Οι υπέροχοι, δημιουργικοί άνθρωποι του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Τους χαίρομαι!

imerologio.tixu2025
Είναι παράδοση πια τα τελευταία χρόνια στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι στην έκδοση της εφημερίδαςν τους "Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος", εδώ και τριάντα (30) χρόνια, να βγάζουν κάθε χρόνο το δικό τους ημερολόγιο. Όχι σαν αυτά που κυκλοφορού στη αγορά. Αλλά δημιουργημένο από την αρχή με δική τους θεματολογία, διαφορετική κάθε χρόνο και μοντέρνο σχεδιασμό. Φέτος, το 2025 είναι αφιερωμένο στους μεγάλους οραματιστές και πρωτεργάτες των ΣΑΠ - ΕΗΣ Αλέξανδρο και Νικόλαο Βλάγκαλη και Στρατή Ανδρεάδη. Κι αυτό που βλέπετε είναι το επιτοίχιο ημερολόγιο. Πατώντας ΕΔΩ θα το δείτε όπως εκριβώς είναι τυπωμένο.

imerologio.tixu2025
Κι αυτό είναι το επιτραπέζιο ημερολόγιο ή κατά τη γλώσσα του τυπογραφείου, ίδιο θέμα, όπως και το επιτοίχιο, αλλά με διαφορετική διάταξη, λόγου του μεγέθους που απαιτεί άλλη σειρά στην παρουσίαση. Με πλήρη ισττορική αναφορά σ' αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της χώρας μας, που κόστισε σε ανθρώπινες ζωές και πλούσο φωτογραφικό υλικό μιας εποχής που υποστηρίζει επαρκώς την προσπάθεια. Αποτελεί και συλλεκτικό είδος που απολαμβάνουν προνομιακά οι συνταξιούχοι των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων, όπου κι αν μένουν σήμερα. Μπορείτε να το δείτε πατώντας ΕΔΩ.

ekdromes2025
Κι αυτό είναι ένα φυλλάδιο με τις προγραμματισμένες εκδρομές για την Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2025. Διότι κι αυτό είναι κάτι που αγαπούν αυτοί οι άνθρωποι. Τα ταξίδια! Να γνωρίζουν νέους τόπους, πολιτισμούς, κουλτούρες... Και αναζητούν το καλύτερο σε συνεργασια με αξιόπιστα τουριστικά πρακτορεία σε πολύ καλές τιμές. Να, άλλος ένας λόγος που με κάνει να τους χαίρομαι. Διότι, όπως είναι δραστήριοι και δημιουργικοί στην έκδοση της εφημερίδας τους, έτσι είναι σε κάθε τομέας της ζωής τους! Δείτε το ΕΔΩ, όπως ακριβώς είναι τυπωμένο...

Δεκατρία χρόνια, μια ζωή στον Τύπο...

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτό είναι το εξώφυλλο της εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ που κυκλοφορεί  τώρα στα περίπτερο...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/12/2012

Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι έτσι που να ξεχνάνε, να αδειάζουν το μυαλό, να αφήνουν χώρο για νέες εμπειρίες, να κάνουν κι άλλα βήματα μπροστά χωρίς να φοβούνται από τα παθήματά τους... Κι ευτυχώς που υπάρχουν πράγματα για να μας θυμίζουν μεγάλα βήματα που άξιζε να κάνουμε...

Λέω για το φωτογραφικό αφιέρωμα της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας της έκδοσης της 1/12 με αφορμή τα 13 χρόνια από την έκδοση της.... Μου γύρισε πίσω τη μνήμη, στις κουβέντες που είχαμε κάνει με τον Νίκο, τη Γεωργία και τα άλλα παιδιά για την έκδοση του ΡΕΘΕΜΝΟΣ... Δύσκολες, αλλά όμορφες μέρες... Γεμάτες δημιουργικές ιδέες, ιδέες από τις οποίες δεν στερέψαμε ποτέ και τις οποίες υλοποιήσαμε ο καθένας από το μετερίζι του.

Ξέραμε ότι ο Τύπος γενικά έχει τα προβλήματα του... Κι ο τοπικός, που είναι αναγκασμένος να ταράξει τα νερά μια μικρής κοινωνίας, ακόμα περισσότερο. Αυτό που θέλαμε ήταν η δημιουργία μιας ελεύθερης φωνής, χωρίς δεσμεύσεις που θα ήταν σε θέση να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτό θα ήταν μια απάντηση στις ήδη υπάρχουσες εφημερίδες που παρά το γεγονός ότι φαινομενικά κινούνται σε διαφορετικά πολιτικά πεδία, εντούτοις η θεματολογία τους είναι κοινή, πάνω – κάτω, αν εξαιρέσει κανείς την αρθρογραφία που μπορεί να κάνει την όποια διαφορά.

Αυτό που κάναμε από την πρώτη στιγμή ήταν να δώσουμε χώρο στην έρευνα και το ρεπορτάζ. Εκεί ήταν το γήπεδό μας. Ο τόνος μας, η διαφορετικότητα της φωνής μας. Το τολμήσαμε. Κι αυτό άρεσε στον κόσμο που αγκάλιασε την προσπάθεια, από την πρώτη στιγμή.

Βεβαίως αυτό δεν άρεσε σε κάποιους που έχουν μάθει να τους χαϊδεύουν τ' αυτιά με τα δημοσιεύματα τους. Όσοι εκτεθήκαμε με τη θέληση μας, αλλά και η ίδια η εφημερίδα που φιλοξενούσε τις απόψεις μας δεχτήκαμε ένα μπαράζ επιθέσεων... Το τι έχω “ακούσει” όλα αυτά τα χρόνια,ιδιαίτερα από τους ανώνυμους αρθρογράφους ημερήσιας τοπικής εφημερίδας, δεν περιγράφονται... Μέχρι και την ίδια τη δημοσιογραφική ιδιότητα μου αμφισβήτησαν, τον καιρό της μεγάλης έντασης... Ύστερα τα πράγματα ηρέμησαν, ο δήμαρχος κ. Αρχοντάκης αποχώρησε από τον θώκο που κατείχε για περισσότερα από 30 χρόνια κι εμείς συνεχίσαμε χωρίς ενοχλήσεις πια, να αρθρογραφούμε σ' αυτή τη γωνία της εφημερίδας... Με θέματα ελεύθερης επιλογής και με την εμπιστοσύνη της διεύθυνσης ακόμα και τότε που η γραμμή της εφημερίδας κινούνταν σε άλλη κατεύθυνση από τη στήλη, όπως άλλωστε κι όλες οι άλλες επώνυμες στήλες αυτής της εφημερίδας. Η ελευθερία έκφρασης των συντακτών της, επαγγελματιών ή μη, είναι το βαρύ πυροβολικό της.

Θέλω να πω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους στην ιδιοκτησία των οποίων είναι το ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Τριάντα τόσα χρόνια στο κουρμπέτι είναι η πιο ελεύθερη γωνιά που είχα ποτέ... Και πιστέψτε με δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα για έναν γραφιά που σε δυο χρόνια,αν υπάρχουμε ως έθνος και ως λαός, θα οδεύει προς τη συνταξιοδότηση του. Αν κι εδώ που τα λέμε μέχρι να κλείσει τα μάτια του ο δημοσιογράφος, είναι και παραμένει στην ενεργό δράση...

Ποτέ μα ποτέ αυτά τα δεκατρία χρόνια δεν πήρα ένα τηλεφώνημα από την εφημερίδα για να με ρωτήσουν τι γράφω. Μόνο η Ειρήνη με έπαιρνε, άμα οι δουλειές και οι υποχρεώσεις μου με πίεζαν κι έρχονταν η Πέμπτη κι εγώ ακόμα δεν είχα στείλει το κομμάτι μου... Έβλεπε η Ειρήνη το... χάος, ανησυχούσε. Λογικό... Και πάντα με το χαμόγελο και με ένα καλό λόγο...

Σε μια εποχή δύσκολη σαν αυτή που βιώνουμε μια πραγματικά ελεύθερη εφημερίδα είναι περισσότερο από αναγκαία... Και η ευθύνη που βαρύνει τους αρθρογράφους είναι μεγάλη. Να λένε και να γράφουν την αλήθεια. Μόνο αυτή μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τους αναγνώστες που εμπιστεύονται την πένα τους...

  • Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί αύριο στη στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα  ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Ανοιχτά τις Κυριακές, κλειστά τις καθημερινές...

Posted in Επικαιρότητα

Ένα δελτίο Τύπου, κατόπιν εορτής δεν έχει καμία απολύτως τύχη να προβληθεί από τα ΜΜΕ. Ωστόσο το Θραψανό, όπως και ολόκληρη η Κρήτη συγκλονίστηκε χθες από τον άδικο χαμό δύο διασωστών. Ο ένας από αυτούς ήταν χωριανός μας... Θλίψη μεγάλη στο Θραψανό... Εδώ το πρωτοσέλιδο της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ.

Το πρωτοσέλιδο της ΠΑΤΡΙΔΑΣ του Ηρακλείου. Ολόκληρη η σελίδα για ένα τέτοιο γεγονός. Τεράστιος χώρος για ένα πολύ μεγάλο θέμα... Οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη λειτούργησαν άψογα... Το να χάνονται τόσο άδικα ανθρώπινες ζωές είναι πολύ σκληρό... Μαθήματα ανθρωπιάς...

Όπως ήταν φυσικό και  τα ΡΕΘΥΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ το έκαναν πρώτο θέμα... Από χθες το απόγευμα πήρε “φωτιά” και το Facebook. Διάβασα τόσα πράγματα για τον Βαγγέλη... Φοβερό να σταματά η ζωή σου, χωρίς να φταις, ξαφνικά. Δείτε ΕΔΩ τη συγκλονιστική είδηση... Δελιτε κι  αυτό ΕΔΩ...

Επιστροφή στη σκληρή ειδησεογραφία... Ζωές στο δρόμο, από την ΕΡΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ... Δεν έχει υπερβολές η είδηση. Χθες το απόγευμα άκουσα με τα αυτιά μου στου σούπερ μάρκετ του “Γαλαξία” της Γ' Σεπτεμβρίου, κοντά στην Ομόνοια έναν περιθωριακό να κάνει παρατήρηση στην ταμία λέγοντας: “Όταν πετάτε πράγματα στους κάδους μην τα ανοίγετε. Υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε...” Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.

Στην άλλη όχθη η μόνιμη πρόκληση, οι υπάλληλοι της Βουλής με τα προνόμια τους που εκβιάζουν και καταφέρνουν να μη χάσουν... Δείτε ΕΔΩ. Πώς να χωρέσουν στο μυαλό, τόσο αλλοπρόσαλλες ειδήσεις...

Για τα μαγαζιά ο λόγος... Αυτή τη φορά ύστερα από το σάλο που ξεσηκώθηκε στις αρχές της εβδομάδας για το άνοιγμα των εμπορικών τις Κυριακές η ΓΣΕΕ αντέδρασε με Δελτίο Τύπου. Στη σωστή κατεύθυνση κινείται. Απλά ο δικός μας ο προβληματισμός έχει να κάνει με το γεγονός πως μια τέτοια μεγάλη συνδικαλιστική οργάνωση που απασχολεί τόσους επαγγελματίες αργεί τόσο σε μια τυπική αντίδραση.

Ο ρόλος της είναι άλλος. Να είναι μπροστά από τα γεγονότα, να καθοδηγεί τους εργαζόμενους, να τους εκφράζει ουσιαστικά. Αλλά αυτό θέλει διάθεση, έλλειψη παραγοντισμού και αγάπη για προσφορά στον άνθρωπο.

Και μέχρι σήμερα, με τη στάση της δεν μας έχει πείσει γι αυτό. Δείτε την αντίδραση της για το ωράριο της Κυριακής που θέλουν να επιβάλλουν εκεί στην κυβέρνηση. Όχι γιατί προσδοκούν κάτι, αλλά γιατί, κάτι πρέπει να κάνουν βρε αδερφέ...

Η ΓΣΕΕ καταγγέλλει την κυβερνητική πρόθεση για άνοιγμα των καταστημάτων και τις Κυριακές, μέτρο που θα αποτελέσει το τελειωτικό χτύπημα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και θα οδηγήσει στην εξαθλίωση ακόμη περισσότερους εργαζόμενους.

Το επιχείρημα ότι αυτό το μέτρο θα αυξήσει την αγοραστική κίνηση είναι τουλάχιστον προκλητικό και προσβλητικό για τους πολίτες της χώρας προς τους οποίους επαναλαμβάνουν ουσιαστικά τη γνωστή ρήση «αφού δεν έχετε ψωμί γιατί δεν τρώτε παντεσπάνι! »

Κύριοι της Κυβέρνησης, το πρόβλημα για τους πολίτες δεν είναι ότι δεν έχουν χρόνο για να ξοδέψουν τα χρήματά τους και να κάνουν τις αγορές τους. Είναι ότι με τις τροϊκανές πολιτικές λιτότητας και τη φορολογική αφαίμαξη έχουν εξαθλιωθεί οικονομικά και δεν έχουν χρήματα ούτε για να καλύψουν τις βασικές και στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η συγκεκριμένη απόφαση έχει έναν και μοναδικό στόχο, την ενίσχυση των πολυεθνικών και των πολυκαταστημάτων ,τα οποία με τις τριγωνικές συναλλαγές και τις φορολογικές κομπίνες διευρύνουν την ακρίβεια και τα υπερκέρδη τους, δίνοντας τη χαριστική βολή στα μικρομεσαία καταστήματα και αυξάνοντας την ήδη μεγάλη λίστα των λουκέτων και των ανέργων.

Η ΓΣΕΕ καλεί την κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς να μην προχωρήσουν στην εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία των καταστημάτων είναι υπερ-αρκετό .

Ο αγώνας για την απόκρουση των καταστροφικών αυτών πολιτικών θα συνεχιστεί με κάθε μέσο και τρόπο και με την 3ωρη πανελλαδική στάση εργασίας την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου.

Ξανά το Πόθεν Έσχες, χωρίς ντροπή...

Posted in Επικαιρότητα

Εμφαντικός ο τίτλος από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για το πόθεν έσχες των βουλευτών... Περιέργως φέτος έχουν κάπως χαμηλώσει τους τόνους οι εφημερίδες... Και το πέρασαν στις εσωτερικές τους σελίδες... Κάποτε όλο αυτό ήταν ένας χαβαλές και ένα πανηγύρι...

Στο χορό μπήκαν από χθες το βράδυ πρώτες οι τηλεοράσεις... Ήδη είχε πάρει βέβαια φωτιά το διαδίκτυο. Τσακάλια του σιναφιού μου απομόνωναν ονόματα βουλευτών ή πολιτικών αρχηγών και αναδείκνυαν τα περιουσιακά τους στοιχεία... Ένα πόθεν έσχες, που ίσως κάποιον να ενδιαφέρουν. Δείτε ΕΔΩ. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το πράγμα καταντάει πλήρη γελοιοποίηση... Δείτε ΕΔΩ.

Ειλικρινά δεν κατανοώ για ποιο λόγο γίνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή αυτό το πανηγυράκι... Έχει κανένας την εντύπωση ότι μια τέτοια διαδικασία υπηρετεί τη διαφάνεια; Απλά εξοργίζει περισσότερο τον κόσμο που βλέπει έκπληκτος όλους αυτούς τους εθνοπατέρες να διαθέτουν ένα πακτωλό χρημάτων με καταθέσεις στις τράπεζες του εξωτερικού κατά προτίμηση και παιδιά που σπουδάζουν σε πανεπιστήμια επίσης του εξωτερικού.

Κι είναι αυτοί οι ίδιοι που νομοθετούν για να μειώσουν τους μισθούς των απλών εργαζομένων εκεί έξω, θύματα των Μνημονίων που αυτοί ψήφισαν...

Μια συνεχή πρόκληση είναι οι άνθρωποι, χωρίς μέτρο, χωρίς ίχνος σοβαρότητας... Δείτε, ας πούμε ΕΔΩ την περίπτωση Σαμαρά κι ΕΔΩ την περίπτωση Βενιζέλου, όπως κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ... Οι αποκαλύψεις είναι από το Site του δημοσιογράφου, εκδότη του HOT DOC και ιδιοκτήτη του ΚΟΥΤΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ, Κώστα Βαξεβάνη. Και δεν είναι το μόνο. Σ' αυτή τη γραμμή της κριτικής είναι πάρα πολλά Blog...

Αν με ενοχλεί κάτι ως πολίτη, είναι να υποτιμούν τη νοημοσύνη μου. Και τα τελευταία χρόνια οι κυβερνώντες το κάνουν αυτό, κατά συρροή... Λες και είμαστε οι ινδιάνοι και θα μας γοητεύσουν με τα καθρεφτάκια και τις πολύχρωμες χάντρες...

Και στο μεταξύ, δίπλα μας, άνθρωποι πεθαίνουν, από τις πολιτικές τους που αν ψήφιζαν κατά συνείδηση ίσως να μην το έκαναν. Κομματικά προβατάκια στη στάνη είναι και υπακούν τυφλά στον αρχηγό. Όχι τον Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρο τους...

Να τη χαίρονται τέτοια διαφάνεια και δημοκρατία... Την τέντωσαν, την έφεραν στα μέτρα τους, την έκαναν σαν τα μούτρα τους... Άκου “Πόθεν Έσχες”;

Μια αισχρή διαφήμιση: Του τζάμπα η μάνα

Posted in Επικαιρότητα

Όπως τα λέει ο Γιώργης Μασσαβέτας είναι... Η μάνα έπαιζε πάντα στη ζωή μας ένα σπουδαίο ρόλο. Εδώ φωτογραφημένος μαζί με εκείνην και τον πατέρα μου πριν 35 τόσα χρόνια στην αυλή του σπιτιού μας στο χωριό. Πάντα χαμογελαστή και πάντα υπέροχη... Από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

Το ξέρω, είμαστε απροστάτευτοι στις ορέξεις του κάθε διεστραμμένου διαφημιστή. Θα την είδατε φαντάζομαι την τελευταία διαφήμιση των ηλεκτρονικών ειδών συγκεκριμένης εταιρίας. Οι ρυθμοί με την οποία παίζουν οι διαφημίσεις όσων ακόμα έχουν την οικονομική δυνατότητα που δεν μπορεί σε κάποιο κανάλι θα την πετύχατε. Αν όχι δείτε τη ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Κι ΕΔΩ δείτε την αντίδραση για το ίδιο θέμα της Λιάνας Κανέλλη που δεν μασάει τα λόγια της...

Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που την είδα κι εγώ κατά λάθος,ένοιωσα μια απέχθεια... Και μου βγήκε αυθόρμητα αυτό που είδα σήμερα να καταγράφει με μεγαλύτερη σαφήνεια και με το χάρισμα που έχει στο χειρισμό της γλώσσας ο Γιώργης Μασσαβέτας.
Γράφει λοιπόν ο δημοσιογράφος στον τοίχο του:
Οφειλόμενη απάντηση της γενιάς μου, στην ηθικώς και αισθητικώς αισχρή διαφήμιση ξένης εταιρίας. Μιας γενιάς που ανατράφηκε και γαλουχήθηκε στην ηθική της από ηρωίδες Μάνες. Που προσπαθούσαν να τα φέρουν βόλτα, στις δύσκολες μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές συνθήκες, διδάσκοντας μας ταυτοχρόνως πως να διατηρούμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας.

Ανακαλώ από το βιβλίο μου “Γυναικείες ιστορίες”:

Είχε έλθει κάποιος συγγενής, γαλατάς στο επάγγελμα, όπως όλο μας το σόι. Είχε φέρει μάλιστα για πεσκέσι, τυλιγμένο σε πρώτης ποιότητας ασπρουδερό λαδόχαρτο, αγνό βούτυρο από την παραγωγή του, «για το παιδί». Εκείνη είχε πάει στην κουζίνα να το βάλει στο μικρό ξύλινο ψυγείο του πάγου και να του φτιάξει το κλασικό καφεδάκι, συνοδευμένο από ένα ξερολούκουμο.
Ανάμεσα στο μοναδικό δωμάτιο πού ήταν τραπεζαρία, σαλόνι και κρεβατοκάμαρα και την κουζίνα πού ήταν και «καθημερινό» αλλά και εργαστήρι του αργαλειού, δεν υπήρχε άλλη πόρτα παρά μια κρεμασμένη κουρτίνα δικτυωτή, φτιαγμένη από σπάγκο, γεμάτη από αγγελάκια και το κέρας της Αμάλθειας από το οποίο ξεχύνονταν όλων των ειδών οι καρποί. Άκουγε λοιπόν πολύ καθαρά το κήρυγμα στο οποίο με υπέβαλε ο επισκέπτης.
«Κοίτα να μάθεις γράμματα, να γίνεις άνθρωπος, να ξεκουράσεις και τη γιαγιά σου, τη μάνα σου όπως τη λες, και να μην πάρεις το δρόμο του πατέρα σου και των άλλων και μπλέξεις με τα πολιτικά και τους αριστερούς. Ως πότε θα ξενοπλένει, τόσων χρονών γυναίκα, και να τρέχει σε φυλακές και δικαστήρια».
Δεν πρόλαβε να αποσώσει τη φράση του και τη βλέπω να ορμάει από την κουζίνα, να του βάζει το πακέτο το βούτυρο στο χέρι και να του λέει με ύφος πού δεν σήκωνε αντίλογο. «Σύρε ανηψιόκα μου σπιτάκι σου, να ορμηνέψεις τα δικά σου τα παιδάκια, κι αυτό θα γίνει ό,τι του φωτίσει ο θεός και η γκλάβα του». Έφυγε άφωνος και ποτέ δεν ξαναπέρασε το κατώφλι μας.

Με τέτοιες Μάνες μεγαλώσαμε. Γιαυτό και μόνο ξερατά μας προκαλεί τούτη η προσπάθεια να μας βομβαρδίσουν με το μήνυμα ότι για να επιβιώσουμε πρέπει να καταντήσουμε ξεφτιλισμένοι ζήτουλες, διακονιαραίοι. Άει στα κομμάτια κ. Τζάμπα. Δεν σε σηκώνει ο ελληνικός πολιτισμός. “Πάρε τη μάνα σου κι εμπρός”.

  • Η βάση για το κείμενο είναι από μια δημοσίευση στον τοίχο του δημοσιογράφου Γιώργη Μασσαβέτα.

Ανοιχτά τα μαγαζιά και τις Κυριακές

Posted in Επικαιρότητα

Ο τίτλος της ΠΑΤΡΙΔΑΣ του Ηρακλείου με αντιπροσωπεύει απόλυτα σε σχέση με τα μαγαζιά που θέλουν να ανοίξουν και τις Κυριακές. Πέρα από το ότι θα σκληρύνουν τις ήδη κακές εργασιακές σχέσεις, αναρωτιέμαι ποιοι αλήθεια και με ποια χρήματα προσδοκούν ότι θα τονώσουν την αγορά;

Δείτε τώρα τον τίτλο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Άμα μια τέτοια εφημερίδα με ιστορία πίσω της στο χώρο του Τύπου επιλέγει έναν τέτοιο τίτλο για πρώτο θέμα, τότε μάλλον πρέπει να αναρωτιόμαστε για το επίπεδο του Τύπου σήμερα. Είναι περισσότερη από φανερή η κατρακύλα του...

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ είναι κάθετος στο πρωτοσέλιδό του. Μια καθαρά κομματικής εφημερίδα – όργανο δεν μπορεί παρά να φιλοξενεί τις απόψεις του ΚΚΕ και της συνδικαλιστικές του έκφρασης, ΠΑΜΕ. Ο φόβος τους είναι η αποδιάρθρωση κι άλλο των εργασιακών σχέσεων. Και δεν έχουν άδικο...

Ο ΛΟΓΟΣ για άλλη μια φορά μας ξαφνιάζει θετικά με τον τρόπο που πιάνει το θέμα της Κυριακής... Την κίνηση την βλέπει ως ”χαριστική βολή” και ξέρετε τώρα τι σημαίνει αυτό για τους εκτελεσμένους. Το τέλος για όσους “αναπνέουν” έστω και τεχνητά, ακόμα...

Άφησα τελευταία την ΑΥΓΗ η οποία “δένει” το θέμα με με την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων τα οποία σήμερα είναι κλειστά. Ορθή η εκτίμηση ότι απορρυθμίζεται η κοινωνική και η προσωπική ζωή... Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω το "γιατί "αυτής της ιστορίας. Βοηθήστε με εσείς αν μπορείτε...

Έτοιμη και η εφημερίδα Ο ΤΥΠΟΣ τ. 391

Posted in Επικαιρότητα

Η δεύτερη στη σειρά του προγραμματισμού μου εφημερίδα, ολοκληρώθηκε προς τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας. Για να τη δείτε όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Από τις σημερινές εφημερίδες... Υπάρχουν ακόμα ελπίδες... Όσο υπάρχει έστω και μια εφημερίδα, όπως η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ που κάνει το φευγιό ενός ποιητή, του Άλκη Αλκαίου, πρωτοσέλιδο, μπορούμε να ελπίζουμε πως δεν μπορεί, θα έρθουν καλύτερες μέρες. Δείτε ΕΔΩ περισσότερα για τον Άλκη Αλκαίο κι ΕΔΩ ένα πανέμορφο τραγούδι με δικούς του στοίχους... Κι ΕΔΩ δείτε ένα αφιέρωμα για τον ποιητή από το αρχείο της ΕΡΤ.

Το πρωτοσέλιδο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ένας αχταρμάς. Που ξεκινάει από το φορολογικό νομοσχέδιο με τις αδικίες του σε σχέση με τους πολύτεκνους, τον ποιητή κι άλλες μικρές πολιτικές ειδήσεις. Μεγάλη προβολή καταλαμβάνει τα δράμα του γονιού από την Καβάλα που έχασε και τα τρία παιδιά του από την πυρκαγιά που προκλήθηκε από την ξυλόσομπα... Μέχρι και “Washington Post” ασχολήθηκε μ' αυτό...

Μια αναφορά στα ωράρια των καταστημάτων για την Κυριακή. Το θέμα που κουβεντιάζεται σήμερα... Εδώ από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ. Επειδή όμως το θέμα έχει κι άλλες πλευρές θα το δούμε σε ξεχωριστή ανάρτηση σ' αυτό το Site. Αναμείνατε μέχρι το μεσημέρι για περισσότερους τίτλους από τα σημερινά πρωτοσέλιδα...

Το σχέδιο προχωρεί κανονικά. Άλλη μια εφημερίδα, η δεύτερη στη σειρά, ολοκληρώθηκε κι έφυγε για το πιεστήριο. Όλα δείχνουν ότι μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας θα είναι στα σπίτια όλων των μελών των Σωματείων της δύναμης της Ο.Σ.Σ.Ε. Και τώρα, με πιο καθαρά τα πράγματα όλη η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Στο άνοιγμα της νέας εβδομάδας, αλλά και τις επόμενες μέρες αυτό που θέλω είναι να κοντρολάρω την ύλη της ΦΩΝΗΣ και να φέρω σε μια καλή σειρά όλες τις εκκρεμότητες της. Στόχος να έχουμε τελειώσει ώς τα Χριστούγεννα μιας και οι γιορτές θέλουν και τις τυπογραφικές επιχειρήσεις να χαλαρώνουν λίγο...

Με τον ΤΥΠΟ πάντως, όλα πήγαν καλά, όπως άλλωστε το ίδιο καλά πήγαν και με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. Η συνεργασία μου, τόσο με τον Βασίλη που ως γραμματέας της Ο.Σ.Σ.Ε. φέρει την κύρια ευθύνη, όσο και με τον Χρήστο, τον πρόεδρο, ήταν όπως πάντα άλλωστε, άψογη... Αποτέλεσμα θετικό είναι να πέφτουμε μέσα στους χρόνους μας. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό στη δουλειά μου...

Με τον ΤΥΠΟ επίσης είναι πολύ καλή η συνεργασία μου με την Πόπη, τη γραφίστρια από τη Σαλαμίνα που επιμελείται το τελικό λέι άουτ. Είναι ένα κορίτσι καταπληκτικό... Δεν είναι να της πει κάτι. Σπεύδει αμέσως να το υλοποιήσει... Πολύ τους χαίρομαι, αυτούς τους ανθρώπους. Και τους χαίρομαι διπλά, όταν είναι άμεσα συνεργάτες μου...

Οι δημοσιογραφικές δουλειές μου δεν αφορούν ατομικά μόνο κάποιον, όπως εγώ... Είναι συλλογική δουλειά και χρειάζεται το αρμονικό δέσιμο, για να υπάρχει το καλύτερο θετικό αποτέλεσμα...

Ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που εμπιστεύονται τη δουλειά μου και βοηθούν αυσιαστικά ώστε κάθε τεύχος, πέρα από την καλή διεκπεραίωση να είναι και μια δουλειά που γίνεται με κέφι και διάθεση με αποτέλεσμα να καταγράφεται σωστά η επικαιρότητα. Τι καλύτερο για μια εφημερίδα που σέβεται τον εαυτό της και τους αναγνώστες της...

3ωρη στάση εργασίας για το φορολογικό...

Posted in Επικαιρότητα

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση είναι άσχετες με το περιεχόμενο του άρθρου. Μόνον τους κοινό σημείο, ο Μάρκος, ένας καλός φίλος, στην αρχή και το τέλος. Και τα δυο μου τα έστειλε με e-mail...Και γω θέλησα να τα μοιραστώ με φίλους...

Αυτό που μου άρεσε στις 39 φωτογραφίες που μου έστειλε ζιπαρισμένες, είναι η απίστευτη ομορφιά που έχουν... Διάλεξα τέσσερις που μου αρέσουν για διαφορετικούς λόγους και τις έβαλα για εικονογράφηση στο Site. Δεν θα είχε νόημα άλλη μια “στημένη”φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ...

Σαν πίνακας ζωγραφικής... Ή μήπως είναι πίνακας ζωγραφικής; Δεν ξέρω... Και μη βρεθεί κανείς να μου πει ότι τις φωτογραφίες αυτές, τις έχει δει ξανά κάπου. Σίγουρα θα τις έχει δει. Όπως μου τις έστειλε εμένα ο Μάρκος, έτσι κυκλοφορούν στο διαδίκτυο...

Υπέροχο, μοναδικό τοπίο... Να' ταν λέει καλοκαίρι και να 'μαστε κάπου εδώ... Δεν θα πηγαίναμε που δεν θα πηγαίναμε στην συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, στην Κλαυθμώνος στις 19/12, τουλάχιστον να είμαστε σ' αυτό το μαγικό κόσμο... Δεν θα ήταν καταπληκτικά;

Σιγά ρε παλικάρια. Θα ταρακουνηθεί το σύστημα με τις αποφάσεις που παίρνετε... Έτσι όπως το πάτε θα... διακινδυνέψει η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά. Τόσο... πίεση πώς να την αντέξει, πια. Εδώ το σύμπαν καταρρέει και δυο χρόνια τώρα η ΓΣΕΕ βγαίνει με ανακοινώσεις, σαν κι αυτή την τελευταία και με τυμπανοκρουσίες αναγγέλλει μια... τρίωρη στάση εργασία λίγο πριν τα Χριστούγεννα για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στο άδικο φορολογικό σύστημα σε σχέση με τους εργαζόμενους.

Προβλέπω ότι αυτή τη φορά θα έχει κόσμο, σε αντίθεση με άλλες φορές που μονίμως βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους... Μόνο που αυτή τη φορά οι συγκεντρωμένοι θα κρατάνε λεμονόκουπες για να τις ρίξουν στην ηγεσία αυτής της αστείας ΓΣΕΕ που είναι πολύ μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζόμενων τους οποίους υποτίθεται πως εκπροσωπεί ή προσπαθεί με τον τρόπο της να μην αφήσει τους εργαζόμενους να εκραγούν για τα όσα υφίσταται συνεχώς και αδιαλείπτως...

Η ανακοίνωση που έστειλε στα ΜΜΕ και είμαι βέβαιος ότι αύριο θα την έχουν πρωτοσέλιδο γιατί είναι μια πολύ σημαντική δράση, αναφέρει:

Σε σημερινή έκτακτη συνεδρίασή της η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ αποφάσισε την κήρυξη 3ωρης πανελλαδικής στάσης εργασίας της ΓΣΕΕ την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου από τις 12.00 έως τις 15.00 και συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στις 12.30 στην πλατεία Κλαυθμώνος με αιτήματα-διεκδικήσεις:

  • Να μη νομοθετηθεί η φορολογική λαιμητόμος μέσα από το «περίφημο» φορολογικό νομοσχέδιο με το οποίο η Κυβέρνηση ξαναεπιτίθεται κατά των μισθωτών, των συνταξιούχων και των απλών πολιτών. Αντιθέτως να αποκατασταθεί η φορολογική δικαιοσύνη, να παταχθεί η φοροαποφυγή, η φοροδιαφυγή και φοροκλοπή.
  • Να ακυρωθούν οι διαθεσιμότητες-απολύσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, η ισοπέδωση των βασικών και θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων.
  • Να ανατραπούν οι πολιτικές της ύφεσης, της αποβιομηχάνισης, των ιδιωτικοποιήσεων - εκποιήσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιου-σίας.

Όλοι μαζί στην 3ωρη στάση εργασίας

Όλοι μαζί στον αγώνα να ακυρώσουμε τις άδικες, καταστροφικές και αδιέξοδες πολιτικές της Κυβέρνησης και της Τρόικα.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

  • Κι αυτό μου το έστειλε ο φίλος μου Μάρκος, αξίζει για τους προβληματισμούς που θέτει και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Κρήτη - Να γιατί θέλουν την Ελλάδα χρεωμένη! Δείτε ΕΔΩ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA