Οι υπέροχοι, δημιουργικοί άνθρωποι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Τους χαίρομαι!

imerologio.tixu2025
Είναι παράδοση πια τα τελευταία χρόνια στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι στην έκδοση της εφημερίδαςν τους "Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος", εδώ και τριάντα (30) χρόνια, να βγάζουν κάθε χρόνο το δικό τους ημερολόγιο. Όχι σαν αυτά που κυκλοφορού στη αγορά. Αλλά δημιουργημένο από την αρχή με δική τους θεματολογία, διαφορετική κάθε χρόνο και μοντέρνο σχεδιασμό. Φέτος, το 2025 είναι αφιερωμένο στους μεγάλους οραματιστές και πρωτεργάτες των ΣΑΠ - ΕΗΣ Αλέξανδρο και Νικόλαο Βλάγκαλη και Στρατή Ανδρεάδη. Κι αυτό που βλέπετε είναι το επιτοίχιο ημερολόγιο. Πατώντας ΕΔΩ θα το δείτε όπως εκριβώς είναι τυπωμένο.

imerologio.tixu2025
Κι αυτό είναι το επιτραπέζιο ημερολόγιο ή κατά τη γλώσσα του τυπογραφείου, ίδιο θέμα, όπως και το επιτοίχιο, αλλά με διαφορετική διάταξη, λόγου του μεγέθους που απαιτεί άλλη σειρά στην παρουσίαση. Με πλήρη ισττορική αναφορά σ' αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της χώρας μας, που κόστισε σε ανθρώπινες ζωές και πλούσο φωτογραφικό υλικό μιας εποχής που υποστηρίζει επαρκώς την προσπάθεια. Αποτελεί και συλλεκτικό είδος που απολαμβάνουν προνομιακά οι συνταξιούχοι των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων, όπου κι αν μένουν σήμερα. Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

ekdromes2025
Κι αυτό είναι ένα φυλλάδιο με τις προγραμματισμένες εκδρομές για την Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2025. Διότι κι αυτό είναι κάτι που αγαπούν αυτοί οι άνθρωποι. Τα ταξίδια! Να γνωρίζουν νέους τόπους, πολιτισμούς, κουλτούρες... Και αναζητούν το καλύτερο σε συνεργασια με αξιόπιστα τουριστικά πρακτορεία σε πολύ καλές τιμές. Να, άλλος ένας λόγος που με κάνει να τους χαίρομαι. Διότι, όπως είναι δραστήριοι και δημιουργικοί στην έκδοση της εφημερίδας τους, έτσι είναι σε κάθε τομέας της ζωής τους! Δείτε το ΕΔΩ, όπως ακριβώς είναι τυπωμένο...

Θηλιά στο λαιμό μας τα Μνημόνια...

Posted in Δημοσιογραφικά

Από τις εφημερίδες σήμερα... ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Το... καλοκαίρι του 2013 θα “πέσει” χρήμα στην πραγματική οικονομία... Ενθαρρυντικό; Ή... Υπομονή στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του;

Σοβαρός ο ΚΗΡΗΚΑΣ, η εφημερίδα της Ομογένειας, ανεβάζει ψηλά το θέμα της Εξεταστικής Επιτροπής που απορρίφθηκε χθες στη Βουλή. Οι εδώ εφημερίδες ελάχιστες αναφέρουν το θέμα στα πρωτοσέλιδα τους.

Αυτή είναι η ορθή προβολή του θέματος. Ομερτά... Η οποία επιβάλλει τη σιωπή... Για να ξέρουμε. Κρατήστε το αυτό για την ώρα της κάλπης. Ανάμεσα στα άλλα που πρέπει να θυμόμαστε για τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης.

Δείτε πώς παρουσιάζει το θέμα μια φιλική τους εφημερίδα, η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ... Προσπαθεί να ερμηνεύσει τη στάση Σαμαρά χθες στη Βουλή για την Εξεταστική που δίνει ένα τράτο στον Γιωργάκη... Αν είναι δυνατόν να τρώει κανείς έτσι, αμάσητη, την τροφή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/12/2012

Δεν είμαι από αυτούς που πανηγύρισαν την επιτυχία στις Βρυξέλλες της συγκυβέρνησης, στο Eurogroup την περασμένη Δευτέρα, επειδή πήραμε τη δόση που κάποιοι περίμεναν ως σωτήρια... Ούτε και με έπεισε το διάγγελμα από τηλεοράσεως, την επόμενη, του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά...

