Η κεντρική φωτογραφία των ΝΕΩΝ σήμερα τραβηγμένη από τη χθεσινή διαδήλωση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Δυο πάνοπλοι αστυνομικοί των ΜΑΤ, η γιαγιά στη μέση και στο βάθος το σύνθημα που ανατρέπει τα πάντα...

Από την ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ ένα τοπίο γεμάτο φωτιές... Εικόνα που παραπέμπει σε επεισόδια. Η εφημερίδα μάλιστα ευθαρσώς αναφέρει ότι μ' αυτόν τον τρόπο δεν τιμάται η μνήμη του Γρηγορόπουλο...

Στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ , ένα βήμα πιο πέρα και επικέντρωσαν στα επεισόδια που γίνονταν ώς αργά τη νύχτα στην πλατεία των Εξαρχείων μετά τις οργανωμένες πορείες.

Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση των διαδηλώσεων προς τιμήν του Γρηγορόπουλου, από την εφημερίδα “6 μέρες” η οποία πάει ένα βήμα πιο πέρα και μιλάει για την κρίση στην Παιδεία που και μεγάλη είναι και σοβαρή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/12/2012

Την Πέμπτη που μας πέρασε ο χρόνος μέτρησε τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και οι πιτσιρικάδες το έχουν πια, άτυπα, καθορίσει ως μέρα που θα κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους. Έχουν την αίσθηση ότι μ' αυτόν τον τρόπο τιμούν τη μνήμη ενός παιδιού στην ηλικία τους που “έπεσε” κάτω από τους πυροβολισμούς ενός ειδικού φρουρού, μια νύχτα σαν κι αυτή το Δεκέμβρη του 2008.

Τη θυμάμαι σαν τώρα... Ήμουν στο κομπιούτερ σπίτι μου, όταν είδα το Facebook και το Twitter να παίρνουν φωτιά με βίντεο, εικόνες και πύρινα κείμενα κατά των αστυνομικών και της εξουσίας που αντιπροσωπεύουν...

Κι ύστερα, τις επόμενες μέρες, πυροδοτήθηκε μια κατάσταση εκτός ελέγχου... Νέα παιδιά με κουκούλες, βγήκαν στους δρόμους κι άρχισαν να καταστρέφουν βιτρίνες και μαγαζιά.

“Εκδικούνταν” το σύστημα και όσους το υπηρετούν. Ένα τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης εκδηλώθηκε αστραπιαία, σαρώνοντας το γενικό κλίμα παραίτησης και πολιτικής απάθειας στο οποίο φαινόταν να ζει η νεολαία, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σ' ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο Site Protagon, ένα χρόνο πριν το γεγονός, στην πρώτη του επέτειο δηλαδή...

Στην πραγματικότητα, από την αρχή κοντράρονταν δύο λογικές: Η μία ήταν του “μεμονωμένου ατυχούς γεγονότος” και η άλλη η σπίθα που άναψε το εύφλεκτο υλικό, τα συσσωρευμένα αδιέξοδα της νέας γενιάς...

Δείτε τι απασχολούν και σήμερα τη νεολαία: Η τεράστια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, το αβέβαιο εργασιακό μέλλον που στερεί από τους νέους ανθρώπους την προοπτική της ανεξαρτησίας... Με λίγα λόγια η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα απ' ότι έζησαν οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα.

Έτσι το ποτήρι ξεχείλισε με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου... Έτσι έγινε το πρωτοφανές κύμα οργής που ξέσπασε σε δρόμους, πλατείες και έξω από αστυνομικά τμήματα.

Τέσσερα χρόνια μετά πόσο άλλαξαν τα πράγματα; Νομίζω ότι έχουμε δραματικές αλλαγές προς το χειρότερο... Η οικονομική κατάσταση έγινε πολύ πιο δύσκολη για χιλιάδες συνανθρώπους μας... Και δυο χρόνια τώρα βιώνουμε τη μια, μετά την άλλη τις ταπεινώσεις ως λαός και ως έθνος...

Δεν έχω την αίσθηση πως ότι ζήσαμε τότε ήταν μια έκφραση τυφλής βίας, επειδή, έτσι κι αλλιώς όλα δείχνουν ότι παρόμοια περιστατικά, στην πιο άγρια εκδοχή τους, ίσως ζήσουμε ξανά. Το ζητούμενο είναι ποια θα είναι η σπίθα που θα γίνει η αφορμή, αυτή τη φορά.

Παιχνίδια με τη φωτιά τη χαρακτηρίζουν όσοι αρέσκονται να παρακολουθούν από μακριά τέτοιες καταστάσεις. Στις εφημερίδες υπάρχουν αφιερώματα. Το σημείο που δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος έχει γίνει τόπος προσκυνήματος όπου ο καθένας αφήνει λίγα λουλούδια ή ένα σημείωμα... Ένα μικρό παιδί, χωρίς να το θέλει, έγινε σύμβολο μιας γενιάς. Ένα κίνημα που έχει φανερά χαρακτηριστικά: αντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια...

Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον όλη αυτή την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται... Ο περισσότερος κόσμος έχει υπερβεί τα όρια του. Δεν αντέχει άλλο την κακοπληρωμένη εργασία, την ανεργία, τους συνεχώς αυξανόμενους φόρους. Αν κάποια στιγμή αποφασίσει να αντιδράσει ο Δεκέμβρης του 2008 θα είναι απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα μεγάλα είναι μπροστά μας...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.