Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...
Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη...
Μάλλον πρέπει κάθε 15.000 ή 20.000 “κλικ” να κάνουμε πανηγυρικές αναρτήσεις στο Site. Τα 10.000 είναι πια λίγα, λίγα με τη συχνότητα που φτάνουν εδώ οι επισκέπτες...
Πραγματικά ξεπερνά κάθε πρόβλεψη η συχνότητα των επισκέψεων στο Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και όντως τα 10.000 χτυπήματα από ξεχωριστές Ι.Ρ. είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν τα αισθήματα του γράφοντος.
Είναι πια μια κατάσταση πάγια και τείνει να γίνει συνήθεια... Βεβαίως για μας υπάρχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον και θα το καταγράφουμε διότι εκτιμούμε πως τελικά η καταξίωση μιας σελίδας στο διαδίκτυο έχει να κάνει με την επισκεψιμότητα της...
Κάπως έτσι, αισιόδοξα, βλέπουμε το... πέρασμα αυτής της ιστοσελίδας στον 6ο χρόνο ζωής της, που λέγαμε και πριν δυο αναρτήσεις... Δείτε ΕΔΩ τι γράφαμε γι' αυτά τα πέντε γεμάτα χρόνια...
Το πιο σημαντικό στοιχείο απ' όλα είναι η αισιοδοξία που εμπνέει... Και το γεγονός ότι συνηθίζει να καταγράφει στιγμές αληθινής ζωής, πράγμα σπάνιο για το internet.
Το γεγονός ότι μπορεί να... κρυφτεί ή να παρουσιάσει έναν άλλον χαρακτήρα από αυτόν που είναι η αλήθεια, δεν αφορά τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Το βλέπετε... Καταγράφει μόνο όσα ζει ο άνθρωπος που την επιμελείται καθημερινά... Χωρίς υπερβολές, απλά και όμορφα, όπως είναι η ζωή για τους περισσότερους ανθρώπους.
Θεωρώ ότι αυτή η αυξημένη επισκεψιμότητα είναι ένα δείγμα εκτίμησης και σοβαρότητας. Το βλέπω στον εαυτό μου: Μένω μόνο εκεί που έχω κάτι να πάρω, αλλιώς κόβω δρόμο. Το ίδιο δεν κάνετε κι εσείς;
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι όλοι όσοι φτάνουν ως εδώ, έρχονται με καλές προθέσεις... Πρόβλημα τους. Σημασία έχει πώς το σκέφτομαι εγώ. Και πώς το αντιλαμβάνομαι...
Να είστε όλοι καλά! Συνεχίσετε να υποστηρίζετε την ύπαρξη και λειτουργία αυτού του Site.Πρόκειται για την άλλη, την καλή πλευρά του internet.Έτσι έμαθε κι έτσι θα συνεχίσει χωρίς πισωγυρίσματα...
Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του νέου τεύχους αρ. 107 της εφημερίδας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ που ολοκληρώσαμε χθες και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάστε πατήστε ΕΔΩ.
Άνοιξε ο νέος κύκλος των εντύπων που με διμηνιαία συχνότητα επιμελούμαι δημοσιογραφικά. Το πρώτο είναι ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ και θα ακολουθήσουν, ο ΤΥΠΟΣ των Σιδηροδρομικών και η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Στην ώρα του το καθένα. Επειδή, η τάξη πρέπει να τηρείται...
Την ύλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ είχα πάρει την περασμένη εβδομάδα, την Τρίτη.. Σας θυμίζω λίγο την ιστορία καθώς βγήκα από το γραφείο μου και πήγα να πάρω τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο για να κατέβω στον Πειραιά, στο Σωματείο και “έπεσα” πάνω στους πλανόδιους μουσικούς στην Ομόνοια.. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα.
Από κει και πέρα η δουλειά πήρε το δρόμο της... Σχεδίασα τις σελίδες με βάση την ύλη που είχα στα χέρια μου, έκανα το κασέ που λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα και το προώθησα στο τυπογραφείο.
