Συναυλία Συμπαράστασης στον Αγώνα των Εργαζομένων στον Τύπο

ALTER / ΔΟΛ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / ΕΡΤ / Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ

30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012 - Κλειστό γήπεδο μπάσκετ Περιστερίου

Γιαννιτσών 81 & Τζ.Κέννεντυ, έναρξη στις 7 μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Σπ. Γραμμένος – Π. Δουρδουμπάκης – Αλ. Εμμανουηλίδης & Μ. Παπαγεωργίου – Μ. Ζαμάνη & The Angry Birds – Π. Θαλασσινός – Χρ. Θηβαίος – Κ. Θωμαΐδης – Illegal Operation – Alexis K. & Θ. Αναστόπουλος – Ε. Κουνενή – Γ. Κούτρας – Γ. Λεκόπουλος & Μ. Μεναχέμ – Lolek – Δ. Μητσοτάκης & Οι Ευδαίμονες – Θ. Μικρούτσικος – Mode Plagal – Π. Μουζουράκης – Λ. Παπαδόπουλος – Radiosol – Σπυριδούλα – Υπεραστικοί

Πρόσβαση στο κλειστό Περιστερίου:

Βρίσκεται κοντά στην διασταύρωση της Λεωφόρου Καβάλας (Αθηνών-Κορίνθου) και Θηβών. ΧΑΡΤΗΣ

1. Από Αθήνα – Γραμμή ΜΕΤΡΟ Αγ. Δημήτριος – Αγ. Αντώνιος – στο  Τέρμα Αγ. Αντώνιος Περιστερίου παίρνουμε το λεωφορείο 821 (Αγ. Αντώνιος – Αγ. Αναστασία) και κατεβαίνουμε στη στάση ΓΗΠΕΔΟ ή εναλλακτικά από τον Αγ. Αντώνιο περπατάμε 10 λεπτά μέσω Σοφοκλή Βενιζέλου προς Αγ. Τριάδα και γήπεδο.

2. Όσοι έρχονται από Δυτικές συνοικίες και Πειραιά – Λεωφοριακή γραμμή 703 (Μέσω Θηβών– Στάση Κέννεντυ, επί της Θηβών Πατήστε ΕΔΩ να δείτε τα δρομολόγια του ΟΑΣΑ.

Η ξαφνικός θάνατος του σκηνοθέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου έγινε πρωτοσέλιδο στα ΝΕΑ (εδώ) και στο ΕΘΝΟΣ που το ανεβάζουν και ψηλά πάνω στον τίτλο τους, επιλέγοντας κινηματογραφικούς τίτλους του  για να το “ντύσουν”. Εγώ που δεν άκουσα ράδιο και δεν είδα ειδήσεις στην τηλεόραση, έμαθα την είδηση μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα...

Στην ίδια γραμμή και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δίνει την κεντρική της φωτογραφία της πρώτης σελίδας της στο άδικο ¨φευγιό” του μεγάλου σκηνοθέτη. Σωστά, κατά τη γνώμη μου. Σ' αυτόν το τόπο πρέπει να τιμούμε τους ανθρώπους που προσφέρουν στον Πολιτισμό.

Από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ το δημοσίευμα. Δηλαδή αυτά θα λένε τώρα; Ότι δεν είχαν διαβάσει το Μνημόνιο και δεν ήξεραν τους όρους του; Και δεν είναι αυτό, νομίζουν επικίνδυνο; Αυτό κι αν είναι... Να έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν τους πολίτες, να ψηφίζουν τόσο σοβαρά πράγματα και να μην ξέρουν ψηφίζουν... Τι ντροπή! Και θέλουν να γίνουν και... αρχηγοί κόμματος. Βρε ούστ!

Διαφορά ανθρώπων. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία που “παίζει” πολύ στο internet σήμερα νομίζω ότι οποιαδήποτε λεζάντα είναι υπερβολή...

Όχι, ο χρόνος δεν ήταν πολύς στο χωριό. Το ταξίδι, ξαφνικό και απρογραμμάτιστο, αλλά μπόρεσα να το απολαύσω και με το παραπάνω... Μπορεί να έκανε κρύο, αλλά όλες τις μέρες, ιδιαίτερα τη δεύτερη, είχε μια εκπληκτική ηλιοφάνεια.

Μπορούσαμε να περπατήσουμε, να ολοκληρώσουμε με τον Νίκο κάποιες δουλειές που θέλαμε να κάνουμε στο σπίτι της Στασούλας. Πήγαμε και στον κήπο της στου Γρέγο και μαζέψαμε μανταρινοπορτόκαλα. Και στο εργαστήριο του Λευτέρη κατέβηκα για λίγο το μεσημέρι να μπω στο internet, να κάνω τις αναρτήσεις μου. Ακόμα και τη φωτογραφία από το στύλο που “τράβηξα” χρειάστηκε να την ανεβάσω στο Facebook για να την πάρω από κει και να τη δημοσιεύσω εδώ...

Είδα λίγο τις σημερινές εφημερίδες. Κατέβασα και μερικά πρωτοσέλιδα. Τα βλέπετε εδώ πιο πάνω, δεν έκανα ειδική ανάρτηση. Θα συνεχίσω από αύριο που θα είμαι στο γραφείο μου και μόνο εφόσον υπάρχει κάτι ενδιαφέρον...
Και το ενδιαφέρον για σήμερα ήταν το ξαφνικό “φευγιό” του Θόδωρου Αγγελόπουλου από τούτο τον κόσμο. Άδικο έτσι όπως έγινε. Για οποιονδήποτε άνθρωπο άδικο και πολύ περισσότερο για έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει τόσα στον ελληνικό κινηματογράφο.

Επιστροφή στο χωριό. Τετάρτη βράδυ πήραμε το καράβι της επιστροφής... Με το ΚNOSSOS αυτή τη φορά. Δεν ταλαιπωρηθήκαμε. Εγώ είχα κόψει εισιτήριο της επιστροφής προχθές, από τον Πειραιά, μαζί με το εισιτήριο που κατέβηκα στο Ηράκλειο.

Είμασταν λιγότεροι... Εγώ, ο Νίκος και η Μαλάμω. Ο Λάμπρος και η Αργυρώ έμειναν πίσω. Θα καθίσουν λίγο περισσότερο. Έχουν κι άλλες δουλειές να διεκπεραιώσουν στο χωριό.

Συνοψίζοντας πρέπει να πω ότι ήταν μια καλή παρένθεση σε μια δύσκολη εποχή, λίγο αφού άφησα πίσω μου την “Κ” και τις υποχρεώσεις εκεί... Τη χρειαζόμουν. Όσο κι αν το περίμενα μου ήρθε κάπως ξαφνικό... Θέλω λίγο χρόνο για να βάλω σε νέο “καλούπι” της ζωή μου.

Ωστόσο δεν έχω καμιά διάθεση να μπω στο περιθώριο. Η δημιουργικότητα ήταν πάντα μέρος της δύναμής μου κι αυτό δεν έχω πρόθεση να το απεμπολίσω, ως κατάκτηση...

Η Κρήτη ήρθε ξαφνικά, απρογραμμάτιστα... Δεν πρόλαβα να κάνω πολλά πράγματα. Άλλαξα όμως εικόνες κι αυτό το χρειαζόμουν...

Βραδάκι Τετάρτης 25.1.2012. Είμαστε έτοιμοι να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το καράβι. Θα μας πάω πίσω στο Ηράκλειο. Θα επιστρέψει πίσω το αυτοκίνητο η Στασούλα παρέα με τον Αγησίλαο. Καλύτερα. Μην κάνει μόνη της αυτή τη διαδρομή, νύχτα, αφού και η ίδια νοιώθει ανασφαλής τέτοια ώρα στο τιμόνι. Κι ωστόσο ήθελε να μας εξυπηρετήσει. Όπως πάντα άλλωστε...

Φοβερή η φωτογραφία που τράβηξα από έναν στύλο του χωριού... Δείτε,επάνω το ετήσιο μνημόσυνο της αδερφή μου και ακριβώς από κάτω η κηδεία του άντρα της Γιάννη. Καμιά φορά οι συμπτώσεις είναι κάτι το φοβερό...

Η παρουσία σε μια κηδεία είναι ένα πολύ επώδυνο συναίσθημα. Είσαι εκεί, μέσα στο κρύο, όρθιος να προσπαθείς να κρατηθείς δυνατός, να ξεπεράσεις τις όποιες δυσκολίες. Να συνηθίσεις στην ιδέα του αποχωρισμού...

Τον νεκρό τον ξενύχτησαν χθες το βράδυ. Και όλη μέρα, από το πρωί πέρασε πολύ κόσμος από το σπίτι για να αποχαιρετίσουν τη σορό. Ψιλοβρέχει κιόλας... Χειμωνιάτικος καιρός...

Ο Κωστής της Μαρίνας έχει ανοίξει ένα τεφτέρι κι καταγράφει τα χρήματα που δίνει ο κόσμος, τις εισφορές. Στο σχολείο, στην Εκκλησία, στο Νηπιαγωγείο... Δεν ξέρω γιατί, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα, τέτοιες ώρες που αποχαιρετώντας έναν δικό σου άνθρωπο πρέπει να συνεισφέρεις κάπου. Ρώτησε κανείς αν αντέχει οικονομικά ο άλλος πριν καθιερώσουν το έθιμο; Ας είναι, τι ψάχνω τώρα...

Απογευματάκι Τρίτης 24.1.2012. Όλο και περισσότερος κόσμος μαζεύεται μέσα και έξω από το σπίτι. Μπαίνουν, προσκυνούν και βγαίνουν έξω να κουβεντιάσουν. Αχ αυτή η κουβέντα στις κηδείες...

Έχεις ατέλειωτο χρόνο και μπορείς να μιλήσεις για όλους και για όλα. Άσε που έχεις να δεις τόσους ανθρώπους ύστερα από πολλά χρόνια...

Το 'χουν αυτό στα χωριά. Στις μικρές κοινωνίες. Βρίσκονται στις χαρές και λύπες. Μοιράζονται πράγματα. Από ανάγκη να γεμίσεις το χρόνο σου κάθε γεγονός που συμβαίνει έχει τη δική του μεγάλη αξία...

Τρεις παρά έρχεται η νεκροφόρα. Οι άνθρωποι, επαγγελματίες, ξέρουν πώς να κινηθούν και τι να κάνουν. Παίρνουν τη σορό. Ακολουθούμε όλοι πίσω. Πού και πού ρίχνει κάποια σταγόνα και κάνει πολύ κρύο.

Τραγικές φιγούρες οι κόρες του Γιάννη και οι γαμπροί του. Οι γυναίκες κλαίνε, οι άντρες είναι ή φαίνονται λίγο πιο δυνατοί. Η διαδρομή μέχρι το νεκροταφείο δεν είναι μεγάλη. Σιγανό βήμα, τόσο που για μένα που λείπω χρόνια, είναι μια ευκαιρία να παρατηρώ πράγματα. Και μου 'ρχονται ένα σωρός θύμισες από τα παιδικά μου βιώματα...

Οι στύλοι έχουν τα αγγελτήρια θανάτου. Κηδείες, μνημόσυνα... Το χειμώνα είναι γεμάτοι από αυτά. Το καλοκαίρι βάζουν και καμιά αφίσα για εκδήλωση, κανένα λυράρη που παίζει στο τάδε κοντινό πανηγύρι... Λειτουργούν σαν... πίνακες ενημέρωσης. Φωτογραφίζω έναν με τον οποίο “ντύνω” και τη σημερινή εγγραφή. Επάνω το μνημόσυνο της αδερφής μου,κάτω η κηδεία του άντρα της. Συμπτώσεις κι αυτές...

Στην εκκλησία όλα είναι πιο εύκολα... Τόσες ώρες όρθιοι κι ύστερα από το ταξίδι, νοιώθω πολύ κουρασμένος. Η Στασούλα μας περιμένει σπίτι με ζεστό φαγητό. Ύστερα κουβέντα και κατά τις 6 το απόγευμα πήγα για ύπνο. Έναν ύπνο βαθύ ώς το πρωί, στις 7.30 που σηκώθηκα...

Απόγευμα Δευτέρας, λίγο μετά τις 7 το απόγευμα. Το μήνυμα σκληρό: “Έφυγε πριν από λίγο ο Γιάννης της Γιωργίας μας”. Έμεινα, Όχι πως ξαφνιάστηκα, δεν ήταν καλά τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι για την πιο δύσκολη ώρα...

Είχα σηκωθεί πριν από λίγο, έχω αυτή την “πολυτέλεια” τώρα. Και σχεδιάζαμε να πάμε μια βόλτα από το σπίτι στης Ειρήνης που περνάει κι αυτή μεγάλο λούκι με τη δουλειά της κι από 'κει να κατέβαινα στην ταβέρνα “Η Γωνιά του Πλάτωνα”, όπου στις 8 μαζεύονται οι άνθρωποι της ΕΚΑΠ.

Σχεδίαζα.. Γιατί, όπως ήταν φυσικό, το τηλεφώνημα μου άλλαξε όλους τους προγραμματισμούς.

Η επόμενη κίνησή μου ήταν ένα τηλέφωνο στη Μαλάμω. Να δούμε πώς θα πάμε. Αποφασίζουμε με καράβι, αλλά ο χρόνος πιέζει, αν θέλουμε να το προλάβουμε. Βγήκα στο δρόμο για το λιμάνι. Ένα ταξί με φέρνει Πειραιά. Τακτοποιήθηκα εύκολα, γρήγορα. Χειμώνας είναι. Δεν έχει στο καράβι το συνωστισμό του καλοκαιριού.

Στο σαλόνι βρίσκω εύκολα θέση να πάρω μια ανάσα περιμένοντας και τους άλλους να έρθουν. Τον Νίκο, τη Μαλάμω, την Αργυρώ και τον Λάμπρο.

Και δες τώρα κύκλους που κάνει η ζωή... Πέρσι τέτοιον καιρό, μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα ήταν που κατεβήκαμε για να “αποχαιρετήσουμε” τη γυναίκα του Γιάννη και αδερφή μου, Γεωργία. Μόνο που τότε έπεφτε Σαββατοκύριακο και είχαμε το χρόνο να προετοιμαστούμε, ενώ τώρα στην αρχή της εβδομάδας.

Ο Γιάννης είχε ταλαιπωρηθεί πολύ. Τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσε ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί. Μετά το φευγιό της Γεωργίας τα παιδιά του είχαν βάλει μια κοπέλα να τον φροντίζει. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η καθεμιά από τις τέσσερις έχει την οικογένεια της, τα παιδιά της, ήταν αδύνατον να είναι εκεί, κοντά του 24 ώρες το 24ωρο...

Τα τελευταία χρόνια ο Γιάννης έδειχνε να μη μας γνωρίζει πια. Έτρωγε μηχανικά, σε κοίταζε στα μάτια μ' ένα βλέμμα απλανές και δεν μιλούσε. Ούτε αστεία πια, ούτε τίποτα, αυτός που το καλαμπούρι ήταν τρόπο ζωής όταν ήταν στα καλά του.

Και να, τώρα στο καράβι περιμένοντας και τους άλλους, κάθομαι και γράφω. Το δικό μου αποκούμπι, η δική μου συντροφιά στο ξαφνικό ταξίδι μου στο χωριό.

Ανθρώπινες καταστάσεις... Ποτέ δεν ξέρεις το τέλος. Είσαι εκεί, κάνεις τα σχέδια σου και οι ανατροπές έρχονται, σου χτυπάνε την πλάτη και σε καλούν να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα.

8.30 στο πλοίο FESTOS PALLAS. Μου τηλεφωνεί η Αργυρώ. Έρχονται. Τους είπα πού θα με βρουν. Τους περιμένω. Έξω κάνει πολύ κρύο. Ευτυχώς, μέσα στο πλοίο έχει πολύ ζέστη...

Από παλιότερη κινητοποίση δημοσιογράφων. Τώρα πρέπει να κάνουμε την... έκπληξη αύριο στο Κάραβελ. Να μαζευτούμε πολύ περισσότεροι από 1.500. Η κρίση που μαστίζει τον Τύπο είναι τεράστια. Αν όχι τώρα, πότε, αν όχι εμείς, ποιοι;

Την Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2012 στις 11.00 π.μ. θα πραγματοποιηθεί στο Ξενοδοχείο «DIVANI CARAVEL» (Βασιλέως Αλεξάνδρου 2) η Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της ΕΣΗΕΑ.

Ενόψει της Γενικής Συνέλευσης και προκειμένου να καταστεί δυνατή η συμμετοχή όλων μας, το Διοικητικό Συμβούλιο κηρύσσει στάση εργασίας όλων των δημοσιογράφων σε όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, ιδιωτικά και δημόσια της Αττικής, για την ίδια ημέρα, Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2012, από τις 10 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα.

Υπενθυμίζουμε ότι για την πραγματοποίηση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης χρειάζεται να προσέλθουν περίπου 1.500 συνάδελφοι ταμειακώς εντάξει.

Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες, επομένως, που είναι άνεργοι ή βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας ή είναι επί μήνες απλήρωτοι αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση με την καταβολή του ποσού των 5 ευρώ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο κατανοώντας τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί, δηλώνει ότι το ποσό αυτό για λογαριασμό των συναδέλφων θα καταβληθεί από το Ταμείο Αλληλοβοηθείας της Ενώσεως.

Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες, που απασχολούνται αποκλειστικά με ΔΠΥ αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στη Συνέλευση με την καταβολή προκαταβολής 20 ευρώ, έναντι των οφειλομένων συνδρομών τους.

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες, όλοι την Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2012 στις 11.00 π.μ. στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ στο Ξενοδοχείο «DIVANI CARAVEL».

H παρουσία σας δυναμώνει τη φωνή μας και ενισχύει τους αγώνες μας.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ της ΕΣΗΕΑ

Πάμε να τους δείξουμε ότι μπορούμε, ότι δεν είμαστε φοβισμένα ανθρωπάκια αλλά ότι μπορούμε να τους φοβίσουμε εμείς...

Επιμένουν... Και χθες και σήμερα και αύριο. Σου λέει, πόσο θα αντέξουν, θα τα φτύσουν, θα υποκύψουν, θα αποδεχθούν το όποιο “κούρεμα” στους μισθούς και τις συντάξεις. Ψυχραιμία παιδιά! Ναι, είναι δύσκολοι οι καιροί, αλλά δεν πρόκειται να τους αφήσουμε να λεηλατούν τις ζωές μας. Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Μ' αρέσουν οι.... αποφασιστικοί τίτλοι. Δείχνουν έτοιμοι να αλλάξουν τα φώτα στους μισθούς και τις συντάξεις. Μην τρελαίνεστε παιδιά. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Από το ΕΘΝΟΣ.

8 σελίδες με τα 4.151

ονοματεπώνυμα αυτών

που χρωστούν στο δημόσιο

Το ΕΘΝΟΣ σπαταλά σελίδες χωρίς ουσία, αφού δεν έχει και τόσο σημασία να μάθουμε ποιοι και πάσα χρωστάνε, αλλά να πληρώσουν τις οφειλές τους...

Ποιοι από αυτούς είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν; Αυτό είναι το ζήτημα... Ουδείς, δυστυχώς... Γι' αυτό και καλούμαστε εμείς να ξαναπληρώσουμε...

Δείτε ΕΔΩ τις σχετικές λίστες, αν έχετε ώρα για χάσιμο...

Ε, τώρα μάλιστα!... Άμα βάζει και ο Αντώνης κόκκινες γραμμές, τότε τα πράγματα είναι μάλλον υπό έλεγχο. Όμως μην τα αφήνουμε όλα στις πλάτες του. Αδύναμες είναι. Από τη ΒΡΑΔΥΝΗ.

Η μόνη ενθάρρυνση, ότι κάποιοι συνάνθρωποι μας, έχουν διάθεση προσφοράς. Στους δύσκολους καιρούς μοιραζόμαστε τα βάρη. Έτσι που να νοιώσουμε όλοι καλύτερα. Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.