Συνέχεια στη σημερινή ειδησεογραφία. Από την ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ το πρωτοσέλιδο που αναφέρει ό,τι πιο σκληρό μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Να εγκαταλείπουν νεογέννητα παιδιά παιδιά αδυνατούν να τα μεγαλώσουν. Θεέ μου, πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε ακόμα;

Πολύ επιτυχημένο το εξώφυλλο του ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΡΑΣ. Παίρνει μια πινακίδα, από αυτές που κατακλύζουν πια χιλιάδες μαγαζιά που κλείνουν και την... προσαρμόζει στα όρια της ελληνικής δημοκρατίας. Το ενθαρρυντικό είναι ότι τέτοιες ελεύθερες φωνές έχουν διάρκεια. Τα δύο χρόνια της γιορτάζει η εφημερίδα. Να τα εκατοστήσετε παιδιά! Με τόλμη και πείσμα...

Ξανά οι συντάξεις στο στόχαστρο... Μα, δεν υπάρχει, επιτέλους, ένα στοπ στο δρόμο γι' αυτόν τον κατήφορο; Τίποτα που να τους σταματήσει; Κι εμείς τι κάνουμε; Αντί να βγούμε στους δρόμους, παρακολουθούμε απαθείς τα λεγόμενά τους στα τηλεοπτικά δελτία των 8. Αν είναι δυνατόν!...

Για ένα τσουβαλάκι δωρεάν πατάτες ουρά ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη... Πού μας έφτασαν Θεέ μου... Και προσέξτε τώρα: Τις πατάτες τις διέθεταν παραγωγοί διαμαρτυρόμενοι γιατί το προϊόν που βγάζουν δεν έχει τιμές... Κι ο κόσμος πεινάει...

Μη μου το λέτε βρε παιδιά... Υπάρχει αυτή η περίπτωση να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε επιτέλους ένα “όχι”. Και, δηλαδή, για να καταλάβω υπάρχει ορατός ο κίνδυνος να μην υπάρχει κυβέρνηση που θα “τσεκουρώσει” κι άλλο τους μισθούς μας; Τρέμω και μόνο με την ιδέα... Ο τίτλος από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ.

Τούρκοι βαστάτε τ' άλογα... Τέτοια επαναστατικότητα από τα παλικάρια που μέχρι στιγμής τα έχουν δώσει όλα στην τρόικα δεν την περίμενα. Δείτε όμως πόσο ελεγχόμενος και κατευθυνόμενος είναι ο Τύπος. Ανεξάρτητα από το πού κινούνται πολιτικά, βρίσκονται στην ίδια γραμμή. Θα παίρνουν φωτιά τα τηλέφωνα, από το Μαξίμου. Από το ΕΘΝΟΣ.

Ναι, παιδιά της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, το “φάγαμε” το παραμύθι... Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Είναι η ώρα του μεγάλου ΟΧΙ. Ποιος όμως έχει το κουράγιο, τη δύναμη και τη θέληση να το πει; Και, κυρίως, ποιος είναι διατεθειμένος να το υπερασπιστεί; Πάντως κάποιο πρόβλημα υπάρχει γιατί, για δεύτερη φορά σε πολύ σύντομο χρόνο αναβλήθηκε η σημερινή προγραμματισμένη συνάντηση του...

Διλήμματα των πολιτικών αρχηγών. Αυτά ενδιαφέρουν τα ΝΕΑ. Τους πολίτες και τις δικές τους ανησυχίες για όσα βιώνουν, τα έχουν χεσμένα. Βρε, ουστ από δώ...

Προσέξτε μια κολημμένη ιδεολογική εφημερίδα. Το μπρα ντε φερ είναι του Σαμαρά – Παπαδήμου. Τα άλλα... συνεταιράκια είναι απλώς οδοντόκρεμες... Με εκνευρισμό έκανα την επιλογή αυτή... Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Από την ομογενειακή εφημερίδα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ. Μου άρεσε η φωτογραφία που δείχνει έναν πολίτη να έχει “κρεμαστεί” στο περίπτερο και να προσπαθεί να βγάλει άκρη από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Περίπου κάτι σαν αυτό που κάνουμε εδώ με προσεγμένες επιλογές πρωτοσέλιδων...

Από την ΑΥΓΗ. Η ίδια ειδησεογραφία από άλλη σκοπιά. Και κάτω μια ενθαρρυντική είδηση για το “κούρεμα” του χρέους ενός άνεργου δανειολήπτη... Να κι ένα καλό κούρεμα. Και μας έχουν τόσο ζαλίσει τον τελευταίο καιρό με αυτή τη λέξη...

Ο Νίκος Απέργης είχε διαμορφώσει μια εικόνα από την τηλεόραση, όπου έπαιξε για πολλά χρόνια. Στην πραγματικότητα ήταν χαμηλών τόνων, εραστής της νέας τεχνολογίας και πολύ εργατικός. Και εκτιμούσε ανθρώπους για την εργατικότητά τους, ακόμα κι αν αυτοί δεν κινούνταν στο δικό του πολιτικό χώρο. Κι έφυγε τόσο νωρίς... Καλό ταξίδι φίλε Νίκο...

Την είδηση τη διάβασα πριν από λίγο, τυχαία, καθώς ενημερωνόμουν για τα νέα της ημέρας. Και στεναχωρήθηκα. Τον Νίκο τον ήξερα από κοντά... Είχαμε συνεργαστεί πολλές φορές, όταν είχε θέσεις ευθύνης στο Δήμο Αθηναίων ως εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος.

Στις τελευταίες εκλογές δεν κατέβηκε υπιοψήφιος και είχε αποσυρθεί στο σπίτι του στην Ανάβυσσο. Χαθήκαμε. Η μόνη επαφή γινόταν μέσω Facebook, όπου τον παρακολουθούσα στις αναρτήσεις του και ανταλλάσαμε απόψεις.

Τώρα διπίστωσα ότι την είδηση την παίζουν και τα ραδιόφωνα. Ήταν αναγνωρίσιμος, αλλά και ένας πολύ ωραίος άνθρωπος. Καλό ταξίδι φίλε Νίκο!

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο ηθοποιός Νίκος Απέργης, καθώς έχασε τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Ο Νίκος Απέργης υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Αθηναίων.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Θέατρο στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1969. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με το θέατρο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Παράλληλα, από το 1982 δραστηριοποιήθηκε στο χώρο του μάρκετινγκ και της διαφήμισης, ενώ βραβεύτηκε ως συγγραφέας για το θεατρικό έργο του «Σφουγγαράδες».

Ο Νίκος Απέργης συμμετείχε σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως «Ο Άγνωστος πόλεμος», «Γειτονιά», «Ιστορίες αγάπης», «Πανθέοι», «Λάμψη» κ.ά.

Εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος επί 6 συνεχείς τετραετίες στον δήμο Αθηναίων. Διετέλεσε Αντιδήμαρχος και υπεύθυνος κατά περιόδους σε σχεδόν όλες τις δημοτικές δραστηριότητες (στους τομείς Στρατηγικού Σχεδιασμού, Παιδείας, Οικονομικών, Τεχνικών, Καθαριότητας, Πρασίνου κ.ά.).

Διετέλεσε πρόεδρος της ειδικής κομματικής οργάνωσης πολιτιστικών φορέων της Νέας Δημοκρατίας, ενώ υπήρξε ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της συνδικαλιστικής παράταξης Δημοκρατική Κίνηση Ηθοποιών. Ήταν μέλος της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας και πολιτευτής της Ν.Δ. στην Α' περιφέρεια Αθηνών.

Παντρεύτηκε την ηθοποιό Μαίρη Κυβέλου με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον Αντώνη.

• www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μερικές στιγμές από τη ΛΑΜΨΗ, το σίριαλ του Νίκου Φώσκολου που για πολλά χρόνια κράτησε συντροφιά στους Έλληνες. Εδώ, κάπου, παιζει και ο Νίκος Απέργης... Φυσικά είναι με την οικογένεια του Δράκου... Ως ηθοποιός υπήρξε εξαιρετικός...

Οι anonymous “χτύπησαν” χθες τα ξημερώματα την ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης. Επιτέλους κάποιος λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Και κάποιοι θα αρχίσουν να σκέφτονται ότι δεν μπορεί να λειτουργούν ασύδοτα. Διότι υπάρχει και η τιμωρία...

Μεγαλώνουμε πολύ γρήγορα, με την αγάπη σας. Από ρεκόρ σε ρεκόρ το πάμε. Να, τώρα, (δείτε στη μπάρα δεξιά)  ολοκληρώθηκαν τα 260.000 χτυπήματα από ξεχωριστές Ι.Ρ. και βάζουμε πλώρη για τα 270.000. Εντυπωσιακό το νούμερο; Ναι, αν σκεφτεί κανείς πως ό,τι δημοσιεύεται εδώ διαβάζεται από τακτικούς αναγνώστες γύρω στους 500 + - καθημερινά που επιμένουν σταθερά να δείχνουν την προτίμησή τους στο Site.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο ιστότοπο. Ενημερώνεται καθημερινά με μια έως και τρεις εγγραφές, χωρίς να έχει το στοιχείο της επαγγελματικής εξειδίκευσης.

Και τούτο γιατί κρατάει σταθερά τις άγκυρές του στις ρίζες, τιμώντας και την ονομασία του, αλλά παρακολουθεί την επικαιρότητα σχολιάζοντας καθημερινά επιλεγμένους τίτλους από εφημερίδες αθηναϊκές ή άλλες.

Αναρωτιέστε γιατί εφημερίδες; Μα, δεν είναι πολύ φυσικό, ένας κατ' εξοχήν εφημεριδάς να μπορεί να διακρίνει τι κρύβεται πίσω από τους ξύλινους τίτλους στα πρωτοσέλιδα; Οι εφημερίδες κρατάνε ακόμα ένα μέτρο σοβαρότητας σε σχέση με την τηλεόραση όπου όλα μοιάζουν κατευθυνόμενα και δεν διαφέρουν και πολύ οι ειδήσεις από κανάλι σε κανάλι.

Έτσι κι αλλιώς την τηλεόραση και τα προϊόντα της δεν τα έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Και όχι τυχαία.... Είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο, τις περισσότερες φορές...

Να ξαναγυρίσω όμως στο Site. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια; Όχι μεγάλα... Απλά, θα συνεχίσει να είναι “ζωντανό” και να δικαιολογεί τόσο την ύπαρξή του, όσο και το ενδιαφέρον το δικό σας να φτάσετε ως εδώ, για να δείτε τι... διαθέτει το κατάστημα. Και βέβαια θα συνεχίσει να είναι πολυσυλλεκτικό, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει...

Σταθερές οι θεματολογίες του και τα “κουμπιά” του επάνω στην μπάρα. Άμα το δοκιμάσετε θα δείτε ότι ενημερώνονται όλα τακτικά, ανάλογα με την επικαιρότητα, όπως αυτή “τρέχει”...

Να ξαναπώ, όπως άλλωστε σε κάθε ανάλογη ανάρτηση, ότι σας ευχαριστώ πολύ γι' αυτή την προτίμηση. Το κέρδος μου είναι η εμπιστοσύνη σας. Κι αυτή με γεμίζει ευθύνη να διατηρήσει ο ιστότοπος που διαβάζετε τη σοβαρότητά του και κυρίως, την ταυτότητά του, όπως την έχει διαμορφώσει μέχρι σήμερα.

Βελτιώσεις θα συνεχίσετε να βλέπετε... Χωρίς αυτές θα “νέκρωνε” αυτό το “ζωντανό” Site.

Πάμε δυνατά, μαζί...

Ορθά το τοποθετεί ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Μια μείωση 25% των μισθών θα είναι έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων. Ας ελπίσουμε ότι θα το δουν κι αυτοί και θα πρυτανεύσει η στοιχειώδης λογική.

Τραγικά εικονογραφούν τα ΝΕΑ το δραματικό παζάρι με την τρόικα. Να είναι άραγε έτσι ή είναι διαθέσιμοι να τα ξεπουλήσουν όλα, χάριν της θεσούλας τους;

Ο τίτλος από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, παραπέμπει στις γραφές... Δείτε σε τι εποχές ζούμε...

Ξαφνιαστήκαμε παιδιά, μα το Χριστό! Σε νομοθετική πράξη οδηγεί η “μη συμφωνία”, αναφέρει το ΕΘΝΟΣ. Αφού, δηλαδή, στον κοινωνικό διάλογο οι εργαζόμενοι δεν αποδέχθηκαν μειώσεις στους μισθούς τους, έχουν τον τρόπο να το κάνουν αλλιώς...

Αυτή η εμμονή με το κούρεμα... Και φανταστείτε ότι υπάρχουν και... φαλακροί αναγνώστες. Τι σχόλια θα κάνουν αυτοί, άραγε; Κι ας ξέρουν περί τίνος πρόκειται, στην πραγματικότητα... Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Τι ωραία που είναι στη φωτογραφία, εξώφυλλο από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ όλοι αυτοί που μας θέλουν δούλους και όχι εργαζόμενους με ελεύθερη βούληση. Καθισμένοι, ένας εδώ και ένας εκεί, σε ικανή απόσταση για να φτάνει το σάλιο από το φτύσιμο....

Η ΑΥΡΙΑΝΗ πάλι και συγκεκριμένα ο Γιώργος Κουρής το 'χει ένα κόλλημα με τους δημοσιογράφους. Μόνο αυτούς γράφει, δεν πειράζει η τρόικα. Τον ίδιο, προφανώς, ως εκδότη τον έχει... ξεσκίσει. Τον αλήτη, που κυκλοφορεί ελεύθερος να λοιδορεί τον κάθε εργαζόμενο...

Μια περίεργη ιστορία, παράπλευρη απώλεια του χαρατσιού, αναδεικνύει η ΕΣΤΙΑ σε πρώτο θέμα. Πρόκειται για τους κοινόχρηστους χώρους των πολυκατοικιών που οι διαχειριστές προσπαθούν να βρουν μια λογική μέσα στον παραλογισμό. Διαβάστε το. Την ιστορία την έχω ακούσει και από παθόντα διαχειριστή.

Και το δράμα από τους ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ και κινδυνεύουν να τους κόψουν το ρεύμα. Δεν πρόκειται για έναν ή δύο ή εκατό... Για 500.000 καταναλωτές μιλάμε. Και δεν ντρέπονται να διεκδικούν με... χαμόγελο την αρχηγία ενός ανύπαρκτου ξοφλημένου κόμματος, αντί να ψάξουν να βρουν μια βαθιά τρύπα για να κρυφτούν, να μην τους βλέπει ο κόσμος...

Από δημοσίευμα του ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ για το καιρικό την περασμένη εβδομάδα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/02/2012

Πρέπει να το ομολογήσω. Είναι η πρώτη φορά που “κρατάει” τόσο ο χιονιάς – φονιάς κι ούτε μια στιγμή δεν το χάρηκα το χιόνι. Και πώς το να το χαρώ γνωρίζοντας σε τι δεινή θέση βρίσκονται πολλοί συνάνθρωποί μας άστεγοι;

Το ζήτημα, πάει καιρός τώρα που δεν μπορούμε να το δούμε σε προσωπικές διαστάσεις. Βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν δίπλα μου, θεωρώ πως δεν έχω αυτή την πολυτέλεια.

Και το λέω εγώ, ένας άνθρωπος που γεννήθηκα σε έναν τόπο της Κρήτης που το χιόνι το βλέπαμε πολύ σπάνια και όταν αυτό συνέβαινε το χαιρόμαστε πολύ. Θα σας το 'χω ξαναπεί, θαρρώ: Η μάνα μου έλεγε πως δεν έπρεπε να θαυμάζουμε το χιόνι που έπεφτε γιατί, κατά έναν περίεργο τρόπο, φταίγαμε κι εμείς που μετά από λίγο σταμάταγε...

Αλλά και πώς να μείνεις αδιάφορος σε μια τέτοια θεία φυσική ομορφιά. Τόσο λευκό μαζεμένο η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε ξαναδεί στη ζωή μας.

Πώς να κάνεις τώρα τους ίδιους συνειρμούς; Αυτές οι πολικές θερμοκρασίες επηρεάζουν και την ψυχολογία μας. Σε συνάρτηση με όλα αυτά που καλούμαστε να πληρώσουμε σε εφορίες, τράπεζες, κάρτες κ.λπ., η παγωνιά γύρω μας μεγάλωσε.

Είναι κι όσα βλέπεις κι ακούς γύρω σου, που επιδεινώνουν την κατάσταση. Όλο και περισσότεροι Έλληνες νεόπτωχοι προσθέτονται στις λίστες. Ανεργία, ανασφάλεια, περικοπές μισθών και συντάξεων, υπερφορολογήσεις, τι να πρωτοβάλεις σε μια σειρά και να προσπαθήσεις να είσαι συνεπής;

Περπατάω στους δρόμους και βλέπω δεκάδες άστεγους με κάποιες κουβέρτες στα πεζοδρόμια ή στις παλιές στοές – εισόδους των πολυκατοικιών. Και χθες το είδα ξανά μαζεμένο το... θέαμα σε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ – γροθιά στο στομάχι. Αξιοπρεπείς άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που μέχρι πριν λίγο καιρό είχαν δουλειά, οικογένεια, μια επιχείρηση και ήρθαν έτσι οι συγκυρίες και δεν έχουν ένα μέρος να απαγκιάσουν, να βγάλουν αυτό το δύσκολο χιονιά.

Αισιόδοξοι από τη φύση τους άνθρωποι, πιστεύουν ότι άμα τη σκαπουλάρουν από αυτό τον παλιόκαιρο, κάτι θα βρεθεί και ίσως αλλάξουν τα πράγματα. Μακάρι να είναι έτσι, μα δεν το βλέπω. Όλα δείχνουν πως θα βιώσουμε ακόμα πιο άσχημες μέρες...

Κάτι τέτοια βλέπω και συχαίνομαι ακόμα περισσότερο το πολιτικό σύστημα και τους εκφραστές του που νοιάζονται μόνο για τη θεσούλα τους, αδιαφορώντας προκλητικά για την κατάσταση στην οποία έχουν φέρει μια ολόκληρη κοινωνία. Λέω για τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να εκλέξει νέο πρόεδρο. Αναρωτιέμαι, υπάρχει έστω και ένας ανάμεσα σε όσους, άτομα ή ομάδες, ενδιαφέρονται για οφίτσια ενός ανύπαρκτου από μέλη κόμματος, που να εκτιμά ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ενδιαφέρει μια κοινωνία που χειμάζει περνώντας την πιο δύσκολη εποχή των τελευταίων χρόνων;

Το χιόνι ωραίο και εντυπωσιακό σε άλλες εποχές, φαίνεται στα μάτια μας εφιαλτικό. Και όσο παρατείνεται η παγωνιά και οι χαμηλές θερμοκρασίες, τόσο θα μεγαλώνει η αγωνία μας για όλους αυτούς τους ανθρώπους που σπρώχτηκαν βίαια στο περιθώριο.

Είναι η πρώτη φορά που θέλω να 'ρθει γρήγορα η άνοιξη και το καλοκαίρι. Πιο εύκολα “βγάζεις” τέτοιες εποχές. Το κρύο δεν υποφέρεται...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην τακτική στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.