Με το πενάκι του ΣΤΑΘΗ “γράφει” το πρωτοσέλιδο στο ΠΑΡΟΝ. Έχει το χάρισμα ο άνθρωπος να περνά πολλά πράγματα στον αναγνώστη μέσα από τα σκίτσα του. Παρακολουθείστε τον καθημερινά στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Και τα γραφτά του είναι το ίδιο δυνατά...

Από την πρώτη σελίδα της ΒΡΑΔΥΝΗΣ. Φοβερό το κοινωνικό κοντράστ. Μπροστά οι κυρίες με τα δώρα και στο βάθος ο επαίτης προβάλει την πινακίδα “πεινάω”. Αισθάνεται κανείς καλά; Εγώ πάντως όχι... Γιορτές είναι, που να πάρει...

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ο τίτλος ή μάλλον οι... τίτλοι. Πώς λέμε καμιά σχέση με το κλίμα των Χριστουγέννων; Ε, κάπως έτσι... Δείτε κι ΕΔΩ.

Το θέμα, επετειακό, πώς να το κάνουμε από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ. Η πιτσιρίκα της φωτογραφίας γράφει στον Αϊ Βασίλη. Και τι ζητάει; Απλά, να φέρει μια δουλειά στον μπαμπά. Μεγάλες αλήθειες από μικρά παιδιά...

Δείτε ΕΔΩ το σχετικό μύθο. Για όσους μεγάλωσαν και δεν νοιώθουν πια παιδιά...

Σε πιάνει η ψυχή σου όταν διαβάζεις τέτοιες ειδήσεις. Οι οποίες είναι συνήθως στα χαμηλά της πρώτης σελίδας. Το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ επιλέγει αυτό το μονόστηλο...

Δείτε ΕΔΩ ένα σχετικό δημοσίευμα...

Στον κόσμο του ΤΟ ΒΗΜΑ προβάλει μια άλλη άποψη για τη δυσκολία που περνά η χώρα. Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουν καταλάβει ούτε αυτοί τι συμβαίνει έξω στην κοινωνία... Άμα είσαι κλεισμένος στο γραφείο σου και απλά εξυπηρετείς καταστάσεις, είναι πολύ φυσικό...

Από την ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Επιτίθεται στον Παπαδήμο συγκρίνοντάς τον με τον Σημίτη για να προσπορίσει κυκλοφοριακά κέρδη. Αμ δεν... “τσιμπάνε” μ' αυτά τα κόλπα οι αναγνώστες... Αλλού είναι η ουσία και το ξέρουν...

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, στο κύριο άρθρο απευθύνονται “προς φοβισμένους”. Σε σας, σε μένα, σε όλους μας, δηλαδή... Διαβάστε το. Αν και σε πρώτο πλάνο δείχνει να αναφέρεται στα πολιτικά κόμματα, στην πραγματικότητα, άλλος είναι ο παραλήπτης.

Καλή Κυριακή να έχετε... Κάντε τα δικά σας σχόλια διαβάζοντας την εφημερίδα της προτίμησης σας. Ξεβολευτείτε λίγο και... πεταχτείτε ως το περίπτερο...

Με την τέχνη

του φώτοσοπ

Δείτε ΕΔΩ τις φωτογραφίες των πολιτικών ως επαίτες. Όταν οι άνθρωποι έχουν κέφια... Καλό θα τους έκανε να τις τυπώσουν αυτές τις φωτογραφίες και να τις κρατήσουν. Να καταλάβουν τι περνάνε μερικοί συνάνθρωποι μας. Όχι στο φώτοσοπ, αλλά στην αληθινή ζωή...

Από χθες το απόγευμα πήραν “φωτιά” τα social media. Έφυγε η Σεζάρια Εβόρα. Έφυγε η ξυπόλητη τραγουδίστρια από το Πράσινο Ακρωτήρι. Μου άρεσε πολύ το στιλ της πάνω στη σκηνή, η απλότητά της και πάνω απ'όλα η φωνή της. Ακούστε το τραγούδι της και διαβάστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά πράγματα για τη ζωή της...

Θέλω αυτό το κυριακάτικο πρωινό να ξεκινήσω τη μέρα μου με δυο ζητήματα που για μένα είναι σημαντικά. Το φευγιό της Σεζάρια Εβόρα και ένα άρθρο του του υπερεκατοετή “σοφού” Εμμανουήλ Κριαρά χθες στα ΝΕΑ που μου άρεσε ανεξάρτητα από τα αν συμφωνώ απόλυτα ή όχι με το περιεχόμενό του. Για τη Σεζάρια είδατε στο βίντεο. Το άρθρο ακολουθεί:

Δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι οικονομολόγος. Είμαι ένας απλός δάσκαλος, ένας σκεπτόμενος, που σκέπτομαι το παρόν και το μέλλον του λαού και του έθνους μας. Εχω πολλές φορές υποστηρίξει την ανάγκη οι άνθρωποι των γραμμάτων, αν είναι δυνατόν, όλοι να βγουν από τον πύργο τους, να ενδιαφερθούν για τα κοινά και να μεριμνήσουν για τα κοινά. Σήμερα η υποχρέωση αυτή γίνεται απαίτηση με τα δεινά που έχουν επισωρευθεί στον τόπο μας.

Με το αμέριστο ενδιαφέρον που απαιτούσε η στιγμή διάβασα το άρθρο του σεβαστού μας πρώην Προέδρου κ. Κωστή Στεφανόπουλου. Εχοντας πλήρη βέβαια ενημέρωση των νεοελληνικών συνθηκών προτείνει ιδανική λύση του πολιτικού μας προβλήματος της στιγμής: τη διετή παράταση της θητείας του Πρωθυπουργού κυρίου Παπαδήμου, που, εξουσιοδοτημένος νόμιμα, θα μπορούσε να συνεχίσει τη μεγάλη του προσπάθεια. Εχοντας, όσο μπορώ, υπόψη μου τη σύγχρονή μας περιπέτεια, νομίζω ότι μια τέτοια λύση δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί. Η πρόταση συζητήθηκε ευρύτερα. Ακούστηκαν διάφορες γνώμες, που υπαγορεύονται, νομίζω, από τη στυγνή πραγματικότητα. Πολλοί συστήνουν λιγότερο εκτεταμένη παράταση του βίου της σημερινής κυβέρνησης. Και ίσως έχουν δίκιο. Αλλά το παράλληλο πρόβλημα είναι πώς θα επιτύχομε τη μεταβολή του σημερινού πολιτικού συστήματος - πράγμα που είναι απολύτως αναγκαίο. Βέβαια οι εκλογές θα δώσουν την εφικτή λύση στο πρόβλημα τούτο. Αναγκαία όμως είναι η ανανέωση της πολιτικής μας ζωής με την εμφάνιση, με την παρουσία νέων πολιτικών δυνάμεων, προοδευτικών προσώπων επιλεγμένων, ώστε να αλλάξει πάλι στον τόπο μας ό,τι πρέπει να αλλάξει. Οι νέοι πολιτικοί μας με το στηριγμένο στις νέες απαιτήσεις πολιτικό σύστημα να αφοσιωθούν με πάθος στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συνόλου, την αποφυγή των παλαιών συνηθειών, που εξώθησαν τη ζωή μας στα χείριστα άκρα, που δε χρειάζεται να τα κατονομάσομε.

Και για να επανέλθω στις αρχικές σκέψεις μου, πρέπει να ενισχυθεί ο Πρωθυπουργός όχι μόνο με την παράταση της θητείας του, αλλά και να αφεθεί ελεύθερος στην επιλογή των συνεργατών του, που θα πρέπει να είναι εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα με ικανότητες που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της σύγχρονης συγκυρίας.

Σχολιάζοντας τώρα τη σημερινή πολιτική κατάσταση θα διαπιστώσομε αδυναμίες βασικές στη σημερινή κυβέρνηση. Διερωτάται κανείς σήμερα: Αντιμετωπίζει αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση; Πρέπει να ομολογήσομε ότι όσοι σήμερα επιθυμούν χρονικό περιορισμό στη δικαιοδοσία της κυβέρνησης συγκροτούν εμφανώς αντιπολίτευση. Γιατί η κυβέρνηση με τη σημερινή της συγκρότηση και σε περιορισμένο χρονικό όριο δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το αληθινά δύσκολο έργο που έχει αναλάβει. Ο Πρωθυπουργός, το πιστεύουν ευτυχώς πολλοί, διαθέτει δυνατότητες. Χρειάζεται όμως επικουρία.

Ας επιτραπεί και τούτο να προσθέσω. Σήμερα ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι από το γεγονός της εκατονταετηρίδας του Ελύτη υποστηρίζουν το δίδαγμά του για ελπίδα. Ποιος όμως - διερωτώμαι - σοβαρός νεοέλληνας δεν εμπνέεται σήμερα από την ελπίδα για τη μελλοντική ανόρθωση του νέου ελληνισμού; Από την ελπίδα ξεκινούμε, όμως δε φτάνει η ελπίδα. Χρειάζεται η περίσκεψη. Χρειάζεται η σωφροσύνη. Χρειάζεται λιγότερος εγωισμός και στα άτομα και στα κόμματα τα σημερινά και εκείνα του μέλλοντος. Είναι ανάγκη να ξεπερνούμε τον εαυτό μας, όταν βρισκόμαστε ιδίως σε δύσκολες συνθήκες.

• Ο Εμμανουήλ Κριαράς είναι ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.
• Διαβάστε ένα ακόμα κομμάτι ΕΔΩ για τον ίδιο άνθρωπο για να έχετε μια εικόνα για ποιον μιλάμε...
  
• Ο τίτλος στη σημερινή ανάρτηση είναι από τον τίτλο του άρθρου στα ΝΕΑ.

Πάντα υπάρχουν ξεχωριστοί άνθρωποι κι αν κρατιέται η εκπαίδευση κρατιέται από αυτούς. Δείτε τι γίνεται στο σχολείο του γιού μου, το 54 Λύκειο Αθήνας στα Σεπόλια. Τα παιδιά της Γ' τάξης πήγαν νωρίς - νωρίς της τριήμερη εκδρομή τους που με το Σαββατοκύριακο μέσα έγινε 5ήμερη. Πήγαν στο Δίον, στη Βεργίνα, στην Έδεσσα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο. Και πέρασαν υπέροχα. Μαζί τους, συνοδός καθηγητής και ο διευθυντής του σχολείου, Γιώργος Κρικώνης (κάτω στη μικρή φωτογραφία). Μπράβο τους!

Για το σχολείο του Φουρφουρά έμαθα κι εγώ την προηγούμενη εβδομάδα. Εφτασε κι ένα καταπληκτικό e-mail από την Μαριέττα Μουρούτη που μου επεσήμανε τη φοβερή δουλειά που κάνει εκεί ένας φωτισμένος δάσκαλος. Ύστερα είδα στη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το άρθρο αυτό της καλής συναδέλφου.

Της Μαρίας Κατσουνάκη

Για το δημοτικό σχολείο – μικρό θαύμα στον Φουρφουρά Ρεθύμνου είχε εκτενή αναφορά η προχθεσινή «Καθημερινή» (σε ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου). Σ’ αυτό, λοιπόν, το απομακρυσμένο, ορεινό και ανεμοδαρμένο χωριό, τέσσερις πολύ νέοι δάσκαλοι (25 - 27 χρόνων) δημιούργησαν ένα ιδανικό –σύμφωνα με τα στοιχεία– περιβάλλον μάθησης για τους 47 μικρούς μαθητές. Οχι μόνον γιατί με προσωπική δουλειά μετατράπηκε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο σε hi tech σχολείο, εκπέμποντας έως και από δική του διαδικτυακή τηλεόραση (fourfourastv.blogspot.com), αλλά γιατί η εκπαιδευτική συνθήκη μοιάζει να είναι υποδειγματική.

Εύκολος και αναμενόμενος ο έπαινος; Εντυπωσιασμοί, μιντιακά εξαργυρώσιμοι; Καθόλου. Αρκεί να επισκεφθεί κανείς για λίγο τις διαδικτυακές εκπομπές των παιδιών, για να αντιληφθεί την ατμόσφαιρα: τη χαρά, τη φαντασία, την έμπνευση, την επιθυμία, τη ζωντάνια, μαζί με την αμηχανία και το νάζι των άγουρων χρόνων. Εκπομπές για την προέλευση εκφράσεων, για απαντήσεις πάνω σε απορίες μαθημάτων, για δραστηριότητες της σχολικής κοινότητας κ.ο.κ.

Σε εποχές εξαιρετικά κρίσιμες για την πρωτοβάθμια (και όχι μόνον) εκπαίδευση, με τα δημόσια σχολεία να αντιμετωπίζουν σοβαρότατες δυσλειτουργίες (από ελλείψεις βιβλίων έως προβλήματα υποδομών), παρόμοιες πρωτοβουλίες είναι ανάσες. Εκτός όμως από την ενθάρρυνση, τη δημοσιοποίηση της δουλειάς, τα εγκώμια που περιβάλλουν, συνήθως, τις εξαιρέσεις, οφείλουμε να αναλογιστούμε πώς (και αν) μπορούν οι ιδιαίτερες αυτές περιπτώσεις να πυκνώσουν, να αυξηθούν τόσο ώστε να δώσουν προοπτική στο δημόσιο σχολείο, να το μετακινήσουν από το καθεστώς ανυποληψίας στο οποίο έχει περιέλθει.

Θα πείτε: με περικοπές μισθών, αναξιοκρατία, συντεχνιακό πνεύμα που υποδαυλίζεται από τους εκάστοτε υπουργούς, ψηφοθηρικούς εντυπωσιασμούς του αρμόδιου πολιτικού προσωπικού, απελπιστική απουσία ουσιαστικού ενδιαφέροντος (ο κατάλογος μακρύς), πώς θα «γυρίσει ο τροχός»; Πώς, δηλαδή, σε περίοδο κρίσης μπορεί κανείς να ελπίζει ότι θα συμβεί η ανατροπή προς το καλύτερο;

Τα στατιστικά της κρίσης δείχνουν αύξηση εγγραφών στο δημόσιο σχολείο, αφού όλο και περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις των ιδιωτικών. Η στροφή αυτή οφείλει να συνοδευθεί και από ανανέωση και μεταρρύθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Αλλιώς η αξιοζήλευτη παιδαγωγική ατμόσφαιρα του Φουρφουρά, η αγάπη, ο σεβασμός και ο ζήλος των δασκάλων του θα αξιοποιούνται κυρίως ως άλλοθι.

Πως ένα δάσκαλος που μετατίθεται σε ένα χωριό του Ρεθύμνου, καταφέρνει να μεταμορφώσει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο σε σχολείο του μέλλοντος. Διαβάστε την υπέροχη ιστορία του Άγγελου Πατσιά. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Πολύ μου αρέσουν εκεί στο ΕΘΝΟΣ. Λες και τους “τσιμπάει” μια μύγα το Σάββατο και γίνονται πιο... φιλολαϊκοί, πατούν τα πόδια τους στη γη, αντιλαμβάνονται αυτό το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ολόκληρη η κοινωνία... Τι τους... ποτίζουν την Παρασκευή; Ή μάλλον τι πίνουν τις άλλες μέρες της εβδομάδας; Δείτε ΕΔΩ.

Από τα χθεσινά δημοσιεύματα... Βάζω σήμερα το δημοσίευμα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ γιατί οι χθεσινή τίτλοι δεν με... ενέπνευσαν και τόσο. Αναπαράγουν μια από τα ίδια χωρίς κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο. Στερεύει και η φαντασία των επαγγελματιών άμα σε υποχρεώνουν να κινηθείς σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση... Δείτε ΕΔΩ και μια... μνημονιακή δίαιτα.

Από το πρωτοσέλιδο της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ. Η εφημερίδα του Ηρακλείου ή καλύτερα όπως λέει η ίδια, ο Όμιλος έχει ξεκινήσει μαι ανθρώπινη εκστρατεία μαζεύοντας δώρα για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Και όπως λένε, όλα πάνε καλά... Ενθαρρυντικό... Δείτε ΕΔΩ και μια δράση στο Δήμο Αγίου Νικολάου.

Όχι, ρε γαμώτο, δεν έχει χιόνια στα χιονοδρομικά κέντρα... Τώρα, να πω ότι... στεναχωρήθηκα που φέτος οι συνήθεις τύποι της Αράχωβας αντί για σκι θα κάνουν ποδηλατοδρομία; Θα είναι ψέμα... Αυτά είναι προβλήματα... Όπως τα αξιολογεί ο σημερινός ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ με “χτύπημα” στην πρώτη του σελίδα. Ωραίο κοντράστ με τις άλλες επιλογές από τον τύπο...

Δυο ειδήσεις από τη σημερινή ΑΥΓΗ με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Επάνω το τρομακτικό: Η ανεργία σαρώνει. Κάτω το φοβερό: Καυτή πατάτα οι απολύσεις στο δημόσιο...

Ελάτε τώρα που σας πιάσανε οι... ντροπές. Τόσα και τόσα έχετε κάνει. Εδώ θα κωλώσετε;

Άλλωστε, κοντεύετε να μας... πείσετε με το πάθος που εφαρμόζετε τις αντεργατικές πολιτικές σας. Για να σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία δεν το κάνετε; Ή μήπως δεν σας πολυενδιαφέρει αυτό;

Πορεία Αλληλεγύης

στους απεργούς χαλιβουργούς

Παρ' ότι ο καιρός ήταν χειμωνιάτικος και με ανοικτά τα μαγαζιά, η συγκέντρωση και πορεία στους απεργούς χαλιβουργούς στο κέντρο της Αθήνας ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Δείτε ΕΔΩ το ρεπορτάζ.

Χριστουγεννιάτικα Δώρα

από την Αθηνά Ρουμπέν

Στο Πολύτοπο Τέχνης σήμερα και αύριο η Αθηνά εκθέτει έργα της σε πολύ καλές τιμές. Αξίζει να πάμε και να ψωνίσουμε. Δείτε ΕΔΩ.

Σκληρές ειδήσεις και από το Ρέθυμνο... Τα ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ προβάλλουν αυτό το πρωτοσέλιδο. Δεν υπάρχει, τελικά, πουθενά δεν υπάρχει ηρεμία. Απλά στην Κρήτη, θαρρώ πως οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί... Δείτε κι ΕΔΩ.

Στην κορυφή της ΠΑΤΡΙΔΑΣ “χτύπημα” που αφορά όσους κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες. Φυσικά η αναστολή δεν λύνει, μεταθέτει απλά το πρόβλημα...

Στο δρόμο για την Πορταριά του Πηλίου βρίσκεσαι μπροστά σε ένα ονειρεμένο αρχοντικό, στολισμένο με 121.000 χριστουγεννιάτικα φωτάκια που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι τα παραμύθια μπορούν να αναβιώσουν παντού και πάντα. Μεράκι, φαντασία και αγάπη είναι αυτά που χρειάζονται! Πρόταση για όσους αντέχουν τα... κότσια τους και το πορτοφόλι τους...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/12/2011

Το επισημαίνω κι εγώ στη στήλη μου γιατί έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος έξω έχει τόσο απογοητευθεί από όσα ζει καθημερινά που ούτε κι αυτό το πιστεύει πια. Σαν να έχει συνωμοτήσει το σύμπαν για να είναι εντελώς διαφορετικά τα φετινά Χριστούγεννα, τόσο που να νομίζουμε ότι φέτος δεν θα έχουμε γιορτές.

Η στήλη επισημαίνει την ανάγκη να το προσέξουμε αυτό. Ναι, είναι δύσκολες οι εποχές, έχουμε ήδη χάσει ένα μεγάλο μέρος από το εισόδημά μας, από τις συνεχείς φοροεπιδρομές, αλλά μη χάσουμε και το κουράγιο μας. Είμαστε εδώ, όρθιοι, δυνατοί να δίνουμε μάχες και να αντιστεκόμαστε σ' αυτούς που επιβουλεύονται οποιαδήποτε κατάκτηση έχουμε πετύχει, ως ανθρώπινο είδος, στην ιστορία μας.

Όσοι δεν έχετε ακόμα στολίσει δέντρο, κάντε το. Δεν είναι μόνο το «πιστεύω» στο έθιμο, το οποίο δεν αποτελεί και το καθοριστικό στοιχείο. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα αλλάξει λίγο η διάθεσή σας. Θα νιώσετε καλύτερα...

Δείτε πόσο όμορφα αναβοσβήνουν τα φώτα στο μπαλκόνι του γείτονα... Δεν νοιώθετε κάτι να... τσιγκλίζει την ψυχή σας; Ε, κάντε το ίδιο και σεις. Μη λυπηθείτε το έξοδο της αγοράς. Δεν είναι δυσβάστακτο. Και το ρεύμα που θα κάψει δεν είναι πολύ. Το πολύ είναι στο χαράτσι που καλούμαστε να πληρώσουμε για να... σώσουμε την εθνική οικονομία.

Να μην ξεχνάμε πως η ζωή, για να έχει αξία, χρειάζεται να διαθέτει και τα όμορφά της. Κι όσοι τα εφεύραν δεν το έκαναν από θρησκευτική ανάγκη, αλλά γιατί είδαν πως το χρειάζεται ο άνθρωπος για να συνεχίσει να παλεύει στο στίβο της καθημερινότητας.

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Γιορτές έρχονται... Οι βιτρίνες, όσων μαγαζιών λειτουργούν ακόμα, στολίστηκαν. Η φαντασία επιστρατεύτηκε και σε μερικές περιπτώσεις δημιούργησε εκπληκτικές καταστάσεις. Είδα προχθές ένα μαγαζί γωνιακό, καφέ νομίζω ήταν, που είχε ντύσει όλη την τζαμαρία του με μια κόκκινη χοντρή κορδέλα λες κι ήταν δώρο, όλο. Ο φιόγκος εκπληκτικός. Μου άρεσε στ' αλήθεια. Αν είχα και καλή παρέα θα ήθελα να πιω εκεί ένα καφεδάκι...

Κι επειδή μας «πιάνει» κάποτε ο φόβος και μπλοκάρει τις αισθήσεις και το μυαλό, διαπιστώνω πως ούτε οι δήμοι έριξαν βάρος στη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Ας το κάνουμε λοιπόν μόνοι μας κόντρα σ' ότι θέλει να μας σπρώξει στην απομόνωση, την απογοήτευση και τελικά την κατάθλιψη.
Καταλαβαίνω τι σημαίνει να μη μπορείς να κάνεις όνειρα για τη νέα χρονιά που έρχεται, αλλά ξεπεράστε το. Δεν είναι τελικά το πιο σοβαρό. Αρκεί να είμαστε καλά στην υγεία μας και να δίνουμε τις μάχες μας με αξιοπρέπεια και με το κεφάλι ψηλά. Γιορτές έρχονται, ας τις χαρούμε...

• Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομωνυμη στήλη μου.
  

Η Decor Place εγκαινίασε το 1999 μία νέα άποψη στην Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση εσωτερικών - εξωτερικών επαγγελματικών και προσωπικών χώρων. Δραστηριοποιείται αποκλειστικά με την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση δίνοντας τη δυνατότητα μοναδικών επιλογών σε όλα τα χριστουγεννιάτικα είδη και την ευκαιρία να διακοσμήσετε το σπίτι σας αλλά την επιχείρηση σας με μοναδικούς συνδυασμούς. Για όσους ακόμα δεν το τόλμησαν...

Από τις όμορφες στιγμές του αθλητισμού. Τότε που μπορεί να γίνει... εργαλείο και να ενώνει, αντί να χωρίζει τους ανθρώπους... Διότι υπάρχει κι αυτός ο αθλητισμός...

Λέκκας, Λογοθέτης, Βαμβακίδης. Όταν οι καλλιτέχνες μπαίνουν ξανά στην πρωτοπορία της κοινωνία κι έχουν ευαίσθητες τις κεραίες τους σε όσα συμβαίνουν γύρω...

Η φάση θα μπορούσε να είναι από έναν οποιονδήποτε ποδοσφαιρικό αγώνα. Δεν είναι όμως... Είναι από τον αγώνα αλληλεγγύης που έδωσε η αθλητική κίνηση Hasta la Victoria Siempre.

Την έμπρακτη συμπαράστασή της στον απεργιακό αγώνα των 400 εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία εξέφρασε η ανθρωπιστική, κοινωνική, αθλητική Κίνηση Hasta la Victoria Siempre, με αγώνα αλληλεγγύης που διεξήχθει με ομάδα των απεργών το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, στο γήπεδο του Αίαντα (παραλία Ασπροπύργου).

Το σκορ σε μία αναμέτρηση όπως αυτή δεν έχει ποτέ σημασία, καθώς σκοπός των δράσεων της Hasta είναι μέσω του ποδοσφαίρου να αναδειχθεί ο αγώνας των εργαζομένων και, εν τέλει, ο ίδιος ο άνθρωπος. Με τη φανέλα της Κίνησης αγωνίστηκαν ακόμα μια φορά οι Σάββας Κωφίδης, Χουάν Ρότσα, Ηλίας Πουρσανίδης, Λουκάς Καραδήμος, Περικλής Παπαναγής, Γιώργος Ντράγκοβιτς, Στέλιος Σεραφείδης, Νίκος Μπογιόπουλος, Βασίλης Λέκκας κ.α.

Με την ομάδα των απεργών αγωνίστηκαν και ο πρόεδρος του εργατικού σωματείου της Χαλυβουργίας, Γιώργος Σιφωνιός (30 χρόνια μετά την τελευταία φορά που έπαιξε ποδόσφαιρο!), καθώς και ο έφορος Νάσος Παυλάκης. Ενώ στον αγώνα συμπαραστάθηκαν με την παρουσία τους και εκπρόσωποι των παλαίμαχων της Προοδευτικής (Τάκης Καλούδης, Χρήστος Άννης), του συνδέσμου φίλων της Μπαρτσελόνα στην Αθήνα, καθώς και ο πρώην ομοσπονδιακός Γιάννης Παπαδάτος.

Το εναρκτήριο λάκτισμα έκανε ο Μίμης Παπαΐωάννου, ενώ τη συμπαράστασή τους εξέφρασαν με την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους στη μικρή συναυλία του Βασίλη Λέκκα και του Πόντιου τραγουδιστή Βασίλη Μιχαϊλίδη, οι ηθοποιοί Ηλίας Λογοθέτης, Γιάννης Μποσταντζόγλου και Τάκης Βαμβακίδης.

Μορφές που έγραψαν ιστορία στο ποδόσφαιρο... Και στο κέντρο ο πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία, Γιώργος Σιφωνιός.