στους νέους ηλικίας έως 24 ετών η ανεργία έφτασε το 56,4%, για όσους είναι ηλικίας 25 έως 34 ήταν 34,3%, για ηλικίες 35 - 44 στο 21,9% και από 45 - 54 ετών 19,5%.

• Του Θανάση Παπαδή από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ.

Η κεντρική φωτογραφία των ΝΕΩΝ σήμερα τραβηγμένη από τη χθεσινή διαδήλωση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Δυο πάνοπλοι αστυνομικοί των ΜΑΤ, η γιαγιά στη μέση και στο βάθος το σύνθημα που ανατρέπει τα πάντα...

Από την ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ ένα τοπίο γεμάτο φωτιές... Εικόνα που παραπέμπει σε επεισόδια. Η εφημερίδα μάλιστα ευθαρσώς αναφέρει ότι μ' αυτόν τον τρόπο δεν τιμάται η μνήμη του Γρηγορόπουλο...

Στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ , ένα βήμα πιο πέρα και επικέντρωσαν στα επεισόδια που γίνονταν ώς αργά τη νύχτα στην πλατεία των Εξαρχείων μετά τις οργανωμένες πορείες.

Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση των διαδηλώσεων προς τιμήν του Γρηγορόπουλου, από την εφημερίδα “6 μέρες” η οποία πάει ένα βήμα πιο πέρα και μιλάει για την κρίση στην Παιδεία που και μεγάλη είναι και σοβαρή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/12/2012

Την Πέμπτη που μας πέρασε ο χρόνος μέτρησε τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και οι πιτσιρικάδες το έχουν πια, άτυπα, καθορίσει ως μέρα που θα κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους. Έχουν την αίσθηση ότι μ' αυτόν τον τρόπο τιμούν τη μνήμη ενός παιδιού στην ηλικία τους που “έπεσε” κάτω από τους πυροβολισμούς ενός ειδικού φρουρού, μια νύχτα σαν κι αυτή το Δεκέμβρη του 2008.

Τη θυμάμαι σαν τώρα... Ήμουν στο κομπιούτερ σπίτι μου, όταν είδα το Facebook και το Twitter να παίρνουν φωτιά με βίντεο, εικόνες και πύρινα κείμενα κατά των αστυνομικών και της εξουσίας που αντιπροσωπεύουν...

Κι ύστερα, τις επόμενες μέρες, πυροδοτήθηκε μια κατάσταση εκτός ελέγχου... Νέα παιδιά με κουκούλες, βγήκαν στους δρόμους κι άρχισαν να καταστρέφουν βιτρίνες και μαγαζιά.

“Εκδικούνταν” το σύστημα και όσους το υπηρετούν. Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης εκδηλώθηκε αστραπιαία, σαρώνοντας το γενικό κλίμα παραίτησης και πολιτικής απάθειας στο οποίο φαινόταν να ζει η νεολαία, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σ' ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο Site Protagon, ένα χρόνο πριν το γεγονός, στην πρώτη του επέτειο δηλαδή...

Στην πραγματικότητα, από την αρχή κοντράρονταν δύο λογικές: Η μία ήταν του “μεμονωμένου ατυχούς γεγονότος” και η άλλη η σπίθα που άναψε το εύφλεκτο υλικό, τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς...

Δείτε τι απασχολούν και σήμερα τη νεολαία: Η τεράστια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, το αβέβαιο εργασιακό μέλλον που στερεί από τους νέους ανθρώπους την προοπτική της ανεξαρτησίας... Με λίγα λόγια η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα απ' ότι έζησαν οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα.

Έτσι το ποτήρι ξεχείλισε με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου... Έτσι έγινε το πρωτοφανές κύμα οργής που ξέσπασε σε δρόμους, πλατείες και έξω από αστυνομικά τμήματα.

Τέσσερα χρόνια μετά πόσο άλλαξαν τα πράγματα; Νομίζω ότι έχουμε δραματικές αλλαγές προς το χειρότερο... Η οικονομική κατάσταση έγινε πολύ πιο δύσκολη για χιλιάδες συνανθρώπους μας... Και δυο χρόνια τώρα βιώνουμε τη μια, μετά την άλλη τις ταπεινώσεις ως λαός και ως έθνος...

Δεν έχω την αίσθηση πως ότι ζήσαμε τότε ήταν μια έκφραση τυφλής βίας, επειδή, έτσι κι αλλιώς όλα δείχνουν ότι παρόμοια περιστατικά, στην πιο άγρια εκδοχή τους, ίσως ζήσουμε ξανά. Το ζητούμενο είναι ποια θα είναι η σπίθα που θα γίνει η αφορμή, αυτή τη φορά.

