Ένα υπέροχο ανθισμένο τοπίο έξω, είναι η άνοιξη που πεθυμά να ζήσει η ψυχή μας...

Σαν το μικρό αυτό κοριτσάκι μπροστά στο πιάνο που συναντήσαμε στην επιστροφή μας από την Τέμενη Αιγίου, πριν ένα μήνα περίπου, όταν σταματήσαμε για μεσημεριανό φαγητό στο ρεστοράν που είναι πάνω στην εθνική, λίγο έξω από την Κόρινθο καθοδόν για την Αθήνα...

Παραράξενη στ' αλήθεια ετούτη η άνοιξη... Από τη μια ο ήλιος, η ζέστη κι από την άλλη το κρύο και η βροχή... Για πότε εναλλάσουν αυτά τα καιρικά φαινόμενα ούτε που προλαβαίνεις να τα καταλάβεις και να πάρεις τα μέτρα σου...

Κάπως έτσι είναι εύκολο να την αρπάξεις κιόλας... Ζεσταίνει, βγάζεις κάποια ρούχα και ιδρωμένος καθώς είσαι, κρυώνεις... Αυτή είναι η μια πλευρά. Η δύσκολη,της άνοιξης. Γιατί η άλλη συνεχίζει να είναι υπέροχη και μοναδική.

Αν τα καταφέρεις και βγεις λίγο πιο έξω από την τσιμεντούπολη και βρεις λίγο πράσινο, το μάτι σου δε χορταίνει να βλέπει έναν πολύχρωμο καμβά που ούτε ο καλύτερος ζωγράφος θα ήταν δύσκολο να αποδώσει... Ένα χωράφι γεμάτο κίτρινες μαργαρίτες, μια ανθισμένη νεραντζιά που ευωδιάζει, ένα καταπράσινο δέντρο με τα μπουμπούκια να προσπαθούν να δώσουν το καλύτερο και όλες οι αισθήσεις αναστατώνονται...

Ναι, η άνοιξη είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου και όχι τυχαία... Ότι γεννοβολά, έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη της ζωής. Μια τριανταφυλλιά άγρια, αλλά γεμάτη κατακόκκινα ρόδα, νοιώθω να με καλωσορίζει κάθε φορά που το πρωί πάω τον Λάμπρο στο σχολείο του. Είναι εκεί, δίπλα στις γραμμές του τρένου, στην Κωνσταντινουπόλεως, πλάι στην αμυγδαλιά που πριν ένα μήνα ήταν ολάνθιστη νυφούλα. Και τώρα τα άνθη “έδεσαν” σε καρπό και η ίδια η αμυγδαλιά έγινε καταπράσινη...

Σας ακούω τώρα να λέτε “κοίτα με τι καταπιάνεται...” Ίσως αν ζείτε στην επαρχία αυτές οι εικόνες που περιγράφω να είναι εικόνες καθημερινές, συνηθισμένες και να μην τους δίνετε τη σημασία που τους πρέπει... Φανταστείτε εμάς τους ανθρώπους της πόλης, πόσο σημαντικό είναι να βιώνουμε τέτοια ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φύση...

Προσωπικά θεωρώ πως και τα πιο μικρά πράγματα στη ζωή μας έχουν την αξία τους. Μια αξία που της δίνει δύναμη για να μπορούμε να συνεχίσουμε να το παλεύουμε όρθιοι και με αξιοπρέπεια. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο. Πιστέψτε με...

Από την ξενάγηση στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα την Κυριακή 14 Απριλίου. Το έχουμε δει αρκετές φορές αυτό το βίντεο αλλά αξίζει να το ξαναδούμε άλλη μια φορά...

Αυτή τη φωτογραφία της Ακαδημίας Πλάτωνα δεν την έχω τραβήξει εγώ. Είναι παρμένη από ΤΑ ΝΕΑ την παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Μνημείων... Είναι υπέροχη όμως, δεν είναι;

Τα μνημεία που έχουν σχέση με την εκπαίδευση ανά τους αιώνες βρέθηκαν φέτος στο επίκεντρο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας των Μνημείων.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Ακαδημία Πλάτωνος αλλά και τα κτήρια (Αμφιθέατρο, Γυμναστήριο, Λουτρά) του Νικ. Μητσάκη στο Μαράσλειο.
«Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν Βιβλιοθήκες, Πανεπιστήμια, Σχολεία, Ακαδημίες, Μοναστήρια ή και ανοιχτοί χώροι, τα οποία αποτελούν εξέχοντα τμήματα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, όχι μόνο για την ιστορική και καλλιτεχνική τους αξία, αλλά και για την κοινωνική και θεσμική τους συνεισφορά στον τομέα της εκπαίδευσης» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ελληνικό τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών (International Council on Monuments and Sites – ICOMOS).
Ως Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Χώρων έχει οριστεί από την UNESCO και το ICOMOS η 18η Απριλίου. Το θέμα που επιλέχτηκε για το 2013 είναι «Η πολιτιστική κληρονομιά της εκπαίδευσης». Ας μείνουμε λίγο σ' αυτό κι ας το ζήσαμε με θλιβερό τρόπο, καθώς μια μέρα πριν η 4η Δημοτική Κοινότητα της Αθήνας με κείνει την ανεκδιήγητη ψηφοφορία – παρωδία της προέδρου πέρασε η τροποποίηση του οικοδομικού τεταγώνου δίπλαστην Ακαδημία Πλάτωνα που θέλουν να οικοδομήσουν ένα τεράστιο τσιμεντένιο Mall.
«Ο εορτασμός απέβλεπε στο να συμβάλλει στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι στα μνημεία αυτά και ταυτόχρονα να προωθήσει και ενισχύσει την προστασία και ένταξή τους στη σύγχρονη ζωή» πρόσθετε το ICOMOS.
Στο πλαίσιο του εορτασμού αναπτρύχθηκαν μια σειρά δράσεων, όπως:
- Δημιουργία πληροφοριακού εντύπου - αφίσας με επιλεγμένα παραδείγματα από την πολιτιστική κληρονομιά της εκπαίδευσης.
- Καταγραφή και τεκμηρίωση των μνημείων εκπαίδευσης που βρίσκονται σε κίνδυνο.
- Ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος και καλλιτεχνικό δρώμενο στο χώρο από τη μικτή χορωδία του ΕΜΠ την Κυριακή 14 Απριλίου στις 11.00 το πρωί.
- Επιστημονική εκδήλωση με θέμα: «Η Πολιτιστική Κληρονομιά της Εκπαίδευσης. Ελλάδος Παίδευσις», τη Δευτέρα 15 Απριλίου, ώρα 18.00-21.00, Αίθουσα εκδηλώσεων ΕΜΠ (κτήριο Αβέρωφ, Πατησίων 42, Αθήνα). Θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό δρώμενο από τη μικτή χορωδία του ΕΜΠ.
Ο εορτασμός συνδιοργανώθηκε από το ελληνικό τμήμα του ICOMOS, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, τον Όμιλο UNESCO Πειραιώς και Νήσων, την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία MOnuMENTA και την Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος.
Ο Δήμος Αθηναίων; Κλασικά απών... Αυτός έχει άλλα, μεγαλειώδη πράγματα στο μυαλό του που αφορούν την “ανάπτυξη” της περιοχής... Την πολιτιστική κληρονομιά θα κοιτάξει τώρα; Όχι δα...

Όταν γράφτηκε το κείμενο που ακολουθεί για τις “Επισημάνσεις” δεν είχε “γεννηθεί” ακόμα το θέμα με τη δολοφονική απόπειρα κατά των αλλοδαπών εργαζομένων στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας... Ωστόσο κι αυτό είναι ένα πολύ δυνατό δημοσιογραφικό θέμα που δείχνει πόσο λίγο εκτιμούν κάποιοι την ανθρώπινη ζωή, όταν αυτή έχει να κάνει με την εκμετάλλευση και με το χρώμα της επιδερμίδας μας. Ο τίτλος από τη χθεσινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Γεμάτα οργή τα σχόλια στα social media σχετικά με την απόφαση του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά να συστήσει άλλες έξι θέσεις αναπληρωτών υπουργών... Αυτή είναι η οικονομία;

Να διασπαθίζεται κι άλλο το δημόσιο χρήμα, την ώρα που ζητάει απότους πολίτες να σφύξουν κι άλλο το ζωνάρι;

Ειλικρινά, όταν εφημερίδες “σοβαρές” σαν την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, επιλέγουν να κάνουν αυτήν την κίνηση πρώτο θέμα, αντί να αρθρογραφήσουν και να τον “μαζέψουν” με την κριτική τους, αναρωτιέσαι σοβαρά, τι διατεταγμένη υπηρεσία εκτελούν...

Κι αυτός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τι κάνει; Δε βαρέθηκε να υπογράφει χωρίς να διαβάζει, οτιδήποτε του στέλνουν από το Μαξίμου;

Μα, επιτέλους, εξέλειπε εντελώς η ντροπή από αυτό τον τόπο; Κακώς βάζω το ερωτηματικό...

Είναι βέβαιο πια ότι δεν υπάρχει “τσίπα”. Οι άνθρωποι δεν “παίζονται” με τίποτα...

Για την “Νέα Μανωλάδα” Ηλείας και το ρατσιτικο κρούσμα γράφει σήμερα και “Ο Δρόμος της Αριστεράς” στο πρωτοσέλιδο του. Όντως, το θέμα πρέπει να μας προβληματίσει όλους....

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/04/2013

Αρέσει στους πολιτικούς να αναλώνονται στα “μεγάλα” λόγια. Συχνά τα βλέπουμε να είναι “καρφιτσωμένα” στους τίτλους των φιλικών τους εφημερίδων και πιο συχνά γίνονται συνθήματα στα χείλη των οπαδών τους. Δυο τέτοια “μεγάλα” λόγια διέκρινα τη βδομάδα που μας πέρασε. Το πρώτο αφορούσε μια ομολογία αποτυχίας για φοροδιαφυγή, ακρίβεια και δημόσιο από τον επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα, Πάουλ Τόμσεν, ο οποίος μάλιστα παραδέχθηκε ότι “αδικήσαμε μισθωτούς και συνταξιούχους” και το δεύτερο αφορούσε το διάγγελμα με πολύ βαριές λέξεις για το τίποτα, από τον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά.

Ας τα δούμε λίγο από πιο κοντά... Ο κ. Τόμσεν δεν είπε τα παραπάνω λόγια σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι, εν είδη δηλώσεων. Όχι. Στο συνέδριο του Economist, τα είπε... Μπροστά σε μια δράκα οικονομολόγων, όπου περισσεύει το ανθρώπινο ενδιαφέρον και το βάρος δίνεται σε πίνακες και αριθμούς.

Έτσι συμβαίνει μ' αυτό το σινάφι των επαγγελματιών... Αναλώνονται ώρες ολόκληρες με στατιστικά και ξεχνάνε να βάλουν στο κέντρο του ενδιαφέροντος τους τον άνθρωπο και τις ανάγκες του... Ας είναι. Τους ξέρουμε. Τους έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια με όσα έχουμε πάθει από τα... επιτεύγματα τους...

Τι είχε να χάσει λοιπόν ο κ. Τόμσεν; Είπε τα πράγματα με το όνομα τους: “Η προσαρμογή δεν επιτεύχθηκε πάντοτε με τον καλύτερο τρόπο. Έγιναν μεγάλες αδικίες, οι οποίες δικαιολογημένα έχουν προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις”. Αυτό ήταν. Η αυτοκριτική έχει και όρια... Γι' αυτό θεώρησε χρέος του, ως ευφυής τεχνοκράτης, να δηλώσει αισιόδοξος για την επίτευξη της ανάκαμψης τους επόμενους 12 – 18 μήνες και να εκτιμήσει ότι δεν θα χρειαστούν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις “εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει στις μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση”.

Και ανέφερε, χαρακτηριστικά, κάτι που όλοι ξέρουμε, γιατί το βιώνουμε: “Φορολογούνται περισσότερο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι οι οποίοι είναι ευκολότερο να φορολογηθούν και υπάρχουν περικοπές σε συντάξεις και μισθούς οι οποίες δεν είναι δίκαιες”. Κι ακόμα “ενώ οι μισθοί μειώθηκαν σημαντικά, αυτό δεν αποτυπώνεται σε χαμηλότερες τιμές”...

Τι ωραία που είναι να κάθεσαι στο καλά κλιματιζόμενο γραφείο σου, στην άνετη πολυθρόνα σου και να κάνεις διαπιστώσεις για τους άλλους που εσύ και οι πολιτικές που επέβαλες, τους έφεραν σ' αυτά τα χάλια... Δεν ξέρω. Δεν είμαι πάντα ψύχραιμος, παρότι καταβάλω προσπάθειες λόγω της φύσης της δουλειάς μου.

Σε ότι αφορά τον κ. Σαμαρά και στην ανάγκη που ένοιωσε να προβάλει το μήνυμα του, ότι έφτασε η ώρα της ανάκαμψης και να πει, σχεδόν χαμογελαστός, ότι σε λίγο η Ελλάδα δεν θα εξαρτάται από Μνημόνια, για να κλείσει αισιόδοξα την τοποθέτηση του, θεωρώ ότι μάλλον ζει σ' άλλον τόπο ή ότι οι σύμβουλοι του, του δίδουν μια εικόνα στρεβλή και παραμορφωμένη και πάντως πολύ μακρινή από την αλήθεια...

Κατά τα λεγόμενα του, ένας... τεράστιος στόχος είναι έτοιμος να υλοποιηθεί τον Ιούνιο. Θα συζητηθεί η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και του ειδικού φόρου στα καύσιμα... Προσέξτε: Θα συζητηθεί, δεν θα αποφασιστεί...

Είναι παράδοξο, ο πρωθυπουργός μιας χώρας στο διάγγελμα του προς τον λαό, να αποκαλεί το απόλυτο χάος που βιώνουμε σε όλους τους τομείς ως εικόνα σταθεροποίησης που επικυρώνουν πλέον και οι δανειστές... Εκπληκτικό! Πώς μπορείς να εμπιστεύεσαι τέτοιους πολιτικούς; Περισσεύουν τα “ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα” που έλεγε και ο ποιητής. Βαρεθήκαμε και να τους ακούμε. Έλεος!

• Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”...

Δείτε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ “Ο Χρυσός Αιώνας των Δικτατοριών” της Νίνας Γεωργιάδη εδώ αν δεν μπορείτε να πάτε το Σάββατο στο Στέκι Δράσης και Πολιτισμού της Αμφιαράου, στα Σεπόλια, δίπλα στο Μετρό... Αν μπορείτε, ανεξάρτητα από αυτό, πηγαίνετε... Αλλιώς είναι να το δείτε με παρέα και, κυρίως, αλλιώς είναι να το συζητήσετε μετά...

Εκτάκτως και λόγω της... επετείου της 21ης Απριλίου θα προβληθεί το Σάββατο 20 Απριλίου στις 8 μ.μ. στο Στέκι της Αμφιαράου 153 το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ “Ο Χρυσός Αιώνας των Δικτατοριών” διάρκειας περίπου 48 λεπτών της Νίνας Γεωργιάδη.

Ένα εξαιρετικό χρονικό της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Δημιουργήθηκε επ' ευκαιρία της επετείου εξέγερσης του Πολυτεχνείου αλλά η ιστορική αλήθεια που περιλαμβάνει είναι πάντα διδακτική και επίκαιρη. Αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσετε ολόκληρο.

Ολόκληρη η ταινία "Nineteen Eighty-Four" βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζόρτζ Όργουελ 1984. Μπορείτε να τη δείτε από δω αλλά καλύτερα ροβολήστε κατά ΠΟΛΙΤΕΙΑ μεριά. Άλλη αίσθηση είναι να τη δείτε με φίλους και να τη συζητήσετε μετά...

Στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ η προβολή θα γίνει την Κυριακή

"Nineteen Eighty-Four", του 1984, σκηνοθεσία Michael Radford, με τους John Hurt, Richard Burton, Suzanna Hamilton.

Στο μέλλον, σε ένα απολυταρχικό καθεστώς "μεγάλου αδερφού", ένας άντρας αποφασίζει να εξεγερθεί. Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του George Orwell (1949).

Κεντρικός ήρωας ένας κυβερνητικός υπάλληλος και μέλος του εξωτερικού κόμματος της Ωκεανίας, μιας από τις τρεις χώρες που είναι χωρισμένος πλέον ο πλανήτης (oι άλλες δύο είναι η Ευρασία και η Αν. Ασία).

Οι κοινωνικές τάξεις στην Ωκεανία είναι τα μέλη του εσωτερικού κόμματος (που ασκούν την διοίκηση της χώρας), τα μέλη του εξωτερικού κόμματος (οι κρατικοί υπάλληλοι) και οι προλετάριοι (που είναι απλά τα εργατικά χέρια της χώρας).

Το κόμμα ασκεί την εξουσία έχοντας καταλύσει κάθε έννοια ελευθερίας. Όλοι παρακολουθούνται, ακόμα και μέσα στα σπίτια τους, με την βοήθεια τηλεοθονών. Όλα και όλοι ελέγχονται από τον Μεγάλο Αδερφό.

Όλα οφείλονται και πηγάζουν από τον Μεγάλο Αδερφό. Ένα πρόσωπο που χρησιμοποιείται για την προσωποποίηση του κόμματος. Η ελευθερία έκφρασης αλλά ακόμα και σκέψης έχει ποινικοποιηθεί. Η αυταρχική πολιτεία της Ωκεανίας βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο είτε με την Ευρασία είτε με την Ανατολασία.

Ο διαρκής αυτός πόλεμος δικαιολογεί όλες τις αυταρχικές ενέργειες του προγράμματος του Μεγάλου Αδελφού, τη λογοκρισία, τη μυστική αστυνομία κλπ...

Ώρα έναρξης: 20.30, ακολουθεί συζήτηση. Είσοδος ελεύθερη.

• Δείτε περισσότερα ΕΔΩ για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ τον χώρο Πολιτσμού στη γειτονιά μας.
  

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, συνάδελφος στο Αθλητικό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, έκανε το τραπέζι στους παλιούς συναδέλφους του. Εδώ μια φωτογραφία, από το γραφείο του στην εφημερίδα που δεν έχει δημοσιευθεί μέχρι σήμερα... Κάποιο αστείο κάνουμε. Και δουλεύουμε όλοι εκεί! Γιατί υπήρχαν πολλές ωραίες στιγμές...

Μια φωτογραφία από την προχθεσινή βραδιά στο “Ρακάδικο” του Παλιού Φαλήρου, επί της οδού Ζησιμοπούλου που φρόντισε να ανεβάσει ο Λουκάκης στη σελίδα του στο Fecebook. Ξαναβρεθήκαμε όλοι μαζί σε μια αποχαιρετιστήρια βραδιά για τον συνάδελφο Νίκο Κωνσταντόπουλο. Στη φωτογραφία από αριστερά Στάθης Δημολάς, Γιώργος Γεωργακόπουλος, Σπυριδούλα Σπανέα, Γιώργος Βαλαβάνης, Νίκος Κωνσταντόπουλος, η αφεντομουτσουνάρα μου, Δημήτρης Λουκάκης, Νίκος Γαβαλάς, Μπάμπης Παπαδάτος και Χρήστος Κοντός...

Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα του Νίκου Κωνσταντόπουλου, του παλιού συναδέλφου από το Αθλητικό τμήμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που πριν λίγες μέρες “έφυγε” με εθελουσία και σε 11 μήνες μπαίνει στο κλαμπ των συνταξιούχων... Ο Νίκος έκανε αυτό που έχω δει να κάνουν και στον ΟΤΕ, τραπέζι στους συναδέλφους του, με τους οποίους πέρασε μαζί τους πολλά χρόνια από τη ζωή του.

Το επάγγελμα μας στην καθημερινότητα του, μας κάνει κάπως παράξενους... Βρισκόμαστε τις ίδιες ώρες και για πολύ καιρό, μοιραζόμαστε καταστάσεις έντασης (στη δημοσιογραφία αυτό ένα πολύ συχνό φαινόμενο...) κι ύστερα, μια μέρα, βγαίνουμε στη σύνταξη και χανόμαστε, ο καθένας στο μικρόκοσμο και στα μικροενδιάφεροντα του...

Η βραδιά ήταν εξαιρετική στο “Ρακάδικο”, επί της οδού Ζησιμοπούλου στο Παλαιό Φάληρο. Φυσικά στο κέντρο του ενδιαφέροντος ήταν ο Νίκος... Ανάμεσα στο φαΐ θυμήθηκε πως πήγε πιτσιρικάς στην “Κ”, πως το πρώτο ρεπορτάζ που έκανε δεν ήταν αθλητικό, αλλά υπουργείο Δημοσίων Έργων και Πολιτισμού. Θυμήθηκε την ίδια την Ελένη Βλάχου, αυτό τον μύθο της δημοσιογραφίας και τον σύζυγό της, άνθρωποι που αγαπούσαν τον Τύπο, αληθινοί εφημεριδάδες...

Ύστερα πήγε στο αθλητικό ρεπορτάζ για να κάνει καριέρα και να μείνει... Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, εκείνα τα χρόνια είχε οκτώ μόνο σελίδες, ασπρόμαυρη και δεν είχε σταθερή στήλη για τις αθλητικές ειδήσεις. Οι συντάκτες της παρέδιδαν τις ειδήσεις της ημέρας και οι επί της ύλης συντάκτες, τις έβαζαν όπου είχαν... τρύπες. Μέχρι που, κάποια στιγμή, η ίδια η χαρισματική Ελένη Βλάχου, έδωσε μισή σελίδα, αναδεικνύοντας έτσι τα αθλητικά στην εφημερίδα.

Φορτωμένος μνήμες και με χαμόγελα, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος,δε σταμάτησε λεπτό να μιλάει... Και μένα μου άρεσε να τον ακούω. Κρατιόμουν από τα χείλη του και η ώρα πέρασε... Κόντευε να φτάσει 2 τα ξημερώματα, όταν πήραμε το δρόμο του γυρισμού για τα σπίτια μας.

Ήταν και για μένα, που κοιμάμαι στις 11 το βράδυ, μια μεγάλη υπέρβαση. Αλλά, ίσως επειδή μου άρεσε τόσο, το επόμενο πρωί ξύπνησα άνετα για να πάω πάω στη δουλειά μου και να αποδώσω καλά σε ότι στόχο έβαλα.

Να 'ναι καλά ο Νίκος Κωνσταντόπουλος που μας έφερε ξανά κοντά με αφορμή την επικείμενη συνταξιοδότηση του...

Την περασμένη Τετάρτη “συζητήθηκε” στην 4η Δημοτική Κοινότητα η αλλαγή χρήσης γης στο οικοδομικό τετράγωνο που θα χτιστεί το Mall. “Πρόσωπο” της ημέρας η πρόεδρος της Κοινότητας, Δήμητρα Σιδερή... Εδώ ένα παλιότερο, ήρεμο στιγμιότυπο στο γραφείο της...

Η συγκέντρωση των κατοίκων ήταν πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες. Συμμετείχαν νέοι άνθρωποι με κέφι, όρεξη και διάθεση για ζωή. Που δεν θέλουν την τσιμεντοποίηση του τόπου τους, αλλά τη διατήρηση του πάρκου, του πολιτισμού και της ιστορίας του. Έκαναν λοιπόν κάποια δρώμενα...

Εκεί, βεβαίως, που έδωσαν όλα τα λεφτά ήταν έξω από το κτήριο της 4ης Δημοτικής Κοινότητας όπου, όπως θα δείτε και στο βίντεο που καταγράψαμε έκαναν διάφορα σκετσάκια, διονυσιακού χαρακτήρα, τα χαρακτήρισαν κάποιοι... Ο κόσμος χαμογελούσε. Του φαινόταν παράξενα όλα αυτά..

Μέσα στην αίθουσα συνεδριάσεων όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Διότι, όπως ήταν φυσικό κάποια στιγμή, ανέβηκαν και οι συγκεντρωμένοι. Και τότε ήταν που... εκνευρίστηκε η πρόεδρος, Δήμητρα Σιδερή και “πέρασε” κάπως έτσι το θέμα που ήθελε. Μεγάλες εκπτώσεις στη Δημοκρατία...

Εντελώς συμπτωματικά χθες, Πέμπτη 18.04.2013 στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας που για πρώτη φορά άρχιζε στη μία το μεσημέρι, για περισσότερες από 12 ώρες μπήκε και το δικό μας θέμα. Ο δήμαρχος κ. Καμίνης χαρακτήρισε “τραμπούκους” τους κατοίκους, ενώ μίλησαν τόσο η κ. Σιδερή, όσο και εκπρόσωπος των κατοίκων...