Δεκατρία χρόνια, μια ζωή στον Τύπο...
Αυτό είναι το εξώφυλλο της εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ που κυκλοφορεί τώρα στα περίπτερο...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/12/2012
Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι έτσι που να ξεχνάνε, να αδειάζουν το μυαλό, να αφήνουν χώρο για νέες εμπειρίες, να κάνουν κι άλλα βήματα μπροστά χωρίς να φοβούνται από τα παθήματά τους... Κι ευτυχώς που υπάρχουν πράγματα για να μας θυμίζουν μεγάλα βήματα που άξιζε να κάνουμε...
Λέω για το φωτογραφικό αφιέρωμα της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας της έκδοσης της 1/12 με αφορμή τα 13 χρόνια από την έκδοση της.... Μου γύρισε πίσω τη μνήμη, στις κουβέντες που είχαμε κάνει με τον Νίκο, τη Γεωργία και τα άλλα παιδιά για την έκδοση του ΡΕΘΕΜΝΟΣ... Δύσκολες, αλλά όμορφες μέρες... Γεμάτες δημιουργικές ιδέες, ιδέες από τις οποίες δεν στερέψαμε ποτέ και τις οποίες υλοποιήσαμε ο καθένας από το μετερίζι του.
Ξέραμε ότι ο Τύπος γενικά έχει τα προβλήματα του... Κι ο τοπικός, που είναι αναγκασμένος να ταράξει τα νερά μια μικρής κοινωνίας, ακόμα περισσότερο. Αυτό που θέλαμε ήταν η δημιουργία μιας ελεύθερης φωνής, χωρίς δεσμεύσεις που θα ήταν σε θέση να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτό θα ήταν μια απάντηση στις ήδη υπάρχουσες εφημερίδες που παρά το γεγονός ότι φαινομενικά κινούνται σε διαφορετικά πολιτικά πεδία, εντούτοις η θεματολογία τους είναι κοινή, πάνω – κάτω, αν εξαιρέσει κανείς την αρθρογραφία που μπορεί να κάνει την όποια διαφορά.
Αυτό που κάναμε από την πρώτη στιγμή ήταν να δώσουμε χώρο στην έρευνα και το ρεπορτάζ. Εκεί ήταν το γήπεδό μας. Ο τόνος μας, η διαφορετικότητα της φωνής μας. Το τολμήσαμε. Κι αυτό άρεσε στον κόσμο που αγκάλιασε την προσπάθεια, από την πρώτη στιγμή.
Βεβαίως αυτό δεν άρεσε σε κάποιους που έχουν μάθει να τους χαϊδεύουν τ' αυτιά με τα δημοσιεύματα τους. Όσοι εκτεθήκαμε με τη θέληση μας, αλλά και η ίδια η εφημερίδα που φιλοξενούσε τις απόψεις μας δεχτήκαμε ένα μπαράζ επιθέσεων... Το τι έχω “ακούσει” όλα αυτά τα χρόνια,ιδιαίτερα από τους ανώνυμους αρθρογράφους ημερήσιας τοπικής εφημερίδας, δεν περιγράφονται... Μέχρι και την ίδια τη δημοσιογραφική ιδιότητα μου αμφισβήτησαν, τον καιρό της μεγάλης έντασης... Ύστερα τα πράγματα ηρέμησαν, ο δήμαρχος κ. Αρχοντάκης αποχώρησε από τον θώκο που κατείχε για περισσότερα από 30 χρόνια κι εμείς συνεχίσαμε χωρίς ενοχλήσεις πια, να αρθρογραφούμε σ' αυτή τη γωνία της εφημερίδας... Με θέματα ελεύθερης επιλογής και με την εμπιστοσύνη της διεύθυνσης ακόμα και τότε που η γραμμή της εφημερίδας κινούνταν σε άλλη κατεύθυνση από τη στήλη, όπως άλλωστε κι όλες οι άλλες επώνυμες στήλες αυτής της εφημερίδας. Η ελευθερία έκφρασης των συντακτών της, επαγγελματιών ή μη, είναι το βαρύ πυροβολικό της.
Θέλω να πω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους στην ιδιοκτησία των οποίων είναι το ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Τριάντα τόσα χρόνια στο κουρμπέτι είναι η πιο ελεύθερη γωνιά που είχα ποτέ... Και πιστέψτε με δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα για έναν γραφιά που σε δυο χρόνια,αν υπάρχουμε ως έθνος και ως λαός, θα οδεύει προς τη συνταξιοδότηση του. Αν κι εδώ που τα λέμε μέχρι να κλείσει τα μάτια του ο δημοσιογράφος, είναι και παραμένει στην ενεργό δράση...
Ποτέ μα ποτέ αυτά τα δεκατρία χρόνια δεν πήρα ένα τηλεφώνημα από την εφημερίδα για να με ρωτήσουν τι γράφω. Μόνο η Ειρήνη με έπαιρνε, άμα οι δουλειές και οι υποχρεώσεις μου με πίεζαν κι έρχονταν η Πέμπτη κι εγώ ακόμα δεν είχα στείλει το κομμάτι μου... Έβλεπε η Ειρήνη το... χάος, ανησυχούσε. Λογικό... Και πάντα με το χαμόγελο και με ένα καλό λόγο...
Σε μια εποχή δύσκολη σαν αυτή που βιώνουμε μια πραγματικά ελεύθερη εφημερίδα είναι περισσότερο από αναγκαία... Και η ευθύνη που βαρύνει τους αρθρογράφους είναι μεγάλη. Να λένε και να γράφουν την αλήθεια. Μόνο αυτή μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τους αναγνώστες που εμπιστεύονται την πένα τους...
- Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί αύριο στη στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.