Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Έτοιμος και ο «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος» τ.124. Ταχυδρομήθηκε ήδη στα σπίτια…

Posted in Δημοσιογραφικά

ilektrikos.124
Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του νέου τεύχους της εφημερίδας «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος» που αυτή την ώρα πρέπει να παίρνουν στα σπίτια τους τα μέλη του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Για να το δείτε, όπως κυκλοφορεί τυπωμένο. Πατήστε ΕΔΩ.

efimeridesΆλλη μια δημοσιογραφική δουλειά βγήκε μέσα στα όρια που είχαμε θέσει και τώρα αυτή την εβδομάδα «παλεύουμε» τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ τ.265 που θα πρέπει να κυκλοφορήσει αρχές Μαρτίου, ώστε να μοιραστεί στην προγραμματισμένη για τις 5 – 6 Μαρτίου 2016, 36η Συνέλευση Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ που θα γίνει και φέτος μέσα στις εγκαταστάσεις του παραθεριστικού κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου και θα είμαστε εκεί από επαγγελματική υποχρέωση να την παρακολουθήσουμε…

Σήμερα όμως είναι η τιμητική του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Γι’ αυτή την εφημερίδα έχω γράψει πολλά κατά καιρούς στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Οι άνθρωποι των οποίων αποτελεί ιδιοκτησία τους την αγαπούν πολύ και προσπαθούν να είναι συνεπέστατοι κάθε δίμηνο στην παρουσία της. Και δεν αρκούνται που την προωθούν τυπωμένη σε χαρτί στα σπίτια των περίπου 2.500  μελών της. Την έχουν πάντα και στο Site τους. Δείτε ΕΔΩ.

Τον άλλο μήνα, στις 19 Μαρτίου, οργανώνουν γιορτή για τα 21 χρόνια παρουσία της στην οποία εκτός από τον τότε πρόεδρο Μανώλη Φωτόπουλο που θα καταθέσει την εμπειρία του, μου ζήτησαν να μιλήσω κι εγώ.

Εκείνος είχε την ιδέα κι εγώ με τη δημοσιογραφική ματιά μου και την επιμέλεια, την υλοποίησα. Μεγαλώνουμε σταδιακά… Την αρχή 4σέλιδη ασπρόμαυρη, αργότερα 8σέλιδη και 12σέλιδη ασπρόμαυρη. Ύστερα γίναμε δίχρωμοι. Και κάποια στιγμή κάναμε το μεγάλο βήμα: Τετράχρωμη σε όλες τις σελίδες της και 16σέλιδη πια, σχεδόν σταθερά.

Κι αυτό οφείλεται στον πολύ καλό προγραμματισμό τους και στη δουλειά που κάνουν στο Σωματείο τους. Έτσι συχνά και οι 16 σελίδες είναι λίγες στο διμηνιαίο ραντεβού μας. Πάντα μένουν έξω 4-5 σελίδες που παίρνουν τη σειρά τους για την επόμενη έκδοση.

Μια πρώτη απόπειρα να καταγράψω κάποια πράγματα γι’ αυτά τα 21 χρόνια από τη γέννηση του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ, μέχρι σήμερα, σε ότι με αφορά ως δημοσιογράφο, θα μπορούσα να πω τα παρακάτω:

Σε καιρούς που η δημοσιογραφία περνά πια τις δικές της τεράστιες δυσκολίες και είναι κατευθυνόμενη, ενώ η αλήθεια δεν έχει πια θέση, στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ μπορώ να υπερηφανευτώ ότι λειτουργώ με καθαρά δημοσιογραφικά κριτήρια.

Οι άνθρωποι δεν απαιτούν πιεστικά να ασπαστώ την άποψη τους για τα γεγονότα που δεν επιδέχονται ερμηνεία. Συμβαίνει συχνά να συμφωνούμε καθώς βλέπουμε και ζούμε τα ίδια πράγματα χωρίς παραμορφωτικούς φακούς. Λέμε τα πράγματα με το όνομα τους και γι’ αυτό αγαπούν την εφημερίδα, τα μέλη του Σωματείου.

Δεν νερώνουμε το κρασί μας… Δεν προσπαθούμε να φτιάξουμε και να προβάλουμε μέσα από τις σελίδες του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ έναν ιδεατό κόσμο που απέχει πολύ από την αλήθεια. Το αντίθετο. Όταν το Σωματείο αποφασίζει να ανοίξει την καρδιά του και να προβάλλει αντικειμενικά τη δράση του, εμείς είμαστε εκεί να υποστηρίξουμε την προσπάθεια.

Το χρειαζόμαστε. Διότι εδώ η πληροφόρηση είναι αυτή που κυριαρχεί και όχι η προπαγάνδα… Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό… Υπάρχουν πολλές δυσκολίες που ξεκινούν από το οικονομικό στην εποχή των capitalscontrol και φτάνουν ως την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στους αναγνώστες… Αλλά αυτό είναι που αρέσει.

Κι αν ρίξετε μια ματιά στις συνεισφορές στη 2η και 3η σελίδα θα καταλάβετε το μέγεθος της αγάπης τους για την προσπάθεια που καταβάλλεται.

Τα άλλα θα τα πούμε εκεί… Στην εκδήλωση που ετοιμάζουν με αγάπη. Διότι μερικά πράγματα, αξίζει να τα μοιράζεται κανείς με όσους πρέπει… Προετοιμαζόμαστε λοιπόν με τον καλύτερο τρόπο. 21 συνεχή χρόνια έκδοσης σε τέτοιες δύσκολες εποχές δεν είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Τους αξίζουν συγχαρητήρια!

Δεκατρία χρόνια γάμου για τον Άρη και τη Χάρις μια όμορφη στιγμή που μοιραστήκαμε μαζί

Posted in Επικαιρότητα

gamos.ari-xaris1.210216
Προχθές το βράδυ περάσαμε πολύ όμορφα στη ΜΕΤΑΞΟΥ, ένα πολύ ωραίο μαγαζί – ταβέρνα στον Κολωνό. Γιόρταζαν δεκατρία γάμου οι φίλοι μας Άρης και Χάρις. Και ήμασταν μαζί τους. Η βραδιά ήταν υπέροχη από όλες τις απόψεις. Οι φωτογραφίες είναι αψευδής μάρτυρας…

gamos.ari-xaris2.210216
Σε μερικές χώρες είναι συνηθισμένο για το σύζυγο και τη σύζυγο να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην επέτειο της ημέρας κατά την οποία εισήλθαν στην έγγαμη κατάσταση, μια διευθέτηση που εγκαινίασε ο Θεός. (Γένεση 2:18-24· Ματθαίος 19:4-6) Έτσι και στη χώρα μας….

gamos.ari-xaris3.210216
Σαφώς, η Αγία Γραφή μιλά πολύ θετικά για το γάμο. Ο Ιησούς παραβρέθηκε σε μια γαμήλια γιορτή και μάλιστα συνέβαλε στη χαρά που περιέβαλλε την περίσταση. —Ιωάννης 2:1-11. Είναι λοιπόν φανερό ότι φίλοι μας διάλεξαν τον καλύτερο τρόπο να τιμήσουν μια ξεχωριστή μέρα, γι’ αυτούς.

gamos.ari-xaris4.210216
Δεν είναι παράδοξο αν ένα αντρόγυνο, στην επέτειο του γάμου του, αφιερώσει χρόνο για να αναπολήσει τη χαρά εκείνης της περίστασης και την απόφαση που πήραν να εργάζονται για την επιτυχία του γάμου τους. Ο Άρης και η Χάρις εργάζονται γι’ αυτό. Κι εμείς είμαστε δίπλα τους.

gamos.ari-xaris5.210216
Είτε θυμηθούν αυτή τη χαρούμενη περίσταση ιδιωτικά, μόνο το αντρόγυνο, είτε μαζί με λίγους συγγενείς ή στενούς φίλους, αυτό είναι κάτι που θα το αποφασίσουν οι ίδιοι. Η περίσταση δεν θα πρέπει να αποτελέσει δικαιολογία για τη διεξαγωγή μιας μεγάλης κοινωνικής συγκέντρωσης. Αυτό έκαναν και οι φίλοι μας.

gamos.ari-xaris6.210216
Σε αυτή την περίσταση οι Χριστιανοί πρέπει να καθοδηγούνται από τις αρχές που εφαρμόζονται καθημερινά στη ζωή τους. Συνεπώς, είτε τηρεί κάποιος την επέτειο του γάμου του είτε όχι, αυτό είναι προσωπικό ζήτημα. —Ρωμαίους 13:13, 14.

gamos.ari-xaris7.210216
Λαϊκό μαγαζί, οικογενειακό, με ελληνική κουζίνα,είναι η ΜΕΤΑΞΟΥ. Το φαγητό κλασικό ελληνικό, πολύ καλό και σε τίμιες μερίδες. Απάκι, χοιρινό τηγανιά και ρεβυθοκεφτέδες, ωραία χόρτα, φέτα, ικαριώτικο κρασί και ζωντανή μουσική, ότι καλύτερο… 

Το Αγαπημένο μου Έργο—Η Ποίμανση. Βοσκός και στην πραγματική ζωή και αλλού…

Posted in Μαρτυρίες

katsikula1
Μια κατσικούλα (όχι αυτή της φωτογραφίας…) είχε πάντα η μητέρα μου στα παιδικά μου χρόνια στο σπίτι μας. Αυτή μας έδινε το γάλα της με το οποίο μας έκανε τα τυράκια μας και μας έδινε τα κατσικάκια της. Συχνά επιφορτιζόμουν με την ευθύνη να την μεταδέσω, να την ποτίσω κ.λπ.

probatakia
Ο Αγησίλαος της Στασούλας όμως έχει ένα υποτυπώδες μικρό κοπάδι προβάτων σε μια περιοχή κοντά στο Θραψανό, τον Γκαρνιά. Μια φορά, πριν λίγα χρόνια, του τα έκλεψαν όλα, αλλά αυτός εκεί επιμένει. Στεναχωρήθηκε πολύ, αλλά τα ξανάφτιαξε και ασχολείται με αυτά.

kalivakia3
Θυμάμαι την Πότα από ένα μικρό χωριό κοντά στη Μεγαλόπολη, τα Καλυβάκια. Όλη της η ζωή ήταν τα λίγα πρόβατα της. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής της που ήταν μόνη. Ασχολιόταν πολύ μαζί τους. Και τα γνώριζε ένα – ένα. Του είχε βγάλει ονόματα. Τα καλούσε κι αυτά ανταποκρίνονταν. Χαίρονταν όταν την έβλεπαν να πηγαίνει κοντά τους.

provato.apikia.200216
Και να, που χθες είδα στον τοίχο του φίλου μου Λεωνίδα από την Άνδρο την προβατίνα του με τα δυο μικρά της… Στα Αποίκια που ζει έχει ίσως και το χρόνο (ως συνταξιούχος) και τον χώρο για να ασχοληθεί μαζί του και να το φροντίσει. Δεν πρόλαβα να μιλήσω μαζί του και να τον ρωτήσω αν έχει κι άλλα. Αλλά μου άρεσαν…

Αφήγηση από τον Αλιμπέκ Μπεκμάνοφ

agia.grafi.xromaΆρχισα να βόσκω πρόβατα όταν ήμουν τριών ετών και αγάπησα αυτή την εργασία. Στα 17 μου ήμουν ήδη έμπειρος βοσκός. Αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν και άλλοι «βοσκοί»—οι πνευματικοί ποιμένες. Θα σας εξηγήσω γιατί το έργο του πνευματικού ποιμένα μού έχει δώσει ακόμη μεγαλύτερη χαρά.

Γεννήθηκα το 1972 από Κιργίσιους γονείς. Η πολυμελής οικογένειά μου ζούσε στο Τσιρπικτί, ένα χωριό στις όχθες της πανέμορφης λίμνης Ισίκ Κουλ. Η περιοχή αυτή προσελκύει πολλούς τουρίστες που επισκέπτονται το Κιργιζιστάν, το οποίο ήταν κάποτε δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα ζω με τη σύζυγό μου την Γκουλμίρα στην πρωτεύουσα, το Μπισκέκ, που απέχει περίπου 200 χιλιόμετρα από τον τόπο όπου μεγάλωσα.

Ο Βοσκός και τα Πρόβατα

Όταν ήμουν παιδί, πηγαίναμε κάθε άνοιξη τα πρόβατα σε ψηλά ορεινά βοσκοτόπια. Για να ανεβούμε εκεί, σε υψόμετρο άνω των 3.000 μέτρων, χρειάζονταν αρκετές μέρες. Κάποιοι άλλοι βοσκοί προτιμούσαν έναν συντομότερο δρόμο και έφταναν γρηγορότερα. Αλλά ο δρόμος αυτός περνούσε δίπλα από χαράδρες και φαράγγια, και μερικές φορές τα πρόβατα που ξεστράτιζαν έστω και λίγο τραυματίζονταν ή και σκοτώνονταν.

Σε αυτά τα μονοπάτια έκαναν συχνά την εμφάνισή τους λύκοι, οι οποίοι τρόμαζαν τα πρόβατα ή τους επιτίθονταν—τα χώριζαν από το κοπάδι και τα σκότωναν. Γι’ αυτό, ο θείος μου προτιμούσε έναν δρόμο πιο βατό και λιγότερο επικίνδυνο, παρότι αυτό μας καθυστερούσε μία μέρα ή και περισσότερο. Μερικές φορές εγώ ήθελα να βιαστούμε, αλλά εκείνος μου έκοβε τη φόρα. Μου έλεγε: «Αλιμπέκ, να σκέφτεσαι τα πρόβατα, όχι τον εαυτό σου».

Σε αυτά τα όμορφα ορεινά βοσκοτόπια, υπήρχαν πρόχειρα μαντριά για να είναι προστατευμένα τα πρόβατα τη νύχτα. Μερικοί βοσκοί, επειδή δεν ήθελαν να ξυπνάνε νωρίς, πήγαιναν το κοπάδι για βοσκή πολύ μετά την ανατολή. Την ώρα που άρχιζαν τα πρόβατα να τρώνε, ο ήλιος ήδη έκαιγε.

Σύντομα, τα πρόβατα μαζεύονταν όλα μαζί, με τα κεφαλάκια τους κάτω, αναπνέοντας με δυσκολία. Επειδή δεν μπορούσαν να φάνε μέχρι χορτασμού, αδυνάτιζαν και εξασθενούσαν. Ο θείος μου όμως σηκωνόταν προτού καν χαράξει—στις τέσσερις το πρωί—και, μέχρι να βγει ο ήλιος, είχε ήδη πάει το κοπάδι του σε ένα καλό βοσκοτόπι. Τα πρόβατά του είχαν όλο τον καιρό να βοσκήσουν εκεί με τη δροσιά. Ένα ρητό λέει: «Ο καλός βοσκός φαίνεται από τα πρόβατά του».

Μια καλή ώρα για να δει ο βοσκός αν τα πρόβατα χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα είναι όταν ξαπλώνουν μετά τη βοσκή. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχε το δικό μας κοπάδι ήταν οι μύγες που γεννούσαν τα αβγά τους στον αφαλό των προβάτων. Αυτό δημιουργεί μόλυνση και πρήξιμο. Αν δεν εντοπιστεί το πρόβλημα εγκαίρως, ο πόνος γίνεται τόσο έντονος ώστε το πρόβατο μπορεί να ξεμακρύνει από το κοπάδι και να ψοφήσει. Ελέγχαμε τα πρόβατά μας σχεδόν κάθε μέρα για να δούμε αν είχαν πρόβλημα. Αυτό βέβαια απαιτούσε χρόνο και κόπο, αλλά η ανταμοιβή μας ήταν ένα κοπάδι υγιές και ευχαριστημένο.

Το βράδυ που γυρίζαμε στο μαντρί από τη βοσκή, μετρούσαμε τα πρόβατα καθώς αυτά έμπαιναν εκεί από μια στενή πόρτα—μερικές φορές ως και τρία ή τέσσερα μαζί. Το κοπάδι μας είχε εκατοντάδες πρόβατα, αλλά είχαμε εξοικειωθεί τόσο καλά με αυτή τη διαδικασία ώστε μπορούσαμε να μετρήσουμε μέχρι και 800 πρόβατα σε 15 με 20 λεπτά. Φυσικά, αυτό χρειάστηκε πολλή εξάσκηση, αλλά τα καταφέρναμε!

Αν βλέπαμε ότι έλειπε ένα πρόβατο, ο θείος μου έπαιρνε το όπλο και μια γκλίτσα και πήγαινε να το βρει—έψαχνε ακόμη και με βροχή και μέσα στο σκοτάδι, έστω και αν επρόκειτο απλώς για ένα αρνάκι. Το καλούσε φωνάζοντας δυνατά. Η φωνή του τρόμαζε τα αρπακτικά, αλλά έπρεπε να βλέπατε πόσο ασφαλές ένιωθε το πρόβατο όταν τον άκουγε!

Δίναμε στο κάθε πρόβατο όνομα, ανάλογα με την εμφάνιση ή το χαρακτήρα του. Μέσα στο κοπάδι, όλο και υπήρχαν ξεροκέφαλα πρόβατα που για κάποιον λόγο αρνούνταν να υπακούσουν στο βοσκό. Μερικές φορές, τα ακολουθούσαν και άλλα. Γι’ αυτό, ο βοσκός προσπαθούσε να εκπαιδεύσει τα πεισματάρικα πρόβατα και να τα βάλει σε τάξη. Μπορεί, ας πούμε, να άφηνε ένα πρόβατο μόνο του στο μαντρί. Με τον καιρό, μερικά συμμορφώνονταν και γίνονταν υπάκουα. Όσα δεν έλεγαν να συμμορφωθούν κατέληγαν στο πιάτο μας.

Ένα Διαφορετικό Είδος «Βοσκού»

Το 1989 σπούδασα πολεμικές τέχνες και απέκτησα μεγάλη επιδεξιότητα στις διάφορες τεχνικές τους. Την επόμενη χρονιά, με κάλεσαν να υπηρετήσω στο σοβιετικό στρατό. Ενώ υπηρετούσα στη Ρωσία, οι συμμαθητές μου από τη σχολή πολεμικών τεχνών οργάνωσαν μια συμμορία. Όταν γύρισα στο Κιργιζιστάν, μου είπαν ότι, αν γινόμουν και εγώ μέλος, θα είχα τα πάντα. Εκείνον τον καιρό όμως γνώρισα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Οι Μάρτυρες απάντησαν σε ερωτήσεις που με βασάνιζαν από παιδί, όπως: «Γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι;» Τελικά κατάλαβα από τις συζητήσεις μας ότι ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ. (Ρωμαίους 5:12) Έμαθα επίσης από την Αγία Γραφή ότι ο Ιεχωβά, ο αληθινός Θεός, έστειλε τον Γιο του τον Ιησού ως Λυτρωτή μας και ότι η κληρονομημένη μας αμαρτία μπορεί να καλυφτεί αν θέσουμε πίστη στον Ιεχωβά και στον Γιο του. Αυτό θα μας δώσει την προοπτική να ζήσουμε για πάντα στον Παράδεισο στη γη, σε αρμονία με τον αρχικό σκοπό του Θεού για το ανθρώπινο γένος.—Ψαλμός 37:11, 29· 83:18· Ιωάννης 3:16, 36· 17:1-5· Αποκάλυψη 21:3, 4.

Οι Γραφικές απαντήσεις των Μαρτύρων στα ερωτήματά μου ήταν τόσο ξεκάθαρες και κατανοητές ώστε είπα αυθόρμητα: «Αυτό είναι το σωστό!» Δεν ήθελα πια να κάνω παρέα με τους παλιούς μου συμμαθητές. Εκείνοι προσπάθησαν κάμποσες φορές να με πείσουν να γυρίσω στην παρέα τους. Αλλά η επιθυμία μου να μάθω τις Γραφικές αλήθειες και να τις θέσω σε εφαρμογή ήταν τόσο δυνατή ώστε με βοήθησε να αντισταθώ στις δελεαστικές τους προτάσεις και οδήγησε στο να γίνω πνευματικός ποιμένας.

Εκείνον τον καιρό ερχόταν στη μητέρα μου κάποια κυρία πασίγνωστη στην περιοχή μας για τις θεραπείες που έκανε μέσω πίστης. Μια μέρα που γύρισα σπίτι, τη βρήκα να διεξάγει μια πνευματιστική συγκέντρωση. Μου είπε ότι είχα ιδιαίτερο χάρισμα και με παρότρυνε να πάω στο τζαμί και να πάρω ένα φυλαχτό, ισχυριζόμενη ότι αυτό θα με βοηθούσε. Σχεδόν με έπεισε ότι, αν το έκανα αυτό, θα λάβαινα το χάρισμα της θεραπείας.

Την άλλη μέρα πήγα στους Μάρτυρες με τους οποίους μελετούσα τη Γραφή και τους είπα τα καθέκαστα. Μου έδειξαν από τη Γραφή ότι ο Ιεχωβά αντιτίθεται σε κάθε μορφή πνευματισμού, διότι ο πνευματισμός συνδέεται με τα πονηρά πνεύματα. (Δευτερονόμιο 18:9-13) Για κάποιες νύχτες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγω της επιρροής των δαιμόνων. Όταν έμαθα από τους Μάρτυρες πώς να προσεύχομαι σύμφωνα με το θέλημα του Ιεχωβά, απαλλάχτηκα σύντομα από τους εφιάλτες. Ήμουν πλέον πεπεισμένος ότι είχα βρει τον αληθινό Ποιμένα, τον Ιεχωβά.

Έμαθα ότι ο Δαβίδ, ο συγγραφέας πολλών Βιβλικών ψαλμών, ήταν και αυτός ποιμένας στα νιάτα του. Αποκαλούσε τον Ιεχωβά “Ποιμένα” του, και τα αισθήματα που είχε για Εκείνον μίλησαν στην καρδιά μου. (Ψαλμός 23:1-6) Ήθελα να μιμηθώ τον Γιο του Ιεχωβά, τον Ιησού, ο οποίος αποκαλείται ο “ποιμένας των προβάτων”. (Εβραίους 13:20) Στις αρχές του 1993, συμβόλισα την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά με το βάφτισμα σε μια συνέλευση στο Μπισκέκ.

Μια Σημαντική Συγκέντρωση

Πολλοί συγγενείς και γείτονές μου άρχισαν να συγκεντρώνονται όλοι μαζί για μελέτη της Γραφής. Περίπου 70 άτομα από το χωριό μας συγκεντρώνονταν κοντά στη λίμνη Ισίκ Κουλ. Κάποιος συγγενής μου, ο οποίος ήταν επικεφαλής στο συμβούλιο του χωριού, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Είπε ότι θα κανόνιζε μια μεγάλη συγκέντρωση για να εξηγήσουμε τη νέα μας πίστη. Ωστόσο, οι τοπικοί θρησκευτικοί ηγέτες άρχισαν να ξεσηκώνουν τους ανθρώπους της περιοχής ώστε να εναντιωθούν στο κήρυγμά μας. Συνεννοήθηκαν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη συγκέντρωση για να στρέψουν τον κόσμο εναντίον μας.

Την καθορισμένη μέρα, συγκεντρώθηκαν περίπου χίλια άτομα, μεταξύ των οποίων και άνθρωποι από τρία γειτονικά χωριά. Ήρθαν επίσης κάποιοι Μάρτυρες, ένας εκ των οποίων άρχισε να εξηγεί τις Γραφικές πεποιθήσεις μας. Δεν είχαν περάσει καλά - καλά πέντε λεπτά και κάποιος σηκώθηκε και άρχισε να κάνει προκλητικές ερωτήσεις, φωνάζοντας. Ακολούθησε καταιγισμός από κατηγορίες και απειλές, και οι παρόντες φανατίστηκαν σε βαθμό που ήθελαν να μας χτυπήσουν.

Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε να μας υπερασπιστεί ένας από τους μεγαλύτερους αδελφούς μου, ο οποίος είχε αρχίσει πρόσφατα να μελετάει τη Γραφή. Όλοι τον έτρεμαν και τον απέφευγαν γιατί έδερνε άγρια. Μπήκε άφοβα ανάμεσα σε εμάς και στους επιτιθέμενους και έτσι καταφέραμε να φύγουμε σώοι και αβλαβείς. Στα επόμενα χρόνια, πολλοί από εκείνους που παρευρέθηκαν σε αυτή τη συγκέντρωση έγιναν Μάρτυρες. Σήμερα, 50 και πλέον από τους 1.000 κατοίκους του χωριού μας είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Μια Κόρη Βοσκού στη Ζωή Μου

Λίγους μήνες πριν από τη μεγάλη συνέλευση των Μαρτύρων στη Μόσχα τον Ιούλιο του 1993, γνώρισα την Γκουλμίρα, μια Μάρτυρα του Ιεχωβά από ένα χωριό του Κιργιζιστάν. Προερχόταν και αυτή από οικογένεια βοσκών. Το 1988, ενώ το έργο των Μαρτύρων ήταν ακόμη απαγορευμένο στη Σοβιετική Ένωση, η μητέρα της είχε αρχίσει να μελετάει τη Γραφή με μια Μάρτυρα, την Ακσαμάι. Η Ακσαμάι ήταν η πρώτη Κιργίσια στην περιοχή που έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά τη δεκαετία του 1970.

Σύντομα άρχισε και η Γκουλμίρα να παρακολουθεί τη μελέτη της μητέρας της με την Ακσαμάι. Το 1990 βαφτίστηκαν και οι δυο τους ως Μάρτυρες. Η καρδιά της Γκουλμίρα την ώθησε να αναλάβει σύντομα την ολοχρόνια υπηρεσία ως σκαπάνισσα.

Τα επόμενα δύο χρόνια έβλεπα την Γκουλμίρα περιστασιακά, επειδή έμενα γύρω στα 160 χιλιόμετρα μακριά. Το Μάρτιο του 1995, αποφάσισα να τη γνωρίσω καλύτερα. Έτσι λοιπόν, ένα πρωί πήγα στο σπίτι της με αυτόν το σκοπό. Σάστισα όταν έμαθα ότι την επόμενη κιόλας μέρα θα έφευγε για να υπηρετήσει στο γραφείο τμήματος της Ρωσίας, το οποίο βρισκόταν πάνω από 5.500 χιλιόμετρα μακριά!

Εκείνη την εποχή είχα αρχίσει να υπηρετώ ως ολοχρόνιος διάκονος, και επίσης μάθαινα ρωσικά επειδή δεν υπήρχε ακόμη κανένα έντυπό μας στην κιργισιανή γλώσσα. Αλληλογραφούσαμε με την Γκουλμίρα επί τρία χρόνια και συνεννοούμασταν να διαβάζουμε τις ίδιες Γραφικές περικοπές ώστε να μπορούμε να ανταλλάσσουμε πνευματικές σκέψεις. Στο μεταξύ, εγώ υπηρετούσα στην πρώτη κιργισιανή εκκλησία, στην πόλη Μπαλικτσί.

Υπηρετώ τον Ιεχωβά Μαζί με την Γκουλμίρα

Το 1998, η Γκουλμίρα ήρθε στο Κιργιζιστάν για διακοπές και παντρευτήκαμε. Προσκλήθηκα να υπηρετήσω μαζί της στο γραφείο τμήματος της Ρωσίας. Ευτυχώς που είχα αρχίσει να μαθαίνω ρωσικά! Αργότερα, διορίστηκα στη μεταφραστική ομάδα που μετέφραζε Γραφικά έντυπα στην κιργισιανή γλώσσα. Προσευχόμουν στον Ιεχωβά για σοφία και υπομονή. Φυσικά, με βοηθούσε πολύ και η Γκουλμίρα με την οποία συνεργαζόμουν.

Το 2004 η μεταφραστική μας ομάδα στάλθηκε στο Μπισκέκ, όπου διορίστηκα να υπηρετώ στην επιτροπή που επιβλέπει το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Κιργιζιστάν. Τότε υπήρχαν στη χώρα 7 κιργισιανές εκκλησίες και πάνω από 30 ρωσικές. Σήμερα, υπάρχουν 20 και πλέον κιργισιανές εκκλησίες και πολλοί κιργισιανοί όμιλοι, που απαρτίζουν σχεδόν το 40% των 4.800 Μαρτύρων στο Κιργιζιστάν.

Η Γκουλμίρα και εγώ αποφασίσαμε να μάθουμε αγγλικά, τα οποία θα μας βοηθούσαν στη διακονία μας. Αυτό οδήγησε σε μια πρόσκληση στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις ΗΠΑ το 2008. Εκεί παρακολούθησα την ειδική σχολή για όσους επιβλέπουν το έργο κηρύγματος στη χώρα τους.

Τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου νιώθουμε τώρα πιο ικανοί να υπηρετούμε τα πνευματικά συμφέροντα των ανθρώπων στο Κιργιζιστάν. Οι εμπειρίες μας μάς βοήθησαν να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι ότι ο Ιεχωβά είναι πράγματι στοργικός ποιμένας. Έχω νιώσει προσωπικά την εκπλήρωση του Βιβλικού ψαλμού: «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου. Δεν θα μου λείψει τίποτα. Σε χλοερά βοσκοτόπια με βάζει να ξαπλώσω· με φέρνει σε τόπους ανάπαυσης με άφθονα νερά. Αναζωογονεί την ψυχή μου. Με οδηγεί στα μονοπάτια της δικαιοσύνης για χάρη του ονόματός του».—Ψαλμός 23:1-3

  • Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΞΥΠΝΑ της 3/11/2011

Βιολογική ερμηνεία της προσωπικότητας. Μια άλλη άποψη για τον άνθρωπο

Posted in Επικαιρότητα

romantso1.261115
Το πελώριο βιομηχανικό κτήριο στο νούμερο 5 της οδού Αναξαγόρα, ένα άδειο κέλυφος ανάμεσα σε καταστήματα με παιχνίδια, πακιστανικά εστιατόρια και δημόσιες υπηρεσίες, ήταν για χρόνια ένα αίνιγμα για τους περισσότερους περαστικούς. πνιγμένο στα σκουπίδια - και στο σκοτάδι τού μόνιμα υποφωτισμένου δρόμου - ένα κτήριο - φάντασμα με μόνη ένδειξη για το παρελθόν του τις τρεις χρωματιστές πινακίδες της πρόσοψης: «Ρομάντσο», «πάνθεον», «Βεντέτα». Η Σούλα φωτογραφήθηκε εκεί πριν από μερικούς μήνες όταν πήγαμε στην Α' ΔOY που είναι απέναντι για να δηλώσουμε στην Εφορία το γάμο μας και να κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση…

romantso2.261115
Εδώ στεγαζόταν για πάνω από 60 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα τυπογραφεία του κέντρου, που έβγαζε μερικά από τα επικερδέστερα και γνωστότερα λαϊκά  περιοδικά της εποχής, ιδιοκτησίας του εκδότη Νίκου Θεοφανίδη. Οι πιο παλιοί θυμούνται το θρυλικό «Ρομάντσο» με τα ρομαντικά μυθιστορήματα, που πούλαγε στις μεγάλες του δόξες 300.000 αντίτυπα την εβδομάδα. Το κτήριο είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ιστορία του ελληνικού Τύπου - στα πιεστήρια του Θεοφανίδη είχαν τυπωθεί από τον «Ριζοσπάστη» μέχρι τον «Ελεύθερο Τύπο». παρ’ όλα αυτά, όμως, τα τελευταία είκοσι χρόνια είχε πέσει σε αχρηστία - η τελευταία του χρήση ήταν ως εργαστήριο μεταξοτυπίας πριν από περίπου εφτά χρόνια.

imageefΜου το έστειλε ένας καλός φίλος, ο Νίκος Γρ. και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας: Είναι εντυπωσιακό ότι ετυμολογικά η λέξη «ψυχή» προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα «ψύχω» («πνέω»), ότι αρχικό περιεχόμενο της έννοιας της ψυχής επομένως υπήρξε η «πνοή», δηλαδή η βιολογική λειτουργία της αναπνοής, η οποία χαρακτηρίζει τους ζωντανούς οργανισμούς. Κατ αυτόν τον τρόπο και ο όρος έμψυχα όντα αναφέρεται ετυμολογικά στα όντα που έχουν την βιολογική λειτουργία της αναπνοής.

Στον Όμηρο παρατηρείται πιθανά για πρώτη φορά στην αρχαιοελληνική γραμματεία, η απόδοση στον όρο ψυχή, χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των ανθρώπων και νοητικών λειτουργιών όπως σκέψεις, αναμνήσεις, συναισθήματα, τα οποία «διατηρούνταν αναλλοίωτα», όταν μετά το τέλος της ζωής τους, οι άνθρωποι βρίσκονταν στα Ηλύσια Πεδία. Σε αυτή την μικρή ιστορική αναδρομή, αναφέρει ο ψυχολόγος κ. Νικόλαος Βακόνδιος, βλέπουμε πόσο από την αρχή περιπλέχθηκαν οι έννοια της προσωπικότητας και του φιλοσοφικού, θρησκευτικού όρου της ψυχής.

Πώς ορίζουμε επιστημονικά την προσωπικότητα;

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος όταν ερχόμαστε στην ζωή, διαθέτει έναν έμφυτο γενετικό «εξοπλισμό» τρόπων-σχημάτων συμπεριφοράς για την προσαρμογή μας στο περιβάλλον. Για παράδειγμα, τέτοιοι είναι το κλάμα του νεογνού με βιολογικό σκοπό να προσελκύσει την προστασία των ενηλίκων, το σεξουαλικό ένστικτο με σκοπό την διαιώνιση του είδους κλπ. Επιπλέον αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «ιδιοσυγκρασία», είναι κατά 40% θα λέγαμε γενετικά κληρονομημένο από τους γονείς μας, όμως αυτό δεν σημαίνει πολλά καθώς η προσωπικότητά μας θα διαμορφωθεί τελικά από την αλληλεπίδραση με το πολύ σημαντικό ποσοστό του 60% που διαδραματίζει το περιβάλλον, πρωταρχικά οι γονείς μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το γενετικό δυναμικό μας απλά καθορίζει ότι «μπορούμε» να γίνουμε η α, η β, η ε προσωπικότητα και όχι η φ, χ, ψ προσωπικότητα, το ποια από αυτές όμως θα προκύψει, θα είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης του μυαλού μας με το περιβάλλον. Έτσι για παράδειγμα πολλοί άνθρωποι μπορούν να διδαχθούν την κλασσική μουσική και να γίνουν εξαιρετικοί μουσικοί φθάνοντας σε υψηλότατα επίπεδα . Το έμφυτο όμως δυναμικό τους προκαθορίζει το αν θα μπορέσουν να φτάσουν στο επίπεδο ενός Μπαχ ή ενός Μότσαρτ.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αν υπάρχει προδιάθεση μιας προσωπικότητας να είναι πιο αγχώδης, αυτό δεν μπορεί να  αλλάξει. Ένα συχνό λάθος είναι η «απόδοση» από τους ανθρώπους τρόπων, χαρακτηριστικών της συμπεριφοράς τους, όπως το άγχος, στην έννοια «χαρακτήρας» ή «προσωπικότητα», οι οποίες σημαίνουν στην καθομιλουμένη κάτι το οποίο δεν μεταβάλλεται στην ζωή. Είναι εντυπωσιακό ότι επιστημονικά γνωρίζουμε ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ας δούμε ένα παράδειγμα μιας εργαζόμενης μητέρας η οποία βιώνει άγχος, προσπαθώντας να συνδυάσει τους ρόλους της. Αποφεύγει να ζητήσει από την δική της μητέρα την φύλαξη για κάποιες ώρες του παιδιού, «φοβούμενη» ότι θα δείξει λιγότερο «ικανή» απέναντι στην μητέρα της. Καθώς δεν έχει «συνείδηση» του «φόβου» απέναντι στην μητέρα της, θεωρεί τον χαρακτήρα της ως «αγχώδη».

Με τον όρο Προσωπικότητα, εννοούμε αυτό το διακριτό σύνολο που χαρακτηρίζουμε εαυτό, και το οποίο αποτελείται από σχετικά σταθερά σχήματα διαντίδρασης και αλληλεπίδρασης  του ατόμου με το περιβάλλον, όπως για παράδειγμα ο τάδε που θυμώνει σχετικά εύκολα, ο δείνα ο οποίος αγχώνεται σχετικά εύκολα. Προσωπικότητα δεν σημαίνει μόνο την συμπεριφορά μας προς τους άλλους, αλλά και το πώς αντιδρούμε, νιώθουμε, σκεφτόμαστε απέναντι σε εξωτερικά ερεθίσματα ή εσωτερικά, για παράδειγμα σε δικές μας σκέψεις. Ακόμη και το πώς εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, αν τα εξωτερικεύουμε ή όχι.

Αποτελεί όμως θεμελιώδους σημασία η κατανόηση ότι η προσωπικότητά μας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό, «προϊόν μάθησης», γεγονός που εξηγεί γιατί ακόμη και μονοζυγωτικά δίδυμα με ίδιο γενετικό υλικό, αναπτύσσουν διαφορετικές προσωπικότητες. Η κατανόηση της έννοιας αυτής είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι ειδάλλως δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η επιστημονική θεμελίωση του αντικειμένου της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας στον καθημερινό άνθρωπο.

Γνωρίζουμε ότι η μάθηση δεν είναι μία απλή διαδικασία όπως την ζούμε. Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, το περιεχόμενό του «αποθηκεύεται» στον εγκέφαλό μας μέσω της δημιουργίας συνάψεων (νέων ενώσεων των εγκεφαλικών κυττάρων). Όταν μαθαίνουμε να οδηγούμε αυτοκίνητο, θα μπορούσαμε απλουστευμένα πολύ να πούμε, ότι ένας μεγάλος αριθμός εγκεφαλικών κυττάρων «ενώνεται» σε μία «συνεργασία, προκειμένου να εκτελεί την «διαδικασία» της οδήγησης. Πρόκειται για το τεράστιο «δίσκο ηχογράφησης» του μυαλού μας, σαν τα παλιά γραμμόφωνα. Μόνο που το συγκεκριμένο έχει μία ασύλληπτη χωρητικότητα αποθήκευσης και όχι μόνο. Έχουμε την ικανότητα να έχουμε πρόσβαση στο συνειδητό ή και στο ασυνείδητο μέρος αυτής της τεράστιας μνήμης, να «επεξεργαζόμαστε» ξανά τα περιεχόμενά της και να «εξάγουμε» έτσι και νέες πληροφορίες. Κατ αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δώσουμε ένα απλοποιημένο υποθετικό παράδειγμα, για το πώς νόηση και μνήμη διαμορφώνουν σταδιακά την «εικόνα» που έχουμε για τον εαυτό μας, η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την συμπεριφορά μας απέναντι σε νέες εμπειρίες που συναντούμε κάθε μέρα.

Ένα από τα πιο δύσκολα να κατανοηθούν, «αντικείμενα» που μαθαίνει το μυαλό μας, είναι η εκμάθηση συμπεριφορών, ακόμα και συναισθηματικών αντιδράσεων. Από μικρή ηλικία, η συμπεριφορά των γονέων, μεταξύ τους, προς το νεογνό, είναι αντικείμενο παρατήρησης από αυτό, «αποθήκευσης», επεξεργασίας και εξαγωγής «συμπερασμάτων, σχεδόν όπως αργότερα ως ενήλικες θα παρατηρούμε τον δάσκαλο οδήγησης. Έτσι, αν μία μητέρα είναι υπερπροστατευτική και δεν αφήνει το παιδί να εξερευνήσει, το περιβάλλον του, αυτό μπορεί να «αποθηκευτεί» από το παιδί ως μία συμπεριφορά που πρέπει να αποφεύγεται. Το μυαλό του μπορεί επίσης να αποθηκεύσει τον φόβο της μητέρας για την συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα, η ίδια συμπεριφορά πλέον να δημιουργεί και στο ίδιο, χωρίς να είναι παρούσα η μητέρα. Το συναίσθημα του φόβου, η «ανασφάλεια» που μαθαίνει να νιώθει το άτομο, μπορεί αργότερα να γενικευτεί και σε καταστάσεις που μοιάζουν με αυτή που εμποδίστηκε από την μητέρα. Μπορεί ακόμα και να δημιουργηθεί μία γενική «εικόνα» ανασφάλειας-έλλειψης ικανοτήτων να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, αν οι υπερπροστατευτικές παρεμβάσεις των γονέων είναι συνεχείς. Αυτή η ανασφάλεια, μπορεί να δημιουργεί άγχος σε συνθήκες όπως πχ εξετάσεις στο σχολείο, όπου και γι αυτόν τον λόγο το άτομο να έχει μειωμένες επιδόσεις. Είναι πολύ φυσικό η αρχή αυτού του «μίτου της Αριάδνης» να μην είναι συνειδητή στο άτομο, πολλές φορές ούτε στους γονείς του, οι οποίοι δεν λειτούργησαν παρά μονάχα με καλή πρόθεση. Εδώ ταιριάζει ξανά το παράδειγμα της «αγχώδους» μητέρας που αναφέραμε προηγουμένως.

Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της αιτιολόγησης των λόγων

Α) Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι η προσωπικότητα δεν μεταβάλλεται στον χρόνο, θεωρούν για παράδειγμα ότι το άγχος με το οποίο μπορεί να αντιμετωπίζουν καταστάσεις, είναι «έμφυτο» με την έννοια ότι δεν μπορούν να το «σταματήσουν», «δεν αλλάζει» όπως συχνά νομίζουν. Η αιτιολογία αυτής της πεποίθησης οφείλεται στο γεγονός, ότι ο ίδιος ο άνθρωπος, δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός παρατηρητής και «αναλυτής» των αλληλεπιδράσεων του με το περιβάλλον από την βρεφική ηλικία, ούτε μπορεί λόγω γνώσεων αλλά και υποκειμενικότητας να «μεταβάλλει» τις επιδράσεις αυτές.

Η μεταβολή των επιδράσεων αυτών είναι εφικτή και αποτελεί συχνό αντικείμενο της ψυχολογίας (αποφεύγοντας εδώ για λόγους στερεοτύπων, τον όρο ψυχοθεραπεία, ο οποίος ετυμολογικά αναφέρεται στην ψυχή, και όχι στην νόησή μας). Και είναι θεμελιώδης ο ρόλος της επεξεργασίας (με τη νόηση) από τον άνθρωπο, με την καθοδήγηση του ειδικού, των επιδράσεων στην προσωπικότητά του, οι οποίες μπορεί να αποτελούν την πραγματική αιτία ενός άγχους και όχι οι διάφορες καταστάσεις... Είναι όμως απαραίτητο να κατανοήσουμε το εξής για το θαυμαστό ανθρώπινο μυαλό, στα πρότυπα του οποίου κατασκεύασε ο άνθρωπος τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να έχουμε «πρόσβαση» σε αυτό, είναι η εγκεφαλική λειτουργία του ανθρώπινου λόγου. Ο νους μας επεξεργάζεται τον λόγο, «χρησιμοποιεί» τον λόγο για να εκφράσει συναισθήματα, ανακαλούμε πράγματα από την μνήμη μας, επειδή μπορεί συγκεκριμένες λέξεις να τις «φέρουν» πάλι στην συνείδησή μας.

Β) Το μυαλό μας διαθέτει «μηχανισμούς», πολύπλοκους στο να αναλυθούν, οι οποίοι αποσκοπούν πρωτογενώς στο να μας προστατέψουν, μακροπρόθεσμα όμως μας βλάπτουν, «αλλοιώνοντας» την ερμηνεία του ανθρώπου για τον ίδιο του τον εαυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μηχανισμός της άρνησης, όπως του ανθρώπου που πίνει αλκοόλ συστηματικά, «πείθοντας τον εαυτό του ότι το ελέγχει, του ανθρώπου που βιώνει έντονο άγχος ή μελαγχολία και αποφεύγει την επαφή με ειδικό, από φόβο ότι πρόκειται για κάτι μη ιάσιμο, το οποίο «θεωρεί» ότι θα ακούσει «επίσημα», από το στόμα του ειδικού. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρακτική ο ειδικός συναντά ανθρώπους, οι οποίοι πέρασαν ακόμα και χρονικά διαστήματα δέκα ετών ψυχοφθόρας ταλαιπωρίας τους, μέχρι να βρουν το θάρρος να επισκεφθούν ειδικούς και να υπάρξει ίαση. Φόβος ο οποίος σε ένα βαθμό είναι αναμενόμενος κρίνοντας από την εικόνα που έχει ο μέσος άνθρωπος για την ψυχολογία. Από την μία πλευρά, καθώς ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί ως ένας «καθημερινός αναλυτής» του εαυτού του και των άλλων, υπάρχει η φυσιολογική «ψευδαίσθηση ότι ο ειδικός «γνωρίζει» την ανθρώπινη συμπεριφορά κατά τον ίδιο τρόπο. Επιπλέον, επιδράσεις στην ανατροφή από το περιβάλλον, κυρίως προς το ανδρικό φύλο, δημιουργούν την αίσθηση ότι ο άνθρωπος «πρέπει» να γνωρίζει και να αντιμετωπίζει τα πάντα γύρω από τον εαυτό του, ειδάλλως δεν είναι συναισθηματικά «ισχυρός».

Σε ένα βαθμό και η ψυχολογία μπορεί να μπερδεύει επιπρόσθετα όσον αφορά την υπάρχουσα άγνοια για το αντικείμενό της, καθώς συχνά εστιάζεται η θεματολογία της στην ανάλυση των σχέσεων των δύο φύλων και μόνο, ή άθελά της ενισχύει το στερεότυπο ότι το «ψυχικό» κομμάτι, σημαίνει κάτι το μη ιάσιμο, κάτι το «άυλο». Δεν είναι παράξενο ότι κάποιες φορές οι γιατροί μπορεί να ντραπούν να προτείνουν σε έναν άνθρωπο, έχοντας αποκλείσει την οργανική αιτιολογία με εξετάσεις, την επιστήμη της ψυχολογίας, από φόβο μήπως «προσβάλλουν» τον άνθρωπο αυτόν, με το στίγμα της ψυχικής ασθένειας. Από την άλλη πλευρά, πολλοί γιατροί συχνά, γνωρίζουν να προτείνουν με λεπτότητα, εξηγώντας ότι στην ψυχολογία δεν «ευσταθεί» συχνά και γι αυτό δεν χρησιμοποιείται ο όρος ασθενής,

Τελικά μεταβάλλεται η προσωπικότητά μας κατά την διάρκεια της ζωής μας; Η απάντηση είναι ναι, σε όλη μας την ζωή, μέσα από τις εμπειρίες και την επεξεργασία τους από το ανθρώπινο μυαλό που γίνεται ασυνείδητα και συνεχώς. Συχνά όμως παρατηρούμε εντυπωσιακές μεταβολές στην συμπεριφορά ανθρώπων που πέρασαν ή περνούν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, καθώς το μυαλό τους «υποχρεώνεται» από τις συνθήκες να «επανεξετάσει» και να ιεραρχήσει, τις αξίες στην ζωή τους, τους τρόπους συμπεριφοράς τους, αν αξίζει να αγχώνονται για πράγματα που έμοιαζαν προτεραιότητες ενώ δεν ήταν τόσο, αν θεωρούσαν τις ανάγκες των άλλων προτεραιότητα δική τους, σε σημείο που να παραμελούν τον εαυτό τους ή να νιώθουν και άγχος προσπαθώντας να ανταποκριθούν στα πάντα. Τέτοια παραδείγματα δείχνουν πόσο ισχυρή είναι η μάθηση των «σχημάτων συμπεριφοράς» προς το περιβάλλον, καθώς και ότι δεν πρέπει να «αφήνεται» στις εμπειρίες της ζωής, η αλλαγή τους, εφ όσον το άτομο διαισθάνεται κάποια δυσφορία στην καθημερινότητά του.

  • Αναδημοσίευση από το http://www.nvakondios.gr/

Τι ζητούν, αναλυτικά, οι αγρότες με το υπόμνημα που έστειλαν στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα

Posted in Δημοσιογραφικά

taxidromos180216
Μπορεί οι αθηναϊκές εφημερίδες να έχουν «χαμηλώσει» πολύ το θέμα των αγροτών… Δυστυχώς δεν πάνε πίσω και οι εφημερίδες της περιφέρειας… Όπως βλέπετε εδώ την ημερήσια εφημερίδα της Μαγνησίας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ.

agrenta15-160216
Αλλά οι αγρότες έστειλαν τις προτάσεις τους στο γραφείο του πρωθυπουργού, ενώ συνεχίζουν  το μπλόκα στους εθνικούς δρόμους που δυσκολεύουν όσους κινούνται σ’ αυτό για δουλειές… Μια όχι και τόσο γνωστή εφημερίδα για τους αγρότες, εβδομαδιαία…

efimeridesΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/2/2016

Οι αγρότες είναι ακόμα στους δρόμους… Μάθαμε ότι κάποιοι κατέθεσαν τις προτάσεις τους στον πρωθυπουργό. Κι επειδή όπως γράφουν οι εφημερίδες έχουν χωριστεί στα τρία (παλιά κλασική μέθοδος η διάσπαση) ας δούμε λίγο τα αιτήματα που θέτουν για διάλογο. Το κείμενο των προτάσεων των αγροτών περιλαμβάνει τα εξής αιτήματα σε σχέση με το ασφαλιστικό:

1. Τροποποίηση του οικονομικού κριτηρίου για τον ορισμό του «επαγγελματία αγρότη» στον Ν.3874/2010 από 35% ποσοστό γεωργικού εισοδήματος στο συνολικό ατομικό εισόδημα σε 61% τουλάχιστον.

2. Διατήρηση του ΟΓΑ σε αυτόνομο πυλώνα κύριας ασφάλισης των αγροτών.

3. Κάθετη διοικητική και οικονομική διάκριση του ΟΓΑ σε 2 ταμεία. Α) Ταμείο Ασφάλισης Αγροτών στο οποίο θα ενταχθούν οι «επαγγελματίες αγρότες» και οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ που προέκυψαν μετά την καθιέρωση της πρόσθετης ασφάλισης. Β) Ταμείο Προνοιακής Ασφάλισης στο οποίο θα ενταχθούν όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες ασφαλισμένων σήμερα στον ΟΓΑ.

4. Διατήρηση των κατηγοριών ασφάλισης που υπάρχουν σήμερα για τους «επαγγελματίες» αγρότες χωρίς καμία αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.

5. Απόδοση ισόποσων ασφαλιστικών εισφορών στο Τ.Α.Α. εκ μέρους όσων ασφαλισμένων ή συνταξιούχων άλλων Φορέων Κύριας Ασφάλισης θα εξακολουθούν να έχουν γεωργικό εισόδημα είτε απ’ ευθείας ως ασφαλιστικές εισφορές Τ.Α.Α., είτε μέσω αυξημένου συντελεστή φορολογίας εισοδήματος για την άσκηση γεωργικής δραστηριότητας πέραν του 13% που ισχύει για τους «επαγγελματίες αγρότες». Το ποσό που αναλογεί στο πέραν του 13% ποσοστού αποδίδεται στο Τ.Α.Α.

6. Εφαρμογή για μια τριετία 2016-2019 του ως άνω συστήματος και εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης μετά το τέλος της τριετίας για την οικονομική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού ταμείου Τ.Α.Α. καθώς και λήψη διορθωτικών μέτρων αν αποδειχθεί ότι απαιτούνται.episimansis

Για το φορολογικό ζητούν:

1. Τροποποίηση του οικονομικού κριτηρίου για τον ορισμό του «επαγγελματία αγρότη» στον Ν.3874/2010 από 35% ποσοστό γεωργικού εισοδήματος στο συνολικό ατομικό εισόδημα σε 61% τουλάχιστον.

2. Εφαρμογή του Ν. 4172/2013 σε όσους πληρούν το ως άνω κριτήριο μετά την τροποποίησή του, για τη φορολόγηση του γεωργικού εισοδήματος και ταυτόχρονη κατάργηση της τροπολογίας Βαλαβάνη στον Ν. 4328 άρθρο 2 παρ.1. Δηλαδή φορολόγηση των «επαγγελματιών αγροτών» με ποσοστό 13% στο καθαρό κέρδος που προκύπτει ως λογιστικό αποτέλεσμα των βιβλίων – στοιχείων και 27,5 % προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος χωρίς καμία προσθήκη ενισχύσεων.

3. Οι διατάξεις του προσχεδίου για όποιους άλλους συντελεστές σταδιακά αυξανόμενους εφαρμόζονται στις λοιπές κατηγορίες αγροτών.

4. Ατομικό αφορολόγητο 12.000,00 ευρώ στους «επαγγελματίες αγρότες».

5. Όσοι νέοι αγρότες εντάσσονται στα προγράμματα νέων αγροτών στο ΠΑΑ 2014-2020 τα πρώτα τρία χρόνια εγκατάστασης να έχουν συντελεστή φορολόγησης 10% ως επιπλέον κίνητρο στο ξεκίνημα της νέας τους δραστηριότητας.

6. Η κατάργηση των τεκμαρτών διαβίωσης και του τέλους επιτηδεύματος για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.

7. Η επιβεβαίωση εκπλήρωσης του οικονομικού κριτηρίου γίνεται με τα φορολογικά στοιχεία του προηγούμενου έτους, ή με την προσκόμιση βεβαίωσης του ΚΕΠΠΥΕΛ κατά την υποβολή της φορολογικής δήλωσης, ή με τα υποβαλλόμενα στοιχεία του τρέχοντος έτους απευθείας από το ΚΕΠΠΥΟ του Υπ. Οικονομικών.

Υπάρχουν και αναλυτικές προτάσεις για το κόστος της παραγωγής, αλλά προφανώς ενδιαφέρουν περισσότερο τον ίδιο τον κλάδο και τους αγρότες. Και είμαι βέβαιος ότι οι ίδιοι οι αγρότες τα γνωρίζουν καλύτερα… Ή θα έπρεπε να τα γνωρίζουν, αφού τόσες μέρες τώρα είναι καθημερινά στους δρόμους, ακόμα κι αν τα ΜΜΕ του προβοκάρουν συνεχώς με τα ρεπορτάζ τους…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις»

Όμορφες μέρες, ζεστές, ανοιξιάτικές! Τις λένε και αλκυονίδες και τρελαίνουν τα λουλούδια…

Posted in Επικαιρότητα

anixi.andros1
Έχει ανέβει πολύ η θερμοκρασία τις τελευταίες μέρες… Κοντά στους; 21 βαθμούς κινούνται καθημερινά στην Αθήνα.  Κάποιοι μεγαλύτεροι από μας ανησυχούν, επειδή ακόμα δεν είδαν τη σκληρή πλευρά του χειμώνα κι αυτός οδεύει προς το τέλος του. Και φοβούνται ότι αυτές οι αλκυονίδες μέρες, δεν είναι και τόσο φυσιολογικές… Έχουν τρελάνει τα λουλούδια  και τους ανθρώπους, από όποια πλευρά κι αν το δεις…

anixi.andros2
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα είναι από την Άνδρο, οι πρώτες τέσσερις και από τη Μυτιλήνη, οι άλλες τέσσερις. Και πρόκειται για λουλούδια πέρα από τις αμυγδαλιές. Ως άλκυονίδες μέρες λοιπόν λέγονται από τους Έλληνες συνηθέστερα, ημέρες του Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου κατά τις οποίες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη.

anixi.andros3
Οι ημέρες αυτές έλαβαν το όνομά τους ("αλκυόνιαι") από το μύθο της ελληνικής μυθολογίας τον σχετικό με το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη, που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα Αλκυόνη των Πλειάδων που φέρεται με το όνομα του πτηνού. Πάντως η θερμοκρασία είναι αρκετή ψηλή. Κοντεύουμε να πετάξουμε τα χειμωνιάτικα.

anixi.andros4
Ο αστέρας Αλκυόνη κατά την εποχή αυτή μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, κατά τη δημώδη έκφραση, που σημαίνεται ως προς το ζενίθ, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου. Εξ αυτού του απλού φυσικού γεγονότος όλες οι συνεχόμενες ημέρες που είναι ορατός ο αστέρας Αλκυών ήταν πολύ φυσικό να ονομασθούν Αλκυονίδες.

anixi.mitilini1
Από καθαρά μετεωρολογική άποψη, οι αλκυονίδες ημέρες ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός ότι στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του χειμώνα παρατηρείται υψηλή βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι και αφετέρου ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης.

anixi.mitilini2
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο υπάρχουν Aλκυονίδες ημέρες. Υπάρχουν και έτη που έλειψαν τελείως, όπως το 1947, αλλά και οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διάρκεια αυτών δεν είναι σταθερές. Συνηθέστερα όμως καλύπτουν σχεδόν το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά, άλλοι επιμένουν να αποδίδουν τη διάρκειά τους σε διάστημα 14 αίθριων ημερών, από τις 15 Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, στην καρδιά του χειμώνα.

anixi.mitilin3
Οι σχετικοί μύθοι είναι πολλοί και σε όλες τις εκδοχές τους μιλούν για τους θεούς, που προσέφεραν τις μέρες αυτές στο πουλί Αλκυόνη, στο οποίο μεταμόρφωσε ο Δίας την Αλκυόνη, κόρη του θεού των ανέμων Aιόλου μετά το θάνατό της, ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα κι όχι άνοιξη.

anixi.mitilini4
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι δουλειά φίλων… Τις έχουν τραβήξει και τις έχουν ανεβάσει ο πρώτος, ο Louis Triantafillakis στη σελίδα τους στο Facebook και η Βασιλική Κουβαρντά στη σελίδα της στο Google+. Τους ευχαριστούμε θερμά γιατί χάρη σ’ αυτούς μυρίσαμε άνοιξη πριν ακόμα μπει τυπικά στη ζωή μας…

Το ξέρατε ότι δεν γερνάνε όλα τα είδη στη Γη όπως οι άνθρωποι; Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα

Posted in Μαρτυρίες

iperoxa.luludia

Μερικά μάλιστα ξανανιώνουν όσο γερνάνε, ενώ άλλα δεν γερνάνε καθόλου
neaniko.sfrigos

neotitaΟι άνθρωποι, επειδή όλοι ανεξαίρετα γερνάνε και γίνονται όλο και πιο αδύναμοι, ώσπου τελικά να πεθάνουν, νομίζουν ότι αυτό είναι ένας καθολικός νόμος στη φύση και ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει γύρω τους με όλα τα άλλα είδη του πλανήτη. Όμως μια νέα μεγάλη διεθνής επιστημονική έρευνα έρχεται να καταρρίψει αυτήν τη λανθασμένη εντύπωση, δείχνοντας ότι το φαινόμενο της γήρανσης εμφανίζει μια αναπάντεχα μεγάλη ποικιλία.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, οι ερευνητές από τη Δανία, τη Γερμανία, την Ολλανδία και την Αυστραλία, με επικεφαλής τον καθηγητή εξελικτικής βιολογίας Όουεν Τζόουνς του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», μελέτησαν συγκριτικά το φαινόμενο της γήρανσης σε μια μεγάλη γκάμα ειδών (θηλαστικά, σπονδυλωτά, ασπόνδυλα, φυτά, φύκη, μύκητες κ.α.).

Το βασικό -και μάλλον απρόσμενο- συμπέρασμα είναι ότι δεν εξασθενούν όλα τα ζώα καθώς γερνάνε (όπως συμβαίνει στον άνθρωπο, σε αρκετά άλλα θηλαστικά και στα πουλιά), ούτε αυξάνεται σε όλα η πιθανότητά τους να πεθάνουν από γηρατειά (θα πεθάνουν μεν, αλλά από άλλη αιτία, πχ θα γίνουν τροφή άλλου ζώου, θα καταστραφούν από μια φυσική καταστροφή κ.α.). Μάλιστα, σε μερικά είδη συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή δυναμώνουν καθώς γερνάνε (για παράδειγμα, οι χελώνες και ορισμένα δένδρα), ενώ σε κάποια άλλα (όπως η ύδρα του γλυκού νερού) ο χρόνος περνάει χωρίς να τα «ακουμπά», δηλαδή δεν φαίνεται να επηρεάζονται ούτε αρνητικά, ούτε θετικά από τη γήρανσή τους.

«Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και επιστήμονες, τείνουν να πιστεύουν ότι η γήρανση είναι αναπόφευκτη και ότι συμβαίνει σε όλους τους οργανισμούς στη Γη με τον τρόπο που γίνεται στους ανθρώπους, δηλαδή νομίζουν ότι κάθε είδος εξασθενεί καθώς γερνά και είναι πιο πιθανό να πεθάνει.

Όμως καθόλου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο», δήλωσε ο Όουεν Τζόουνς. «Υπάρχει μια ποικιλία στη θνησιμότητα και στη γονιμότητα των οργανισμών που μας εξέπληξε. Πρέπει να ερευνήσουμε περισσότερο το ζήτημα, προτού θεωρήσουμε ότι έχουμε πραγματικά καταλάβει τις εξελικτικές αιτίες της γήρανσης και, έτσι, να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα των γηρατειών στους ανθρώπους», πρόσθεσε.

Η νέα μελέτη επισημαίνει ότι ενώ η γήρανση έχει μελετηθεί αρκετά στα θηλαστικά και στα πουλιά, αντίθετα στα υπόλοιπα είδη (λοιπά σπονδυλωτά, ασπόνδυλα, φυτά, φύκη, μύκητες κ.α.) οι επιστήμονες έχουν ερευνήσει το ζήτημα πολύ περιστασιακά και όχι σε βάθος.

Τα παράδοξα με τη γήρανση

Στα περισσότερα είδη θηλαστικών, η θνησιμότητα όντως -όπως και στους ανθρώπους- αυξάνει με την ηλικία, υπάρχουν όμως άλλα είδη στα οποία συμβαίνει το παράδοξο η θνησιμότητά τους να μειώνεται όσο γερνάνε. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της χελώνας της ερήμου, στην οποία η μεγαλύτερη θνησιμότητα παρατηρείται στην αρχή της ζωής της και μετά μειώνεται σταδιακά. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σε ουκ ολίγα δέντρα και φυτά.

Από την άλλη, υπάρχουν είδη με σταθερά χαμηλή θνησιμότητα καθ’ όλη τη ζωή τους, με αποκορύφωμα την ύδρα, η οποία, σύμφωνα με επιστημονικές εκτιμήσεις, είναι κατά κάποιον τρόπο αθάνατη, αφού ακόμα και μετά από 1.400 χρόνια υπολογίζεται ότι μπορεί να ζει ακόμα.

Τα πιο διαφορετικά είδη (ροδόδενδρα, καβούρια, σαύρες, βάτραχοι κ.α.) εμφανίζουν αξιοσημείωτα χαμηλή μεταβολή της θνησιμότητάς τους με το πέρασμα του χρόνου, με άλλα λόγια τα γηρατειά δεν τους αφορούν ιδιαίτερα.

Εξάλλου, περίεργα πράγματα -αντίθετα με την ανθρώπινη εμπειρία- συμβαίνουν και με τη γονιμότητα, καθώς υπάρχουν είδη, ιδίως ορισμένα φυτά, που γίνονται όλο και πιο γόνιμα όσο «γερνάνε». Αλλά και όσον αφορά το προσδόκιμο της ζωής, η ποικιλία είναι εντυπωσιακή: υπάρχουν είδη που εμφανίζουν συνεχώς αυξανόμενη θνησιμότητα στη διάρκεια της ζωής τους, παρ’ όλα αυτά ζουν αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν όμως και είδη που, ενώ έχουν συνεχώς μειούμενη θνησιμότητα όσο περνάει ο χρόνος, παρόλα αυτά ζουν λίγο μόνο καιρό.

Όπως είπε ο Όουεν Τζόουνς, μετά από όλα αυτά, «δεν έχει νόημα να ορίζει κανείς τη γήρανση με βάση το πόσο μπορεί ένα είδος να γεράσει, αλλά με βάση την πορεία της θνησιμότητάς του, δηλαδή αν αυτή αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου, μειώνεται ή μένει σταθερή».
neaniko.sfrigos1

  • Πηγή: http://www.newsbeast.gr/

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA