Μάλλον δεν το διαχειρίζονται σωστά οι άνθρωποι που έχουν ΤΟ ΚΕΦΙ... Χαλασμένο το άφησα το Wi-Fi τον Οκτώβρη πέρσι που ήρθαμε, χαλασμένο το ξαναβρήκα... Και το ξενοδοχείο που επίσης διαθέτει Wi-Fi, όπως διάβασα στην εφημερίδα του χωριού, έκλεισε οριστικά μέχρι να βρουν νέο μισθωτή...

Σημερινή φωτογραφία μέσα από την αυλή του ΚΕΦΙΟΥ. Στο βάθος του δρόμου φαίνονται καθαρά χιονισμένες οι κορυφές των γύρω βουνών. Γι' αυτό και το δυνατό και διαπεραστικό κρύο, παρά την ηλιοφάνεια που έχει έξω...

Στα χιόνια στο Μαίναλο. Πηγαίνοντας για τη Στεμνίτσα κάναμε μια στάση να παίξουμε χιονοπόλεμο με τον Λαμπρο. Μικρή ανάπαυλα μια φωτογραφία...

Κι ο Λάμπρος παίρνει θέση ανάμεσα σε δυο δέντρα. Το χιόνι δεν είναι πολύ αλλά έχει την ομορφιά του, όπως και να το κάνουμε...

Η Στεμνίτσα χιονισμένη... Τα σπίτια της ακόμα και μ' αυτό το λίγο χιόνι είναι πανέμορφα. Μια βόλτα εδώ και στο “Καταφύγιο” έχει τη δική του ξεχωριστή αξία.

Η Μεγαλόπολη δεν είναι μακριά. 25 χιλιόμετρα μόλις από το Ελληνικό. Ο δρόμος αγροτικός, άσφαλτος βέβαια, αλλά θέλει την προσοχή του και πάντως, πάνω από 80 χιλιόμετρα δεν μπορείς να πας αν θέλεις να οδηγείς υπεύθυνα.

Το χωριό έχει ένα μικρό ψιλικατζίδικο που λειτουργεί και ως καφέ. Δυστυχώς το πρωί διαπίστωσα ότι το Wi-..Fi του είναι από το περσινό φθινόπωρο χαλασμένο. Αναγκαστικά πήγα στην ταβέρνα για να κάνω την ανάρτηση. Δεν έχει ανοίξει ακόμα, είναι νωρίς, και κάθισα έξω στο παράθυρο για να μπω στο internet. Πάγωσα μέχρι να έρθει η Ελπίδα, γύρω στις 10.30, να ανοίξει το μαγαζί και να μπω μέσα...

Μ' αυτές τις προϋποθέσεις ακούγεται λογικό να επιλέγει κανείς τη Μεγαλόπολη για τα ψώνια του. Εκεί έχει τα σούπερ μάρκετ, τα εμπορικά μαγαζιά, τα φρούτα, τα τυροκομικά, τις τράπεζες...

Πήγαμε λοιπόν και σήμερα να πάρουμε προμήθειες. Ο κόσμος δεν κυκλοφορεί έξω... Και πού να πάει μ' αυτό το βρωμόκρυο; Στις κορυφογραμμές των γύρω βουνών τα χιόνια είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού.

Ψωνίσαμε τα απαραίτητα. Και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Χειμωνιάτικο το τοπίο στη διαδρομή. Ένα ίχνος ζέστης στο καλοριφέρ του αυτοκινήτου χρειάζεται για να κόψει την άγρια παγωνιά που υπάρχει έξω...

Στο χωριό έχουν μαγειρέψει. Χοιρινό με σέλινο. Καλό μου ακούγεται αν και γενικώς δεν είμαι ιδιότροπος στο φαγητό. Θα φάμε μόλις τελειώσει το μαγείρεμα και θα πάμε στην Στεμνίτσα στο καφέ “Καταφύγιο” να πιούμε κάτι και να μπω λίγο στο internet να κάνω αυτή την ανάρτηση. Βλέπεις, εδώ στο χωριό δεν έχουμε την πολυτέλεια να χρησιμοποιούμε όποτε θέλουμε το internet. Πρέπει να το συνδυάζεις σε ώρες που μπορείς να χρησιμοποιήσεις το διαδίκτυο στο καφενείο ή την ταβέρνα. Κι αυτό, όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς δεν μπορεί να γίνει τις ώρες που δουλεύουν στο φουλ με τους πελάτες τους.

Στις 7 μ.μ. πρέπει να είμαστε πίσω γιατί ο Σύλλογος του χωριού θα κόψει την πίτα του στη σχολή της ΔΕΗ. Ωραία θα είναι. Και θα πάμε...

Οι άνθρωποι του Συλλόγου έβαλαν και πούλμαν να φέρει γι' αυτή την εκδήλωση συμπατριώτες από την Αθήνα. Έτσι η αίθουσα εκδηλώσεων της σχολής, αναμένεται να είναι γεμάτη...