Την ανέλαβε η Νούλη να τη στήσει. Με την Νούλη γνωριζόμαστε από τα χρόνια της ΑΥΡΙΑΝΗΣ και του... κουρείου. Και έχει αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνης που έχει να κάνει με τη δουλειά και φυσικά έχει το αντίκτυπό της στο αποτέλεσμα.
Στήθηκε νωρίς, της είδαν στο Σωματείο και την Παρασκευή που μας πέρασε ο πρόεδρος είχε στα χέρια του ένα έγχρωμο αντίγραφο της 12σέλιδης εφημερίδας. Ένα Σαββατοκύριακο σπίτι του, είχε τη δυνατότητα να την... ψάξει σε βάθος και να εντοπίσει πιθανά λάθη...
Έτσι τη Δευτέρα, μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα περάσαμε και τα τελευταία λάθη και... δώσαμε το “τυπωθείτω” προκειμένου να φύγει για το πιεστήριο και να ακολουθήσει όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσει στα σπίτια των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ. Ο χρόνος είναι επαρκής ώς τις 18 Απρίλη που θα γίνει η Γενική Συνέλευση του Σωματείου ώστε να ενημερωθούν και να είναι παρόντες.
Το έχω ξαναπεί, δεν είναι νέο, τη χαίρομαι τη συνεργασία μαζί τους. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν και εμπιστεύονται τους συνεργάτες τους για να οδηγηθούν στο ποθητό αποτέλεσμα. Η πίεση έχει να κάνει μόνο με τη δουλειά, αυτή καθ' αυτή κι αυτό είναι ένα πολύ θετικά στοιχείο σε σε ότι με αφορά... Μια συνεργασία που ξεκίνησε με τον πρώην πρόεδρο Μανώλη Φωτόπουλο και συνεχίζει άψογα με το σημερινό Θύμιο Ρουσιά...
Κάθε φορά που φτάνει σε μένα τηλεφώνημα του να πάω, ξέρω πως είναι έτοιμος, έχει έτοιμες όλες τις σελίδες και όλα γίνονται σε πολύ καλούς χρόνους. Γι' αυτό δεν θα πάψω να λέω γι' αυτή η καλή συνεργασία που έχει κι αυτό το πολύ καλό αποτέλεσμα. Δεν σας ζητώ να το κρίνετε, γιατί πρόκειται για ένα κλαδικό, συνδικαλιστικό έντυπο που αφορά μια συγκεκριμένη ομάδα συνταξιούχων, αλλά έχω πλήρη συνείδηση του τι λέω...
Απάγκιο ο Τύπος, ακόμα και τις δύσκολες μας ώρες... Μακάρι να μην το χρειαστούμε αλλά ας το έχουμε υπόψη μας.
Θεωρητικά μια από αυτές τις μέρες, έχουμε γενέθλια. Κλείνουμε πέντε χρόνια ζωής και μπαίνουμε στον 6ο. Ένας ακόμα ιντερνετικός θρίαμβος...
Σ' αυτό το Site βρήκα ένα ήρεμο, απάνεμο λιμάνι για να μπορώ να στοχαστώ καταστάσεις και να τις καταγράψω. Απλές, αλλά αληθινές, χωρίς φανταχτερές κορδέλες, όπως έρχονταν από την καρδιά μου, οι λέξεις...
Το σπουδαίο με τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι ότι, όπως και στη ζωή, τίποτα δεν του χαρίστηκε. Βήμα – βήμα, λέξη – λέξη, χωρίς άγχος και αγωνία για την επόμενη μέρα. Την περιμένουμε με λαχτάρα να τη ζήσουμε, αλλά μέχρι εκεί... Αυτό ήταν το Blog μου. Ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ, έστω χωρίς υποστήριξη φωτογραφιών...
Μέσα από το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δημοσίευσα κατά καιρούς μερικές πολύ όμορφες φωτογραφίες. Σαν αυτή εδώ, ας πούμε, που γεμίζει η καρδιά σου αισιοδοξία και μόνο που τη βλέπεις...
Χθες πήγα στην τράπεζα και κατέθεσα για την On Screene το ποσό των 252 ευρώ για τη δυνατότητα που μου παρέχει να φιλοξενείται ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ στους σέρβερ της. Το να έχω τη δυνατότητα να επικοινωνώ μαζί σας μέσα από το διαδίκτυο με σιγουριά και ασφάλεια είναι σημαντικό για μένα...
Γι' αυτό, όπως θα δείτε και στο βιντεάκι της On Screene που είναι στο τέλος αυτής της ανάρτησης και μου κάνουν την τιμή να αναφέρονται σε ένα e-mailπου τους έστειλα, όταν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα, αυτή είναι η απλή και καθαρή αλήθεια. Όταν τους χρειάστηκα ήταν εκεί και με τις τεχνικές τους γνώσεις με βοήθησαν και ξεπέρασα το πρόβλημα που προέκυψε...
Το θυμάμαι σαν τώρα το ξεκίνημα. Είχα ήδη αρχίσει να δοκιμάζω στο Blogκαι μ' άρεσε αυτό το ημερολόγιο της δημοσιοποίησης πραγμάτων. Ο συνάδελφος μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ, Δήμος, το έβλεπε αυτό και το χαίρονταν μαζί μου... Ωστόσο με προειδοποίησε έγκαιρα: Δεν είσαι ασφαλής εκεί, χρειάζεσαι κάτι καλύτερο..
Τον άκουσα, είχε δίκιο... Το διαπίστωσα, ενώ δούλευα παράλληλα το Blog με το Siteαυτό. Ήταν ένα καλοκαίρι, στο χωριό. Ήμουν διακοπές εκείνη την εποχή, που άλλαξε ιδιοκτησία ο σέρβερ που φιλοξενούσε το Blog και... χάθηκε η επικοινωνία. Κάπου στην Αμερική αυτοί, δεν απαντούσαν στα e-mail μου. Απογοητεύτηκα. Ευτυχώς που υπήρχε το Site. Και από Έλληνες παρακαλώ... Ο Άρης Ντάτσης έβγαινε με το κινητό του τηλέφωνο κάθε φορά που τον ζητούσα, όλα ήταν πια διαφορετικά.
Άρχισα να σκέφτομαι, ότι μου άρεσε το Blog και η φιλοσοφία που πάνω της το είχα δομήσει. Αυτό συνέχισα να κάνω και με το Site. Τελικά τι ήταν, Blog ή Site; Η απάντηση ήταν πολύ απλή: Ήταν ένα Site με τη μορφή του Blog.
Ήταν και παραμένει μια ερασιτεχνική μορφή έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου. Ένα μοίρασμα με όλους εκείνους που με ακολουθούν πιστοί, πέντε χρόνια τώρα και ελπίζω να μην τους διαψεύδω με τις αναρτήσεις που κάνω καθημερινά.
Αυτό που επιχειρώ είναι να προσεγγίζω την επικαιρότητα με το δικό μου τρόπο... Που είναι ξεχωριστός, όπως ξεχωριστοί είναι οι άνθρωποι γύρω μας και αυτή η διαφορετικότητα είναι που δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά στον κόσμο γύρω μας. Προσπαθώ να έχω δικά μου κείμενα, που στην αρχή είναι χειρόγραφα και μετά γίνονται ψηφιακά.
Μου αρέσει το γράψιμο. Πάντα μου άρεσε. Ώρες ολόκληρες μπορώ να απομονωθώ, ανάμεσα στους ανθρώπους αποτυπώνοντας τις σκέψεις μου στο χαρτί...
Αυτό είναι που κάνει ξεχωριστό τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και κάνει πολλούς, όπως τον Άρη Ντάτση, να έρχονται καθημερινά εδώ, αναζητώντας μια άλλου είδους ενημέρωση. Καθαρή, αν μη τι άλλο, χωρίς ιδιαίτερες στοχεύσεις πέρα από την καρδιά του αναγνώστη...
Αυτή είναι η ομάδα της Oncreen που με τις γνώσεις της και την εμπειρία της υποστηρίζει και τη σελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Με εξειδικευμένες γνώσεις σχεδιασμού και πληροφορικής, αλλά και ενδιαφέρον για το διαδίκτυο, τις εφαρμογές και τις δυνατότητές του, προτείνουν και αναπτύσσουν λύσεις έξυπνες και αποτελεσματικές, οικονομικές και ταυτόχρονα ποιοτικές, φιλικές στη χρήση και μελετημένες για τις ανάγκες μας. Με πολύχρονη εμπειρία σε θέματα ιστοσελίδων και διαδικτυακών εφαρμογών, σχεδιάζουν, δημιουργούν και προβάλλουν το διαδικτυακό μας προφίλ, ώστε η επένδυσή μας να πιάσει τόπο. Η ομάδα στελεχώνεται από εξειδικευμένο προσωπικό: web designers / developers, joomla!, social media και network experts. Την ομάδα συμπληρώνουν επιλεγμένοι εξωτερικοί συνεργάτες, επιτυχημένοι επαγγελματίες του χώρου. Όλοι μαζί συνθέτουν έξυπνες λύσεις και λειτουργικές εφαρμογές, καλύπτοντας σε κάθε περίπτωση τις ανάγκες μας για μια αποτελεσματική και προσοδοφόρα εικόνα στο διαδίκτυο.
Με ένα τραγούδι ας τον αποχαιρετήσουμε τον Μάρτη που φεύγει... Μελωδικά, όπως τον καλωσορίσαμε. Όμορφα, ανθρώπινα, όπως του αξίζει...
Ο άνθρωπος ζει από την ελπίδα... Την έχει ανάγκη, χρειάζεται να γήρει κάπου, όταν ο κάματος της μέρας τον καταβάλει... Μια μπότα στρατιωτική που δεν μπορεί να σκοτώσει ένα λουλούδι που ανθίζει σε άνυδρο τοπίο... Υπερβολές του σκιτσογράφου; Μπορεί. Αλλά μην ξεχνάτε πως τη χρειαζόμαστε μια μικρή ενθάρρυνση...
Έφυγε και ο Μάρτης. Παρέδωσε τη σκυτάλη στον Απρίλη. Έρχονται στιγμές που διαπιστώνετε κι εσείς έντρομοι, πόσο γρήγορα περνά ο καιρός. Και ξεχνάμε να ζήσουμε, να ερωτευθούμε, να δώσουμε απ' αυτά που κρατάμε ακριβά φυλαγμένα στην ψυχή μας για την... κατάλληλη ώρα.
Προσέξτε το αυτό το σημείο. Είναι κομβικό. Με την... ταχύτητα που τρέχουμε θα το προσπεράσουμε και δεν θα το προσέξουμε καν. Κι είναι άδικο αυτό...
Ας μην τον αδικούμε όμως τον Μάρτη. Καλός ήταν μαζί μας. Καταφέραμε και υλοποιήσαμε τις προγραμματισμένες δουλειές μας μέσα στους προσδιορισμένους χρόνους. Μας έφερε την άνοιξη, που τον Απρίλη θα είναι πιο ορατή πια, γύρω...
Και έδωσε τα πάντα, σε μια εποχή πολύ δύσκολη από όποια μεριά κι αν τη δεις για να μπορέσουμε να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι με αισιοδοξία και να ατενίσουμε το μέλλον, το όποιο μέλλον.
Επιπλέον στο κατευόδιο του ζήσαμε μοναδικές στιγμές στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Δυο μέρες γεμάτες με δράση στις οποίες συμμετείχαν δώδεκα φορείς της περιοχής! Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό; Ας το δούμε κι ας το εκτιμήσουμε...
Καλώς μας ήρθες Απρίλη. Να τον καλωσορίσουμε όπως ξέρουμε με το ομώνυμο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίκσο του "Καλαντάρι"..
Από τις χθεσινές εκδηλώσεις στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος που συνεχίζονται καισήμερα μετά τις 12.30 το μεσημέρι. Στο ίδιο μέρος με τον ίδιο δυνατό ρυθμό. Ελπίζω να αλλάξατε την ώρα για να είστε στην ώρα σας εκεί... Εδώ από τη συζήτηση με θέμα “Ακαδημία Πλάτωνος: Γειτονιά σε μετάβαση”. Μια δράση του συνεργατικού καφενείου European Village σε συνεργασία με ομάδες...
Από τη συζήτηση που έγινε χθεςστοχώροτου θεάτρου με θέμα “Δημόσια – δωρεάν υγεία για όλους” Στη διάρκεια της έγινε η παρουσίαση του κοινωνικού ιατρείου της Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού – Σεπολίων – Ακαδημίας Πλάτωνος.Μια ξεχωριστή εμεπιρία. Χυες,χαλαρές φωτογραφίες από τοπάρκο. Σήμερα μεπιο σοβαρό περιεχόμενο...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/3/2013
Υποτίθεται τώρα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε όχι μόνο για να συσπειρώσει τους οικονομικά ισχυρούς, αλλά για να επιδείξει αλληλεγγύη και συναδελφικότητα ανάμεσα στους λαούς… Τουλάχιστον μέσα εκεί ένιωθαν πιο δυνατοί και πιο σίγουροι, ικανοί να οργανώσουν αποτελεσματικά την άμυνά τους απέναντι στα λαμόγια της λεγόμενης ελεύθερης οικονομίας…
Είναι τραγικό να διαπιστώνεις το λάθος σου από την ίδια την πρακτική και την καθημερινότητα. Η περίπτωση της Κύπρου και της Ελλάδας είναι τα πιο εξοργιστικά παραδείγματα…
Αφού μας… παραμύθιασαν για τα οφέλη που θα προέκυπταν από την ένταξή μας στην Ε.Ε., έρχονται τώρα να μας κρατήσουν ομήρους, όχι μόνον εμάς, αλλά κυρίως τους νέους και τις επόμενες γενιές, υποθηκεύοντας το μέλλον τους…
Στην Κύπρο μέσα σε μια νύχτα «κούρεψαν» τις καταθέσεις των νοικοκυραίων που θεωρούσαν ότι είναι ασφαλείς και μπορούσαν να έχουν ένα μικρό κομπόδεμα στις τράπεζες. Και το «κούρεμα» ήταν βαθύ και οδηγεί στην απελπισία. Φτάνει ως το 80% των αποταμιεύσεων.
Οικονομικά αδίστακτο και ανήθικο το διευθυντήριο της Ευρώπης είδε σε… όραμα ότι στην Κύπρο κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα και είπε να βάλει μια «τάξη» αναδιανέμοντας τον πλούτο κατά τις δικές του επιθυμίες. Αυτά μόνο ολοκληρωτικά καθεστώτα μπορούσαν να τα κάνουν. Όχι κατά δήλωσή τους, δημοκρατίες…
Ένα τεράστιο «πλυντήριο» μαύρου χρήματος μας… αποκάλυψαν ότι λειτουργούσε μέσα στη Μεγαλόνησο… Κι αυτό αλήθεια, πότε έγινε; Στον λίγο καιρό που είναι μέσα στην Ε.Ε.; Νωρίτερα ήταν όλα τέλεια;Γιατί δεν έθεσαν τις ενστάσεις τους όταν η Κύπρος ζητούσε να ενταχθεί; Ερωτήματα αφελών, που δεν ζητούν απάντηση… Αυτονόητα πράγματα είναι, γνωστά και στον τελευταίο νοήμονα πολίτη.
Τιμωρούν ιδιαίτερα αυστηρά έναν λαό που είχε το κουράγιο να ορθώσει το ανάστημά του και να αντιτάξει το λόγο του απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το δείχνουν καθαρά…
Αλλά μήπως κάτι ανάλογο δεν έκαναν και στην περίπτωση της χώρας μας; Απλά εφάρμοσαν άλλη τακτική. Εδώ είχαν τους πρόθυμους για συνεργασία πολιτικούς. Εδώ ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία και φτωχοποιούν την κοινωνία με πολύ γρήγορους ρυθμούς λέγοντας ψέματα πως δήθεν στο βάθος του τούνελ άρχισε να αχνοφέγγει το φως της ανάπτυξης… Τι ντροπή, τι ψέμα, τι πολιτικαντισμοί για μικρά παιδιά ή για νοητικά καθυστερημένους.
“Κούρεψαν” τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που είχαν επενδύσει σε κρατικούς τίτλους δημοσίου, καταφέρνοντας μέσα σε μια νύχτα να κάνουν επίσημους κρατικούς τίτλους, κουρελόχαρτα. Έβαλαν χέρι στους μικροομολογιούχους, οδηγώντας τους στην απελπισία. Διαμόρφωσαν ένα τοπίο ζούγκλας στα εργασιακά θέτοντας στο πυρ το εξώτερο κάθε κατάκτηση που είχε προκύψει με αίμα, θυσίες, αγώνες. Οδήγησαν σε τραγικά επίπεδα τις παροχές υγείας, ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, παιδείας και ό,τι γνωρίζαμε ως τώρα από κοινωνικές παροχές σε ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου…
Μόνο αν δείτε τα επίπεδα της καταγεγραμμένης ανεργίας, ιδιαίτερα στους νέους και τη δεινή θέση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας ύστερα από τις συνεχείς περικοπές των συντάξεών τους, θα αντιληφθείτε το οργανωμένο σχέδιό τους…
Η ανηθικότητα είναι το κυρίαρχο στοιχείο τους. Είτε την οικονομία αφορά, είτε απευθείας την κοινωνία, οι άνθρωποι είναι πλέον επικίνδυνοι. Αυτό που έκαναν στην Κύπρο αφήνουν από τις φυλλάδες που τους υπηρετούν να εννοηθεί ότι θα το εφαρμόσουν κι εδώ κι αλλού… Μόνο που δεν υπολόγισαν ότι αν θέλουν να έχει επιτυχία πρέπει να κρατούν το μέτρο στις κινήσεις τους. Αυτοί όμως αφιόνισαν και τα θέλουν όλα, εδώ και τώρα. Αρκετά! Ας τους το πει πια ο λαός. Η ανοχή τελείωσε…
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα πολύ δυνατό βίντεο που είδα χθες στο Facebook και σηματοδοτεί την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, φτάνει να το θέλουμε...
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε χθες στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Είναι δύσκολο να σας περιγράψουμε τι γίνεται αυτή τη στιγμή στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος... Εκατοντάδες κόσμος έχει μαζευτεί και παίζει ή παρακολουθεί αυτούς που παίζουν. Παρών το Ιστόφωνο. Ακούστε το ΕΔΩ.
Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου υπάρχει κίνηση και ζωή μέσα στο πάρκο. Τα παιδιά παίζουν. Tα παρακολουθούμε με αγάπη. Καταγράφουμε τις κινήσεις τους για τις μοιραστούμε μαζί σας...
Έχουν απλώσει το χαλί τους κάτω κι έχουν βγάλει τα φαγητά τους κι ούτε που ένοιαζε που τους φωτογραφίζουμε. Η παρέα μετρά κι ο χώρος. Κι αυτά είναι πανέμορφα μ' αυτό τον ανοιξιάτικο ήλιο...
Ένα μικρό πρόβλημα αντιμετωπίσαμε μ' αυτήν την Ομάδα. Παρόλο που τους είπαμε ότι ήταν για τις ανάγκες του Ιστοφώνου. Φύγαμε. Δεν υπήρχε λόγος να επιμείνουμε. Υπήρχαν και πιο δίπλα δράσεις...
Όλοι μαζί μια ομάδα, σαν τα παιδιά απλωνόμαστε στο πάρκο μας. Ζωή, αυτό σημαίνει, αυτό είναι το πιο σημαντικό κι αυτό είναι η ίδια η ζωή που μας ανοίγει προκλητικά την αγκαλιά της...
Αλλάζει η ώρα αυτή την Κυριακή 31 Μαρτίου 2013, από τα ξημερώματα αύριο, δηλαδή. Πάμε μια ώρα μπροστά... Υπολογίστε τα ραντεβού σας και τις υποχρεώσεις σας σωστά χωρίς να ταλαιπωρηθείτε ούτε εσείς, ούτε να ταλαιπωρείσετε άλλους...
Κάποιοι ευφάνταστοι με αφορμή την αλλαγή της ώρας, βρήκαν ένα άλλο... ρολόι, επίκαιρο, αυτό του μετρητή της ΔΕΗ. Μου άρεσε... Το δημοσιεύω με την ευχή να μην έχετε εσείς πρόβλημα από το χαράτσι των ακινήτων και να λειτουργεί η παροχή ρεύματος στο σπίτι σας...
Όλη την ημέρα, ξεκινώντας από το Σάββατο έχουν ξεκινήσει οι εκδηλώσεις στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Κι εμείς θα είμαστε εκεί να τις καλύψουμε ζωντανά με το ράδιο-Ιστόφωνο...
Ψηφίζουμε
για νέα διοίκηση
στην Ένωση Συλλόγων
Γονέων 4ης Δημοτικής
Κοινότητας Αθηνών
Την ίδια ημέρα, Κυριακή 31 Μάρτη, οι αντιπρόσωποι της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθηνών ψηφίζουμε 10 – 12 το μεσημέρι και 5 – 8 το βράδυ για νέα διοίκηση. Να πάμε όλοι, να αλλάξουμε σελίδα. Μερικοί από αυτούς έχουν χάσει το μέτρο...
Και μετά, το απόγευμα της ίδιας μέρας ας πάμε μια βόλτα στο Σύνταγμα. Όχι για καφέ. Ας θυμηθούμε λίγο το 2011, το καλοκαίρι... Όντως, πλούσια Κυριακή, όπως κι αν τη δεις...
Σαν σήμερα, ημέρα Κυριακή και ώρα 4.10΄ τη νύχτα, εκτελέστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης κι οι σύντροφοι του. Ούτε οι ναζί δεν εκτελούσαν Κυριακή... Δείτε εδώ ολόκληρη την ταινία που αναφέρεται σ' αυτόν. "Ο 'Ανθρωπος με το Γαρύφαλλο". Υπόθεση: Μια ταινία ύμνος στα δημοκρατικά ιδεώδη και τον αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη που υπερασπίστηκε με τη ζωή του τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία, την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, την ταραγμένη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο κομμουνιστής Νίκος Μπελογιάννης έγινε παγκοσμίος γνωστός ως “ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο”, από την φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος Δήμος Σακελαρίου, κατά την διάρκεια της δίκης αυτού και άλλων 93 “συναγωνιστών”, και η οποία φωτογραφία στη συνέχεια έγινε εξώφυλλο στον διεθνή τύπο, αλλά και αφορμή για ένα σκίτσο του Πικάσο. Με το θάνατο του Μπελογιάννη, ο Ρίτσος έγραψε ποίημα αφιερωμένο σε αυτόν, ενώ η θύελλα πιέσεων από το εξωτερικό, μετετράπη σε διεθνή κατακραυγή. O πρωταγωνιστής Φοίβος Γκικόπουλος (εδώ σε μια και μοναδική εμφάνιση ως ηθοποιός, πλέον καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ). Σενάριο-Σκηνοθεσία: ΝΙΚΟΣ ΤΖΙΜΑΣ, Μουσική Σύνθεση: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, Δ/ντής Παραγωγής: ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/ντής Φωτογραφίας: ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΟΥΚΙΔΗΣ, Σκηνογραφία: ΤΑΣΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΕΡΣΗ ΔΡΙΝΗ, Στίχοι Τραγουδιών: ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, Τραγουδούν: ΖΟΡΜΠΑΛΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΧΟΡΩΔΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, Παραγωγή: ARMA FILMS ( ΗΛΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ) Παίζουν: ΦΟΙΒΟΣ ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ,,ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ, ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ, ΑΝΕΣΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ, ΜΙΡΚΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΖΟΓΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΑΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΒΑΣΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ, ΜΙΡΚΑ ΚΑΛΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΡΗΣ, ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ, ΦΟΙΒΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ. Χρονολογία παραγωγής 1980. Χώρα παραγωγής ΕΛΛΑΔΑ. Γλώσσα ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Εικόνα ΕΓΧΡΩΜΗ .Ήχος MONO. Διάρκεια 125′ Είδος ταινίας ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!