Ξημερώματα Σαββάτου στο χωριό... Άλλος κόσμος εδώ... Κάνει κρύο, αλλά οι διαφορετικές εικόνες ξεκουράζουν...

Είπαμε να κάνουμε χρήση της αργίας των τριών Ιεραρχών για τα σχολεία και φυσικά τον Λάμπρο και να πάμε μια βόλτα κάτω στο χωριό. Παρ' ότι απρογραμμάτιστα την προηγούμενη εβδομάδα κατέβηκα Κρήτη, μου άρεσε η ιδέα αυτού του τριήμερου ταξιδιού στην επαρχία.

Υπάρχει κάτι στον αέρα εκτός πόλης που με αναζωογονεί. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει μόνο σε μένα ή και σε σας, σε παρόμοια περίσταση, αλλά πάντως έτσι συμβαίνει...

Αργήσαμε χθες λίγο να ξεκινήσουμε. Ο Θοδωρής ήρθε στο ραντεβού που είχαμε με μια ώρα καθυστέρηση. Μέχρι να τα πούμε, να δούμε τι θα κάνουμε, πέρασε ο χρόνος. Ευτυχώς βγήκαν καλές ειδήσεις από τη συνάντηση...

Ύστερα σπίτι. Να φορτώσουμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, να δώσουμε το χάπι στο Ρήγα, να πάμε να πάρουμε τον πεθερό μου και να ξεκινήσουμε για Πέραμα. Βιαζόμουν. Είχα ήδη “στήσει” την Πόπη που περίμενε, ύστερα από συνεννόηση μαζί μου να παραλάβει την ύλη για τον νέο ΤΥΠΟ. Γιατί συνέβη κι αυτό την Παρασκευή. Ειδοποιήθηκα εκτάκτως από τον Βασίλη να πάω στα γραφεία της Ομοσπονδίας να παραλάβω ύλη. Έσπευσα ασθμαίνως... Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα αυτή την εποχή από το να “βγαίνουν” δουλειές...

Κάθισα στο γραφείο μου και ετοίμασα τις 4 σελίδες της εφημερίδας. Έγραψα ότι χρειαζόταν γράψιμο, σχεδίασα την υπόλοιπη και 6.20 ήταν στα χέρια της Πόπης να τη δουλέψει το τριήμερο...

Ύστερα συνεχίσαμε μέσω Σχιστού, Σκαραμαγκά για την Ελευσίνα. Κι από κει για Κόρινθο, Τρίπολη. Έχει νυχτώσει πια... Νυχτώνει πολύ νωρίς το χειμώνα. Ευτυχώς ο καιρός είναι καλός και η διαδρομή άνετη. Δε βρέχει, ο δρόμος είναι βατός,δεν υπάρχει πολύ κίνηση στο οδόστρωμα της εθνικής. Λίγη προσοχή χρειάζεται επειδή το SUBARU είναι βαρυφορτωμένο.

Κάναμε μια στάση στην Αλέα,λίγο μετά τη σήραγγα του Αρτεμισίου. Κάνει πολύ κρύο έξω, εδώ πάνω στο βουνό. Ο Ρήγας με το χάπι του, ζαβλακωμένος καθώς είναι, δεν το κουνάει ρούπι από το κάθισμα του. Ένα τέταρτο είναι αρκετό για τις ανάγκες μας και για να τσιμπήσουν κάτι όσοι χρειάζονται...

Το ίδιο καλό ήταν και στη συνέχεια το ταξίδι. Ο δρόμος είναι πια καλός. Δεν υπάρχουν οι στροφές στο Καλογερικό και στη Μεγαλόπολη. Δυο μικρά τούνελ των 750 μέτρων αλλάζουν εντελώς το τοπίο. Είναι βέβαια κάπως αρμυρά τα διόδια, 10 ευρώ ώς τη Μεγαλόπολη από την Αθήνα κι άλλα τόσα για την επιστροφή, αλλά χαλάλι τους. Η εξυπηρέτηση, σε ότι αφορά τον οδηγό και το όχημα, είναι πολύ μεγάλη...

9.00 η ώρα το βράδυ πάρκαρα το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι. Μας πήρε λίγο χρόνο μέχρι να διευθετήσουμε τα πράγματα και τις αποσκευές. Η σόμπα καίει στο φουλ. Η ατμόσφαιρα είναι καλή. Ο Γιώργος έχει βάλει πατάτες ολόκληρες μέσα σε ασημόχαρτο στο φούρνο. Κάνω κέφι να πιω μια ρακή. Θα τις κάνουμε δύο στην πορεία και θα προσθέσουμε στο μεζέ και λίγο λουκάνικο.

Δυο ώρες αργότερα, έχω πάρει το δρόμο για το κρεβάτι μου. Τα μάτια μου κλείνουν. Χρειάζομαι λίγη ξεκούραση. Ο ύπνος είναι απολαυστικός ώς τις 7.30 το πρωί του Σαββάτου...