Δυο - τρία λεπτά τραβηγμένα με το κινητό μου τηλέφωνο. Απογευματάκι... Μ' έναν αέρα που κάνει ίσως έναν θόρυβο, αλλά αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερο με μια μουσική επένδυση. Εγώ σας το παραδίδω όπως ακριβώς το έζησα. Το σπίτι μου στο χωριό...

Χειμώνας 2012. Συννεφιά και κάπου – κάπου λίγη βροχή. Μια βόλτα στο Θραψανό, όπως την έζησα στο λίγο χρόνο που κατέβηκα στην Κρήτη για δουλειές...

Απογευματάκι... Σουρουπώνει. Κι εγώ έχω βγει μια βόλτα να δω λίγο το χωριό. Ήταν σύντομος ο χρόνος της παραμονής μου εδώ... Κι ωστόσο όμορφος. Είδα ανθρώπους, μίλησα μαζί τους, είδα την καρδιά τους, ανάσανα τον αέρα της επαρχίας, τι όμορφα που είναι...

Μικρές πινελιές στη σκέψη και στο μυαλό... Μια ανάσα υπέροχης ομορφιάς, οξυγόνο ζωής για τον επόμενο καιρό...

Έτσι ήταν το σπίτι στην πρώτη του μορφή. Και δείτε από κάτω πώς έγινε μετά τις εργασίες για τη μόνωση του από την υγρασία...

Το σπίτι όπως έγινε μετά τις επεμβάσεις του εργολάβου, του Σταύρου. Ελπίζω αυτή η επέμβαση να κάνει όντως καλό στην μόνωση και το κράτημα της βροχής... Θα δείξει βέβαια με τον καιρό...

Μια αυτοφωτογράφιση μπροστά στο σπίτι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Αρχές Δεκεμβρίου 2012. Και οι εργασίες συνεχίζονται με γοργούς ρυθμούς... Μπαίνουν τώρα ο υδραυλικός, ο σοβατζής, ο πλακάς, ο επιπλοποιός....

Έχουν γίνει ακόμη δυο βήματα στο πατρικό σπίτι μου στο Θραψανό... Το θέμα με καίει. Γι' αυτό, ανάμεσα στα άλλα κατέβηκα στο χωριό. Να ξαναβάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Ότι έπρεπε να είχε γίνει από καιρό...

Αλλαγή κλίματος... Μετά το σπίτι μια βόλτα στη Λίμνη στις Λειβάδες. Ένα μέρος που πολλοί αγαπούν και θαυμάζουν. Το περπάτησα λίγο με το κινητό μου τηλέφωνο και κατέγραψα αυθεντικές στιγμές... Με φυσικούς ήχους και τον αέρα που φύσαγε...