Δείτε ΕΔΩ το βίντεο με τις ελιές είναι παρμένο από τον Μπουρμά, τις δικές μου ελιές. Εντάσσεται στη σειρά των χθεσινών εξορμήσεων. Ένα ακόμα αυθεντικό βίντεο με τους ήχους της φύσης να το συνοδεύουν...

Αυτές τις μέρες όλοι οι άνθρωποι, όσοι είναι σε θέση να μπορούν δηλαδή, έχουν βγει στις ελιές... Ο καρπός έχει ωριμάσει και είναι καλό να μπουν σε μια σειρά, να προγραμματιστούν για να μαζευτούν λίγο πριν ή λίγο μετά από τα Χριστούγεννα...

Ήταν μέσα και στις δικές μου υποχρεώσεις να βρω τον τρόπο που θα το έκανα. Πήγα στην ανιψιά μου Ελένη με τον Μιχάλη. Συνεννοηθήκαμε. Θα τις φροντίσουν αυτοί. Όπως θα κάνουν άλλωστε και για τις ελιές της Μαλάμως...

Ωστόσο έκρινα σκόπιμο να πάω μια βόλτα έξω στα χωράφια να δω λίγο τι καρπό έχουν οι δικές μου ελιές. Σε δυο -τρεις τοποθεσίες είναι, αλλά με τη μηχανή δεν είναι δύσκολο και οι διαδρομές είναι σχετικά μικρές.

Στου Μπουρμά βιντεοσκόπησα μες το κινητό μου, το λιόφυτο. Τελικά είχε πολύ ενδιαφέρον αυτό και θα το συνεχίσω εκτιμώντας ότι η ζωντανή εικόνα σε μεταφέρει ακριβώς στον τόπο που θες να πας τον αναγνώστη σου. Στο δρόμο συνάντησα πολλά συνεργεία που μαζεύουν ελιές, έχουν απλώσει τα μπαγκάλια πάνω από το λουλουδένιο πράσινο χαλί και με τα μηχανάκια, δυο αν είναι επαρκώς οργανωμένοι, ρίχνουν τις ελιές...

Ο θόρυβος από τη βενζινομηχανή είναι κάπως... Δε είναι αυτό που θυμάμαι τότε που μπορούσα και ο ίδιος και πήγαινα ο γλυκός ήχος της βέργας του ραβδιστή, οι κουβέντες, το καλαμπούρι της στιγμής...

Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε... Ένα όμως παραμένει σταθερό: Κι αυτό αφορά την ποιότητα του λαδιού. Ο καρπός από το λιόφυτο, το ίδιο βράδυ που θα μαζευτεί, θα πάρει το δρόμο του για το ελαιοτριβείο...

Τέτοιες ώρες είναι που δουλεύουν στο φουλ οι μηχανές τους. 24 ώρες το 24ωρο. Να προλάβουν να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση. Διότι τώρα είναι εποχή...

Τους βλέπω να οργανώνουν τις μέρες τους. Πού θα πάνε σήμερα, αύριο, μεθαύριο... Φυσάει... Ε, πρέπει να ξεκινήσουν από αυτές που είναι σε υψώματα. Μη και τις ρίξει κάτω ο αέρας... Κανείς πια δεν κάνει ραντολόι. Εδώ αφήνουν, μερικές φορές, αμάζευτες ελιές...

Τα μεροκάματα είναι ακριβά σε σχέση με την τιμή του του λαδιού. Και οι καιροί δύσκολοι. Τo σκέφτεται ο άλλος, αν αξίζει, από οικονομική άποψη να τις μαζέψει... Και όντως, αν το πάρεις με τη στενή οικονομική έννοια, μπορεί και να μη συμφέρει... Η ελιά όμως έχει να κάνει και με την ψυχή.... Ευλογημένο δέντρο. Τις κληρονομήσαμε από τους γονείς μας και τώρα δυσκολεύεσαι να τις αφήσεις στη μοίρα τους...

Θα τις μαζέψουμε και φέτος... Για του χρόνου, έχει ο Θεός. Ας ελπίσουμε πως θα είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα...