Τα λουλούδια ομορφαίνουν τις ζωές μας. Και μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα!

Durmaz1.060522
Ο φίλος μας Yaşar Durmaz από τη Σμύρνη της Τουρκίας, "ανεβάζει" καθημερινά υπέροχες φωτογραφίες με λουλούδια, σαν αυτά που σας έχουμε σήμερα, στον τοίχο του στο Facebook. Μας αρέσουν πολύ και δεν παραλείπουμε να κάνουμε ένα λάικ στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη. Δείτε ΕΔΩ μερικά λουλούδια του.

durmaz1.240522
Είναι από τις όμορφες αναρτήσεις στο διδίκτυο που μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για τη ζωή. Και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αν αυτά τα λουλούδια αντέχουν και συνεχίζουν να είναι τόσο όμορφα, μπορούμε κι εμείς, σίγουρα, να συνεχίζουμε να δίνουμε, με αξιοπρέπεια, τις μάχες μας στην καθημερινότητα μας. Δείτε άλλο ένα δημοσίευμα του ΕΔΩ.

Durmaz2.060522
Ομορφιές ξεχωριστές, με τις οποίες είναι γεμάτη ολόκληρη η γη και όχι μόνο ο μικρόκοσμος μας. Για την Σμύρνη, την πόλη της Τουρκίας που μένει ο Yaşar Durmaz έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αν και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πάμε. Δείτε ΕΔΩ καθώς, στόχος μας είναι να γνωρίσουμε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου, μπορούμε. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

durmaz2.240522
Θα συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε σ' αυτό το site, όσο η αφορμή με τα λουλούδια είναι εδώ... Κι όσο τα λουλούδια "κρατάνε" τη ζωντάνια τους, τόσο αυτά θα γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, όλο και πιο όμορφα. Κάθε εποχή έχει πραγματικά υπέροχα πράγματα να μας δώσει. Ακόμα κι όταν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, λόγω των οιώσεων της εποχής...

Durmaz3.060522

Επικαιρότητα

Μια απόφαση που θα φέρει ανατροπές...

Ο τίτλος από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ο πρώτο θέμα η απόφαση – σταθμός του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την πληρωμή μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ του χαρατσιού της ΔΕΗ για τον έκτακτο φόρο της κατοικίας που μένουμε...

Η προβολή του ίδιου θέματος από την εφημερίδα ΝΙΚΗ. Πραγματικά μπουρδουκλώνεται το πολιτικό σύστημα που είχε βρει τον τρόπο να γεμίσει τα Ταμεία του αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που είχε στις φτωχές οικογένειες που δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν το χαράτσι...

Το ίδιο θέμα από την εφημερίδας “6 μέρες”. Με εντυπωσιακό τρόπο το προβάλει. Και εντυπωσιακό τρόπο το προβάλει. Και καλά κάνει. Διαφοροποιείται από πολλές εφημερίδες που πολλές εφημερίδες που καταχωνιάζουν την απόφαση ή δεν αναφέρουν καθόλου την είδηση...

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας έκρινε παράνομη την είσπραξη του τέλους ακινήτων από τη ΔΕΗ τινάζοντας στην ουσία στον αέρα τον τρόπο είσπραξης του χαρατσιού. (διαβάστε ΕΔΩ όλη την απόφαση).

Από χθες πολλά γράφτηκαν και ακόμα περισσότερα ακούστηκαν με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να μη ξέρουν τι να κάνουν, να πληρώσουν ή όχι;

Ανωτέρο στέλεχος της ΔΕΗ απαντά σε αυτό το ερώτημα λέγοντας πως "είναι προσωπική απόφαση του καταναλωτή εάν θα πληρώσει ή όχι και το τέλος ακινήτων μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Όποιος δε θέλει να το πληρώσει πηγαίνει σε ένα υποκατάστημα μας και καταβάλει μόνο το αντίτιμο του λογαριασμού της ΔΕΗ δίχως να πληρώσει το λεγόμενο χαράτσι".

Στο ερώτημα εάν στον επόμενο λογαριασμό θα περιλαμβάνεται το χαράτσι ή όχι καθώς η δικαστική απόφαση απαγορεύει στη ΔΕΗ ακόμα και να αναγράφει το ποσό για το τέλος ακινήτων στους λογαριασμούς που εκδίδει το στέλεχος της ΔΕΗ πετάει το μπαλάκι στην πολιτεία και απαντά "αυτό είναι θέμα της πολιτείας να το αποφασίσει. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε τη νομοθεσία. Και η νομοθεσία εως τώρα μας επιβάλλει να αναγράφουμε το τέλος ακινήτων στους λογαριασμούς μας. Εάν αλλάξει η νομοθεσία εμείς θα τη σεβαστούμε απολύτως".

Όσο για τον εάν θα κόβει το ρεύμα η ΔΕΗ ή όχι σε όσους δεν πληρώνουν το χαράτσι η απάντηση από την πλευρά της εταιρίας είναι ξεκάθαρη "εμείς ουδέποτε έχουμε κόψει το ρεύμα σε καταναλωτή που οφείλει μόνο το τέλος ακινήτων. Για να κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα θα πρέπει να υπάρχουν ανεξόφλητες οφειλές που έχουν να κάνουν με το αντίτιμο του ρεύματος και όχι με το λεγόμενο χαράτσι".

Το μπαλάκι τώρα βρίσκεται στο γήπεδο του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο θα πρέπει άμεσα να ξεκαθαρίσει τ

ι θα γίνει με το χαράτσι καθως εάν κάποιος δεν το πληρώσει το τέλος ακινήτων αυτό βεβαιώνεται στην εφορία σαν ανεξόφλητη οφειλή.

Πηγή: newsit.gr

Εσωτερικές μικρές διαδρομές στο χωριό...

Αυτή η διαδρομή, από το “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ” ώς το σπίτι της Στασούλας μ' αρέσει. Την έκανα πολύ συχνά το καλοκαίρι και μου δόθηκε η αφορμή να γνωρίσω ωραίους ανθρώπους... Την έκανα και τώρα σ' αυτό το ταξίδι – αστραπή στην Κρήτη. Και την αποτύπωσα στην κάμερα...

Το “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ”. Αυτή τη φορά το βρήκα αλλαγμένο, θετικά. Ντυμένο στα κίτρινα, δίπλα στον ΑΝΘΕΣΤΙΩΝΑ, την ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μας και τα χρώματα της. Αρχίζει να αποκτά ταυτότητα. Κι αυτό είναι στα συν του...

Υπάρχουν κάποια μικρά πράγματα που μας αρέσουν να τα κάνουμε. Και η επανάληψη τους, όχι μόνο δεν κουράζει, αλλά αρέσει. Κάθε φορά είναι μια νέα εμπειρία..

Όπως, ας πούμε, η διαδρομή από το “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ” ώς το σπίτι της αδερφής μου Στασούλας. Τα παιδιά που το έχουν και ιδιαίτερα η Αριστέα, που γνώρισα το καλοκαίρι που μας πέρασε, είναι καταπληκτικά...

Αφορμή για τη γνωριμία μας στάθηκε το Wi-Fi που διέθετε το μαγαζί. Τα άλλα ήρθαν μόνα τους... Και δεν χρειάζονταν και πολλά γι' αυτή τη γνωριμία...

Οι άνθρωποι έχουν ένα χαμόγελο, ανθρώπινο, αληθινό, απ' αυτό που λείπει στις μέρες μας. Χωρίς να το θέλουν οι περισσότεροι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω μας, δίπλα μας, επιβαρυμένοι από τα προβλήματα τους που δεν είναι και λίγα, έπαψαν να χαμογελούν... Σπάνια βλέπεις να... ξεφεύγουν απ' αυτή τη γραμμή. Και τότε το χαίρομαι. Άσε πια αυτοί οι μεζέδες στα ποτά που λειτουργούσαν συνοδευτικά. Αξέχαστοι. Και πάντα με το χαμόγελο...

Από το μαγαζί τους μπορούσα να κάνω τις αναρτήσεις μου σ' αυτό το Site, να δω τα e-mail μου, μέχρι να φτιάξω ένα ολόκληρο περιοδικό τον Ιούνιο που μας πέρασε...

Ναι, μου αρέσει εκεί... Γι' αυτό και το προβάλλω από τότε, στη μπάρα αυτού του Site δεξιά, ψηλά. Κάτι σαν διαφήμιση αληθινή, αφού έγινε από καρδιάς και χρήματα δεν πήρα ποτέ...

Και τότε και τώρα πιστεύω πως τέτοιες προσπάθειες πρέπει να στηρίζονται... Και δεν υπάρχει καλύτερη στήριξη από την πελατεία. Σα να μου φάνηκε ότι τα βράδια είναι ακόμα περισσότεροι από το καλοκαίρι που μας πέρασε... Το πρωί οι άνθρωποι πάνε στις ελιές, στις δουλειές τους, το βράδυ όμως κρίνουν φρόνιμο να πάνε στο “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ”, να πιουν ένα ποτό, να συναντήσουν έναν φίλο, να κουβεντιάσουν...

Κάπως έτσι “κόλλησα” κι εγώ. Αν και την παρέα μου την είχα, το κομπιούτερ μου. Η πρόσβασή μου, ωστόσο, στο διαδίκτυο μέσα από το Wi-Fi του “Cafe του ΦΩΚΙΩΝΑ”, με βοηθούσε ιδιαίτερα... Και δυο βήματα από το σπίτι που έμενα... Δεν χρειάζεται πια να τρέχω στην Sport Cafe, στο Αρκαλοχώρι... Η διαδρομή με τα πόδια είναι δυο βήματα. Δείτε πώς την κατέγραψα στο βίντεο, από το κινητό μου τηλέφωνο...

Οι άνθρωποι μαζεύουν τις ελιές...

Δείτε ΕΔΩ το βίντεο με τις ελιές είναι παρμένο από τον Μπουρμά, τις δικές μου ελιές. Εντάσσεται στη σειρά των χθεσινών εξορμήσεων. Ένα ακόμα αυθεντικό βίντεο με τους ήχους της φύσης να το συνοδεύουν...

Αυτές τις μέρες όλοι οι άνθρωποι, όσοι είναι σε θέση να μπορούν δηλαδή, έχουν βγει στις ελιές... Ο καρπός έχει ωριμάσει και είναι καλό να μπουν σε μια σειρά, να προγραμματιστούν για να μαζευτούν λίγο πριν ή λίγο μετά από τα Χριστούγεννα...

Ήταν μέσα και στις δικές μου υποχρεώσεις να βρω τον τρόπο που θα το έκανα. Πήγα στην ανιψιά μου Ελένη με τον Μιχάλη. Συνεννοηθήκαμε. Θα τις φροντίσουν αυτοί. Όπως θα κάνουν άλλωστε και για τις ελιές της Μαλάμως...

Ωστόσο έκρινα σκόπιμο να πάω μια βόλτα έξω στα χωράφια να δω λίγο τι καρπό έχουν οι δικές μου ελιές. Σε δυο -τρεις τοποθεσίες είναι, αλλά με τη μηχανή δεν είναι δύσκολο και οι διαδρομές είναι σχετικά μικρές.

Στου Μπουρμά βιντεοσκόπησα μες το κινητό μου, το λιόφυτο. Τελικά είχε πολύ ενδιαφέρον αυτό και θα το συνεχίσω εκτιμώντας ότι η ζωντανή εικόνα σε μεταφέρει ακριβώς στον τόπο που θες να πας τον αναγνώστη σου. Στο δρόμο συνάντησα πολλά συνεργεία που μαζεύουν ελιές, έχουν απλώσει τα μπαγκάλια πάνω από το λουλουδένιο πράσινο χαλί και με τα μηχανάκια, δυο αν είναι επαρκώς οργανωμένοι, ρίχνουν τις ελιές...

Ο θόρυβος από τη βενζινομηχανή είναι κάπως... Δε είναι αυτό που θυμάμαι τότε που μπορούσα και ο ίδιος και πήγαινα ο γλυκός ήχος της βέργας του ραβδιστή, οι κουβέντες, το καλαμπούρι της στιγμής...

Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε... Ένα όμως παραμένει σταθερό: Κι αυτό αφορά την ποιότητα του λαδιού. Ο καρπός από το λιόφυτο, το ίδιο βράδυ που θα μαζευτεί, θα πάρει το δρόμο του για το ελαιοτριβείο...

Τέτοιες ώρες είναι που δουλεύουν στο φουλ οι μηχανές τους. 24 ώρες το 24ωρο. Να προλάβουν να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση. Διότι τώρα είναι εποχή...

Τους βλέπω να οργανώνουν τις μέρες τους. Πού θα πάνε σήμερα, αύριο, μεθαύριο... Φυσάει... Ε, πρέπει να ξεκινήσουν από αυτές που είναι σε υψώματα. Μη και τις ρίξει κάτω ο αέρας... Κανείς πια δεν κάνει ραντολόι. Εδώ αφήνουν, μερικές φορές, αμάζευτες ελιές...

Τα μεροκάματα είναι ακριβά σε σχέση με την τιμή του του λαδιού. Και οι καιροί δύσκολοι. Τo σκέφτεται ο άλλος, αν αξίζει, από οικονομική άποψη να τις μαζέψει... Και όντως, αν το πάρεις με τη στενή οικονομική έννοια, μπορεί και να μη συμφέρει... Η ελιά όμως έχει να κάνει και με την ψυχή.... Ευλογημένο δέντρο. Τις κληρονομήσαμε από τους γονείς μας και τώρα δυσκολεύεσαι να τις αφήσεις στη μοίρα τους...

Θα τις μαζέψουμε και φέτος... Για του χρόνου, έχει ο Θεός. Ας ελπίσουμε πως θα είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα...

Μια βόλτα στη Λίμνη της Λειβάδας και το σπίτι

Δυο - τρία λεπτά τραβηγμένα με το κινητό μου τηλέφωνο. Απογευματάκι... Μ' έναν αέρα που κάνει ίσως έναν θόρυβο, αλλά αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερο με μια μουσική επένδυση. Εγώ σας το παραδίδω όπως ακριβώς το έζησα. Το σπίτι μου στο χωριό...

Χειμώνας 2012. Συννεφιά και κάπου – κάπου λίγη βροχή. Μια βόλτα στο Θραψανό, όπως την έζησα στο λίγο χρόνο που κατέβηκα στην Κρήτη για δουλειές...

Απογευματάκι... Σουρουπώνει. Κι εγώ έχω βγει μια βόλτα να δω λίγο το χωριό. Ήταν σύντομος ο χρόνος της παραμονής μου εδώ... Κι ωστόσο όμορφος. Είδα ανθρώπους, μίλησα μαζί τους, είδα την καρδιά τους, ανάσανα τον αέρα της επαρχίας, τι όμορφα που είναι...

Μικρές πινελιές στη σκέψη και στο μυαλό... Μια ανάσα υπέροχης ομορφιάς, οξυγόνο ζωής για τον επόμενο καιρό...

Έτσι ήταν το σπίτι στην πρώτη του μορφή. Και δείτε από κάτω πώς έγινε μετά τις εργασίες για τη μόνωση του από την υγρασία...

Το σπίτι όπως έγινε μετά τις επεμβάσεις του εργολάβου, του Σταύρου. Ελπίζω αυτή η επέμβαση να κάνει όντως καλό στην μόνωση και το κράτημα της βροχής... Θα δείξει βέβαια με τον καιρό...

Μια αυτοφωτογράφιση μπροστά στο σπίτι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Αρχές Δεκεμβρίου 2012. Και οι εργασίες συνεχίζονται με γοργούς ρυθμούς... Μπαίνουν τώρα ο υδραυλικός, ο σοβατζής, ο πλακάς, ο επιπλοποιός....

Έχουν γίνει ακόμη δυο βήματα στο πατρικό σπίτι μου στο Θραψανό... Το θέμα με καίει. Γι' αυτό, ανάμεσα στα άλλα κατέβηκα στο χωριό. Να ξαναβάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Ότι έπρεπε να είχε γίνει από καιρό...

Αλλαγή κλίματος... Μετά το σπίτι μια βόλτα στη Λίμνη στις Λειβάδες. Ένα μέρος που πολλοί αγαπούν και θαυμάζουν. Το περπάτησα λίγο με το κινητό μου τηλέφωνο και κατέγραψα αυθεντικές στιγμές... Με φυσικούς ήχους και τον αέρα που φύσαγε...

Βροχερό Σάββατο-Κύριακο στην Κρήτη...

Αμ έπος, αμ έργον... Στο άψε σβήσε έγινε αυτό το ταξίδι στην Κρήτη. Από το σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση, δυο δρασκελιές δρόμος... Ίσα να το σκεφτεί κανείς και βρίσκεται στο νησί... Έχουν αλλάξει πολλά στις μέρες μας. Τα μέσα μεταφορά είναι πιο σύγχρονα, πιο άνετα... Τα χρειώδη να διαθέτει κανείς κι όλα είναι δυνατά. Μια πρώτη στάση στο πατρικό...

Καιρός βροχερός... Ο αέρας σύντομα δίνει τη θέση του στη βροχή. Άλλοτε δυνατή και καταρρακτώδης κι άλλοτε απαλή... Δεν είναι να κυκλοφορείς παρά μόνο αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη να γίνουν κάποιες δουλειές στον ασφυκτικά μικρό χρόνο που έχω στη διάθεση μου. Παρ' όλα αυτά είναι μια γλύκα να κυκλοφορείς έξω...

Κάποια στιγμή θα βγει το ουράνιο τόξο... Απίθανη ομορφιά... Ξεκουράζεται το μάτι σ' αυτή την απόλαυση. Και φεύγει η σκέψη μακριά. Δείτε τι όμορφα που το αποτύπωσε η φωτογραφική μηχανή σ' ένα διάλειμμα της βροχής. Στην Αθήνα τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα...

Άλλη μια φωτογραφία με το ουράνιο τόξο αποτυπωμένο από τη βροχή στον ουρανό του Θραψανού... Ναι, δε χορταίνει κανείς αυτό το υπέροχο θέαμα... Και δεν έχει βγάλει ακόμα κρύο αν και η βροχή δυσκολεύει τους ανθρώπους που έχουν πάει να μαζέψουν ελιές. Είναι βλέπεις η σεζόν τώρα. Και χρειάζεται τρέξιμο...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA