Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023
Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας...
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"...
Ο Νασίμ Αλάτρας κατέγραψε με την κάμερα του, εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων στην εκδήλωση που οργανώσαμε στο 144 δημοτικό σχολείο για την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της Ελληνική Χαλυβουργίας που απεργούν σχεδόν δυόμιση μήνες τώρα.... Ακούστε τους εργαζόμενους εκεί να μιλάνε στην κάμερα του. Ο λόγος τους μαχαίρι στην καρδιά... Ακούστε τον προσεκτικά, χωρίς βιασύνη.
Το εργασιακό άγχος είναι ένα φαινόμενο που όλο και συχνότερα «χτυπά» τους εργαζόμενους. Κάτι οι δύσκολες εποχές που διανύουμε, κάτι ο φόβος μιας απόλυσης, λίγο η θέληση μας να τα καταφέρουμε όλα, λίγο η επαγγελματική ανέλιξη, όλα αυτά δημιουργούν το εργασιακό άγχος.
Το εργασιακό άγχος εκδηλώνεται στον καθένα διαφορετικά όμως οι παράμετροι είναι σταθερές. Το άγχος «χτυπάει»σε τέσσερα επίπεδα τον κάθε άνθρωπο.
Πρώτα από όλα σωματικά: Μυικοί πόνοι που παλιά δεν υπήρχαν, μικροπονάκια στο στήθος που μας παραξενεύουν, μια διαρκής κόπωση σαν να μην έχουμε κλείσει μάτι, ταχυκαρδίες ξαφνικές που μας στρεσάρουν περισσότερο, εφίδρωση σαν να μας ρίχνουν παγωμένο νερό στην πλάτη, ξαφνικός πονοκέφαλος, δύσπνοια, ναυτία, ακόμη και ξαφνικά εξανθήματα στο δέρμα μας.
Το εργασιακό άγχος μας χτυπά και συναισθηματικά και εκδηλώνεται με ένταση, με θυμό με κακή διάθεση, με μελαγχολία, με το συναίσθημα να μαυρίζει η ψυχή μας χωρίς λόγο απλά και μόνο που μπαίνουμε στο χώρο εργασίας.
Αλλαγές παρουσιάζονται στα άτομα με εργασιακό στρες και στη συμπεριφορά τους. Έτσι ένας καλός και αγαπητός σε όλους συνάδελφος με άψογη συμπεριφορά, πράος, ξαφνικά μεταβάλλεται σε έναν δύστροπο άνθρωπο, επιθετικό προς όλους (πλην του αφεντικού), έναν άνθρωπο που απομονώνεται, που όταν γυρνάει σπίτι δεν έχει καμία σεξουαλική επιθυμία και όρεξη, που δεν κοιμάται πολύ που δεν τρώει σχεδόν καθόλου.
Η τελευταία αλλαγή παρουσιάζεται στο νοητικό επίπεδο και έχει να κάνει με μειωμένη αντίληψη, με δυσκολία συγκέντρωσης, με κάθετη πτώση της απόδοσης και με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Στις χρόνιες μορφές του το εργασιακό στρες τείνει να γίνει μάστιγα για τον άνθρωπο με πολύ δυσάρεστες επιπτώσεις για την υγεία γενικότερα. Διαταραχές καρδιάς, πίεση, κατάθλιψη, διαταραχές του πεπτικού συστήματος ή και ακόμη του ανοσοποιητικού.
Τι κάνουμε για να τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά; Καταρχήν αναγνωρίζουμε το πρόβλημα και συνειδητοποιούμε ότι άγχος είναι διαχειρίσιμο. Και αν δεν μπορούμε μόνοι μας να το διαχειριστούμε, η βοήθεια από κάποιο ψυχολόγο, μπορεί να είναι σημαντική και ουσιαστική.
Βοηθάει πάρα πολύ επίσης η γυμναστική γιατί μας εκτονώνει και γιατί έχει αποδειχτεί ότι οι «μαύρες» σκέψεις που μας δημιουργούν στρες απομακρύνονται.
Επίσης οι τεχνικές της αναπνοής μας βοηθούν να καταπραΰνουμε το στρες όταν μας πιάνει.
Κρύο σε όλη την Ελλάδα σήμερα. Παγωνιά. Συντροφιά με τις κυριακάτικες εφημερίδες. Χωρίς ενδιαφέροντα πράγματα πέρα από την... τρομοκρατία που ασκούν μεθοδευμένα, συντονισμένες με την τηλεοπτική εικόνα των δελτίων των οκτώ. Διάλεξα ένα σκίτσο του ΣΤΑΘΗ ως πρώτη εικόνα, από το ΠΑΡΟΝ, επειδή και περιεκτικός είναι και αποτυπώνει αλήθειες στα έργα του...
Νέες ορολογίες του... κουρέα λανσάρει σήμερα το ΕΘΝΟΣ. Η φαντασία τους δεν έχει όρια. Προσέξτε την επιμονή του Μπομπολέικου στην προβολή των απαιτήσεων της τρόικας που η κυβέρνηση Παπαδήμου απειλεί να επιβάλει μετά τον προσχηματικό διάλογο που υποτίθεται ότι έκανε με του “κοινωνικούς εταίρους”, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που αναμένεται να περάσει από τη Βουλή πριν από τις εκλογές. Καλά το πάτε παιδιά... Με νύχια και δόντια θα σας μαυρίσει στην κάλπη ο λαός...
Να τις ξέρουμε τις απαιτήσεις της τρόικας; Καλό είναι και ορθά το επισημαίνει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο πρώτο της θέμα. Το ζήτημα όμως είναι να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας τις δικές μας διαθέσεις. Θα αποδεχθούμε αμαχητί και με σκυμμένο το κεφάλι όλα αυτά που απεργάζονται σε βάρος μας μέσα από τα ζεστά τους γραφεία με τις απαλές πολυθρόνες και τις ανέσεις τους; Θα τα αποδεχθούμε;
Το θέμα, όπως αναφέρω και πάνω, δεν είναι τι κάνουν αυτοί, αλλά πώς αντιμετωπίζουμε εμείς το πρόβλημα. Κοιτάξετε μέσα σας, γύρω σας, στην ιστορία... Τίποτα δεν χαρίστηκε. Χρειάστηκαν αγώνες και αίμα για τις εργατικές κατακτήσεις. Στο βούρκο αυτοί, στον αγώνα εμείς... Από την ΑΥΓΗ.
Είπαμε, σε διατεταγμένη υπηρεσία είναι οι άνθρωποι. Θέματα “καρμπόν” αναπαράγουν... Για τους μεγαλύτερους κάτι λέει η λέξη. Οι νεώτεροι μάλλον πρέπει να ανατρέξουν στο λεξικό... Αχ, πως μ' αρέσουν αυτοί οι “καυτοί διάλογοι των πολιτικών αρχηγών” Μα, τι στο καλό κάνουν όταν μαζεύονται εκεί στο Μαξίμου; Σεξ;
Έλα μωρέ, δεν το πιστεύω... Εκβιάζουν εκεί στο ΔΝΤ; Άντε... Κι εγώ που νόμιζα, ακούγοντας τους έμμισθους πράκτορες των ΜΜΕ πως ήρθαν στην Ελλάδα για να μας σώσουν από την καταστροφή... Μήπως, τελικά, δεν είναι και τόσο “σωτήρες”, οι σωτήρες μας; “Συγκινήθηκα” διαβάζοντας το ΒΗΜΑ. Κι έκανα κανα δυο κιλά εμετό με τις εκδουλεύσεις που προσφέρει η... ιστορική εφημερίδα. Φτου σας!
Ήταν ωραίο το ταξίδι... Όμως, τίποτα δεν τελειώνει. Όλα αρχίζουν ξανά από την αρχή...
Νέοι ορίζοντες ανοίγονται μπροστά μου πια...
Η φωτογραφία αυτή έχει τραβηχτεί πριν 11 χρόνια στα γραφεία της Σωκράτους, στον 5ο όροφο. Είμαι μαζί με τον Βασίλη Ασημάκη, κάναμε ύλη πολιτικού τότε... Τραβηγμένη από τον Ευθύμιο Ν. Τσίκνη, Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων - Εκδόσεων και Φωτογραφικών Επικαίρων...
Η προηγούμενη Πέμπτη ήταν η τελευταία εργάσιμη μέρα μου στην “Κ”. Μια δύσκολη από πολλές πλευρές μέρα. Μόλις είχε τελειώσει μια 48ωρη απεργία στον Τύπο και έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες να ολοκληρώσουμε τρεις εκδόσεις. Την Παρασκευή, του Σαββάτου και της Κυριακής...
Ήξερα, είχα συζητήσει, το περίμενα πως θα ήταν το τέλος. Αλλά όταν έρχεται είναι κάπως πιο διαφορετικά απ' ότι το έχεις πλάσει με τη φαντασία σου.
Ο Στάθης λείπει σε άδεια μιας εβδομάδας. Από Δευτέρα θα στριμώξουν τα πράγματα στην ύλη του Αθλητικού. Είπε λοιπόν να πάρει ένα μικρό υπόλοιπο που είχε...
Πέμπτη βράδυ στις 8. Κοντεύουμε τα Σαββατοκυριακάτικα. Το ξέρει κι ο Μπάμπης ότι είναι η τελευταία κοινή βραδιά μας, απόψε στην “Κ”. Ένα γλυκό παράπονο του βγαίνει: “Δε μου είπες, λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ότι το φύλλο τελείωσε” λέει. Γελάω. Δεν το 'χω αυτό το κουράγιο. Άνθρωπος είμαι. Δεν το 'χω...
Έφυγα γύρω στις 10.30 το βράδυ από την εφημερίδα. Δεν ήμουν και σίγουρος ότι ήταν η τελευταία μου μέρα δουλειάς. Η ειδοποίηση που περίμενα από τον κ. Κορδά δεν είχε γίνει...
Παρασκευή μεσημέρι στην ΠΕΤ. Χτυπάει το κινητό μου. Είναι εκείνος. “Έλα Νίκο, ο Βαγγέλης είμαι... Όλα είναι έτοιμα. Θα κατέβεις να υπογράψεις;" Δεν μπορώ. Είμαι λίγο κρυωμένος. ”Θα έρθω αύριο, αν είμαι καλύτερα”. “Κανένα πρόβλημα, έλα όποτε θες”.
Σάββατο πρωί γύρω στις 10.30 ξεκινώ για της εφημερίδα. Σε δέκα λεπτά είμαι εκεί. Το λογιστήριο έχει έτοιμα τα χαρτιά. Υπογράφω. Τέλος.
Ανέβηκα στο γραφείο μου, στον γ' όροφο. Ερημιά. Το εμπορικό λείπει και η βάρδια του κυριακάτικου δεν έχει έρθει ακόμα.
Μαζεύω τα πράγματά μου, από τα συρτάρια μου. Συρτάρια που ποτέ, αυτά τα 12 χρόνια που ήμουν εδώ, δεν κλείδωσα. Τρεις ναύλον τσάντες τα υπάρχοντά μου. Η μια χρησιμοποιημένο χαρτί από τον εκτυπωτή για τις σημειώσεις μου, πολύτιμο εργαλείο δουλειάς.
Μια ώρα μετά φεύγω. Θα ξανάρθω κάποια στιγμή να χαιρετίσω τα παιδιά. Όλα έγιναν τόσο “βιαστικά” ή μου φαίνεται έτσι, επειδή είναι λίγο πριν την ώρα του;
Από σήμερα η “Κ” είναι ένα ωραίο παρελθόν για μένα. Μια μοναδική εμπειρία στον ημερήσιο Τύπο...
Και το βράδυ χαλαρά για ταινία στο CITY CINE στο Μπουρνάζι να δούμε μια πολύ όμρφη ταινία...
Στήνουν ειδικά δικαστήρια; Και τι έγινε; Η ιστορία έχει δείξει ώς τα τώρα πως οι χαμένοι, που δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, δεν έχουν να ωφεληθούν σε τίποτα από τα ειδικά δικαστήρια. Η ουσία είναι που μετράει. Κι η ουσία λέει πως εμείς είμαστε αυτοί που πληρώνουν ακριβά τη νύφη... Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Μια από τα ίδια και στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ... Τώρα αρχίζει και φαίνεται τι είχαν κατά νου οι εισαγγελείς όταν παρατούνταν από τη θέση ευθύνης τους. Κι εμείς αναρωτιόμαστε τότε τι στην ευχή συμβαίνει... Να, που πρέπει να περάσει λίγος καιρός για να δούμε την κορυφή του παγόβουνου...
Τι ίδιο θέμα, από άλλη οπτική... Φυσικά έχει και τις πολιτικές του προεκτάσεις το θέμα, αλλά το πιο σοβαρό έχει να κάνει με την ηθική. Αν υπάρχουν ακόμα στις μέρες μας έστω και... ψήγματα. Από την ΑΥΓΗ.
Ιδού το νέο Μνημόνιο, όπως το αποτυπώνει στο πρωτοσέλιδό του ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Φυσικά απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων. Η εικονογράφηση της εφημερίδας περιέχει και τον αρμόδιο υπουργό, τον χειρότερο μακράν υπουργό Εργασίας που πέρασε ποτέ, τον κ. Κουτρουμάνη...
Τα βρήκαν
τα τρία παλικάρια
Άμα το θέμα αφορά τους μισθούς των εργαζομένων, τότε οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί (Γιώργος, Αντώνης, Γιώργος...) τα βρίσκουν μια χαρά. Θα το πουν “πάγωμα”; Τι σημασία έχει. Η ουσία είναι ότι πάλι εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε. Όπως πάντα άλλωστε... Πόσο θα τους αφήνουμε να παίζουν με τις ζωές μας; Ιδού το ερώτημα που ζητάει απάντηση. Η επιλογή από τα ΝΕΑ.
Να πάμε στο χορό
του Συλλόγου
Θραψανιωτών Αττικής
ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στο κρητικό κέντρο ''ΚΟΝΑΚΙ'' ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ, με τον λυράρη ΜΑΝΟΛΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ !!!! Σας περιμένουμε...
Ένα όμορφο τραγούδι Μανόλη Στεφανάκη....
Το σίριαλ της μαφίας στη Θεσσαλονίκη... Η σημερινή συνέχεια από το ΕΘΝΟΣ. Θα πάρει πολύ χρόνο ακόμα μέχρι να κατακάτσει ο κουρνιαχτός. Το Site θα επισημάνει για άλλη μια φορά τις δικές μας ευθύνες που με την ανοχή γιγαντώνονται τέτοια κυκλώματα...
Η φωτογραφία αυτή πρέπει να έχει παρθεί μια Κυριακή από τις βόλτες μας στο όρος του Αιγάλεω. Δείτε, παιδί ακόμα, με μακρύ μαλλί και φαβορίτες, κασκόλ, και καμπάνα παντελόνι. Δεκαετία του εβδομήντα. Αυτά ήταν στη μόδα τότε, όπως και το στρατιωτικό μπουφάν...
Η βουτιά στο παρελθόν έχει το χάζι της... Λειτουργεί σαν αγχολυτικό μερικές φορές. Και υπάρχουν στιγμές που το έχουμε τόσο ανάγκη... Θυμάμαι με τι όνειρα, με τι ελπίδες, με τι κουράγια και δύναμη έκανα αυτό το ταξίδι από το μικρό επαρχιακό χωριό στο χάος της μεγαλούπολης...
Εκεί ήμουν μια μονάδα, δακτυλοδεικτούμενη, εδώ χαμένος μέσα στην ανωνυμία της πολύβουης Αθήνας... Άσε που υπήρχε πάντα η δυνατότητα να το παλέψω, να γίνω κάποιος και να ξεφύγω από τη μετριότητα και τη μιζέρια... Έτσι νομίζαμε τότε... Και ήμουν μόλις 15 χρονών... Και θαρρούσα πως ήμουν σε θέση να παίρνω αποφάσεις για το μέλλον μου.
Όταν αντιλήφθηκα το λάθος ήταν αδύνατον να κάνω πίσω. Για τα δεδομένα της εποχής, η μόνη επιστροφή που θα δικαιολογούνταν ήταν η επιτυχημένη επιστροφή...
Το πάλεψα όσο μπορούσα... Μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Χωρίς καν να γνωρίζω τη γλώσσα. Ξεκίνησα απ' αυτό. Να μάθω ελληνικά. Και σωστά ελληνικά. Όχι γιατί είχα κανένα κόμπλεξ σε σχέση με τη μητρική μου γλώσσα, τα κρητικά, αλλά η ανάγκη επιβίωσης επέβαλε τα... ελληνικά.
Τα πρώτα χρόνια έμεινα στο οικοτροφείο του ΟΑΕΔ στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Δύσκολα χρόνια... Ήταν η κοινή συμβίωση με παιδιά από όλη την Ελλάδα που γνώριζα για πρώτη φορά. Δώδεκα άτομα σε ένα θάλαμο, φαγητό, δουλειά, μελέτη. Και η ανάγκη να προσθέσω γνώσεις. Το ένοιωθα ότι τις χρειαζόμουν...
Ο πρώτος χρόνος πήγε στην προσαρμογή, στη γνωριμία με τα παιδιά εκεί. Ακόμα θυμάμαι πολλά από τα ονόματά τους... Δεν θα ξεχάσω μια χειρόγραφη αθλητική εφημερίδα που έβγαλα εκεί, μου τη θύμισε ο Παναγιώτης που βρήκε στο χωριό και έφερε, μερικά αντίγραφά της... Κυκλοφορούσε κάθε εβδομάδα και αναρτούνταν στον πίνακα ανακοινώσεων από όπου και τη διάβαζαν οι ενδιαφερόμενοι.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις βόλτες μου, τις Κυριακές στο όρος του Αιγάλεω (απ' όπου και η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο...) στο Αιγάλεω, στο Παγκράτι, στην Αθήνα... Μικρά οδοιπορικά που καταγράφονταν... Συχνά μου άρεσε να είμαι μόνος και με συντροφιά χαρτί και μολύβι να γράφω. Γράμματα που έστελνα στους γονείς μου, πρωτόλεια κομμάτια, ότι μπορούσε να φανταστεί κανείς... Πολύ προχωρημένα πράγματα για την εποχή.
Ύστερα διαπίστωσα πως δεν αρκούσε μόνο η όρεξη. Χρειάζονταν και κάποια τυπικά εφόδια. Κι έτσι αποφάσισα να γραφτώ στο νυχτερινό γυμνάσιο, να βγάλω την τάξη που είχα χάσει στο Καστέλλι. Το έκανα. Με μεγάλη δυσκολία, αλλά το έκανα... Το πρωί στα ναυπηγεία, το απόγευμα σχολή και το βράδυ γυμνάσιο στο κέντρο της Αθήνας...
Τελειώναμε, θυμάμαι, γύρω στις 10 το βράδυ από το σχολείο στην πλατεία Βάθη και μέχρι να γυρίσω πίσω στο οικοτροφείο, με τη συγκοινωνία της εποχής, πήγαινε 11.30. Γκρίνια και απειλές από τους αρμόδιους που... αργούσα. Έπρεπε να είμαι εκεί από τις 10 που ήταν το σιωπητήριο...
Άφησα πίσω μου τη σχολή, δεν πήρα ποτέ το χαρτί της κι ας “έμαθα” όλες τις ειδικότητες και πήρα το χαρτί από το γυμνάσιο. Αυτό ήθελα, αυτό ήταν η επιλογή μου.
Στο μεταξύ άρχισε να ξεκαθαρίζει μέσα μου τι θέλω να κάνω επαγγελματικά στη ζωή μου και πάλεψα με ξεχωριστή υπομονή και επιμονή. Το πέτυχα, όχι με δυσκολίες, αλλά τα κατάφερα... Μπήκα σε ένα επαγγελματικό χώρο, ξένο σε μένα αλλά αγαπημένο, για να δουλέψω 30 χρόνια και να αρχίσω να βλέπω, αν δεν με προλάβει η συντέλεια του κόσμου με όσα ζούμε γύρω μας, φως στο τούνελ της συνταξιοδότησής μου.
Τα... τσούλησα γρήγορα, γιατί ο χώρος είναι μικρός και τα γεγονότα πολλά, αλλά ώρες – ώρες σκέφτομαι πως ένα βιβλίο με τη ζωή μου θα βοηθούσε πολλά νέα παιδιά να αποφύγουν σκοπέλους. Μπορεί και να το κάνω κάποια στιγμή...
Υπάρχουν λόγοι σοβαροί που δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ ο ελληνικός κινηματογράφος. Είναι αυτές οι ατάκες του οι φοβερές σαν αυτή του Ντίνου Ηλιόπουλου “Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε”. Άνοιξε το καπάκι του υπονόμου. Η βρώμα και η δυσωδία δεν υποφέρεται... Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Αυτό μας... μάρανε
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και η... λογοτεχνία. Τα ΝΕΑ επιστρατεύουν ωραίες λέξεις και ωραία εικονογράφηση (δείτε πώς αγκαλιάζει το χταπόδι το Λευκό Πύργο...) να λιγοστέψουν τη βρώμα, αλλά ματαίως. Τι ωραία που ήταν δυο μέρες χωρίς εφημερίδες. Ηρεμήσαμε λίγο...
Για να επιστρέψουμε και να ξαναπιάσουμε το κουβάρι από 'κει που το αφήσαμε. Σαν να μη κλείσαμε, ούτε στιγμή τα μάτια μας.
Η πραγματικότητα όμως μας επαναφέρει. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα για να δείτε τι υπεύθυνο κράτος έχουμε και τι άψογους λειτουργούς...
Δείτε ΕΔΩ πώς έχει η υπόθεση, αν και το θέμα θα μας πάρει μερικές εβδομάδες πριν... εξαφανιστεί...
Η ΑΥΓΗ επισημαίνει στα πολιτικά θέματα, το PSI, τις επιλογές της κυβέρνησης και των πολιτικών που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση. Η μαφία της Θεσσαλονίκης περνά σε δεύτερη μοίρα... Εξάλλου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στον ιστότοπό του είναι ξεκάθαρος. Δείτε ΕΔΩ.
Αυτοί είμαστε
τέτοια μας πρέπουν...
Η προβολή του θέματος της ημέρας από το ΕΘΝΟΣ. Προσέξτε, όπως και στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ πιο πάνω, χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες των συλληφθέντων, αλλά δεν υπάρχουν λεζάντες με τα ονόματά τους. Τους προστατεύει, λέει, το απόρρητο. Όλοι όμως ήξεραν... Άνθρωποι που τους ανέχονταν να τους εκμεταλλεύονται και δεν τους έκαναν τίποτα. Και ποιοι; Στελέχη του ΣΔΟΕ, τραπεζικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι... Η πλήρης αποσάθρωση μιας κοινωνίας που πνέει τα λοίσθια. Όχι, τσίπα δεν υπάρχει πια...
Είμαστε για
πολλές κλωστιές...
Διαβάζω στις εφημερίδες και στο internet για το ρόλο ενός μεγαλο - δημοσιογράφου, διευθυντή της ΕΤ3, του κ. Φερέτη και αν και δεν γνωρίζω τον άνθρωπο από κοντά δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση.
Ξέρουν αυτοί πώς να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Αχ άμοιρε αναγνώστης, τηλεθεατή, ακροατή...
Ο πιο χαρακτηριστικός τίτλος της ημέρας κι ας το έχει χαμηλά η ΒΡΑΔΥΝΗ. Ναι, διακομματικά λειτούργησαν οι άνθρωποι... Φτου, μη σας ματιάσω, παλικάρια της φακής...
Μερικοί όμως επιμένουν σ' αυτό που τους αρέσει και ξέρουν να κάνουν καλά. Α, να χαθείτε αλήτες με την επιμονή σας εκεί στο ΕΘΝΟΣ. Δείτε ΕΔΩ και από τα ΣΚΑΙ την ίδια υπηρεσία...
Καλές απόκριες!
Επιλογή από το σημερινό ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ. Ξεκινά από αύριο το πατρινό καρναβάλι. Δεν ξέρω αν θα έχει επιτυχία φέτος. Διότι έχει σοβαρό ανταγωνιστή. Την κυβέρνηση – καρνάβαλο...
Ο απίθανος Γιάννης Χαρούλης τραγουδάει παλιές όμορφες επιτυχίες του Ξυλούρη. Πάντα έλεγα πως η φωνή του έμοιαζε πολύ στον Νίκο. Ζωντανή ηχογράφηση, μοναδική ερμηνεία...
Oμιλία του Χρήστου Γιαμπουράνη μέλος του ΔΣ του ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ & ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ –ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ
Χαιρετίζω την σημερινή απεργιακή συγκέντρωση, εκπροσωπώντας το ΣΕΤΤΕΑ κλαδικό σωματείο στην ταχυμεταφορά – ταχυδρόμηση.
Δεχόμαστε και εμείς όπως και όλοι οι άλλοι κλάδοι επίθεση από τους εργοδότες, επίθεση που με αφορμή την απελευθέρωση της ταχυδρομικής αγοράς γίνεται ολοένα και σκληρότερη.
Χτυπήματα στις συμβάσεις, απολύσεις , μειώσεις μισθοδοσίας, απλήρωτοι επι μήνες.
Θέλουν χαμηλότερο εργατικό κόστος προκειμένου να μπορέσουν και την δουλεία να πάρουν από το Δημόσιο Ταχυδρομείο και μισθούς να δίνουν των 500 εύρω.
Απέναντι σε αυτήν την συντονισμένη επίθεση των εργοδοτών , έχει υπάρξει αντίσταση από την μεριά των εργαζομένων, και σε αυτούς τους αγώνες είναι η ελπίδα και η προοπτική .
Όπως στους αγώνες των εργαζομένων στην UPS το καλοκαίρι του 2011 που με αλλεπάλληλους αποκλεισμούς της εταιρίας από το ΣΕΤΤΕΑ κατάφεραν να κρατήσουν τους μισθούς τους και τα ένσημα τους , ενάντια στην πρόθεση της UPS να πραγματοποιήσει μειώσεις με πρόσχημα την αλλαγή εργολάβου. Στις επιχειρήσεις ACS και SPEEDEX οπου οι εργαζόμενοι δίνουν αγώνα προκειμένου να κρατήσουν τις επιχειρησιακές τους συμβάσεις, στην DHL όπου η εταιρία εκβίαζε για 60 απολύσεις πριν ένα χρόνο , και ανατράπηκαν σε 30 εθελούσιες.
Στην Γενική Ταχυδρομική όπου ο αποκλεισμός για δώδεκα ώρες της εταιρίας ,άνοιξε τον δρόμο στην επίσχεση εργασίας συναδέλφων που ράγισε την τρομοκρατία στην συγκεκριμένη εταιρία ,ενώ σταμάτησε την επίθεση για περαιτέρω μειώσεις στα franchise καταστήματα της .Τώρα πρόσφατα ο αγώνας που δίνουν οι συνάδελφοι ενοικιαζόμενοι στα ΕΛΤΑ ΤΑΧΥ/ΜΕΣ εναντίον της εταιρίας ενοικίασης SKYCOM, διεκδικώντας εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας ,συμβάσεις, σπάσιμο της τρομοκρατίας που επιβάλουν από κοινού Διοίκηση ΕΛΤΑ και οι εταιρίες ενοικίασης.
Η μήνυση της εταιρίας ACS – της μεγαλύτερης εταιρίας στο κλάδο με κέρδη 5εκατομ.ευρώ- στο πρόσωπο μου είναι μία ακόμα φάση της επίθεσης των εργοδοτών σε βάρος μας .Στη δίκη που έχει οριστεί στις 13 Φλεβάρη του 2012 μηνύομαι από στελέχη της ACS επειδή υποτίθεται προσεβλήθη η τιμή και η υπόληψή τους από κινητοποιήσεις ,συνθήματα και κείμενα που κυκλοφόρησαν το καλοκαίρι του 2007 με αφορμή 17 απολύσεις που πραγματοποίησε τότε η ACS.
Στην πραγματικότητα δικάζομαι γιατί είμαι μέλος ενός αγωνιστικού ,ταξικού συνδικάτου που είναι εμπόδιο στα σχέδια τους . Συναδέλφισσες-συνάδελφοι δεν γίνεται αυτοί που δημιούργησαν την κρίση να μας βγάλουν και από αυτή, χωρίς να χαθούν λαϊκές κατακτήσεις ,δημοκρατικά δικαιώματα. Γι’αυτό μας επέβαλαν την παρουσία του ΔΝΤ και της τρόικας στη χώρα γι’αυτό μας επέβαλαν την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου.
Μετά από δεκαετίες έχουμε έναν μη εκλεγμένο από το λαό πρωθυπουργό μετά από δεκαετίες έχουμε συμμετοχή της ακροδεξιάς στην κυβέρνηση και γι’αυτό για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια της χώρας κινδυνεύουν τόσες εργατικές κατακτήσεις, συλλογικές σύμβασεις, 13ος και14ος μισθός ,μονιμότητα στο δημόσιο. Απέναντι σε αυτήν την επίθεση δικό μας καθήκον είναι να επιβάλουμε στην καθημερινότητα και στην κεντρική πολιτική σκηνή το παράδειγμα των ηρωικών εργατών της ελληνικής χαλυβουργίας, τον υποδειγματικό αγώνα των εργαζομένων στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER ,στο Λουκισα και αλλού. Είναι στιγμή που τα εργατικά συνδικάτα πρέπει να ανοίξουν, να ενωθούν με τις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονίες, με τα κινήματα ανυπακοής, να συμβάλλουμε ώστε οι από δω και κει σποραδικές βροχές που είμαστε ως τώρα να γίνει η καταιγίδα που θα τους πνίξει.
Συγκροτώντας μέτωπο για να διώξουμε ΔΝΤ κ Τροικα απ’ τη χώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου για την ανατροπή της πολιτικής της φτώχιας . Για δημοκρατία ,λαϊκή κυριαρχία για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη προοπτική για τον λαό την κοινωνία τον τόπο.
Χαϊνιδες. Ξεχωριστή η μουσική τους παρουσία στα μουσικά δρώμενα. Όχι τραγούδια του συρμού και της μόδας. Με σεβασμό στην παράδοση...
ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΕΩΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ
Ο ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ
Με την απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής για την κατάργηση – συγχώνευση 11 κρατικών φορέων, μεταξύ των οποίων και το ΙΓΜΕ, άνοιξε ο δρόμος για την ουσιαστική διάλυση του Ινστιτούτου, του μοναδικού δημόσιου φορέα γεωλογικής και μεταλλευτικής έρευνας της χώρας που λειτουργεί επί 60 χρόνια με τεράστια επιστημονική - ερευνητική εμπειρία.
Σύμφωνα με τη λογική της «fast-track» εξυπηρέτησης των «επενδυτών», ένας δημόσιος φορέας που ασχολείται με την έρευνα του ορυκτού πλούτου και τον έλεγχο των μεταλλευτικών παραχωρήσεων, την έρευνα των ενεργειακών πρώτων υλών και του υπόγειου υδατικού δυναμικού της χώρας, τη μελέτη των γεωτεχνικών προβλημάτων και περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν είναι επιθυμητός. Το ΙΓΜΕ κρίθηκε, ως βάρος για τα δημοσιονομικά της χώρας (και όχι ως εργαλείο ανάπτυξης) και προωθείται η ουσιαστική διάλυσή του.
Ενώ το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής προωθεί και έχουν εγκριθεί από τη Διαχειριστική Αρχή για χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ερευνητικά έργα κόστους 14-15 εκ.€ (πέρα από τις προτάσεις που εκκρεμούν για τα ερευνητικά προγράμματα που αφορούν στο περιβάλλον και τα υπόγεια νερά, ύψους 3-6 εκ.€) ο Υπουργός ΠΕΚΑ σε πλήρη διάσταση με τα παραπάνω δεδομένα προέβη στην έκδοση σχετικής ΚΥΑ (25200/8-11-2012) και της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) 268/31/1/2012, όπου προβλέπεται ότι μέχρι τις 20/1/2012 απολύονται μέσω εφεδρείας 150 εργαζόμενοι πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΥΕ και ΔΕ) καθώς και 25-30 επιστήμονες (πτυχιούχοι ΑΕΙ και μεταπτυχιακοί), έτσι ολοκλήρωσε αυτό το έγκλημα διαλύοντας ουσιαστικά το ΙΓΜΕ. Ας συνυπολογιστεί ότι τη διετία 2009-2011 συνταξιοδοτήθηκαν 220 εργαζόμενοι.
Η εξέλιξη αυτή είναι ακόμη και εκτός λογικής με δεδομένο ότι είναι αδύνατο να λειτουργήσει οποιοσδήποτε Οργανισμός χωρίς υποστηρικτικό προσωπικό, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για Ινστιτούτο με απόλυτα εξειδικευμένο υποστηρικτικό προσωπικό.
Με τα παραπάνω, η Κυβέρνηση σήμερα προχωρά στην ουσιαστική διάλυση του ΙΓΜΕ στερώντας το απαραίτητο έμπειρο υποστηρικτικό προσωπικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι σ΄όλες τις χώρες του πλανήτη οι ερευνητικές γεωλογικές υπηρεσίες υπηρετούνται από ανεξάρτητα Γεωλογικά Ινστιτούτα με επιστημονικό και υποστηρικτικό προσωπικό.
Την ίδια στιγμή, διεθνείς οργανισμοί (UNESCO, EuroGeoSurveys, ProGeo, Γεωλογικά Ινστιτούτα), τα περιφερειακά συμβούλια Ηπείρου, Πελοποννήσου, Αν. Μακεδονίας και Θράκης, δήμαρχοι και δημοτικά συμβούλια και δεκάδες επιστημονικοί φορείς, πανεπιστημιακά τμήματα, πνευματικοί άνθρωποι, πρώην γενικοί διευθυντές και διευθυντικά στελέχη του ΙΓΜΕ που έχουν προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην έρευνα του ορυκτού πλούτου, καλούν την Κυβέρνηση και τον Υπουργό να μην προβούν σ΄αυτό το έγκλημα της διάλυσης του ΙΓΜΕ.
Οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ κλιμακώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην Κυβέρνηση και το Υπουργείο. Ενωμένοι αποκρούουμε τους «ρεαλιστές», δεν θυσιάζουμε το Ινστιτούτο μας, τη δουλειά μας, τους συναδέλφους μας, για ένα «μικρό και ευέλικτο» ΙΓΜΕ.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΦΕΔΡΕΙΑ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΙΓΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΥΚΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
Η προηγούμενη Πέμπτη ήταν η τελευταία εργάσιμη μέρα μου στην “Κ”. Μια δύσκολη από πολλές πλευρές μέρα. Μόλις είχε τελειώσει μια 48ωρη απεργία στον Τύπο και έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες να ολοκληρώσουμε τρεις εκδόσεις. Την Παρασκευή, του Σαββάτου και της Κυριακής...