Ξέρω καλά, πως παρά τα όσα λένε -πάντα ψέματα λένε, εξάλλου- τα χρήματα αυτά, όταν φτάσουν να εκταμιευθούν, δεν πρόκειται να πέσουν στην αγορά για να τονωθεί η πραγματική οικονομία...

Ίσως, κατά τα λεγόμενα των υποστηρικτών, να συμβάλουν στην ανάπτυξη... Ίσως βοηθήσουν να ανοίξουν οι δουλειές, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να χτυπηθεί το τέρας της ανεργίας που καθώς διευρύνεται δημιουργεί δράματα στην κοινωνία, μερικές φορές και μη αναστρέψιμα. Έχω καθαρή την εικόνα του τι συμβαίνει γύρω μου, δίπλα μου... Ο κόσμος υποφέρει... Κι αυτοί φρόντισαν πριν τους πανηγυρισμούς να “στριμώξουν” ακόμα περισσότερο τους ήδη πρεσαρισμένους μισθωτούς και συνταξιούχους.

Το Μνημόνιο ΙΙΙ που πέρασε με την ψήφο 153 πειθήνιων κομματικών βουλευτών σε ένα άρθρο 700 σελίδων που είμαι βέβαιος ότι δεν διάβασαν, τους έδεσε χειροπόδαρα, ακόμα περισσότερα. Τώρα έχουμε ακόμα μικρότερους μισθούς και συντάξεις, ακόμα μικρότερες αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης, ακόμα πιο άγριο το τοπίο των εργασιακών σχέσεων.

Είμαι πια απολύτως βέβαιος ότι έχουν βάλει κερί στ' αυτιά τους και παρωπίδες στα μάτια τους. Δεν ακούν, δεν βλέπουν, δεν αφουγκράζονται τον πόνο μιας ολόκληρης κοινωνίας που περνά τον πιο δύσκολο χειμώνα των τελευταίων 40 χρόνων...

Κλεισμένοι στα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους, ακούν μόνο τις φωνές από τους κομματικούς ινστρούχτορες, τα χειροκροτήματα τους κάθε φορά που ενεργούν ως πειθήνια όργανα και όχι αυτόβουλα ως ζώντες οργανισμοί.

Δεν είδαν, δεν άκουσαν τίποτα για το χειρότερο πρόσωπο των μέχρι τώρα Μνημονίων... Αυτό, που η οικονομική κρίση, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και η ανεργία βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο χιλιάδων Ελλήνων... Δεν είδαν, δεν διάβασαν τα στοιχεία που διαβίβασε στη Βουλή το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που κάνουν λόγο για 3.124 αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονιών σε όλη την Ελλάδα το διάστημα από το 2009 έως και τον Αύγουστο του 2012, φανερώνοντας τις δραματικές διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο στη χώρα μας.

Αν τη διάβαζαν θα έβλεπαν ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, όσο βαθαίνει η κρίση και σκληραίνουν τα μέτρα των εκάστοτε κυβερνήσεων τόσο οι αυτοκτονίες αυξάνονται καθώς το 2009 αυτές ανήλθαν σε 677, το 2010 σε 830, το 2011 σε 927και το 2012 μέχρι τις 31 Αυγούστου 690...

Τη θλιβερή πρωτιά φαίνεται να έχει η Αθήνα, με 355 περιστατικά αυτοκτονιών, ενώ ακολουθεί η Θεσσαλονίκη με 319. Ιδιαίτερα υψηλά είναι τα νούμερα στην Κρήτη, με 199 αυτοκτονίες, ενώ μεγάλος είναι ο αριθμός σε Αιτωλοακαρνανία με 120 περιστατικά, στην Αχαϊα με 87, αλλά και στην Εύβοια με 82 περιστατικά...

Την ίδια ώρα που δίνονταν αυτή η έκθεση στη Βουλή ένας 33χρονος άνεργος στην Πάτρα κρέμονταν με καλώδιο από μια ελιά... Διερχόμενοι εντόπισαν τον άτυχο άνδρα και πρόλαβαν να τον κατεβάσουν από το δέντρο ζωντανό, ωστόσο οι γιατροί δεν κατάφεραν τελικά να τον κρατήσουν στη ζωή. Ο αυτόχειρας σύμφωνα με το ρεπορτάζ ήταν πατέρας ενός 5χρονου παιδιού και αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα καθώς ήταν άνεργος, όπως και η σύζυγός του...

Η κρίση επηρεάζει τις αυτοκτονίες, τονίζουν οι ψυχίατροι, ως οι πλέον ειδικοί. “Οι αυτοκτονίες και η ανεργία είναι άμεσα συνδεδεμένες. Κάθε μέρα γίνονται 10 με 20 απόπειρες, ενώ πολλές αυτοκτονίες δεν καταγράφονται”. Το τελευταίο ας το κρατήσουμε. Ο καθένας γνωρίζει από τον περίγυρό του περιστατικά που αφορούν σε αιφνίδιους θανάτους υγιών ανθρώπων...

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Υπάρχει κανένας λόγος να πανηγυρίσει κανείς όταν το υπερβολικά μεγάλο μέρος των χρημάτων από τη δόση, όταν αυτή εκταμιευθεί, θα πάει στην αναδιάρθρωση των Τραπεζών. Των ίδιων αυτών Τραπεζών που κάποτε πίεζαν τα θύματά τους να πάρουν δάνεια γνωρίζοντας πως δεν είναι σε θέση να τα αποπληρώσουν, με αποτέλεσμα να στριμωχτούν ακόμα περισσότερο όταν έχασαν τη δουλειά τους λόγω της μεγάλης ύφεσης. Ας χειροκροτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, αν δεν έχουν το σθένος να τον φτύσουν για το πώς κατάντησαν τον κόσμο γύρω τους...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις στη σελίδα 9.

Η πρώτη εφημερίδα, ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, έτοιμη...

Posted in Επικαιρότητα

Αυτό εδώ είναι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που ολοκληρώθηκε χθες και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάσετε, πατήστε ΕΔΩ.

Οι στόχοι καθορίζονται για να επιτυγχάνονται... Κι όταν αυτό συμβαίνει τότε αισθάνεται κανείς καλύτερα... Ναι, είναι η πρώτη από μια σειρά εκδόσεις που έχουμε προγραμματίσει και παλεύουμε αυτόν τον καιρό... Θα ακολουθήσουν την ερχόμενη εβδομάδα “Ο ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” που κι αυτός δουλεύεται και η “ΦΩΝΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ”. Εκδόσεις που βγαίνουν κάθε δίμηνο, όπως ήδη γνωρίζουν οι παλιοί αναγνώστες του Site...

Ας μείνουμε όμως λίγο παραπάνω στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, μιας και είναι το πρώτο έντυπο στη σειρά...

Την ύλη την πήρα τη Δευτέρα που μας πέρασε, τη δούλεψα την ίδια μέρα και την επομένη το πρωί δόθηκε στο τυπογραφείο που είχε ειδοποιηθεί και την περίμενε... Άμα υπάρχει αγάπη γι' αυτό που κάνεις συνωμοτεί το σύμπαν να πετύχεις τους χρόνους που θέλεις.

Μέσα σε μια μέρα έστειλα τις 12 σελίδες που είχα σχεδιάσει και την ίδια μέρα παραδόθηκαν στον πρόεδρο του Σωματείου, Θύμιο Ρουσσιά για να τη δει και να κάνει τις παρατηρήσεις του.

Την επόμενη μέρα επιστράφηκε στο τυπογραφείο και χθες το μεσημέρι ρίξαμε την τελευταία ματιά προκειμένου να δώσουμε το “τυπωθείτω”.

Εξαιρετική η συνεργασία μαζί τους. Χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν και δεν... οραματίζονται τη νύχτα που κοιμούνται, άλλα πράγματα που θα ανατρέψουν την ύλη και τους προγραμματισμούς που έχουμε κάνει ώς τότε...

Απλοί, ισορροπημένοι, είμαι περήφανος που μαζί τους, με το φύλλο που χθες πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο και την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι στα σπίτια των συναδέλφων, κλείνουμε 18 χρόνια ζωής του εντύπου και μπαίνουμε αισίως στα 19...

Αν ήταν παιδί θα ετοιμαζόταν να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Μα και σαν έντυπο που “γεννήσαμε” με τον τότε πρόεδρο του Συλλόγου, Μανώλη Φωτόπουλο, έχει διαγράψει μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο χώρο του συνδικαλιστικού Τύπου και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό...

Ιστορία αγάπης που θα θέλαμε να ζήσουμε....

Posted in Επικαιρότητα

Την ιστορία που ακολουθεί τη διάβασα στον τοίχο της Χαρούλα Βερύγου. Είναι μια επιλογή λογοτεχνική που μιλάει για την αγάπη με υπέροχα λόγια. Αφιερώστε λίγο χρόνο και διαβάστε τη. Είναι μια ιστορία που όλοι, φαντάζομαι θα θέλαμε να την έχουμε ζήσει. Τόση ευαισθησία πια είναι ότι καλύτερο μπορεί να έχει κανείς στη ζωή:

Αγάπη μου, πώς φτάσαμε εδώ; Κοιτάζω τα γράμματα που στέλναμε ο ένας στον άλλον και τα διαβάζαμε αγκαλιασμένοι. Θυμάσαι που το ζήτησες;

«Μου αρέσει να λαβαίνω γράμματα», έλεγες.
«Κι εγώ», απάντησα, κι έτσι μιλούσαμε με λέξεις ζωντανές. Γιατί όταν μιλάς, γρήγορα ξεχνιούνται αυτά που λες, ενώ όταν τα γράφεις μένουν εκεί και τα ξαναδιαβάζεις πριν τα υπογράψεις. Νιώθεις αυτά που λες στις άκρες των δακτύλων σου. Βλέπεις ποια είναι τα πραγματικά σου αισθήματα και χαίρεσαι που υπάρχει άνθρωπος που τα αξίζει.

Πώς περιμέναμε εκείνη τη στιγμή! Αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι διαβάζαμε τα λόγια της αγάπης μας και ύστερα χανόμασταν σε χάδια και φιλιά. Πόσο ευτυχισμένη ήσουν με την ποίηση που ξεχείλιζε για σένα… Εσύ μου έγραφες πιο λίγα, γιατί σεβόσουν περισσότερο τις λέξεις. Έλεγες ότι τις φοβόσουν, ότι δεν ήθελες να πεις περισσότερα απ’ όσα ένιωθες… ‘‘Σ’ αγαπώ’’, έγραφα εγώ. ‘‘Σ’ αγαπάω’’, εσύ.

Κι όμως, πόσο πιο όμορφος ακουγόταν ο ήχος ο δικός σου… Όταν άρχισα να το λέω κι εγώ, έκανες πως θύμωσες. ‘‘Είναι δικό μου, μην το κλέβεις’’, έλεγες ναζιάρικα. Εγώ σ’ αγκάλιαζα και σε φίλαγα στην πλάτη, όταν γύριζες από την άλλη μεριά.
Μια φορά την εβδομάδα γινόταν η ιερουργία της ανάγνωσης. Παρασκευή βράδυ ήταν το βράδυ της αγάπης. Αργότερα έγινε μια φορά το μήνα, γιατί δεν ήθελες να λες τα ίδια πράγματα, μια και δεν είχες το ταλέντο να τα επινοείς.

Χρόνια κράτησε το ‘‘βράδυ της αγάπης’’. Πάλευε η ζωή με τους δαίμονές της και δεν κατάφερνε να σβήσει τη φωτιά. Σε ζήλευαν για την ευτυχία σου και προσπάθησαν να με συκοφαντήσουν. Εσύ ήσουν σίγουρη για μένα, γιατί τα γράμματα μιλούσαν στην καρδιά σου και γνώριζες ότι εγώ ποτέ δε θα την πλήγωνα.

Ύστερα τι έγινε; Είπες να σταματήσουμε τα γράμματα για να μη ξεφτίσει αυτή η ομορφιά που αξιωθήκαμε. Σε πήρα στην αγκαλιά και το δέχτηκα μ’ ένα φιλί. Τότε, λες και συνωμότησε η κόλαση με τα στοιχειά της, πλάκωσαν όλα τα προβλήματα.
Πρώτα οι γονείς σου, που είχαν άλλα όνειρα για σένα κι έσταξαν δηλητήριο στη ζωή σου. Ύστερα η δουλειά μου, που έγινε μερική απασχόληση και στερηθήκαμε τα βασικά. ‘‘Έχω την αγάπη σου κι αυτό μου φτάνει’’, ψιθύριζες ευτυχισμένη για να με κάνεις να χαμογελάω. Μα είχες σκιές στα μάτια σου και όχι από τη φτώχεια. Λιγόστεψαν τα ερωτικά σου λόγια, κι εγώ επέμενα να τα ζητάω…. ‘‘Τίποτε δεν άλλαξε’’, έλεγες εσύ, μα εγώ πονούσα γιατί γνώριζα.

Άρχισα να γράφω για σένα και ξαναβρήκα το χαμόγελο. Αλλά όταν ήσουν μόνη… Κατέβαιναν όλα τα σύννεφα του Ολύμπου στα μάτια σου, πάγωναν τα χέρια σου και η τηλεόραση έπαιζε αδιάφορα, για συντροφιά. Τότε τα παρατούσα όλα και χωνόμουν στην αγκαλιά σου. Μ’ έπαιρνες στο στήθος σου και με χάιδευες, σαν το παιδί που δεν ήθελες ποτέ να αποκτήσεις.

Με φίλαγες και δάκρυζα πάλι από ευτυχία. Έτσι κοιμόμασταν… Πώς να διώξω αυτή την παγωνιά από τα μάτια σου; ‘‘Δεν είμαι δυνατή’’ έλεγες εσύ, κι έσκυβες το κεφάλι. ‘‘Θα είμαι εγώ και για τους δυο μας’’, σου έλεγα κοιτώντας σε στα μάτια.

Ήταν η κόλαση της αγάπης που μπήκε στη ζωή μας. Ό,τι και να έκανες, θα ήσουν δυστυχισμένη… Αν έμενες κοντά μου, δε θα είχες καλημέρα με τους δικούς σου. Αν έφευγες από μένα, θα πενθούσες σε όλη τη ζωή σου. Δεν ήθελες να αποφασίσεις ποια κόλαση θα διάλεγες και διάλεξα εγώ να φύγω… Όχι ακριβώς γιατί ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, αλλά γιατί μια μέρα, κάποια μέρα…, θα μπορούσες να ξαναρθείς κοντά μου.

Πάει καιρός που πέρασε, όχι πολύς. Μετάνιωσα που τόσο εύκολα σε άφησα να φύγεις. Δεν είναι ζωή αυτή χωρίς εσένα… Κι εσύ να δυστυχείς, ανόητα, μακριά μου.

Θέλω να μείνεις, γιατί ποτέ δεν έχεις φύγει. Να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να μη ξαναβγείς ποτέ από το όνειρο. Δεν υπάρχει πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει η αγάπη, αγάπη μου.
Θέλω να μείνεις εδώ που αγαπάς.
Θέλω να μείνεις, γιατί δεν μπορώ χωρίς εσένα, αγαπημένη μου. Θέλω να μαλώσουμε μια φορά σαν άνθρωποι· εγώ να φύγω θυμωμένος και να γυρίσω τρέχοντας να γονατίσω για συγγνώμη.
Θέλω να μείνεις, να μου σφραγίσεις εσύ τη ζωή με το φιλί σου.
Θέλω να μείνεις, λέω το βράδυ, το πρωί, με ήλιο, με βροχή, χειμώνα-καλοκαίρι.
Θέλω να μείνεις, με κάθε χτύπο της καρδιάς, με κάθε ανάσα.
Στα τόσα γράμματα, άλλο ένα. Στα τόσα λόγια της αγάπης, αυτή είναι η τελευταία φράση της ζωής μας.
Θέλω να μείνεις!!!
Μόνο δικός σου, για πάντα, θέλω να είμαι.
Α.

Το αδιαχώρητο στην ουρά της Εφορίας...

Posted in Επικαιρότητα

Τη φωτογραφία την ανέβασα πριν από λίγο, από το κινητό μου τηλέφωνο. Σκέτη τρέλα στην ουρά της Εφορίας, εδώ η Α' της Αναξαγόρας, που έχει ενοποιηθεί με τη ΚΒ' και ΙΕ'...

Και ποιοι είναι στην ουρά; Όλοι αυτοί άνθρωποι που στην πραγματική οικονομία περνάνε δύσκολα, όπως ο άνθρωπος αυτός που δηλώνει ότι αδυνατεί να τα αντέξει άλλο, όλη αυτή την πίεση...

Θέλω, προσπαθώ να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου απέναντι στην Εφορία ως πολίτης μιας χώρας που παραπαίει από το κακό στο χειρότερο... Από σήμερα είμαι πια βέβαιος, ότι δεν υπάρχει ίχνος σωτηρίας...

Αύριο και μεθαύριο απεργούν οι εργαζόμενοι στις Εφορίες... Οπότε οι φορολογούμενοι που θέλουν να είναι συνεπείς και μπορούν, κάθισαν στην ουρά περιμένοντας να καταβάλουν χρήματα που αφορούν οφειλές τους.

Στάθηκα κι εγώ στην ουρά... Απηύδησα. Οι συνενώσεις Εφοριών προκαλούν έναν τέτοιον συνωστισμό που θέλει γερά νεύρα για να τ' αντέξεις...

Εδώ, στην Αναξαγόρα, στο δεύτερο όροφο έχουν μαζευτεί, ο ένας πάνω στον άλλον η Α', η ΚΒ' και ΙΕ' Εφορία Αθηνών. Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι. Ποια είναι η ουρά για να κόψουν το παράβολο τους, από την πρώην Εφορία τους; Ουρά εδώ... Κι ύστερα ξανά πίσω στη μεγάλη ουρά για το ταμείο της δικής τους Εφορίας προκειμένου να πληρώσουν...

Τραγέλαφος... Ο κόσμος, κολλημένος, ο ένας πάνω στον άλλον, σαρδέλες, προσπαθεί να παραμείνει ήρεμος. Αδύνατον... Η ψυχραιμία είναι μεγάλη υπόθεση μια τέτοια ώρα. Φωνές, αντεγκλήσεις... Και βέβαια παντού παρόντες οι “ξύπνοι”... που προσπαθούν να κοροϊδέψουν για να περάσουν λίγο πιο μπροστά. Οι τσακωμοί είναι εδώ... Ο κανιβαλισμός σε όλο του του το μεγαλείο...

Τραβάω τα λιγοστά μαλλιά μου. Αν δεν υπήρχε ανάγκη να φτάσω στο ταμείου, θα έφευγα... Ναι, δεν αντέχεται η κατάσταση... Πραγματικά δεν αντέχεται. Τα νεύρα μου είναι τσατάλια... Κι έχω δουλειά στο γραφείο που με περιμένει πίσω. Για να δούμε θα προλάβω να την τελειώσω...

Χαμογέλα βρε! Τι σου ζητάνε;

Posted in Επικαιρότητα

Τον τίτλο από το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας θυμίζει ο σημερινός τίτλος των ΝΕΩΝ. Είναι οι μόνη εφημερίδα που προσπαθεί να δώσει έναν άλλο τόνο λίγο αισιόδοξο, τονίζοντας ωστόσο ότι ήταν ένα δραματικό δωδεκάωρο παζάρι...

Κατά το “κύβος ερρίφθη” εδώ στην ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ έχουμε τη δόση. Η εφημερίδα αναφέρεται σε “σωσίβιο για την ελληνική οικονομία”. Από πού προκύπτει αυτό και πώς το αιτιολογεί, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε... Υποθέτω ότι στις εσωτερικές σελίδες θα κάνει τις ιδιαίτερες αναλύσεις της.

Άλλη μια κρητικιά εφημερίδα, η ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ με πρώτο θέμα το αποτέλεσμα του Eurogroup... Και τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Στουρνάρα να προσέρχεται με τη δερμάτινη τσάντα στη συνεδρίαση. Προφανώς αφήνει να εννοηθεί ότι και καλά φεύγοντας η... τσάντα ήταν γεμάτη υποσχέσεις.

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ πάντα στήριζε το Μέγαρο Μαξίμου και τις επιδόσεις του, ιδιαίτερα όταν εκεί κατοικοεδρεύει ο... κολλητός πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς... Κάνουν ότι μπορούν οι άνθρωποι, ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε έβγαιναν “επιδοτούμενες” εφημερίδες μόνο για το πρωτοσέλιδο τους. Νομίζετε πώς άλλαξαν πολύ τα πράγματα;...

Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ βλέπουν “ματωμένη τη δόση”. Σωστή η εκτίμηση ότι όλο αυτό το θέατρο παίζεται την ώρα που η Ελλάδα βουλιάζει στην απόγνωση... Κι εδώ ο Στουρνάρας έχει την τιμητική του με την εικονογράφηση του θέματος και την περίφημη, πια, δερμάτινη τσάντα εργασίας...

Το ΕΘΝΟΣ θεωρεί το αποτέλεσμα "συμβιβασμό” ύστερα από 12 ώρες... φαγούρα. Τι ακριβώς εννοεί η εφημερίδα του Μπόμπολα; Δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω, ακριβώς. Προσωπικά εκτιμώ πως πρόκειται για μια απέλπιδα προσπάθεια να... διαφοροποιηθεί κάπως από τις υπόλοιπες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες...

Μέχρι ο ΚΗΡΥΚΑΣ, η ομογενειακή εφημερίδα της Νέας Υόρκης, δίδει στην απόφαση του Eurogroup το πρωτοσέλιδό του... Έτσι και στην Αμερική έχουν μια ίδια ενημέρωση, όχι πολύ μακρινή από την αλήθεια. Δεν ζουν σε έναν άλλο πλανήτη... Ξέρουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα και πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα...

Ελάχιστοι οι πανηγυρισμοί, σκεπτικισμός...

Posted in Επικαιρότητα

Μια ματιά στα σημερινά πρωτοσέλιδα... Κάποιοι ξενύχτησαν περιμένοντας τα αποτελέσματα του Eurogoup. Ελάχιστοι είναι αυτοί που πανηγυρίζουν... Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικός ο τίτλος των σημερινών “6 ημερών”.

Ο τίτλος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ υποδηλώνει μια ανακούφιση... Ταυτόχρονα όμως θέτει και τις προϋποθέσεις κι αυτές είναι αυστηρές και αφορούν τους μηχανισμούς για την παρακολούθησή του. Είπες κανείς κάτι για ανεξάρτητη χώρα;

Στην ΑΥΓΗ εκτιμούν ότι όλα όσα λένε τα ελεγχόμενα από τη συγκυβέρνηση ΜΜΕ, δεν είναι παρά πυροτεχνήματα, όχι η λύση... Κι εμείς παρακολουθούμε άναυδοι, όλα όσα συμβαίνουν και μας αφορούν, ζώντας ήδη τον Μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις...

Γεμάτη δηλητήριο είναι η δόση που εγκρίθηκε στο Eurogoup, επισημαίνει η “Εφημερίδα των Συντακτών”. Όπως τονίζει η εφημερίδα, η ελληνική οικονομία οδηγείται σε αργό θάνατο... Μας λέει κάτι καινούριο; Όχι βέβαια, το ζούμε ήδη στα πετσί μας...

Μέχρι και η ΠΑΤΡΙΔΑ στο Ηράκλειο της Κρήτης πανηγυρίζει για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε χθες στις Βρυξέλλες... Μην παίρνετε μαζί σας μεγάλο καλάθι. Προτιμήστε ένα μικρό. Εξάλλου, ακόμα κι όταν τα χρήματα αυτά έρθουν, στις τράπεζες θα πάνε κι ελάχιστα στην πραγματική οικονομία...

Στον ίδιο τόνο και η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ προβάλλει τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά. Εκτιμά ότι “όλα πάνε καλά”, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο δεν το αισθανόμαστε όλοι.. Ο δε Στουρνάρας, από κει που μέχρι χθες ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος, σήμερα τον αντιμετωπίζουν οι εφημερίδες, περίπου ως ήρωα... Μάλιστα...

Θέλω να μείνουμε λίγο στο πρώτο θέμα της ΕΣΤΙΑΣ. Βαθιά συντηρητική εφημερίδα, κολλημένη στο χθες, με τους τόνους της και τα δασείες της, εκφράζει έναν σκεπτικισμό που μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει. Δώστε λίγο χρόνο και διαβάστε τις θέσεις της, όπως τις διατυπώνει. Είναι καλό να ξέρεις τι λέει και η άλλη πλευρά...

Μια νέα εβδομάδα, μπροστά μας

Posted in Επικαιρότητα

Από μόνη της η Δευτέρα είναι η μέρα για ένα αισιόδοξο ξεκίνημα στη νέα εβδομάδα που έχουμε μπροστά μας. Τι κι αν έχει τα τρεξίματα της... Αυτά είναι που μας κάνουν να είμαστε ζωντανοί και να το παλεύουμε με αξιοπρέπεια έτσι που να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε μικρά πράγματα.

Με σταθερές κινήσεις και πάντα μπροστά, όπως πρέπει σε κείνους που, παρά τις όποιες δυσκολίες δεν το βάζουν κάτω κι επιμένουν να δίνουν μάχες σ' όλα τα επίπεδα...

Και ιδού η πρώτη της βδομάδας: Να πάρω την ύλη του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ να τη δουλέψω, απόψε από πλευράς κασέ και σελιδοποίησης και να τη δώσω στο τυπογραφείο να προχωρήσει η διαδικασία έκδοσης. Θα είναι πολύ σημαντικό για μένα να τα καταφέρω να έχω ολοκληρώσει τη δουλειά μου μέχρι την Παρασκευή, ώστε να κατέβω στην επίσκεψη – αστραπή στην Κρήτη το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται... Θέλω να δω πώς πάνε οι δουλειές στο πατρικό μου και επιπλέον να διευθετήσω τον τρόπο που θα μαζέψουμε και φέτος τις ελιές...

Ανάγκη πάσα να γίνει όσο ο καιρός είναι σχετικά καλός, πριν πιάσουν τα κρύα και οι βροχές του Δεκέμβρη...

Έτσι λοιπόν, δε σηκώνω κεφάλι σήμερα από τα γραφτά μου...

Ανάμεσα σ' όλα αυτά είναι και το μάθημα της Τετάρτης στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας, η εκπομπή στο ιντερνετκό ραδιόφωνο Ιστόφωνο της Πέμπτης, το άρθρο για το ΡΕΘΕΜΝΟΣ και η προετοιμασία της ύλης για τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ... Οι μέρες είναι γεμάτες και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται να... πλήξω από βαρεμάρα...

Να γιατί μ' αρέσει η Δευτέρα, το ξεκίνημα μιας νέας εργάσιμης εβδομάδας... Μπορείς να οργανώσεις όσο καλύτερα γίνεται τις μέρες, ώστε η παραγωγή να βγει σύμφωνα με τον προγραμματισμό.

Ανοίγω τα βήματα μου ως εκεί που φτάνουν τα χέρια μου και οριοθετεί η καρδιά μου.

Σπουδαίος και καλός σύμμαχος ο προγραμματισμός. Οι προτεραιότητες που βάζουμε για να έχουμε τα σωστά αποτελέσματα...

Γι' αυτό η Δευτέρα μ' αρέσει σε αντίθεση με ότι ακούω από πολλούς ανθρώπους γύρω μου... Οργανώνω σε καλύτερη βάση την επαγγελματική ζωή μου. Επιχειρώ και τα καταφέρνω, να βάζω τα όρια που θέλω. Και κάνω, φιλότιμες προσπάθειες για να τα περνώ...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA