Όμορφες εικόνες εποχής... Δείτε τα ζουμπούλια ή μανουσάκια, όπως τα λένε στην Κρήτη

manusakia3.310122
Μερικά από τα λουλούδια αυτής της εποχής που μας αρέσουν πολύ, είναι τα μανουσάκια... Για αυτά έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, πολλές φορές. Δείτε μια από αυτές, ΕΔΩ. Αρέσουν και στη Στασούλα μας και όποτε έχει χρόνο και μπορεί, ξέρει πού θα πάει για να τα βρει... Η φωτογραφία αυτή είναι της φίλης μας Frideriki Fotinou.



manusakia1.1310122
Τα μανουσάκια πάντα μας άρεσαν και μας αρέσουν. Το "κλικ" γι' αυτό το δημοσίευμα το πήραμε από μια ανάρτηση της Spyridoyla Geraniotaki στην ομάδα "ΜΕΤΕΩΚΡΗΤΕΣ". Για να ευχηθεί «Καλή βδομάδα στην ομάδα μας με υγεία, ομορφιές και αρώματα». Έτσι είναι. Στο διαδίκτυο υπάρχει αλληλεπίδραση...

manusakia2.310122
Δεν λέει σε ποια περιοχή της Κρήτης τα βρήκε, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στο διαδίκτυο. Έχουν την αίσθηση ότι  αφού ξ΄λερουν εκείνοι, "όλοι ξέρουν". Αλλά δεν ξέρουν. Και μερικοί, όπως εμείς, θα θέλαμε να ξέρουμε, επειδή ως παιδιά, τα ψάχναμε κάποτε... Και γνωρίζαμε πού θα τα βρούμε....

manusakia2018.1
Τις πρώτες τρεις φωτογραφίες τις πήραμε από το διαδίκτυο. Αλλά αυτή και η επόμενη είναι από παλιότερες δημοσιεύσεις εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσιεύουμα που κάναμε για τα μανουσάκια. Είναι από την Άνδρο και η φίλη μας, Δήμητρα, είναι που τα μαζεύει. Αρέσουν και σε εκείνη...

manusakia2018.4

Αχ αυτά τα μανουσάκια! Τελικά τα βρήκε και φέτος η Στασούλα. Αψήφησε τη βροχή και την κακοκαιρία και πήγε εκεί, που ξέρει πως βγαίνουν. Και γέμισε το ανθοδοχείο της. Και γέμισε ο τόπος ευωδιές…

manusakia.stasulas
Έτσι για να αλλάξει λίγο η διάθεση μας καθώς συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ύστερα από την εισβολή της Ρωσίας πριν τρία χρόνια και εδώ μας ταλανίζει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ροκανίζουν το εισόδημα μας... Ναι, ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές. Αλλά το να είμαστε ψύχραιμοι, θα μας βοηθήσει να βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα... Κάτι που το έχουμε πολύ ανάγκη... 

Η “παράσταση” αρχίζει... Χειροκροτήστε!

Posted in Δημοσιογραφικά

Αύριο Σάββατο θα προβληθεί στο Στέκι Δράσης και Πολιτισμού, στην Αμφιαράου στα Σεπόλια, το ντοκιμαντέρ “Χρυσός στα χρόνια της κρίσης, ο θησαυρός της Κασσάνδρας”. Θα ακολουθήσει συζήτηση. Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/04/2013

Ας έχουμε υπομονή... Δημοσιογραφικά τουλάχιστον... Η δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου ξεκίνησε στο Εφετείο της Αθήνας... Πρόκειται για μια μια δίκη με... σταρ, πολύ αλλιώτικη από αυτή που αφορά ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου που δικάζονται καθημερινά στις αίθουσες των δικαστηρίων για πολύ μικρότερα αδικήματα...

Πρωτοστάτες σ' αυτό το υπερθέαμα τα ΜΜΕ. Τηλεόραση και Τύπος. Με την τηλεόραση να έχει τον πρώτο ρόλο σε όλη αυτή την υπόθεση. Διπλός ο στόχος: Από τη μια να καλυφθεί η ανάγκη του κόσμου να... γνωρίζει έστω και πλημμελώς έστω και αποσπασματικά τι συμβαίνει μ' αυτούς που εξελέγησαν με την ψήφο του λαού για να προασπίσουν, δήθεν, τα συμφέροντα του.

Και από την άλλη το γεγονός ότι τύποι σαν τον Τσοχατζόπουλο και τη σύζυγο του με την υπεροψία που διαθέτουν εξάπτουν τη φαντασία και δημιουργούν εκείνες τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για να... ξεχάσει τα όσα ο ίδιος υφίσταται στην καθημερινότητα του με αφορμή την ύπαρξη και λειτουργία της λογικής; τέτοιων ανθρώπων που κάποια στιγμή βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης και άσκησαν εξουσία. Θα υποστούμε λοιπόν όλες αυτές τις εξουθενωτικές περιγραφές. Είπαμε οι άνθρωποι είναι σταρ. Έστω και με την αρνητική έννοια...

Και την ώρα που δίπλα μας άνθρωποι θα πεθαίνουν από τον υποσιτισμό εμείς θα διαβάζουμε “δημοσιογραφικά” κείμενα όπου ο Τσοχατζόπουλος κατεβαίνει πρώτος από την κλούβα της αστυνομίας και η σύζυγος του τελευταία... Ο καθένας, γράφουν, συνοδεύεται από έναν αστυνομικό που τους κρατά διακριτικά από το μπράτσο. Και με όποιον τρόπον κρύβουν τις χειροπέδες...

Διαβάστε την περιγραφή από τα “σοβαρά” ΝΕΑ της 23.4.2013: “Μεσολαβεί ένα μεγάλο κενό μέχρι τις 9.30 που το ζεύγος εμφανίζεται στην αίθουσα κανείς από τους δυο τους δεν φορά “βραχιόλια”, ούτε τους ακουμπά κανείς”.

Και συνεχίζει απτόητη η Καρολίνα Παπακώστα: “Αμέσως δυο θέματα απασχολούν τα πηγαδάκια: η κορμοστασιά και τα χαμόγελα που μοιράζει αυτός και το κατηφές ύφος αυτής. Η Βασιλική Τσοχατζόπουλου, όπως επιθυμεί, ο συνήγορος της Αλέξης Κούγιας να αποκαλείται, μιας και (sic) “αυτό γράφει η ταυτότητα της”, φορά ένα απλό μαύρο κοστούμι και έχει περιορίσει το μακιγιάζ της στο μέικ άπ. Φαίνεται έτσι ωχρή, καταβεβλημένη... Μετά τη διακοπή πάντως οι χειροπέδες θα περαστούν και στους καρπούς του Άκη. Η σύζυγος του πρώην υπουργού θα αρνηθεί να παραστεί, θέλοντας να αποφύγει την ταπείνωση. Ο Κούγιας θα σπεύσει να παραπονεθεί εκ μέρους όλων. “Δεν είναι τίποτα επικίνδυνοι εγκληματίες που θα δραπετεύσουν”.

Αυτή είναι η άθλια δημοσιογραφία τους. Από τέτοιες πένες και από τέτοιες εφημερίδες περιμένει να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια. Άμοιρε λαέ σε ποιων τα νύχια έχεις πέσει... Ευκαιρία να μάθουν οι νέοι που έχουν όνειρα να υπηρετήσουν το χώρο του Τύπου πώς να μην γράφουν...

Ξέρετε αυτό που λείπει περισσότερο απ' όλα στις μέρες μας δεν είναι οι εικόνες, αλλά η αλήθεια. Μ' αυτήν έχουν πάρει διαζύγιο. Όλα έχουν να κάνουν μ' αυτό που εκείνοι νομίζουν ότι “πουλάει”. Και στο παζάρι αυτό των εντυπώσεων εύκολα ξεπουλάει κανείς τα πάντα.

Κυρίες και κύριοι, η παράσταση αρχίζει... Χειροκροτήστε, παρακαλώ, το απόλυτο κενό που προσφέρεται με ωραίες κορδέλες ως δώρο από τα συμβιβασμένα ΜΜΕ. Έτσι κι αλλιώς ντροπή δεν υπάρχει, ούτε τσίπα...

  • Αυτό κομμάτι θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Απρίλης ο άστατος, μια έτσι μια αλλιώς...

Posted in Επικαιρότητα

Ένα όμορφο, σε εικόνες τουλάχιστον, βιντεάκι που “ψαρέψαμε” στο You Tube για να το μοιραστούμε μαζί σας... Απολαύστε το...

Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων... Χωρίς έλεος για τους εργαζόμενους. Με μια τροπολογία ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μανιτάκης καταργεί δικαστικές αποφάσεις... Αυτό είναι συντεταγμένο κράτος... Όχι παίξε – γέλασε. Από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.


Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία περί τίνος πρόκειται, δείτε τον τίτλο της εφημερίδας Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ. Έστω τώρα ότι είστε, ακόμα, εργαζόμενοι και ο εργοδότης σας απολύει και σας δίνει τη νόμιμη αποζημίωση που δικαιούστε. Μη χαίρεστε. Άλλοι προηγούνται...


Το ίδιο θέμα και στην τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου Κρήτης ΠΑΤΡΙΣ. Εκμηδενίζονται οι αποστάσεις και η τεχνολογία δίδει τη δυνατότητα να χειρίζονται τα μεγάλα θέματα την ίδια στιγμή. Αρκεί να υπάρχει η πρόθεση. Αυτό είναι που λείπει συνήθως...


Στο ΛΟΓΟ εντυπωσιάζονται από τους ελέγχους του ΙΚΑ και τα αποτελέσματα που έδωσε και βγάζει το συμπέρασμα που αποτυπώνει στον τίτλο του, ότι “όλη η Ελλάδα μια Μανωλάδα”. Έτσι απλά κατεδαφίζουν όλα όσα νομίζαμε ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί ένα κράτος δικαίου...


Τελευταίο πρωτοσέλιδο για σήμερα από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αφορά την υγεία και μακάρι να μη χρειαστεί να πέσει κανείς στα νύχια εκείνων που την υπηρετούν. Εφιαλτικά τα στοιχεία που δίδει στη δημοσιότητα η εφημερίδα. Αλήθεια σας λέω, τυχερός όποιος είναι καλά στην υγεία του...

Τα λέγαμε και προχθές γι' αυτή την παράξενη άνοιξη που βιώνουμε. Δείτε ΕΔΩ. Μια κρύο, μια ζέστη... Δεν ξέρεις πώς να ντυθείς και τι να βάλεις... Σαν να ταλανίζεται ο καιρός, ανάμεσα στο καλοκαίρι και το χειμώνα, λίγο πριν τον αποχαιρετήσει οριστικά...

Έτσι ξαφνικά θα γύρει η πλάστιγγα στο καλοκαίρι και η ζωή, κυρίως στην πόλη, θα γίνει αβίωτη... Να σας πω τώρα... Εμένα, μου αρέσει έτσι άστατος που είναι. Το πρωί να θέλει κασκόλ στη μηχανή και το μεσημέρι να μην υποφέρεται το δερμάτινο σακάκι... Έχει τις δικές τους αναζητήσεις. Μοναδικές, όπως κι αν το δεις κι από όποια πλευρά κι αν το πιάσεις...

Σήμερα, ας πούμε, το πρωί είχε έναν υπέροχο ήλιο έξω, όλο υποσχέσεις... Κι ωστόσο η θερμοκρασία ήταν χαμηλή κι έκανε κρύο... Αυτά είναι τα ωραία, τα απρόβλεπτα, αυτά που κάνουν τη ζωή μας να έχει τα πάνω της και τα κάτω της και να μας δίνει ώθηση για το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε...

Κάπως έτσι ο Απρίλης οδεύει προς το τέλος του και ετοιμάζεται να καλωσορίσει τον Μάη...

Το μήνα που θα μας φέρει, θέλουμε δε θέλουμε στο καλοκαίρι... Με όσα καλά κουβαλάει μέσα του. Ικανά να κάνουν τη ζωή μας να φαίνεται καλύτερη... Διότι, πώς να το κάνουμε... Χρειαζόμαστε από κάπου να πιαστούμε... Κι ο καιρός είναι ένα από αυτά. Δείτε το κι αλλιώς...

Και ιδού το Blog της Ένωσης Γονέων...

Posted in Μαρτυρίες

Η πρώτη σελίδα που θα συναντήσετε, πατώντας ΕΔΩ. Είναι το νέο Blog της Ένωσης Συλλόγων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθηνών...

Τι θέλει αλήθεια; Όχι σπουδαία πράγματα. Υπευθυνότητα και αγάπη για να το φτιάξεις και να το συντηρείς... Η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθηνών το έκανε τα θαύμα της δια χειρός Σπυρούλας...

Μέσα σε μια δύσκολή συγκυρία με το σχολική χρονιά να φτάνει στο τέλος της ο κάθε Σύλλογος να προσπαθεί να... μαζέψει τα κομμάτια του, η νέα Διοίκηση της Ένωσης υλοποιεί τις υποσχέσεις της.

Το νέο Blog θα δώσει την ευκαιρία σε πολλούς Συλλόγους να παρακολουθήσουν τη δράση της και κάποια στιγμή να συμμετέχουν κι αυτοί στην κουβέντα και τους κοινούς προβληματισμούς.

Έτσι δεν είπαμε ότι θέλουμε την Ένωση; Ιδού λοιπόν τα πρώτα δείγματα γραφής. Τα καλύτερα έρχονται... Είναι μπροστά μας...

Βεβαίως χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά, αλλά θέλει χρόνο... Όλα όμως θα γίνουν. Γιατί υπάρχει η θέληση. Αυτό το τόσο απλό και συνάμα τόσο σημαντικό...

Θα τα παρακολουθούμε με πολύ προσοχή και θα συνεισφέρουμε τις δυνάμεις μας για το καλύτερο αποτέλεσμα. Για την ώρα, ας μείνουμε στη δουλειά που έχει αποφασιστεί γι' αυτή την Παρασκευή 26/04/2013, ώρα 7 μ.μ. στο 52 Λύκειο Αθηνών, εκεί στο όμορφο αμφιθέατρο του σχολείου που βρίσκεται στο Λόφο Κολωνού..

Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι καλούνται να ενημερωθούν και να ενημερώσουν για το ρόλο και τη λειτουργία της Ένωσης κι ακόμα να φέρουν καταγραμμένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις σχολικές τους μονάδες...

Αναδεικνύεται έτσι ο ρόλος τους... Δεν χρειάζονται μόνο για να ψηφίζουν κάθε δυο χρόνια τη νέα διοίκηση. Είναι εκεί και με τα έργα τους και τις ιδέες τους που υποστηρίζουν και υλοποιούν κιόλας. Γιατί απ' αυτό πάσχουμε ως λαός... Δεν είναι που δεν έχουμε ιδέες... Όταν καλούμαστε να τις υλοποιήσουμε, εκεί είναι το θέμα...

Εμείς παρακολουθούμε από κοντά και καταγράφουμε στα θετικά της. Μπράβο παιδιά... Σας αξίζουν συγχαρητήρια!


Καβατζάραμε και τα 480.000 “κλικ”

Posted in Επικαιρότητα

Πρωτομαγιά μπροστά μας... Αυτή είναι η αφίσα για το φετινό γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην πλατεία Κλαυθμώνος... Διαβάστε ΕΔΩ τη διακήρυξη για τη φετινή Εργατική πρωτομαγιά. Ας γνωρίζουμε τουλάχιστον το συμφέρον μας...

Το σύνηθες μικρό αφιέρωμα για τα 10.000 “κλικ” από διαφορετικές Ι.Ρ. με τις επισκέψεις σ' αυτήν την ιστοσελίδα κάνουμε ως χρέος και σήμερα... Μας αρέσει αυτή η επικοινωνία... Εμείς γράφουμε, βάζουμε και φωτογραφίες ή βίντεο, σχολιάζουμε την επικαιρότητα κι εσείς επικροτείται αυτή την προσπάθεια...

'Οτι κάνουμε εδώ, δε γίνεται τυχαία... Έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, ότι υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν αυτή την ενημέρωση.

Με οδηγό την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα που λείπουν στις μέρες μας κι ενώ γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής... Δεν είναι εύκολο αυτό. Πάντα θα υπάρχει κάτι να μας αναστατώνει, να μας εκνευρίζει... Το θέμα είναι να το ξεπερνούμε και να δίνουμε τη μάχη για να σταθούμε όρθιοι και με αξιοπρέπεια.

Δείτε, οι προκλήσεις γύρω μας είναι πολλές... Ας τις αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα, όπως κάνουμε στη ζωή μας για πολλά πράγματα.

Η υπόσχεση μας είναι μόνιμη και σταθερή: Είμαστε δω κάθε φορά που έχουμε κάτι να πούμε. Όχι με το άγχος να καλύψουμε το χώρο. Εξάλλου περισσότερες από 3.000 εγγραφές και αναρτήσεις ώς τώρα, κάπως έτσι έγιναν... Δίνοντας ένα προσωπικό στίγμα που δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που το κάνουν οι επαγγελματίες του είδους.

Εξάλλου τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο.

Οι προσπάθειες που καταβάλλονται είναι συνεχείς... Ναι, προσπαθούμε με τη γλώσσα της αλήθειας να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Οι μικρές “νίκες” κάθε 10.000 “κλικ” μας το υπενθυμίζουν. Σε καλό δρόμο είμαστε... Ούριος άνεμος πνέει στα πανιά μας...

Μια δημοσιογραφική επέτειος...

Posted in Δημοσιογραφικά

Στη σελίδα 3 που θεωρείται δεύτερο εξώφυλλο έβαλε ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ το αφιέρωμα του για τα 1.000 φύλλα την περασμένη Δευτέρα... Δεν είναι κακό να θυμόμαστε κάποια πράγματα από το παρελθόν και την ιστορία μας. Πάμε έτσι, καλύτερα μπροστά...

Αυτό είναι το πρώτο λογότυπο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ τον καιρό του Πασαλάρη. Εδώ μια κόντρα του με τον Δημήτρη Ρίζο...

Δείτε ένα διαφημιστικό σποτάκι από την εποχή της Γιάννας. Τότε που έκλεισε την εφημερίδα αφήνοντας στο δρόμο τόσους εργαζόμενους...

Όπως οι άνθρωποι, έτσι και οι εφημερίδες οργανώνουν μικρές γιορτές και επετείους. Στόχος να θυμηθούμε λίγο την πορεία για να φτάσουμε ώς εδώ και να χαράξουμε καλύτερα το μέλλον που έχουμε μπροστά μας...

Την περασμένη Δευτέρα 15.04.2013 σε σελίδα 3 ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ είχε ένα ολοσέλιδο αφιέρωμα. Γιόρταζε μια διπλή επέτειο: Εκείνη την ημέρα έβγαζε το χιλιοστό φύλλο από την επανέκδοση του, ενώ μερικές μέρες νωρίτερα συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την ημέρα που οι Άρης και Λίλιαν Βουδούρη προχωρούσαν στην έκδοση της εφημερίδας, ανατρέποντας πλήρως τα δεδομένα στην ελληνική αγορά των μέσων ενημέρωσης...

Τη θυμάμαι σαν τώρα την προαναγγελία έκδοσης. Είχα απολυθεί μερικούς μήνες νωρίτερα από το στρατό, είχα ήδη ένα παιδί, την Ειρήνη και έψαχνα με αγωνία να βρω δουλειά στη δημοσιογραφία που μου άρεσε...

Εκείνες τις μέρες, ετοιμαζόταν και μια άλλη εφημερίδα η ΓΝΩΜΗ του Πόπωτα με τον Κώστα Γερονικολό στη διεύθυνση, πρωινή εφημερίδα. Σ' αυτήν τελικά δούλεψα και μάλιστα στη διόρθωση, αλλά η αγωνία μου να μπω στη δουλειά με έκανε να πάω στη... δεξίωση του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ που γίνονταν την ίδια εποχή στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία”.

Να, γιατί δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ, αυτό το λάθος... Έκτοτε την παρακολουθούσα την εφημερίδα. Είχε στο τιμόνι της ένα μεγάλο δάσκαλο της δημοσιογραφίας εν ζωή ώς τα σήμερα, τον Χρήστο Πασαλάρη. Άλλαξε την πολιτική γραμμή της στην πορεία της,καθώς ο Βουδούρης “έπαιζε” από τότε ως λήπτης μεγάλων δημόσιων έργων...

Ύστερα οι ιδρυτές χάθηκαν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα... Και η εφημερίδα πέρασε στα χέρια ενός ιδρύματος, ενώ είχε καταφέρει να γίνει η ναυρχίδα της Δεξιάς.... Κύρτσος και Ρίζος έδωσαν χρώμα στην εφημερίδα μέχρι που το ίδρυμα πούλησε τον τίτλο στην Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη. Η Γιάννα είχεήδη τη λάμψη των Ολυμπαικών Αγώνων της Αθήνας του 2004 ως πρόεδρος και ήθελε, με τα χρήματα του συζύγου της να φτιάξει μια εφημερίδα εφάμιλλη των ευρωπαϊκών...

Έφερε λοιπόν Ισπανούς σχεδιαστές και έφτιαξαν ένα προϊόν εξαιρετικό σε εμφάνιση, αλλά άδειο σε περιεχόμενο. Έπεσε στην παγίδα πολλών ιδιοκτητών μέχρι και σήμερα που δίνουν μεγάλο βάρος στο λέει άουτ με τους γραφίστες να έχουν τον πρώτο ρόλο και λιγότερο στη δημοσιογραφική ύλη. Αλλά τι μπορεί να είναι εφημερίδα πέρα από το περιεχόμενο της; Η αποτυχία της ήταν προδιαγραμμένη.

Η εφημερίδα έκλεισε, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικό προσωπικό.

Η νέα εκδοτική περίοδος του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ και του ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ξεκίνησε στις Νοεμβρίου 2009. Μια δύσκολη περίοδος καθώς η χώρα περνούσε στο Μνημόνιο και οι πολίτες άρχισαν να δκιμάζονται σκληρά... Την παρακολουθούμε. Δεν είναι και η καλύτερη η ιδιοκτησία με τους Σκαναβή – Μπενέκο, αλλά απασχολούν κάποιους δημοσιογράφους που χρειάζονται, όσο τίποτα άλλο τη δουλειά...

Ένα από τα εξώφυλλα της τελευταίας εκδοτικής προσπάθειας των Σκαναβή - Μπενέκου...

Eπηρεάζουν τη γη, επηρεάζουν και τα παιδιά της

Posted in Επικαιρότητα

Από τη χθεσινή εκδήλωση στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γης...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την επιστολή που έδωσε ο Σιάτλ, αρχηγός μιας φυλής Ινδιάνων προς τον πρόεδρο της Αμερικής Φραγκλίνο Πιρς (1853-1857) όταν του ζήτησε να πουλήσει στην κυβέρνηση τη γη του.

Την επιστολή αυτή η αμερικανική κυβέρνηση την έδωσε στη δημοσιότητα 121 χρόνια μετά, το 1976, στον εορτασμό 200 χρόνων από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας. Μετά από τόσα πολλά χρόνια αισθανόμαστε πως αυτή επιστολή (απόσπασμα από το NATURAenergy) είναι επίκαιρη όσο ποτέ:

Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό, τη ζέστα της γης; Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Για μας μοιάζει παράξενο. Πώς μπορείτε να αγοράστε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε ξέφωτο στο σκοτεινό δάσος και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου ιερό.

Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Η γη δεν είναι αδελφός του. Αλλά εχθρός που πρέπει να τον κρατήσει και αφού τον κατακτήσει πηγαίνει παρακάτω, θα αφήσει πίσω του μια έρημο.

Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: Η γη είναι η μητέρα μας.

Όλα όσα επηρεάζουν τη γη επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα. Φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος τον δείκτη της ζωής: είναι μόνο μια κλωστή του...”

Μια ακόμα φωτογραφία από τη χθεσινή εκδήλωση στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γης...

Ένας ύμνος στη Γη από τον Νίκο Σαμαρίδη

Posted in Επικαιρότητα

Ο πλανήτης γη μπορεί να θεωρηθεί  ότι συμμετέχει ενεργά στη δημιουργίας της ίδιας του της ιστορίας, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ένα ζωντανό ον στο οποίο έχει δοθεί το όνομα Γαία, το όνομα της θεάς της γης στην ελληνική μυθολογία. Η Γαία έχει περιγραφεί σαν μια πολύπλοκη οντότητα που περιλαμβάνει τη βιόσφαιρα, την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και το έδαφος της γης. Η ολότητα αυτή συνιστά ένα ολικό σύστημα ανάδρασης το οποίο επιδιώκει το καλύτερο δυνατό χημικό και φυσικό περιβάλλον για τη ζωή στον πλανήτη...

Αυτή η περιγραφή υπονοεί ότι ο κόσμος μας ενεργεί σαν μια ολότητα για να δημιουργήσει και να διατηρήσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες που θα επιτρέψουν στη ζωή να ευδοκιμήσει και να εξελιχθεί. Η ευκαιρία που ανοίγεται τώρα μπροστά μας είναι να αναγνωρίσουμε και να αγκαλιάσουμε συνειδητά το ρόλο μας μέσα στην ευρύτερη οντότητα της Γαίας. Η αποκάλυψη της ενότητας μας με τη Γαία μας παρέχει ένα νέο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να δούμε τον κόσμο μας και τις ανθρώπινες πράξεις μας. Η ίδια ικανότητα να αντιληφθούμε τη γη σαν ένα ζωντανό ον, σαν τη Γαία, είναι μια ένδειξη της διεύρυνσης της συνειδητότητας που πραγματοποιείται στο σύνολο της ανθρωπότητας. Με τις εξελίξεις στη φυσική και με την αναγνώριση της Γαίας στις επιστήμες της ζωής, είναι φανερό ότι πραγματοποιούνται βαθιές μεταβολές στην κοσμοθεώρηση στην οποία βασίζεται η επιστήμη. Αλλά η κρίση είναι μια ευκαιρία και μέσα από την πίεση και την έλλειψη άνεσης στην προσωπική και κοινωνική ζωή μας. Ένας άνεμος αλλαγής πνέει βαθιά μέσα από τις πνευματικές ρίζες της ανθρωπότητας και μας κινεί προς τα εμπρός, μας αφυπνίζει.

Ολόκληρος ο κόσμος μας – στο επίπεδο του ατόμου, στο επίπεδο του πολιτισμού ή στο επίπεδο της βιόσφαιρας- υφίσταται μια κρίσης γέννησης και μετάβασης. Η αντίδραση μας σ' αυτή τη μεταβατική εποχή μπορεί να είναι εντελώς ελεύθερη και ανοιχτή. Σε μερικούς τομείς υπάρχει ενεργή ανάπτυξη προς το νέο όραμα που εμφανίζεται  σε ορισμένους τομείς της επιστήμης, των τεχνών, στην ανάπτυξη κοινοτήτων και στην ευρεία εξάπλωση της ανθρώπινης ανάπτυξης και πνευματικότητας. Το όραμα της Γαίας προσφέρει έναν τρόπο με τον οποίο η συνειδητότητα της ανθρωπότητας μπορεί να εναρμονιστεί με την πλανητική ολότητα και να επιτρέψει μια δυναμική αλληλεπίδραση της ανθρωπότητας και των άλλων βασιλείων της φύσης, μέσα στην αγκαλιά της Γαίας. Μέσα από τη σωστή ροή των ενεργειών σε ένα οικοσύστημα, φτάνει στην οικολογική αρμονία. Η βοτανική αποτελεί μια εκδήλωση της Γαίας σε λειτουργία παρέχοντας ότι χρειαζόμαστε για να εξασφαλίσουμε υγεία, ζωτικότητα στο φυσικό μας σώμα πράγμα που με τη σειρά του, μας επιτρέπει να συμμετέχουμε περισσότερο στην ολότητα.

Τα βότανα τα θεωρούμε σαν ένα θεραπευτικό εργαλείο, σαν οικολογικοί θεραπευτές της Γαίας προς την ανθρωπότητα. Η αντίληψη της Γαίας και του ενός ενιαίου κόσμου είναι μέρος της μετάβασης μας σε μια πλανητική συνειδητότητα, με την οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε τα προβλήματα μας. Το κατά πόσο θα τα λύσουμε είναι άλλο θέμα! (Το κομμάτι αυτό διαβάστηκε χθες στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα από τον Δρ. Νίκο Σαμαρίδη N.D. - Βοτανολόγο Α.Π.Θ. Από αυτή την εκδήλωση είναι και τα 4 βίντεο που βλέπετε).

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA