Τα λουλούδια ομορφαίνουν τις ζωές μας. Και μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα!

Durmaz1.060522
Ο φίλος μας Yaşar Durmaz από τη Σμύρνη της Τουρκίας, "ανεβάζει" καθημερινά υπέροχες φωτογραφίες με λουλούδια, σαν αυτά που σας έχουμε σήμερα, στον τοίχο του στο Facebook. Μας αρέσουν πολύ και δεν παραλείπουμε να κάνουμε ένα λάικ στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη. Δείτε ΕΔΩ μερικά λουλούδια του.

durmaz1.240522
Είναι από τις όμορφες αναρτήσεις στο διδίκτυο που μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για τη ζωή. Και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αν αυτά τα λουλούδια αντέχουν και συνεχίζουν να είναι τόσο όμορφα, μπορούμε κι εμείς, σίγουρα, να συνεχίζουμε να δίνουμε, με αξιοπρέπεια, τις μάχες μας στην καθημερινότητα μας. Δείτε άλλο ένα δημοσίευμα του ΕΔΩ.

Durmaz2.060522
Ομορφιές ξεχωριστές, με τις οποίες είναι γεμάτη ολόκληρη η γη και όχι μόνο ο μικρόκοσμος μας. Για την Σμύρνη, την πόλη της Τουρκίας που μένει ο Yaşar Durmaz έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αν και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πάμε. Δείτε ΕΔΩ καθώς, στόχος μας είναι να γνωρίσουμε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου, μπορούμε. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

durmaz2.240522
Θα συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε σ' αυτό το site, όσο η αφορμή με τα λουλούδια είναι εδώ... Κι όσο τα λουλούδια "κρατάνε" τη ζωντάνια τους, τόσο αυτά θα γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, όλο και πιο όμορφα. Κάθε εποχή έχει πραγματικά υπέροχα πράγματα να μας δώσει. Ακόμα κι όταν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, λόγω των οιώσεων της εποχής...

Durmaz3.060522

Επικαιρότητα

Οι εφημερίδες για το Πολυτεχνείο...

Μαζέψαμε ότι έχουν οι σημερινές (Σάββατο 17/11/2012) εφημερίδες στα πρωτοσέλιδα τους για το Πολυτεχνείο... Όσες έχουν. Γιατί κάποιες αγνοούν το γεγονός επιδεικτικά. Δε γράφουν ούτε μια λέξη. Εδώ από την ΑΥΓΗ.

Τα ΝΕΑ “σώζουν” κάπως το θέμα μ' αυτή τη γελοιογραφία του Δημήτρη Χατζόπουλου και μ' ένα χτύπημα για τη γενιά του Πολυτεχνείου που παραπέμπει σε εσωτερικό δισέλιδο...

Πολύ ωραίος ο τρόπος που δένει η “Εφημερίδα των Συντακτών” το χθες με το σήμερα σ' ένα φιλμάκι απ' αυτά της Kodak που κάτι λέει σε μας τους μεγαλύτερους. Στις γενιές των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών δεν ξέρω αν λέει κάτι...

Ο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ” καλεί τα μέλη του ΚΚΕ στη βραδινή πορεία στην αμερικανική πρεσβεία και στη συνέχεια στην ισραηλινή ως μια διαμαρτυρία για τους βομβαρδισμούς της Γάζας. Έχει δική της συγκέντρωση η ΚΟΑ στην Ομόνοια στις 5 μ.μ.

Ο “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ” έχει χαμηλά το θέμα, επικεντρώνοντας στον άνθρωπο. Δίνει βήμα στον φωτογράφο της εποχής που είχε καλύψει τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον Αριστοτέλη Σαρικώστα. Κάτι είναι κι αυτό...

Ψυχρά και εντελώς δημοσιογραφικά,δίνοντας βάρος στην αγωνία μη τυχόν και γίνουν επεισόδια στην πορεία τοποθετεί στη βάση της πρώτης σελίδας το θέμα... Στο “Στίγμα της” ασχολείται επίσης με το Πολυτεχνείο...

Στον ΚΗΡΥΚΑ της Ομογένειας διαθέτουν χώρο για την κεντρική φωτογραφία της πρώτης σελίδας, όπου δείχνει τον υφυπουργό Παιδείας κ. Θ. Παπαθεοδώρου που όταν πήγε χθες να καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο του έριξαν καφέδες και νερά.

Με τον ίδιο τρόπο επιχειρεί και ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ σε ένα μικρό καρεδάκι της πρώτης σελίδας να παρουσιάσει το Πολυτεχνείο. Ευτυχώς σε μια αράδα, δίδει την είδηση ότι σήμερα είναι η πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία...

Αυτά γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Όπως ας πούμε, την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ που στην κορυφή της πρώτης σελίδας περιγράφει με αυτό τον τρόπο το Πολυτεχνείο. Ούτε πληρωμένη από την Χρυσή Αυγή να ήταν.

Ώστε λοιπόν φταίει η γενιά του Πολυτεχνείου;

Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τις γιορτές στο σχολείο την αλήθεια για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου... Η γιορτή βέβαια είναι καλύτερη όταν γίνεται έξω και πέρα από την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας. Όταν ο (η) καθηγητής (τρια) που την έχει αναλάβει τη δουλέψει, βρει στοιχεία και αναδείξει τις ιστορικές πλευρές του γεγονότος...

Και οι δυο φωτογραφίες είναι από το αμφιθέατρο του 54 Λυκείου Αθηνών... Παρασκευή 16/11 πρωί, 8.30. Άψογη η διοργάνωση από ένα σχολείο που έχει 260 μαθητές και πέρσι 60 επιτυχόντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Θέλουν, από του χρόνου, να το... εξαφανίσουν. Να το συγχωνεύσουν με το 53 Λύκειο που έχει 105 μαθητές και να πάψει να λέγεται 54. Ε, δεν θα τους περάσει...

Τελευταία ξανασηκώθηκε μια κουβέντα για το αν φταίει η γενιά του Πολυτεχνείου που φτάσαμε σ' αυτή την κατάσταση με αφορμή τις σχετικές αφίσες της Χρυσής Αυγής, φοβερή συνεισφορά στην κοινωνία. Δεν χρειάζεται να έχεις ασκηθεί ιδιαίτερα στην πολιτική για να κατανοήσεις το ζήτημα.

Βρήκα ωστόσο στο internet ένα πολύ καλό και τεκμηριωμένο κείμενο και είπα να το βάλω εδώ για να το κουβεντιάσουμε... Δεν έχω τον συγγραφέα αλλιώς θα τον έβαζα με χαρά και το ξέρετε. Έχει σημασία η υπογραφή σε ένα κείμενο. Ας κρατήσουμε όμως τις αλήθειες του:

Μόνιμη επωδός σε χείλη ανιστόρητων αλλά και αδαών περί τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα κυρίως δε σε χείλη γκαιμπελίσκων η φράση "Η Γενιά του Πολυτεχνείου φταίει για τα χάλια μας"

Λογικά εξετάζω τις παραμέτρους της φράσης μιας και με τα σλόγκαν δεν τα πάω καλά .

Ποια εννοούν Γενιά του Πολυτεχνείου;

Όσους ήταν κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο ή όσους το 1973 ήταν από 18-25 χρονών;
Αν εννοούν τους δεύτερους, οι μισοί και παραπάνω ήταν χουντικοί ή κάνανε την πάπια "επειδή διαβάζανε", αν εννοούνε τους πρώτους για ποιους ακριβώς μιλάνε; Για τη Δαμανάκη; ή για τον Μήτσο τον Παπαχρήστο;

Πότε κυβέρνησε τη χώρα η "Γενιά του Πολυτεχνείου";

Υποθέτω ότι εννοούν το 1981 που ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ.

Πρώτο λογικό ολίσθημα. Ποιος κυβέρνησε απ το 1974 έως το 1981;

Δεν κυβέρνησε η δεξιά η οποία παρέλαβε την εξουσία ΧΩΡΙΣ ΛΑΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ, άρα με παράδοση -παραλαβή (με την διχοτόμηση της Κύπρου Ιφιγένεια);

Εκτός αν εννοείτε ότι στη Γενιά του πολυτεχνείου ανήκουν ο Εθνάρχης Καραμανλής , ο Αβέρωφ, ο Ράλλης, ο Λάσκαρης, ο Μπούτος, ο Παπαδόγκονας, ο Παπαληγούρας, ο Βαρβιτσιώτης, ο Μπούτος, ο Στεφανόπουλος, ο Γκίκας, ο Γκελεστάθης κ.α. ακραιφνώς αριστεροί και αντιστασιακοί.

Αυτοί όλοι παρέλαβαν την εξουσία με την συμφωνία να μην πειράξουν τις δομές του συστήματος, να μην διώξουν κανέναν, όλοι να πέσουν στα μαλακά ακριβώς για να μην περάσει η εξουσία σε αριστερά χέρια. (ακόμα και η δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος έγινε επειδή έκανε μήνυση ένας ιδιώτης, ο Λυκουρέζος).

Το χουντικό σύστημα παρέμεινε αλώβητο και βελούδινα πέρασε στον Κοινοβουλευτισμό χωρίς πολλά ανεπιθύμητα επεισόδια. Αυτή η ατιμωρησία και ο μη εκδημοκρατισμός γέννησε την λαϊκή αποδοχή που είχε τότε και η 17Ν (η οργάνωση).

Και το 1981 ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ.

Πόσοι από τους έγκλειστους του Πολυτεχνείου "βολεύτηκαν";

Πόσο άσχετοι δήλωναν "του Πολυτεχνείου" για να τρουπώσουν ενώ επί Χούντας έστελναν επιστολές συγχαρητηρίων στους χουνταίους;

Πόσοι εξαργύρωσαν το αίμα των άλλων, χωρίς να έχουν καμία σχέση;

Θα απαντήσει κανείς από αυτούς που λοιδορούν τώρα (όπως και οι πατεράδες τους λοιδορούσαν και τότε) το Πολυτεχνείο;

Εγώ πάντως σας βεβαιώ ότι ούτε η Χαρά, ούτε ο Κώστας, ούτε ο Θοδωρής, ούτε η Ελένη, ούτε ο Τάσος που ξέρω προσωπικά και βρισκόντουσαν στο Πολυτεχνείο, κάποιοι από αυτούς συνελήφθησαν και βασανίστηκαν τότε, κυβέρνησαν ποτέ ή εξαργύρωσαν τίποτα.

Επίσης ποτέ ένα ιστορικό γεγονός δεν λοιδορείται, ούτε λερώνεται από την μετέπειτα διαδρομή ΚΑΠΟΙΩΝ από αυτούς που συμμετείχαν στην γένεση του.

Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να διαγράψουμε, λόγω Κον Μπεντίντ σημερινού, το Μάη του 68.

  • Δείτε ΕΔΩ ένα ακόμα πολύ καλό άρθρο με παρόμοιο προβληματισμό...
  • Δείτε κι αυτό ΕΔΩ. Μια πολύ καλή επιλογή από τη Μαριέττα Μουρούτη...

Εικόνες μέσα από το Πολυτεχνείο...

Οι εργαζομενοι του ΟΤΕ καταθέτουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Παρασκευή, ώρα 11 το πρωί... Μια “οικογενειακή” αναμνηστική φωτογραφία μέσα στον περίβολο του Πολυτεχνείου...

Το στεφάνι της ΠΕΤ- ΟΤΕ ανάμεσα στα άλλα. Τιμή σε κείνους που έπεσαν για τη λευτεριά... Σ' αυτούς που πίστεψαν πως με τον αγώνα τους μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα.

Η ηγεσία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων του ΟΤΕ καταθέτει στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Ο γραμματέας. Αντώνης Μπιρμπιλής και ο πρόεδρος, Παναγιώτης Κούτρας...

Έξω από το Πολυτεχνείο έχουν απλώσει τα τραπεζάκια τους οι φοιτητικές παρατάξεις και εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις της Αριστεράς. Αισθητή η παρουσία μαύρων σημαιών...

Η ΠΕΤ-ΟΤΕ ετοιμάζεται να καταθέσει στεφάνι. Το κρατάει ο Νεκτάριος Δρίτσας. Δίπλα του ο πρόεδρος, Βασίλης Λάμπρου και ο γραμματέας του Σωματείου, Θωμάς Τασσιός...

