Αυτό το καταπληκτικό βίντεο που αποδίδει πολύ όμορφα τι συνέβη στη φετινή Διεθνή Συνέλευση της Αθήνας είναι του αδερφού Βασίλη Κεφαλά και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το δημοσιεύω στο Site μου, αν και έχει κάνει ήδη χιλιάδες βιού… Κρατάει αρκετά, αλλά αξίζει να το δείτε. Σίγουρα θα ενθαρρυνθείτε…

Και ας το μοιράσουμε τώρα λίγο… Έχω δημοσιεύσει αρκετές φωτογραφίες από τη Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε φέτος στην Αθήνα από τις 27 – 29 του Ιουνίου… Το βίντεο όμως έχει άλλη χάρη. Ας απολαύσουμε εδώ την πρώτη μέρα μέσα από την κάμερα του αδελφού John Bog.

Με την ίδια κάμερα η δεύτερη μέρα… Όσοι την έζησαν από κοντά μπορεί να αντιληφθούν πόσο καλά κινείται ο John Bog και καταγράφει το γεγονότα με έναν ξεχωριστό τρόπο. Χωρίς να είναι υπερβολικός αναδεικνύει τα μεγάλα που άγγιξαν την καρδιά μας αυτό το τριήμερο στην Αθήνα…

Και το κλείσιμο της τρίτης μέρας… Με τον ύμνο που πιο πολύ από όλους τραγουδήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια και θα έχουμε να το διηγούμαστε λέγοντας πόσο τυχεροί είμαστε που επιλέξαμε να είμαστε εκεί παρακολουθώντας από κοντά αυτό το μεγάλο γεγονός…

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014. Ήμερα Βαπτίσματος, προσέρχονται προς τις πισίνες όλοι οι υποψήφιοι από όλα τα μέρη του κόσμου για να συμβολίσουν την αφιέρωση τους στον Ουράνιο πατέρα Ιεχωβά!

Στο ξεκίνημα αυτής της νέας εβδομάδας είπα να παίξω λιγάκι, ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια που είδα στον Τσούτσουρα και τα φωτογράφισα… Κάτι ανάμεσα στον Ιβίσκο (κίτρινο χρώμα με αποχρώσεις του κόκκινου) και στο κίτρινο (αρωματικό φούλι) που έχουν μια ξεχωριστή ομορφιά, ανάμεσα στα άλλα…


Είναι κάτι σαν τον καιρό που ζούμε αυτές τις μέρες… Φέτος οι ζέστες ήρθαν πρόωρα… Τον καύσωνα τον είδαμε τον Ιούνιο… Και τώρα, μετά τις 20 Ιουλίου, έχει λιγότερη ηλιοφάνεια και ζέστη. Παράξενοι καιροί… Αλλού, ιδιαίτερα στη Βόρειο Ελλάδα, βρέχει κιόλας… Στην Κρήτη, που βρίσκομαι εγώ, όχι…


Παρ’ όλα αυτά η διάθεση μου είναι καλή. Κάθε καινούρια μέρα που ζω, είναι ξεχωριστή… Έχω πράγματα nα κάνω κι αυτό με αναζωογονεί… Το σημερινό πρωινό, ένιωσα την ανάγκη να ρίξω κάτι πάνω μου… Δεν το έκανα, αλλά τελικά έβαλα κάλτσες. Είναι καλύτερα έτσι..


Σήμερα περιμένω τον υδραυλικό να βάλει τα είδη υγιεινής στο πατρικό μου… Έπρεπε να κάνω λίγο υπομονή, ώσπου να τελειώσουν οι μαστόροι κάποιες δουλειές τους. Οπότε θα έχω και σήμερα τα τρεξίματα μου... Όμως, όλα αυτά είναι όμορφα… Δεν προσθέτουν άγχος και αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι δημιουργικό…


Ο ήλιος βγαίνει σιγά – σιγά ανάμεσα από τα σύννεφα, πέρα από τα λασιθιώτικα βουνά… Και τα τζιτζίκια δεν πτοούνται από τον αέρα που φυσά και τη, σχετικά για την εποχή, χαμηλή θερμοκρασία… Έχουν στήσει κιόλας το τραγούδι τους... Μια όμορφη μέρα ξημερώνει και σήμερα. Ας την απολαύσουμε...


Άμα είσαι μέσα σου καλά, όλα τριγύρω είναι όμορφα… Δεν το λένε μόνο, αλλά είναι κιόλας παρατηρημένο… Γράφω με τον καφέ μου συντροφιά… Μαζεύω τις σκέψεις μου, τις ταχτοποιώ και τις ρίχνω ανάμεσα στα λουλούδια που κοσμούν σήμερα την ανάρτηση μου… Κι αυτό, μου αρέσει…


Μερικές φορές το κάνω συνειδητά και εστιάζω στα απλά πράγματα… Διότι σε πολλούς συμβαίνει να μην τα αντιλαμβάνονται καθόλου, αν και περπατούν ανάμεσα τους, καθημερινά… Είναι γιατί ο νους μας περιτρέχει σ’ ένα σωρό άχρηστα πράγματα και δεν βάζει τις προτεραιότητες που χρειάζεται…

Ξεκινάνε αύριο οι τριήμερες εκδηλώσεις για την ετήσια Γιορτή του Αγγειοπλάστη στο Θραψανό… Μόνο που απουσιάζουν οι ίδιοι οι αγγειοπλάστες από τη γιορτή που στήνεται γι’ αυτούς. Υπάρχει, άραγε, κάποιος συγκεκριμένος λόγος;

Το δημοσίευμα για την καθαριότητα του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας για τις ανάγκες της Διεθνούς Συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Αθήνα 2014, είναι αυτό που έφερε τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα από τη δημιουργία του ώς σήμερα. Δείτε το εδώ ΕΔΩ.

Τον τελευταίο καιρό απέφευγα να κάνω αναρτήσεις όταν ερχόταν κοντά στην παρέα μας άλλοι δέκα χιλιάδες αναγνώστες – επισκέπτες του Site από μοναδικές Ι.Ρ. Ήταν τόσο ραγδαία η αύξηση από τη στιγμή που μίλησα για την καθαριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας προκειμένου να υποδεχθεί τους 40.000 αδελφούς για τη Διεθνή Συνάθροιση της Αθήνας που δεν προλάβαινα να μετρώ.

Το κοντέρ της επισκεψιμότητας έτρεχε σαν τρελό… Νέοι άνθρωποι προσθέτονταν στην παρέα μας. Με όρεξη και διάθεση για ζωή. Πραγματικά το συγκεκριμένο δημοσίευμα δέχθηκε μέχρι στιγμής 12.516 επισκέψεις και πάρα πολλά σχόλια κάνοντας το πρώτο σε αναγνωσιμότητα από τότε που φτιάχτηκε το Site, εδώ και επτά γεμάτα χρόνια…

Μπορείτε να το δείτε και στη μπάρα δεξιά, εκεί που καταγράφονται τα πέντε πιο πολυδιαβασμένα δημοσιεύματα – αναρτήσεις… Το δεύτερο, αν παρατηρήσετε, είναι μια ανάρτηση από τη Συνέλευση Περιφερείας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, πριν τρία χρόνια, στη Χερσόνησο με 12.393 επισκέψεις.

Αυτό μπορεί και να σημαίνει ότι το παρακολουθούν άνθρωποι σοβαροί, επιλεκτικοί στην αναζήτηση θεμάτων που δεν έχει να κάνει με το κυνήγι της δημοσιότητας ενός ειδησεογραφικού Site, αλλά όπως είναι και η αλήθεια, με κάτι διαφορετικό στο διαδίκτυο, που γράφεται με την καρδιά και απευθύνεται στις καρδιές των ανθρώπων. Ναι, εδώ είναι όλο το «μυστικό» που πολλαπλασίασε τους σταθερούς αναγνώστες – επισκέπτες μας φτάνοντας τους στους 710.000.

Ακόμα και τώρα, που πια σποραδικά γράφω για τέτοια θέματα, μιας και εκμεταλλεύομαι το χρόνο των διακοπών μου προκειμένου να μιλήσω και για πιο απλά, καθημερινά πράγματα, οι επισκέψεις δεν πέφτουν κάτω από 700 με 800 την ημέρα. Κι αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο, από μια καταξίωση που δεν βρίσκει κανείς εύκολα στο διαδίκτυο μιας και αυτό που συνηθίζεται περισσότερο είναι να αντιγράφει ο ένας τον άλλον. Τα αποτέλεσμα βέβαια είναι τραγικό, καθώς βλέπεις τα ίδια θέματα, εδώ, εκεί και παραπέρα…

Έτσι όμως η φαντασία και η δύναμη της σκέψης δεν βρίσκει έδαφος να καλλιεργηθεί. Εμείς το επιχειρούμε πραγματικά, με τις καθημερινές αναρτήσεις μας εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Θέλω αυτό το Site που διαβάζετε να έχει τη φρεσκάδα της αλήθειας και να ζει την κάθε στιγμή όπως τη ζω εγώ που έχω την ευθύνη της διαχείρισης και της ενημέρωσης του…

Δίνω βέβαια ένα ιδιαίτερο βάρος στη φωτογραφία και όχι τυχαία. Στις μέρες της ξεκούρασης μου στην Κρήτη, στο χωριό Θραψανό που γεννήθηκα, έχω το χρόνο να περπατήσω λίγο… Κι ότι βλέπουν τα μάτια μου, θέλω να το «αιχμαλωτίσω» με το φωτογραφικό φακό μου και να το μοιραστούμε.

Θέλω λοιπόν να σας πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την εκτίμηση στη δουλειά μου που, αν μη τι άλλο αντανακλά τη δύναμη της ψυχής μου... Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι πνευματικό μου παιδί και από το ξεκίνημα τους στο διαδικτυακό σύμπαν ήθελα να πει τα πράγματα όπως είναι, χωρίς καμιά επιτήδευση ή φτιασίδωμα… Κάτι που δεν ήμουν ελεύθερος να κάνω όσο λειτουργούσα επαγγελματικά, ως δημοσιογράφος. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να διαβάσουν αλήθειες με ενθαρρύνει να συνεχίσω την προσπάθεια. Και αυτό κάνω…