Ιντερνετική συντροφιά. Αυτό το Site προσπαθεί καθημερινά να είναι κοντά στην αλήθεια και να ερμηνεύει την επικαιρότητα...

Μεγαλώνουμε, δυο βήματα μετά τα 430.000 “κλικ” είναι αυτή η σελίδα που διαβάζετε... Εσείς με την αγάπη σας την κρατάτε σε μια πολύ καλή καθημερινή αναγνωσιμότητα...

Η αλήθεια είναι πως ποτέ μέχρι σήμερα δεν την εγκατέλειψα στη τύχη της. Χωρίς να αγχώνομαι για το περιεχόμενο και τη θεματολογία της, μιας και στη διάρκεια των πέντε χρόνων ζωής της έχει κατασταλάξει κάπου...

Παρ' όλα αυτά μια με δυο αναρτήσεις την ημέρα τις έχει... Για τις πρωτότυπες λέω, όχι για τις αναδημοσιεύσεις, αν κι αυτές όταν συμβαίνουν γίνονται με μεγάλη φειδώ... Ή με λιγκ. Προτιμώ δικά μου, αυτοβιογραφικά θέματα.. Και φωτογραφίες.

Βλέπετε επίσης ακόμα τα χιόνια που πέφτουν στην πρώτη σελίδα. Θα τα αφήσω ακόμα να... πέφτουν. Και θα τα βγάλω όταν πια δεν θα υπάρχει πολύ κρύο έξω...

Θέλω να... φτιάχνω ατμόσφαιρα. Αφού κάνει κρύο έξω, αλλά χιόνια δεν βλέπουμε ας τα έχουμε εδώ κι ας τα απολαμβάνουμε. Το μόνο κακό είναι ότι το ψηφιακό χιόνι δεν είναι μπορετό να το “στρώσει”. Λιώνουν καθώς κατεβαίνουν προς τα κάτω και χάνονται. Κρίμα... Λίγο κρατά η απόλαυση των ματιών.

Ας είναι... Κατά τα άλλα το Site θα συνεχίσει να παίζει ένα παρεμβατικό ρόλο προσπαθώντας να ερμηνεύσει την επικαιρότητα...

• Και με την ευκαιρία δείτε ΕΔΩ σε ένα εξαιρετικό βίντεο 10 λεπτών τα 100 τελευταία χρόνια και πώς άλλαξαν την ιστορία του κόσμου.

Το αθλητικό κέντρο με τα δυο γήπεδα στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα. Κλειστά και η μπασκέτα κάτω...

Η πεσμένη μπασκέτα “ξεριζωμένη” στο ταπί του γηπέδου. Όχι μόνο δεν την επιδιόρθωσαν αλλά κατέβασαν και τις άλλες τρεις.

Ακόμα η μπασκέτα κάτω. Τον τελευταίο καιρό έχουν μαζέψει τις τρεις. Η τέταρτη αγνοείται... Οι φωτογραφίες από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...

Και ξαφνικά, παραμονή Πρωτοχρονιάς η αρμόδια αντιδήμαρχος κ. Νέλλη Παπαχελά μέσα από το Facebook δεσμεύτηκε 'οτι οι μπασκέτες θα μπουν μέσα στο Γενάρη. Για να δούμε...

Το ρεπορτάζ αυτό το είχαμε ετοιμάσει να δημοσιευυείς στην “Εφημερίδα της ΕΚΑΠ”. Η πληθώρα κειμένων επεβαλε να... συρρικνωθεί λίγο και να δημοσιευθεί στη σελίδα 6 του τελευταίου τεύχους. Δείτε ΕΔΩ. Ωστόσο, αφού υπήρχε καιμε αφορμή την τελευταία εξέλιξη – δέσμευση της κ.Παπαχελά θεωρήσαμε σκόπιμα να το αναδημοσιεύσουμε για να θυμηθούμε μερικά πράγματα, ιστορικά πιά:

Στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα δυο γήπεδα μπάσκετ είναι κλειστά. Παρ' όλα αυτά κάποιοι έχουν βρει τον τρόπο να τα μετατρέψουν σε... ποδοσφαιρικά γήπεδα...

Ήταν Μάης του 2010 όταν μάθαμε πως την ώρα που η ομάδα του ΙΑΣΟΝΑ Κολωνού έκανε προπόνηση στο ανοιχτό γηπεδάκι της πλατείας Σωτήρη Πέτρουλα, μια μπασκέτα έπεσε πάνω σε έναν 14χρονο με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του στο στέρνο. Το παιδί βρέθηκε στην εντατική και ευτυχώς έγινε καλά...

Η ιστορία όμως των δυο ανοιχτών γηπέδων μπάσκετ ακολούθησε μια άλλη δραματική τροπή. Σχεδόν δυο χρόνια μετά, παραμένουν κλειδωμένα και παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει κάποιες εργασίες ως προς τις βάσεις των μπασκετών αυτές βρίσκονται ακόμα κάτω...

Μια δημοτική αρχή ανίκανη να ανακαινίσει (όπως έγραψε σ' ένα πρόχειρο χαρτί τις πρώτες μέρες) τα δυο γηπεδάκια στερεί από τους νέους ανθρώπους της περιοχής μας τη δυνατότητα να αθληθούν στις δημοτικές εγκαταστάσεις...

Ο ΟΝΑ που ήταν αρμόδιος ως υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων δεν υπάρχει πια. Ενοποιήθηκε με άλλες υπηρεσίες στην αναδιοργάνωση του Δήμου, όμως μπορεί να είναι αυτή μια δικαιολογία για να μην έχει φτιαχτεί ακόμα, τόσο χρόνο μετά για να δοθεί στους νέους προς χρήση;

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η διοίκηση Καμίνη από την οποία πολλοί ήλπιζαν ότι θα αλλάξει προς το καλύτερο τα πράγματα σε σχέση με τις προηγούμενες δημοτικές αρχές δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσει ένα τέτοιο έργο...

Αν πράγματι, όπως ακούσαμε, ενδιαφέρεται να κάνει μια ακόμα θητεία στο Δήμο Αθηναίων μικρά έργα στις γειτονιές, όπως τα δυο ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα θα είναι ένας βρόγχος στο λαιμό τους...

Οι κάτοικοι του Κολωνού παρακολουθούν όλη αυτή την απραξία και ξέρουν καλά πως το ζήτημα δεν έχει σχέση με το οικονομικό. Ελάχιστο είναι το κόστος. Η πολιτική βούληση απουσιάζει. Κι εδώ είναι που τοποθετούν τις ευθύνες...

Αναρωτιόμαστε αν η 4η Δημοτική Κοινότητα που βρίσκεται στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, ακριβώς δίπλα από τα γήπεδα έχει κάνει αναφορές στην κεντρική διοίκηση... Εκείνη είναι που εισπράττει τη δυσφορία των κατοίκων από την αναποτελεσματικότητα των υπηρεσιών του Δήμου...

Το 2012 φεύγει... Να περιμένουμε άραγε να έρθει ο Μάης του 2013 οπότε και θα έχει κλείσει ακριβώς δυο χρόνια ή θα δούμε να “κινείται” κάτι καθώς θα πλησιάζουμε στις επόμενες δημοτικές εκλογές της Αθήνας; Έχουν ήδη απαξιωθεί στη συνείδηση των Αθηναίων οι οποίοι παρά το γεγονός ότι υπάρχει λουκέτο στην είσοδο του αθλητικού κέντρου έχουν βρει τον τρόπο να εισβάλλουν και να... μετατρέπουν τον χώρο σε γήπεδο για να παίζουν ποδόσφαιρο...

Αν αυτό τους αρέσει, ας μη βιάζονται. Και ξαφνικά ήρθε η δέσμευση της κ. Παπαχελά. Βρε, λες;

• Ρεπορτάζ: Ομάδα Δημοσιογραφίας ΕΚΑΠ και ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ.

Διεθνές θέμα οι ελληνικοί φόροι. Δεν το λέει καμιά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα. Η ΕΣΤΙΑ το λέει στο σημερινό πρωτοσέλιδο της, η εφημερίδα που στηρίζει τη συγκυβέρνηση. Μήπως πρέπει να το δουν λίγο εκεί, στο Μαξίμου; Ο κόσμος δεν έχει άλλες αντοχές, δεν το καταλαβαίνουν;

Κάποιοι άλλοι, όπως στο ΕΘΝΟΣ, το καταλαβαίνουν και με το παραπάνω... Και το κάνουν γαργάρα... Προτιμούν να μιλήσουν για το επικίνδυνο νέφος... Όχι πως δεν αξίζει να δώσουμε προσοχή στο θέμα, αλλά υπάρχουν και προτεραιότητες, βρε αδερφέ... Δείτε ΕΔΩ.

Το ίδιο θέμα στην ΑΥΓΗ. Πιο προσεκτικά γραμμένο... Είπαμε, αφορά την υγεία και άρα από μόνο του είναι πολύ σημαντικό... Φυσικά μην περιμένετε να πάρουν κανένα ουσιαστικό μέτρο. Πέρα από φοροεισπράκτορες, είναι ανίκανοι για οτιδήποτε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 05/01/2013

Ναι, αν μη τι άλλο χρειάζεται πολύ κουράγιο και δύναμη για να τα καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι και με αξιοπρέπεια τη χρονιά αυτή. Οι πρώτοι τίτλοι των εφημερίδων είναι να τους διαβάζεις και να σε πιάνει η ψυχή σου. Τη επαύριο της Πρωτοχρονιάς εύστοχα μιλούσαν για ένα φορολογικό Αρμαγεδώννα που θα λεηλατήσει τις ζωές μας.

Μήπως είναι υπερβολικό να σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο; Όχι, αν λάβουμε υπόψη μας πως μόνο οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να είναι στο στόχαστρο της κυβέρνησης, τα συνήθη φορολογικά υποζύγια. Υπ' αυτήν την έννοια το 2013, θα είναι μια χρονιά καθοριστική για πολλά πράγματα που μας αφορούν...

Άρχισαν και το διαισθάνονται εκεί, στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος... Μέχρι και οι εφημερίδες που κινούνται κοντά στη δική τους φιλοσοφία άρχισαν να το καταγράφουν στα πρωτοσέλιδα τους: Ένα νέο κίνημα, αυτό του “Δεν έχω, δεν πληρώνω” άρχισε να αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς...

Δεν πρόκειται για τους κλασικούς φοροφυγάδες, εκείνους που έχουν τον τρόπο τους κάθε φορά να αλλάζουν τα χαρτιά τους στην Εφορία και να δείχνουν ένα ψεύτικο, φτωχό πρόσωπο. Το αντίθετο, είναι όλοι εκείνοι που μέχρι πριν λίγο προσπαθούσαν και τα κατάφερναν να είναι συνεπείς προς τις φορολογικές τους υποχρεώσεις... Και ξαφνικά η υπερφορολόγηση, τα χαράτσια που προστέθηκαν, η ανεργία που τσακίζει, τους έφεραν να μην μπορούν να ανταποκριθούν σ' αυτό που μέχρι χθες θεωρούσαν τυπική υποχρέωση τους, απέναντι στο κράτος.

Προτροπή της στήλης: Μη δειλιάζετε μπροστά στην αλήθεια. Έτσι κι αλλιώς αυτή δεν υπηρετούσατε πάντα; Αν κάποιοι μας έφεραν σ' αυτή τη δυσμενή θέση ας το δουν και ας ανακρούσουν πρύμνα. Κι αντί να μας αντιμετωπίζουν ως αριθμούς και στατιστικά στο κομπιούτερ τους, ας σκύψουν να διαπιστώσουν πως έχουν να κάνουν με ανθρώπους που διαθέτουν αδυναμίες και ήδη βρίσκονται στα όρια των δυνατοτήτων τους... Και ας λάβουν άλλα μέτρα...

Επιτέλους, μια φορά, ας πληρώσουν και οι έχοντες. Εκείνοι που χρόνια έχουν καρπωθεί οφέλη για τον εαυτό τους και τις οικογένειες τους, αυτοί που θεώρησαν πως στην κρίση και για να γλυτώσουν το τομάρι τους, έπρεπε να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό... Η διακίνηση της λίστας Λαγκάρντ και οι... όποιες παρεμβάσεις αλλοίωσης επιχείρησαν πολιτικοί, δείχνει ότι υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα σε εξέλιξη. Το οποίο, ωστόσο, δεν έχουμε καμία πίστη ότι θα διερευνηθεί για να αποδοθούν ευθύνες.

Με την πίστη και την ελπίδα πως χρειάζεται πολύ δύναμη και κουράγιο για να κάνουμε σχέδια και όνειρα για τη νέα χρονιά που άνοιξε τις φτερούγες της τη βδομάδα που μας πέρασε, ας κοιτάξουμε μπροστά μας.

Το “Δεν έχω, δεν πληρώνω” κρύβει μια μεγάλη αλήθεια μέσα του. Εμείς που το ζούμε, το ξέρουμε. Ας πάρουν το μάθημα τους κι αυτοί που το αγνοούν επιδεικτικά... Καιρός είναι...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Το βίντεο αυτό το τράβηξα με το κινητό μου στις 16/12/2012. Τότε το είδατε με λιγκ γιατί το You Tube βρισκόταν σε μια φάση ψαξίματος που έβαζε κι έβγαζε κουμπιά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να το βάλω σωστά και να φαίνεται όπως τώρα. Δείτε το μαζί με τη υπενθύμιση ότι η έκθεση στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος θα είναι ανοιχτή έως και την Κυριακή, αν δεν πάρει παράταση, όπως ζητάει...

Άλλο ένα βίντεο που επίσης δεν είδατε σωστά... Τραβήχτηκε την ίδια μέρα με το προηγούμενο, από την άλλη πλευρά του πάρκου. Εδώ δεν υπάρχουν περίπτερα και η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Μια χειμωνιάτικη Κυριακή στο πάρκο με ήλιο...

Άνθη της πέτρας (Η Χώρα του Κώστα Μπαλάφα). Δείτε ανθρώπους απλούς από την ελληνική επαρχία. Αυτούς που μας μεγάλωσαν εμάς και μας έδωσαν πολύ αγάπη για τους συνανθρώπους μας... Απλότητα, Ολιγάρκεια, Συνείδηση, Φιλότιμο, Περηφάνια, Μοίρασμα, Ανθρωπιά! Μέσα από την ρωγμή της αλήθειας
 ανθίζουν οι στιγμές που κάνουν τον Άνθρωπο ακόμα και σήμερα να μην μπουσουλά
 αλλά να στέκεται μάχιμα όρθιος μπροστά στο ενδεχόμενο αλλά και στο τραγικό του
 πεπρωμένο.

Πέμπτη σήμερα... Με παγωνιά... Δεν βρέχει, αλλά κάνει κρύο. Φυσικά. Χειμώνας. Τρίτη μέρα του Ιανουαρίου... Το βράδυ έχουμε εκπομπή στο Ιστόφωνο. Για τη Δημοσιογραφική Ομάδα λέω. Αστεία – αστεία φτάσαμε κιόλας στην έβδομη εκπομπή... Αν θέλετε συντονιστείτε μαζί μας στις 8 μ.μ.. Θα διερευνήσουμε ειδήσεις που συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας κι όμως δεν τις γνωρίζουμε... Επειδή κάποιοι φροντίζουν γι' αυτό...

Ένα μεγαλύτερο βάρος στις τράπεζες σήμερα να κλείσουμε εκκρεμότητες. Χθες δεν ήταν μπορετό και οι εισπρακτικές εταιρίες υπενθυμίζουν τις υποχρεώσεις μας...

Κοιτάζω τις εφημερίδες... Απογοήτευση σκέτη... Δεν υπάρχει πουθενά λίγη ελπίδα να πιαστεί κανείς... Ανακυκλώνουν τις ίδιες απαισιόδοξες ειδήσεις.

Σκόπιμα δεν βάζω τίποτα στο Site. Δεν έχει και νόημα να μυρικάζομε τα ίδια και τα ίδια... Δεν θα παίζουμε τον άθλιο ρόλο της τηλεόρασης

Αν δεν έχουμε να πούμε τίποτα, καλύτερα να μη λέμε τίποτα, λένε οι σοφοί... Πόσο δίκιο έχουν...

Δείτε ΕΔΩ τι έγραψε το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ γι' αυτή την εικαστική έκθεση στο πάρκο...

Ο τίτλος της ημέρας από την εφημερίδα “6 μέρες”... Περιγράφει την τραγικότητα των πραγμάτων που θα κληθούμε μέσα σ' αυτή τη χρονιά να σηκώσουμε στις πλάτες μας. Όποιος έχει επαφή με τη Γραφή μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αρμαγεδδών...

Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μιλώντας για το ίδιο ακριβώς πράγμα έχουν πολύ λίγες κουβέντες και πιο απλές να πουν. Το βέβαιο είναι ότι το πακέτο που μας έχουν ετοιμάσει είναι πολύ άγριο απ' όποια πλευρά κι αν το δεις...

Λες και πρόκειται για φιλολογικό ζήτημα που αφορά άλλους και όχι εμάς το αναπαράγουν οι σημερινές εφημερίδες. Ο τίτλος είναι από το ΕΘΝΟΣ που εντοπίζει ότι αρχίζει και αναπτύσσεται κίνημα “Δεν έχω, δεν πληρώνω”. Αυτοί οι φοβεροί οικονομολόγοι - σύμβουλοι της κυβέρνησης πώς δεν το σκέφτηκαν;

Κοιτάζω την ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ, αυτό το θέμα στο πρωτοσέλιδο της και πιάνεται η ψυχή μου... Η φιλανθρωπία μας μάρανε... Δείτε το τραγικό της ιστορίας. Δύο εκατομμύρια νεόπτωχοι τη φετινή Πρωτοχρονιά, ζήτησαν ένα πιάτο φαΐ... Ντροπή μας...

Κατά τα άλλα οι ειδήσεις στα πρωτοσέλιδα συνεχίζουν να έχουν αναφορές σε γνωστά περιστατικά που κάθε τόσο κάνουν την εμφάνιση τους στην ειδησεογραφία. Αστυνομικοί σε κύκλωμα ναρκωτικών... Αυτοί που έχουν ταχθεί να μας προστατεύουν πέρασαν στο απέναντι στρατόπεδο... Ο τίτλος από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Και για να γελάσουμε λίγο, επειδή με τις ειδήσεις είναι αδύνατον... Φοβερή η φωτογραφεία που είδα πριν λίγο στον τοίχο του Αντώνη Μπιρμπιλή. Αν και τριτοκοσμική, αποτυπώνει ακριβώς την προσπάθεια που κάνουμε, ως λαός, να ξαναφέρουμε τα πράγματα στη θέση τους...

Οι άνθρωποι βάζουν τα δικά του όρια... Έχουν μάθει να προσαρμόζονται στο ημερολόγιο που αυτοί έφτιαξαν και να μπαίνουν μέσα, να κάνουν παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι που ξέρουν να παίζουν καλά χρόνια, τώρα...

Δείτε την εξέλιξη αυτής της εβδομάδας... Δευτέρα δουλειά παραμονή Πρωτοχρονιάς, Τρίτη αργία, Τετάρτη επιστροφή στα γνωστά και καθιερωμένα... Αναρωτιέμαι γιατί τα κάναμε έτσι όλα αυτά; Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται είναι ότι χρειαζόμαστε αλλαγές και χρώμα στη ζωή μας. Κι όταν δεν μας το δίνει η ίδια, τότε σπεύδουμε να το δημιουργήσουμε εμείς...

Ως απλή αλλαγή δεν είναι κακό. Κακό γίνεται από την ώρα που του δίνουμε μεγαλύτερες διαστάσεις απ' αυτές που του αξίζουν... Υπερβολικό είναι όταν στηριζόμαστε πάνω του για να φτιάχνουμε τη ζωή μας. Ζω, αναπνέω, θα πει είμαι διαθέσιμος κάθε στιγμή να απλώσω τα φτερά μου και να το φτιάξω καλύτερο, για μένα και τους γύρω μου.

Δεν ξέρω, αλλά όχι μόνο τώρα, ετούτες οι μέρες δεν είχαν για μένα περισσότερη αξία απ' όση τους πρέπει. Μικρά διαλείμματα ήταν ανάμεσα σ' ένα βαρυφορτωμένο πρόγραμμα που είχε να μας δώσει πολλά. Δεν έρχονται μόνα τους. Εμείς τα κάνουμε να 'ρθουν. Και τα χαιρόμαστε διπλά, γιατί είχαμε συμβάλει σ' αυτά...

Τετάρτη σήμερα... Πρώτη εργάσιμη μέρα του 2013... Οι δρόμοι έξω δεν έχουν πολύ κίνηση. Τα μαγαζιά είναι κλειστά, αφού δούλεψαν τις δύο τελευταίες Κυριακές του χρόνου, έτσι όπως δούλεψαν.

Μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα που αντιμετωπίζουμε, αισθάνομαι τυχερός που έχω μια δουλειά για να βγάζω τα προς το ζειν. Προσωπικά αισθάνομαι διπλά τυχερός, γιατί συμβαίνει και να την αγαπώ κιόλας. Πράγμα σπάνιο για πολλούς γύρω μου, που ότι κάνουν το κάνουν απλά για βιοπορισμό...

“Καλή χρονιά” λένε οι άνθρωποι... Δεν τους έφτανε χθες που πήραν αμπάριζα τα τηλέφωνα, κινητά και σταθερά, αλλά και τα SMS για να στέλνουν ευχές... Συνεχίζουν απτόητοι. Λες και οι ευχές, από μόνες τους κάνουν κάτι... Για να συμβεί αυτό θα πρέπει πολλά πράγματα, έξω από μας, να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση...

Αυτό δα κι αν το ξέρουμε. Αλλά φαίνεται ότι το αυτί, που υπηρετεί μια ανθρώπινη αίσθηση, την ακοή, θέλει και να το ακούει... Πώς αλλιώς να το εξηγήσω;

Από αύριο, υποθέτω ότι όλα τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους. Και η ζωή θα συνεχίσει τη ρότα που εμείς της έχουμε δώσει με τη στάση μας απέναντι της και την καθημερινή συμπεριφορά μας.

Χαμογελάστε παρακαλώ... Μια νέα αρχή, από τις τόσες που μας αρέσει να κάνουμε, είναι μπροστά μας. Το 2013, ξεκίνησε...

Το βίντεο αυτό το βρήκα στο διαδίκτυο ψάχνοντας στη Google να βρω περισσότερες πληροφορίες για το χωριό Μαγούλιανα της ορεινής Αρκαδίας. Υπάρχουν κι αλλού άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους. Τι, μόνο εγώ θα ήμουν;

Τα περσινά Χριστούγεννα, πριν μια εβδομάδα τέτοια μέρα, καθώς γυρνάγαμε από το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου περάσαμε από τα Μαγούλιανα. Σας το είχα γράψει τότε στα σημειώματα των ημερών... Δεν ξέρω αν το θυμάστε... Σήμερα όμως θα σας δώσω και μερικές δικές μου φωτογραφίες από αυτό το χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.365 μέτρα.

Σήμα κατατεθέν στην πλατεία των Μαγούλιανων, ο τεράστιος πλάτανος... Το καλοκαίρι θα είναι μια απόλαυση. Έχουν ξεμείνει κάτω από τα χωρίς φύλλα αυτή την εποχή κλαδιά του καρέκλες που παραπέμπουν σε μια υπέροχη ομορφιά... Παρατηρώ αυτή την εξαίσια θέα... Τα μάτια μου ξεκουράζονται. Είναι σκέτη απόλαυση...

Ένα γραφικό, πανέμορφο χωριό στα σπλάχνα της Πελοποννήσου, ένα χωριό παραδεισένιο που σίγουρα μαγεύει τον επισκέπτη με την πρώτη κιόλας ματιά. Γαντζωμένο αμφιθεατρικά σε μια εκπληκτικής ομορφιάς πλαγιά, δεσπόζει αιώνες τώρα καταμαρτυρώντας το ένδοξο ιστορικό παρελθόν που φτάνει στα χρόνια της τουρκοκρατίας αλλά και το παρόν. Ένα παρόν που ανατρέχει σε συνήθειες και τρόπους ζωής μιας άλλης εποχής, κάπου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τότε που η ζωή ήταν μαγευτική οι άνθρωποι απλοί, φιλικοί, φιλόξενοι.

Ποια είναι λοιπόν τα Μαγούλιανα; Ένα καταπράσινο, σχεδόν σμαραγδένιο χωριό που προσφέρει απλόχερα στον επισκέπτη τη συγκίνηση από την επαφή με την φύση, λες και βλέπει κανείς ένα τοπίο αγνό, γραφικό, ανέπαφο απ’ το χρόνο και την τεχνολογική εξέλιξη που σκοτώνει και αλλοιώνει την φύση. Έτσι το παρουσιάζουν οι άνθρωποι του. Δεν ήταν πολύ μακρινές οι δικές μου σκέψεις.