Φεύγουμε σε λίγες ώρες για την Τέμενη Αιγίου όπου θα πραγματοποιηθεί κι είναι χειμωνιάτικη με τη τη σχετική παγωνιά της, πάντως, έχει σπάσει σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες...
Το εξώφυλλο της σημερινής ΑΥΓΗΣ καλεί σε γενικό ξεσηκωμό. Τα περιθώρια στένεψαν. Αν δεν το κάνουμε ΤΩΡΑ, δεν θα το κάνουμε ΠΟΤΕ!
Τα πάθη ενός λαού κάνει εξώφυλλο η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ στο Ηράκλειο. Μ' αρέσει όταν βλέπω τις περιφερειακές εφημερίδες να ξεφεύγουν από τα μικρά ζητήματα και να αναδεικνύουν τα μεγάλα. Μπράβο συνάδελφοι!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/02/2012
Ακούτε κι εσείς μαζί μου τα τελεσίγραφα που μας βάζουν οι τροϊκανοί και όσοι τους υπηρετούν στην κυβέρνηση. Μέχρι την Κυριακή με έκτακτες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, πρωτόγνωρες για τη χώρα μας θα πρέπει να ψηφίσουν όλα όσα περιέχονται στις 52 πυκνογραμμένες σελίδες που μας ενεχείρησαν οι δανειστές μας.
Έχει κανείς από σας την παραμικρή αμφιβολία ότι θα βρεθεί έστω κι ένας βουλευτής από αυτούς που ψήφισαν ως τώρα τα μνημόνια που θα αντισταθεί και θα πει το μεγάλο όχι, αναλογιζόμενος τα δεινά που θα επιφέρει στην κοινωνία; Όλοι θα είναι παρόντες και να μου το θυμηθείτε θα πουν ότι ψηφίζουν με βαριά καρδιά, επειδή είναι ζήτημα κομματικής πειθαρχίας.
Φυσικά και δεν θα το έχουν διαβάσει. Μήπως διάβασαν ότι έχουν ψηφίσει ώς τώρα; Ο Χρυσοχοϊδης βγήκε και το παραδέχθηκε δημόσια και μόνο με τις πέτρες που δεν τον πήραν...
Όμως τώρα τα πράγματα είναι όντως πολύ δύσκολα. Θα γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω, οι μειώσεις μισθών θα δημιουργήσουν τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που σε συνάρτηση με τις απολύσεις και την ύφεση θα οδηγήσουν σε καταστροφή. Ο κοινωνικός ιστός θα διαρραγεί και κανείς δεν θα ξέρει τι του ξημερώνει η επόμενη μέρα...
Τέτοιες μεγάλες ώρες είναι που η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι το ζητούμενο. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αποδεικνύονται πολύ λίγες για να συσπειρώσουν τον κόσμο και να τον καθοδηγήσουν.
Δείτε τι έγινε την προηγούμενη Τρίτη στην 24ωρη πανελλαδική απεργία που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Τρεις συγκεντρώσεις είχαμε. Η μια των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων στην πλατεία Συντάγματος, η άλλη, του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και η τρίτη των πρωτοβάθμιων σωματείων στην Κοραή. Κι όλοι μαζί δεν είχαν περισσότερους από 20.000 ανθρώπους...
Λυπηρό για την Αθήνα, μια πόλη που κατοικεί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας... Και μη μου πείτε πως έφταιγε ο βροχερός καιρός... Όχι δεν ήταν αυτό. Απλά ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται και δεν θέλει να μπει κάτω από την καθοδήγησή τους...
Έναν μικρό προβληματισμό θέτει ωστόσο η στήλη. Είναι δυνατόν μέσα σε αυτή τη λαίλαπα και την αντεργατική καταιγίδα μέτρων που βιώνουμε να έχουμε την πολυτέλεια των τριών διαφορετικών συγκεντρώσεων για το ίδιο θέμα; Κι αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, συμφωνούμε επί της ουσίας τότε προς τι αυτός ο κατακερματισμός και η σπατάλη δυνάμεων;
Ειλικρινά δεν μπορώ να το κατανοήσω. Και δεν είμαι ο μόνος. Τέτοιες σκέψεις ακούω πολλές στον περίγυρό μου. Κυρίως από ανθρώπους με ανοιχτά μυαλά που διαβλέπουν το μεγάλο πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας και εκτιμούν πως οι καιροί δεν είναι τέτοιοι που να επιτρέπουν μικροπολιτικά παιχνίδια.
Το τέλος μιας κοινωνίας όπως τη γνώρισε η γενιά μου είναι πλέον ορατό. Οι δανειστές μας δεν κάνουν σε τίποτα από όσα έχουν προαποφασίσει, πίσω. Μήπως κι εμείς πρέπει να γίνουμε πιο ώριμοι και να βρούμε δυναμικούς τρόπους αντίδρασης, ενωμένοι, πριν αφαιρέσουν και τις ζωές μας;
Επειδή η ζωή έχει τα πάνω της και τα κάτω της, θέλω να μοιραστώ ένα τραγούδι κρητικό μαζί σας.... Μου το θύμισε η καλή μου φίλη Σοφία Μπαλδζή.
- Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ.