«Πουλιά στο Βάλτο» της Αλίντας Δημητρίου. Οι σιωπηλές φωνές των ανώνυμων γυναικών της Αντίστασης.

Το τρέιλερ της ταινίας. Για να πάρετε μια μικρή γεύση της ταινίας που θα προβληθεί στην Στέκι Αλληλεγγύης και Πολιτισμού της Αμφιαράου...

Τα χρόνια που τη χώρα πλάκωνε η φοβέρα, υπήρξαν άνθρωποι που δεν υποχώρησαν, που δε συνθηκολόγησαν, που «χαράμισαν» τη ζωή τους επειδή δεν ανεχόταν να κοιτάζουν χαμηλά. Η Αλίντα Δημητρίου, με πάνω από 50 ντοκιμαντέρ μέχρι σήμερα στο ενεργητικό της, αποφάσισε να δώσει φωνή στους ανθρώπους «χωρίς φωνή», στις γυναίκες που πήραν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, καθώς και τις οδυνηρές συνέπειες για τη συμβολή τους στο κίνημα κατά των κατακτητών.

Με το πρώτο της ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Πουλιά στο βάλτο», η Αλίντα Δημητρίου, μας φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνες τις γυναίκες – μάρτυρες, τις οποίες παρακολουθούμε να μιλούν για τη γεμάτη ενθουσιασμό και πάθος στράτευσή τους στις αντιστασιακές οργανώσεις. Από την Ιουλία Μπίμπα, που μετέφερε τα εκρηκτικά στην ΕΣΠΟ για την ανατίναξή της, και η οποία πιάστηκε, βασανίστηκε άγρια και εκτελέστηκε από τους ναζιστές με τσεκούρι στη Γερμανία, μέχρι την Ελένη Σκαρπέτη που οδηγήθηκε από Έλληνες στο Γουδί και διασώθηκε την τελευταία στιγμή.
Στην ταινία παρουσιάζονται 32 γυναίκες μάρτυρες και το σύνολο των γυναικών που κατέθεσαν είναι 40. Οι γυναίκες αυτές αναφέρουν τις διάφορες πλευρές της αντιστασιακής τους δράσης. Τις βλέπουμε και τις ακούμε να μιλούν για πολλά, για την οργάνωση συσσιτίων, εμψύχωση του λαού, ενημέρωση με συνθήματα, προκηρύξεις, χωνί, συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, αντίσταση και οργάνωση στις φυλακές, προβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στα βασανιστήρια και στις εκτελέσεις. Αλλά και για τον ένοπλο αγώνα και τη συμμετοχή τους σε μάχες με τους κατακτητές. Μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας, δηλαδή οι διώξεις, οι εξορίες και τα βασανιστήρια που υπέστησαν μετά την απελευθέρωση, διερευνάται από το φακό της Αλίντας Δημητρίου, η οποία υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας. Συνεργάτες της, ο Αλέξης Γρίβας και η Αφροδίτη Νικολαϊδου στην κάμερα και η Ηλέκτρα Βενάκη στο μοντάζ.
Η σκηνοθέτιδα σε σημείωμά της για την ταινία, αναφέρει:

«H συμμετοχή της γυναίκας σε όλες τις ιστορικές διαδικασίες, ακόμα και στις πιο ακραίες, συμμετοχή που παραμένει αφανής, είναι το θέμα της ταινίας ‘Πουλιά στους βάλτους’. Πιο συγκεκριμένα, η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και προσφορά της γυναίκας στην Αντίσταση κατά την περίοδο της Κατοχής 1941-44, καθώς και στις συνέπειες που υπέστη. Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν, με άξονα την ιστορική διαδρομή. Σε εκείνο, όμως, όπου εστιάζει δεν είναι η ιστορική περιγραφή αλλά η, μέσα από τις μνήμες, τα βιώματα ή και τα ψυχολογικά τραύματα, αποκάλυψη μιας στάσης ζωής των γυναικών σε πράξεις που θεωρούμε ότι αναφέρονται μόνο στους άνδρες».

Και στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, “Citizen Kane"

“Citizen Kane", του 1941, σκηνοθεσία Orson Welles, με τον ίδιο και τους Joseph Cotten, Dorothy Comingore.

Το τρέιλερ της ταινίας. Για να πάρετε μια μικρή γεύση της ταινίας που θα προβληθεί στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ...

Ο μεγαλοεκδότης Τσαρλς Φόστερ Κέιν πεθαίνει και η τελευταία λέξη που λέει, οδηγεί έναν δημοσιογράφο να ψάξει για την προσωπική του ζωή αλλά και για το νόημα αυτής της λέξης.
Ώρα έναρξης: 20.30, ακολουθεί συζήτηση. Είσοδος ελεύθερη.

Δυο ξεχωριστές πολιτικές προσωπικότητες... Από τη μια πλευρά ο Τσάβες, ηγέτης της Βενεζουέλας κι από την άλλη ο Γ. Παπανδρέου. Δυο διαφορετικά μεγέθη...

Η απώλεια έγινε αφορμή να κατακλειστεί το διαδίκτυο από αντικρουόμενα δημοσιεύματα για την πολιτική πορεία του Ούγκο Τσάβες...

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου χάραξε έναν άλλον δρόμο από αυτόν του Τσάβες...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/3/2013

Αφελής δεν είμαι, όπως κι εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Και μπορώ να διακρίνω αν ένα πράγμα που βλέπω είναι αληθινό, στημένο ή επιτηδευμένοι για να φαίνεται ως αληθινό στα μάτια του κόσμου... Αφορμή γι αυτό το σχόλιο είναι δυο γεγονότα που καταγράφηκαν στη μνήμη μου. Το ένα ως θετικό και το άλλο ως αρνητικό. Ας τα δούμε μαζί και τα δυο...

Ο θάνατος του ηγέτη της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, έκανε για διαφορετικούς λόγους, ολόκληρο τον κόσμο να κουβεντιάζει γι' αυτόν... Αν και η αρρώστια του δεν του επέτρεπε να αισιοδοξεί για το μέλλον, αυτός, ένας πρώην στρατιωτικός, κατάφερε να βγάλει από τη χώρα του, τους πολίτες του από τη σκληρή μοίρα των ανθρώπων της λατινικής Αμερικής και να τους ξαναδώσει την ελπίδα ότι μπορεί ακόμα σ' αυτή τη Γη και υπό αυτό το σύστημα πραγμάτων, να υπάρξουν νησίδες ελεύθερης έκφρασης και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Μπορεί δηλαδή ένα κράτος να παίξει το βασικό του ρόλο και να λειτουργήσει ως τέτοιο με δίκαιο τρόπο για τους φτωχούς και τους αδύνατους που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία...

Εγώ δεν θα συμμεριστώ, ούτε τις φανατικές φωνές των υποστηρικτών του που τον Θεοποίησαν, ούτε και αυτές του αντίπαλου πολιτικού στρατοπέδου που καταγράφουν αρνητικά τη δράση του, δαιμονοποιόντας τον. Θα τον καταγράψει η ιστορία, κρίνοντας τον νηφάλια στη θέση που του πρέπει...

Εξάλλου από θέση και άποψη, η στήλη απεχθάνεται κάθε ακραία έκφραση που δεν αφήνει περιθώρια για να να αναπτυχθεί, διαφορετική γνώμη. Κρατάω μόνο το γεγονός από ειδησεογραφική σκοπιά για να το αντιπαραβάλω με την εικόνα του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου τα εναπομείναντα στελέχη στο άλλοτε μεγάλο και κραταιό κόμμα του, τον επευφημούσαν κατά την είσοδό του, στο χώρο του Συνεδρίου, προκαλώντας το λαϊκό αίσθημα.

Προσπάθησα να ερμηνεύσω το φαινόμενο: Την αρχή σήκωσα τα χέρια ψηλά. Είπα, αυτό που λένε όλοι οι σοβαροί άνθρωποι σήμερα: “Τελικά, καλά μας κάνουν, το αξίζουμε με τέτοιο κριτήριο που διαθέτουμε”. Ύστερα, το ξανασκέφτηκα το πράγμα... Δεν είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος που ξεπούλησε ξεδιάντροπα τα πάντα, τις ιδεολογίες δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις, να χειροκροτείται... Και όμως. Το ζητούμενο είναι από ΠΟΙΟΥΣ χειροκροτούνταν;

Λοιπόν, αυτοί που τον χειροκροτούσαν, δεν ήταν άλλοι από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, που χρόνια “κολλημένοι” και γαλουχημένοι στον χώρο, καρπώθηκαν μπόλικα προσωπικά οφέλη και απολαύσεις. Αυτοί ήταν διορισμένοι σε έμμισθες θέσεις, αυτοί στα διάφορα συμβούλια, αυτοί διόριζαν τους δικούς τους στο δημόσιο που σήμερα κατηγορούν ότι είναι υπερμεγέθες...

Φυσιολογικά χειροκροτούσαν... Μόνο που δεν έχουν, ούτε είχαν ποτέ, όλοι αυτοί, καμιά σχέση με τα προβλήματα που φόρτωσαν στις πλάτες των πολιτών με τις πολιτικές που άσκησαν. Δεν βλέπω γιατί να... ανησυχούμε με το φαινόμενο. Απλά απομονώστε τους, αν τους συναντήσετε στον περίγυρο σας. Οι άνθρωποι είναι αμετανόητοι και γι' αυτό επικίνδυνοι. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο... Δείξτε τους, ότι έχουν επιλέξει να ζουν στο μικρόκοσμο τους, αγνοώντας τη ζωή γύρω τους, χαντακώνοντας το μέλλον και την προοπτική της νέας γενιά, που δεν έχει από πού να πιαστεί και πού να στηριχτεί... Αλίμονο...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Από τη σημερινή διαδικασία της έκτακτης γενικής συνέλευσης της ΕΣΗΕΑ. Έλεγα ότι δεν θα πήγαινα λόγω του φορτίου της δουλειάς. Στις 12.45 πήρα στο κινητό μου ένας SMS από την ΕΣΗΕΑ που έλεγε ότι χρειάζονται ακόμα 300 υπογραφές για να έχουν απαρτία και να ξεκινήσει η Συνέλευση...

Τα άφησα όλα και πήγα... Σε 20 λεπτά ήμουν στο ξενοδοχείο “Κάραβελ”... Υπέγραψα και έφυγα. Μακάρι να ανταποκριθούν κι άλλοι συνάδελφοι στο κάλεσμα του Σωματείου... Θα ήταν άδικο να μην γίνονταν η συνδικαλιστική διαδικασία λόγω μικρής προσέλευσης... Τελικά όπως με ενημέρωσε ο καλός φίλος, Δημήτρης Ασημακόπουλος, η Συνέλευση έγινε κανονικά...

Η αφίσα της ΕΣΗΕΑ για τη σημερινή  Έκτακτη Γενική Συνέλευση στο “Κάραβελ”...

Ξεκινά όμορφα η πρώτη εβδομάδα του Μάρτη... Με μπόλικη δουλειά, αλλά όμορφα. Έχω μπόλικες εκκρεμότητες από τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ να διεκπεραιώσω σήμερα. Το φύλλο πρέπει να κλείσει ώς την Τετάρτη.

Λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να πάω στη συνέλευση για τον ΕΔΟΕΑΠ σήμερα, αλλά δεν πρόκειται να σηκώσω κεφάλι από τη δουλειά. Αν πάλι, όλα πάνε καλά και δω ότι υπάρχουν περιθώρια, θα πάω, στο ξενοδοχείο “Κάραβελ”.

Τέτοιες ώρες; δεν πρέπει να λείπει να λείπει κανείς. Ο φόβος μου, ωστόσο, είναι ότι οι παρατάξεις θα αναλωθούν στις συνήθειες αψιμαχίες και διαξιφισμούς με αποτέλεσμα να χαθεί η ουσία: Που δεν είναι άλλη από την ύπαρξη και λειτουργία ενός φορέα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και επικούρησης του επιπέδου του ΕΔΟΕΑΠ.

Ιδού το κάλεσμα για τη σημερινή συνέλευση στο “Κάραβελ”:

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑκαλεί όλα τα μέλη να συμμετάσχουν δυναμικά στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ, η οποία πραγματοποιείται τη Δευτέρα, 4 Μαρτίου 2013 στο Ξενοδοχείο “DIVANI CARAVEL” (Λεωφόρος Βασιλέως Αλεξάνδρου αρ. 2 - Καισαριανή) στις 11 το πρωί.

Επειδή η ημερομηνία αυτή είναι η τελευταία, δηλαδή η καταληκτική, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ , θέλοντας να δώσει τη δυνατότητα σε όλα τα μέλη να ασκήσουν το συνδικαλιστικό δικαίωμα της συμμετοχής τους στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση, αποφάσισε την κήρυξη στάσης εργασίας από τις 10 π.μ. έως τις 5 μ.μ. τη Δευτέρα, 4 Μαρτίου 2013.

Η στάση εργασίας θα πραγματοποιηθεί ανεξαιρέτως σε όλες τις εφημερίδες, τους ιδιωτικούς και δημόσιους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της Αττικής, το Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ, τους ΟΤΑ, την ΕΡΤ και το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Η παρουσία όλων μας είναι απαραίτητη, καθώς στη συνέλευση αυτή θα συζητηθούν τα ακόλουθα κρίσιμα και άκρως ενδιαφέροντα θέματα για το μέλλον του Κλάδου μας:

1. Ασφαλιστικό: Εξελίξεις–Δημοσιογραφικά Ταμεία

2. Απολογισμός–Πορεία Αποθεματικών–Ενημέρωση Μελών

3. Παραιτήσεις Μελών των οργάνων Διοίκησης του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π.

4. Αρχαιρεσίες

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ θεωρεί αυτονόητο ότι τα παραιτηθέντα μέλη της ΕΣΗΕΑ από τη Διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, θα παραστούν στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση και θα κάνουν απολογισμό των πεπραγμένων τους, όπως έχουν υποχρέωση ηθικά και καταστατικά.

Σύμφωνα με το Καταστατικό της ΕΣΗΕΑ για να υπάρξει απαρτία και να πραγματοποιηθεί η Έκτακτη Γενική Συνέλευση απαιτείται η παρουσία του 1/4 των τακτικών ταμειακώς εντάξει μελών, που έχουν δικαίωμα ψήφου (άρ. 26 παρ. 5).

Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Κατά τα άλλα, είπαμε, σήμερα υπάρχει πολύ δουλειά. Περιμένω και τις εκκρεμότητες από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΕΤ ΟΤΕ. Αν δεν το κάνουν πρέπει να τους τηλεφωνήσω και αν τους επισημάνω την υποχρέωση τους. Ας είμαστε καλά. Με ανασκουμπωμένα τα μανίκια...

Αυτή είναι η αφίσα της ταινίας “Τα 13 Τριαντάφυλλα” που θα προβληθεί απόψε στις 7.30 το απόγευμα στο Στέκι Δράσης Αλληλεγγύης και Πολιτισμού στην Αμφιαράου, στα Σεπόλια κοντά στο Μετρό.

Κυριακή σήμερα... Συννεφιασμένη, βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα... Δεν πα να λέει το ημερολόγιο ότι ο Μάρτης είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης, ο καιρός έχει τη δική του νότα...

Εμείς ετοιμαζόμαστε για τη συνέλευση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Κοινότητας Δήμου Αθηναίων που πραγματοποιείται στην αίθουσα εκδηλώσεων του 52ου Λυκείου Αθηνών που βρίσκεται στο Λόφο Κολωνού...

Θα κρατήσει κάνα δυο ώρες αυτή η διαδικασία, ίσως και περισσότερο. Ελπίζω να κυλήσει όμορφα και παραγωγικά, δεδομένου ότι μόνο για τα προβλήματα που απασχολούν τα σχολεία θα μιλήσουμε...

Είναι βέβαια και οι εκλογές που θα ακολουθήσουν για την ανάδειξη νέας διοίκησης αλλά γι' αυτό έχουμε χρόνο να τα συζητήσουμε και να τα πούμε, διεξοδικά...

Αμέσως μετά, κατά τις 12.30, στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, υπάρχει μια μεγάλη συγκέντρωση των φορέων που ενδιαφέρονται για την ανάδειξη του πάρκου της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Ασφαλώς και θα πάμε... Το θέμα είναι ιδιαίτερα σοβαρό...

Και το απόγευμα στις 7.30 στο Στέκι της Αμφιαράου, στα Σεπόλια, έχει σινεμά. Ταινία αφιερωμένη στη γυναίκα, μιας και την Παρασκευή που μας έρχεται, είναι η Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη σε εκείνην και τους αγώνες της.

Η προβολή αφορά τους ενεργούς πολίτες της περιοχής που θέλουν να βάλουν λίγη ποιότητα στη ζωή τους και δεν το βάζουν κάτω, επειδή έχουμε απέναντί μας μια κυβέρνηση που μας έχει βάλει στο στόχαστρο.

Παρακολουθείστε από τη σελίδα μας στο Fecebook τις εξελίξεις. Θα υπάρχει άμεση ενημέρωση...

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Επίκεντρο της ταινίας του Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάθαρο, αποτελούν και πάλι όπως και στην ταινία Libertarias, οι γυναίκες στον εμφύλιο. Μετά τη νίκη των φρανκικών στρατευμάτων το 1939, ο Φράνκο υπόσχεται ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι από τους αντιπάλους έχουν «ματωμένα χέρια». Δεκατρείς γυναίκες που δεν είχαν ωστόσο διαπράξει κανένα έγκλημα, συλλαμβάνονται με την κατηγορία της ανταρσίας, και καταδικάζονται σε θάνατο.