Παιχνίδια με τη φωτιά τη χαρακτηρίζουν όσοι αρέσκονται να παρακολουθούν από μακριά τέτοιες καταστάσεις. Στις εφημερίδες υπάρχουν αφιερώματα. Το σημείο που δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος έχει γίνει τόπος προσκυνήματος όπου ο καθένας αφήνει λίγα λουλούδια ή ένα σημείωμα... Ένα μικρό παιδί, χωρίς να το θέλει, έγινε σύμβολο μιας γενιάς. Ένα κίνημα που έχει φανερά χαρακτηριστικά: αντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια...

Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον όλη αυτή την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται... Ο περισσότερος κόσμος έχει υπερβεί τα όρια του. Δεν αντέχει άλλο την κακοπληρωμένη εργασία, την ανεργία, τους συνεχώς αυξανόμενους φόρους. Αν κάποια στιγμή αποφασίσει να αντιδράσει ο Δεκέμβρης του 2008 θα είναι απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα μεγάλα είναι μπροστά μας...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Περσινή αφίσα που φιλοτεχνήθηκε ειδικά γι'αυτή τη μέρα... Από το αρχείο του Θραψανιώτη...

Έβρεχε το πρωί που φύγαμε από το σπίτι για το σχολείο του Λάμπρου. Κι αντί για τη μηχανή πήρα το αυτοκίνητο... Έβρεχε, αλλά η βροχή δε στάθηκε εμπόδιο στα παιδιά του 54 Γυμνασίου της Αθήνας που συστεγάζεται με το 54 Λύκειο, να κάνουν κατάληψη στη μνήμη του 15χρονου Γρηγορόπουλου που έπεσε στο κέντρο της Αθήνας από τις σφαίρες ενός αστυνομικού, σε έναν απλό έλεγχος για εξακρίβωση στοιχείων...

Από τότε, άλλη μια εθιμοτυπική κατάληψη, γιορτή για τη νεολαία μπήκε στο ημερολόγιο της. Στον αντίποδα της 17 Νοεμβρίου που ήδη έγινε επίσημη γιορτή και άρχισε να... ξεθωριάζει στο πέρασμα των χρόνων...

Στις εφημερίδες το θέμα περνάει ως μνήμη. Με το φόβο μήπως και, με όσα βιώνει τα δυο τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός, γίνει φωτιά και ξαναζήσουμε στο πιο τραγικό του, μέρες του 2008.

Δεν γνωρίζω τη συνέχεια που είχε η κατάληψη στο σχολείο που πηγαίνει ο Λάμπρος. Πριν μερικά χρόνια διαθέσαμε αρκετές ώρες ως μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων στο Γυμνάσιο για να πείσουμε με το διάλογο τα παιδιά του 15μελούς ότι έπρεπε να επιστρέψουν στα μαθήματα τους...

Σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη διάθεση για κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι γύρω μου είναι ήδη επιβαρυμένοι πολύ από τις πολιτικές της ακραίας λιτότητας που υφίστανται... Αγανακτισμένοι με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και τους ηγέτες του που που οδήγησαν τον κόσμο στην απελπισία. Να γιατί φοβούνται τα χειρότερα. Ένα ξέσπασμα σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι πιο έντονο.

Εκείνοι που υφίστανται αυτή την πίεση έχουν ήδη οδηγηθεί στην κατάθλιψη. Μόνοι πίσω από κλειστές πόρτες επιχειρούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Κι ως εκεί είναι ακίνδυνοι για το σύστημα. Επικίνδυνοι θα γίνουν από την ώρα που θα αποφασίσουν να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους...

Τέσσερα χρόνια μετά όλα γύρω μας είναι μαύρα κι άραχνα. Μαγαζιά κλείνουν, εκατομμύρια άνεργοι, νέοι χωρίς σχέδια και όνειρα για το αύριο. Η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει. Πόσο θα αντέξει, μέχρι να εκραγεί; Πειραματίζονται μαζί μας. Και είναι βέβαιο πως όταν θα γίνει δεν μπορεί να συμβεί αλλιώς, το ξέσπασμα, τότε οι μελετητές της ιστορίας καθισμένοι στις παχιές πολυθρόνες και τα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους και στα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους θα αναρωτιούνται και θα ψάχνουν να βρουν τα αίτια...