Κόσμος πολύς μέσα στο Πολυτεχνείο. Οι περισσότεροι νέοι... Αρνητική εντύπωση μου έκαναν τα παιδιά της ΚΝΕ που ζητούσαν μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου πιεστικά από τους παρεβρισκόμενους να πάρουν κουπόνια ενίσχυσης του ΚΚΕ. Μα είναι δυνατό; Σ' αυτόν τον χώρο, αυτή την ώρα;

Έξω από το Πολυτεχνείο, στην Πατησίων, το μεσημέρι της Παρασκευής η κίνηση των αυτοκινήτων είναι κανονική... Ο καιρός μαύρος, συννεφιασμένος...

410.000 επισκέψεις σ' αυτό το Site

Ναι, καλοί είναι οι πανηγυρισμοί για την αύξηση της επισκεψιμότητας σ' αυτό το Site, αλλά ας μην ξεχνάμε το Πολυτεχνείο. Ας δώσουμε την απάντηση σ' αυτούς που αμφισβητούν ότι υπήρξε και ήταν μια ηρωική πράξη του λαού... Αρκετά τους ανεχτήκαμε να διαστρεβλώνουν την αλήθεια...

Άλλο ένα μικρό ρεκόρ καταρρίπτεται... Μόλις προχθές κλείσαμε τα 410.000 “κλικ” από ξεχωριστές Ι.Ρ. στο Site μας και πάμε ολοταχώς για τις 420.000! Επανερχόμαστε κάθε 10.000 “κλικ” γιατί είναι μια μικρή ανάσα αισιοδοξίας να ξέρεις πως έχεις ένα σταθερό κοινό – αναγνώστες που σε παρακολουθεί και μοιράζεται μαζί σου τις χαρές, τις λύπες, τις αγωνίες σου...

Επιμένω να λέω πω είναι μικρές νίκες, αυτές... Τους αναγνώστες δεν τους βρήκα στο στο δρόμο. Κάτι είδαν, κάτι θα άκουσαν από κάπου, ήρθαν κι έμειναν. Αυτό σημαίνει ότι κάτι βρίσκουν εδώ που τους κάνει να μένουν. Αλλιώς είναι τόσο ελεύθερα τα πράγματα που θα την έκαναν ήδη για άλλους... ουρανούς, άλλα Site...

Και κοίτα να δεις, σε τι συγκυρία πέφτουν αυτά τα 410.000 “κλικ”... Στο γιορτασμό του Πολυτεχνείου... Την ώρα που αναβιώνουν φωνές αμφισβήτησης για το αν όντως υπήρξαν ή όχι νεκροί στο Πολυτεχνείο, για το αν όντως υπήρξε Πολυτεχνείο, έτσι όπως το ξέρουμε και το γιορτάζουμε στη συνείδησή μας: Ο ξεσηκωμός των φοιτητών και του λαού στη χουντική επτάχρονη τυραννία..

Μην τους αφήσουμε να διαστρεβλώνουν την ιστορία. Μικροί και ανόητοι είναι. Κι όπως ήρθαν από το πουθενά, έτσι θα εξαφανιστούν μια μέρα. Η ιστορία δεν διαγράφεται...

Κατά τα άλλα, ας πούμε μερικά λόγια γι' αυτό το Site:

Ελπίζω να το έχετε προσέξει όταν ανοίγεται αυτό το Site και εφόσον είναι ανοιχτός ο ήχος στα ηχεία του κομπιούτερ σας μετά τις 12 το μεσημέρι και ως τις 12 τα μεσάνυχτα ακούτε μουσική και ενίοτε λόγια του Αλέξανδρου Ασημακόπουλου. Είναι το ιντερνετικό ραδιόφωνο ΙΣΤΟΦΩΝΟ που παίζει αυτόματα. Αν δεν σας αρέσει ή αν θέλετε να κάνετε μια δουλειά με ησυχία μπορείτε με τον κένσορα να πάτε στην κορυφή αυτής της σελίδας αριστερά και να κάνετε ένα “κλικ” στο τετράγωνο μπροστά από το ειδικό γράφημα. Σταματάει να εκπέμπει και γίνεται τρίγωνο. Για την αντίθετη κίνηση, ένα επιπλέον “κλικ” πάνω στο τριγωνάκι και θα αρχίσει να εκπέμπει...

Από αυτή τη φιλόξενη συχνότητα την ερχόμενη Πέμπτη 22 Νοεμβρίου θα ξεκινήσω με τη Δημοσιογραφική Ομάδα μου, δίωρη εβδομαδιαία εκπομπή... 8 – 10 το βράδυ θα είναι η ώρα μας. Και σας περιμένω, ως ακροατές, για να υποστώ την κριτική σας.

Στόχος μου να αναδείξω κάποιες ειδήσεις από την επικαιρότητα που τα καθιερωμένα ΜΜΕ κρύβουν σκόπιμα ή αποσιωπούν ενώ είναι η ουσία της αληθινής ενημέρωσης... Υποφέρουμε πολύ τον τελευταίο καιρό από τέτοια φαινόμενα... Ε, ας το πολεμήσουμε όπου και όπως μπορούμε, ανάλογα με τις δυνάμεις μας.

Υπάρχουν πολύ αξιόλογα παιδιά στην Ομάδα που παρακολουθούν κάθε Τετάρτη 6-8 τα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας που γίνονται χωρίς κανένα κόστος... Και είναι διαθέσιμα να δουλέψουν στην κατεύθυνση της έντιμης και καθαρής πληροφόρησης...

Φυσικά το Site θα παραμείνει όπως το ξέρετε, να σχολιάζει και να προβάλει την τρέχουσα επικαιρότητα με το δικό τους ξεχωριστό, τρόπο. Να γράφει, να ξεχωρίζει αξιόλογα κείμενα άλλων, να δίνει φωτογραφίες και να βάζει προτεραιότητες στη ζωή μας... Συντροφιά τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες που έρχονται σ' αυτό το ζοφερό τοπίο που βιώνουμε ως κοινωνία...

  • Δείτε ΕΔΩ ένα ντοκουμέντο της εποχής για το Πολυτεχνείο...

Το Πολυτεχνείο δεν τελειώνει έτσι εύκολα

Η αφίσα του πρώτου γιορτασμού για το Πολυτεχνείο... Κάτι τέτοιες ώρες αξίζει να επιστρέψουμε πίσω στην καθαρή μνήμη Σαν τις γιορτές που κάναμε στα σχολειά που πηγαίναμε τότε, λίγα χρόνια μετά το '73 Μόνοι μας, χωρίς τους καθηγητές...

Σε κλίμα Πολυτεχνείου οι επόμενες μέρες... Ανακοινώσεις, αφίσες, θύμησες από το παρελθόν. Οι αγώνες δεν διαγράφονται. Ούτε ισοπεδώνονται επειδή κάποιοι διάλεξαν να εξαργυρώσουν τη συμμετοχή τους σ' αυτό το μεγαλειώδη αγώνα

Το αντίθετο μάλιστα... Στις μέρες μας είναι αναγκαίο ένα απάγκιο. Να πιαστούμε από μεγάλες αλήθειες και να και να σηκωθούμε πιο ψηλά στον αγώνα που κάνουμε για να σταθούμε όρθιοι με αξιοπρέπεια. Δείδε δυο ανακοινώσεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που κινούνται σ' αυτή τη λογική...

Η Συνεργασία Εκπαιδευτικών Κεφαλονιάς καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές των νησιών μας να συμμετάσχουν ενεργά στις εκδηλώσεις εορτασμού της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και ταυτόχρονα να μην επιτρέψουν σε κανέναν να αμαυρώσει, αλλοιώσει ή καπηλευτεί αυτό το εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά το ιστορικό σύνθημα

ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

γίνεται εφιαλτικά επίκαιρο. Τα μηνύματα της εξέγερσης της 17ης Νοεμβρίου πρέπει να ξαναζωντανέψουν και να γίνουν πηγή έμπνευσης για την αγωνιστική διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς ζωής, και για την προστασία των πανανθρώπινων αξιών που πρέπει να χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας.

Ψωμί Όταν η επίσημη ανεργία φτάνει και σε λίγο θα ξεπεράσει το 25%, οι μισθοί (όσων πληρώνονται ακόμα) έχουν συμπιεσθεί σε εξευτελιστικά επίπεδα, τα χρήματα δεν επαρκούν για να καλυφθούν βασικές ανάγκες (υγεία) και οι εικόνες συνανθρώπων μας που ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή είναι καθημερινό φαινόμενο, η απελπισία και ο ψίθυρος απόγνωσής πρέπει να μετατραπούν σε κραυγή διεκδίκησης.

Παιδεία 39 χρόνια μετά τον Νοέμβρη του ’73, η κυβέρνηση κλείνει σχολεία, αυξάνει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, καταργεί το δωρεάν σύγγραμμα, μειώνει δραματικά τα κονδύλια για την παιδεία σε όλα τα επίπεδα, περιορίζει τη δωρεάν μεταφορά των μαθητών και σε λίγο θα αφήσει τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς να περάσουν τον χειμώνα χωρίς πετρέλαιο. Στόχος της κυβέρνησης είναι η εκπαίδευση να αποτελέσει προνόμιο αποκλειστικά των προνομιούχων.

Ελευθερία Έτος 2012: Καθημερινά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, βίαιη καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, λογοκρισία ή κόψιμο τηλεοπτικών εκπομπών και σύλληψη του δημοσιογράφου που ξεμπροστιάζει τους υπουργούς που προστάτευαν φοροφυγάδες την ώρα που διέλυαν την ελληνική κοινωνία με εξοντωτικά μέτρα. Ταυτόχρονα οι νεοναζί θαυμαστές των Χίτλερ-Γκέμπελς και νοσταλγοί του αιματοβαμμένου Απριλιανού χουντικού καθεστώτος, έχουν αφεθεί ελεύθεροι να βιαιοπραγούν αδιακρίτως απολαμβάνοντας την ασυλία του επίσημου κράτους.

Μέσα σε αυτές τις δραματικές συνθήκες, εμπνεόμενοι από την ενωτική και μαζική εξέγερση του Πολυτεχνείου, πρέπει να οργανώσουμε τη δικιά μας σύγχρονη ειρηνική αντίσταση, με κύρια όπλα την ενότητα, την αλληλεγγύη, τη μαζική συμμετοχή και την κοινωνική δράση, με στόχο να προστατέψουμε τη Δημοκρατία, το Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας και να παλέψουμε για μια κοινωνία χωρίς ταξικές ανισότητες.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ

ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ


ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΑΓΩΝΑ

Συναδελφισσες-οι

Η πιο τρανή απόδειξη ότι καμία φασιστική μηχανή δεν είναι τελικά ανίκητη είναι αυτό που συμβολίζει η 17 Νοέμβρη 1973 και οι αιματοβαμμένοι αγώνες των παιδιών που χάθηκαν στο πολυτεχνείο εκείνη την νύχτα.

Πόσα έχουν αλλάξει στα 39 χρόνια δημοκρατίας που κύλισαν: τα συνθήματα ψωμί, παιδία ,ελευθερία μήπως δεν είναι κυρίαρχα και σήμερα: όλοι γνωρίζουμε το δρόμο ,όλοι γνωρίζουμε τον τρόπο μένει μονάχα να το πιστέψουμε πραγματικά για να μπορέσουμε να το κάνουμε πραγματικότητα.

Το εργατικό κίνημα οφείλει να διαδραματίσει τον ρόλο που έπαιξε το φοιτητικό κίνημα το 73 και 40 χρόνια σχεδόν μετά με τον ίδιο παλμό να επιβάλει και να κάνει πράξη τα τότε συνθήματα αφού στο έλλειμμα των κομματικών προτάσεων δεν υπάρχει πολιτική πρόταση προστασίας της κοινωνίας.

Ας γίνει το Πολυτεχνείο όχι απλά ένα ακόμη μνημόσυνο των λαϊκών κατακτήσεων αλλά ένα ουσιαστικό ξεκίνημα ανατροπής της τυραννίας που βαραίνει σήμερα τον τόπο.

Ξεκίνημα λαϊκής συστράτευσης απέναντι στα μνημόνια της απανθρωπιάς ,του ξεπουλήματος των εθνικών πόρων, του εξευτελισμού των ανθρώπινων αξιών, απέναντι στα μνημόνια της υποτέλειας, της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας μας, τον εξανδραποδισμό της νέας γενιάς, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών σχέσεων στα οποία μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις των εργολάβων, των τραπεζιτών και μιζαδόρων πολιτικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να βγουν στους δρόμους για να παλέψουμε όλοι μαζί και όλοι μαζί να νικήσουμε.

Όπως το σκοτάδι νικιέται από το φως έτσι και ο φασισμός νικιέται από τον ξεσηκωμό του λαού.

  • Ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ ΟΤΕ

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA