Αυτή είναι η αφίσα της απεργιακής συγκέντρωσης της 6/4/2022 στην πλατεία Κλαυθμώνος που οργάνωσε η ΓΣΕΕ. Ανάλογες αφίσες είχαν το ΠΑΜΕ και τα αυτόνομα συνδικάτα στις δικές τους απεργιακές συγκεντρώσεις την ίδια μέρα με μια σχετική διαφορά ώρας. Διακήρυξη με τα αιτήματα αναλυτικά της απεργίας δεν βρήκαμε αν και ψάξαμε πολύ.

Μια ημερήσια εφημερίδα από την περιφέρεια και συγκεκριμένα από την Μεσσηνία, το ΘΑΡΡΟΣ, τολμά να πει ολόκληρη την αλήθεια. Μπράβο τους. Καλύτερη από πολλές αθηναϊκές "μεγάλες" εφημερίδες. Τουλάχιστον, λένε ευθαρσώς την άποψη τους, χωρίς να τη στρογγυλοποιούν...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/04/2022

Δεν ξέρω αν εσείς το προσέξατε, ότι την εβδομάδα που μας πέρασε υπήρξε μια μεγάλη κινητοποίηση κατ΄ αρχάς με την κάλυψη της ΓΣΕΕ, αλλά με ξεχωριστές συγκεντρώσεις του ΚΚΕ με το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και των αυτόνομων συνδικάτων στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου.

Και λέω, δεν ξέρω αν το προσέξατε ή μάθατε γιατί έγινε αυτή η απεργία, τι είχε δηλαδή ως αιτήματα διεκδικήσεις, γιατί τα ΜΜΕ εκείνη την ημέρα μόνο για τις επιπτώσεις από το κλείσιμο των δρόμων μιλούσαν, κάνοντας ακόμα περισσότερους εχθρούς, απέναντι στο εργατικό κίνημα και τους εκπροσώπους του.

Κι αυτό αναδεικνύει μια ακόμα μεγάλη αλήθεια: Όλο και λιγοστεύει η παρέμβαση των συνδικάτων στην κοινωνία, όλο και περιθωριοποιείται ο ρόλος τους μετατρέποντας τα σε έναν μηχανισμό, μέσα από τον οποίο επωφελούνται οι λίγοι που τον υπηρετούν σε καλά αμειβόμενες θέσεις ευθύνης ως να ήταν επαγγελματίες.

Αυτά για την ώρα, επειδή κάποια στιγμή θα επανέλθουμε και ας πάμε στην ανακοίνωση της ΓΣΣΕ αμέσως μετά την κινητοποίηση της 6/4/2022 και τη συγκέντρωση των συνδικάτων που ελέγχει, στην πλατεία Κλαυθμώνος:

Διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς και μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, η οποία στραγγαλίζει τα ελληνικά νοικοκυριά, οι εργαζόμενοι συμμετείχαν σήμερα στην 24ωρη Πανελλαδική Απεργία της ΓΣΕΕ και στη Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας στην πλατεία Κλαυθμώνος. Καμία αναφορά στο αν αυτή η συγκέντρωση ήταν μαζική και πολύ σωστά, γιατί δεν ήταν.

Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, διεκδικούν από την Κυβέρνηση λύσεις που θα βγάλουν την κοινωνία από το αδιέξοδο και θα αναβαθμίσουν επιτέλους το βιοτικό τους επίπεδο.

Στις ομιλίες τους οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, τόνισαν ότι οι εναλλασσόμενες κρίσεις και οι μονομερείς κυβερνητικές πολιτικές σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας, έχουν οδηγήσει σε απόγνωση και ζήτησαν από την Κυβέρνηση μέτρα, εδώ και τώρα, που θα επιφέρουν την έξοδο από τη λιτότητα και θα επαναρρυθμίσουν τις εργασιακές σχέσεις. Μετά τη συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, ακολούθησε πορεία στη Βουλή όπου εκπρόσωποι των εργαζομένων επέδωσαν ψήφισμα διαμαρτυρίας .

Η Κυβέρνηση, πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχών και αντοχών. Οι εργαζόμενοι μαζί με τα συνδικάτα τους Θα συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι την ικανοποίηση των δικαίων αιτημάτων τους. Μεγάλες κουβέντες, που μοιάζουν με άσφαιρα πυρά.

Και μέσα σε όλα αυτά έγινε και η καθιερωμένη δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλου, ο οποίος ανέφερε:

Ο κόσμος της εργασίας, οι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι για 12 χρόνια τώρα στενάζουν. Μετά την μεγάλη κρίση χρέους και μνημονίων ήρθε και η πανδημία. Αυτά κάποιοι νομίζουν ότι είναι παρελθόν, αλλά άφησαν μεγάλα τραύματα. Τώρα, έχουμε ένα τεράστιο κύμα ακριβείας. Κάποιοι κερδοσκοπούν ασύστολα και η κυβέρνηση κάνει ελάχιστα από αυτά που θα έπρεπε να κάνει.

Το πρώτο που θα πρέπει να κάνει, είναι να αυξήσει τον κατώτερο μισθό, να αυξηθούν όλοι οι μισθοί, γιατί έχουν απομειωθεί πάρα πολύ και κυρίως ο κατώτερος μισθός.

Καλώ τον πρωθυπουργό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να υλοποιήσει την προεκλογική του δέσμευση: να είναι σε ποσοστό διπλάσιο της ανάπτυξης η αύξηση του κατώτερου μισθού, να φτάσει στα 751 ευρώ, που βιαίως και με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, μειώθηκε 10 χρόνια τώρα.

Καλώ όλο το πολιτικό σύστημα να σπεύσει να βοηθήσει στην προσπάθεια να επανέλθει ο κατώτερος μισθός στην διαπραγμάτευση εργοδοτών- εργαζομένων με Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Να μην ισχυρίζεται κανένας ότι αυτά τα πράγματα δε γίνονται. Ας κοιτάξουν τι έγινε, στην διπλανή μας από άποψη κρίσης Ισπανία. Εκεί με μια μεγάλη συμφωνία εργοδοτών – εργαζομένων - Κυβέρνησης, επαναρρυθμίστηκαν το ατομικό και το συλλογικό εργατικό δίκαιο.

Εδώ έχουμε καταστρέψει και το δίκαιο και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Γι’ αυτό αγωνίζεται σήμερα ο κόσμος της εργασίας με τα συνδικάτα του και θα συνεχίσουμε. Και μετά από αυτό, άρχισαν να… τρέμουν στο Μαξίμου…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 9/4/2022 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αυτή και η τρίτη στη σειρά φωτογραφία είναι δημοσιευμένες στην ομάδα της GreekFlora από την Σταματία Τσιμπούρα και ένα Crocus flavus, τραβηγμένες στον Όλυμπο πριν λίγες μέρες. Το ξεκίνημα της φετινής Άνοιξης στην Ελλάδα, συνοδεύεται με χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Και χιόνια στα ψηλότερα μέρη...


Κι αυτή και η τέταρτη στη σειρά φωτογραφία έχουν δημοσιευθεί στην ομάδα The Nature από τον ή την Claude Chazaud. Όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς, πρόκειται για μια χαριτωμένη αλεπουδίτσα στα χιόνια. Το ξεκίνημα της φετινής Άνοιξης στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο, σηματοδότησε η εαρινή ισημερία που είχαμε πριν από κάμποσες μέρες.


Όλες οι φωτογραφίες μας δείχνουν κάτι, τη βεβαιότητα ότι η άνοιξη έρχεται με το δικό της ρυθμό, όσο και αν δείχνουν οι καταστάσεις πως ο φετινός Μάρτης είναι πιο κρύος και χειμωνιάτικος. Το λουλούδι είναι η Iris unguicularis. Τώρα τις αισθάνεστε κιόλας, τις θερμοκρασίες, πιο υψηλές. Αν έλειπε και η σκόνη από την Αφρική, όλα θα ήταν καλύτερα.


Δείτε την αλεπουδίτσα πόσο υπομονετική είναι. Ίσως μου πείτε ότι δεν έχει και άλλη επιλογή. Σωστά. Μόνο που χρειάζεται να βάλουμε αυτό τον τρόπο σκέψης και στη δική μας καρδιά σίγουρα θα ωφεληθούμε πολύ. Για δείτε το έτσι. Και να δείτε που όλα στη ζωή θα γίνουν λίγο πιο υποφερτά.


Για μια ακόμη χρονιά φέτος θα συνεχιστεί η ανεπαίσθητη συρρίκνωση της διάρκειας της Άνοιξης, η οποία θα είναι πιο σύντομη κατά σχεδόν ένα λεπτό της ώρας σε σχέση με πέρυσι. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, η Άνοιξη μικραίνει στο βόρειο ημισφαίριο και ό,τι χάνει, το κερδίζει σε διάρκεια το καλοκαίρι.

Ας ξεκινήσουμε με το ηλεκτρικό ρεύμα που οι λογαριασμοί του τσουρούφλισαν τις τσέπες των Ελλήνων πολιτών με αφορμή την ενεργειακή κρίση ως συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία. Ας θυμηθούμε μερικά πράγματα που μάλλον κακώς τα θεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα...

Αγαπητέ αναγνώστη, θυμάσαι τις δεκαετίες μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο; Νομίζω λίγοι από τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ζούσαν αλλά και έχουν μνήμες από τότε. Σήμερα θα αναφερθούμε στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ένα αγαθό απαραίτητο πλέον, που κάναμε όμως το μεγάλο λάθος να το θεωρήσουμε δεδομένο.

Το έτος 1889 λοιπόν, φτάνει ο ηλεκτρισμός στην Ελλάδα. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, η Γενική Εταιρεία Εργοληψιών κατασκευάζει στην οδό Αριστείδου, την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Μέχρι το 1929 θα έχουν ηλεκτροδοτηθεί 250 πόλεις με πληθυσμό άνω των 5.000 κατοίκων, όμως το ηλεκτρικό ρεύμα θα διατίθεται για κάποιες ώρες και με αρκετές διακοπές.

Το έτος 1950 υπήρχαν στην Ελλάδα περίπου 400 εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η κατάτμηση της παραγωγής σε πολλές μικρές μονάδες σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στα ύψη καθιστώντας το ηλεκτρικό ρεύμα ως ένα αγαθό πολυτελείας.

Έτσι τον Αύγουστο του 1950, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, και πολύ σύντομα εξαγοράζει όλες τις ιδιωτικές και δημοτικές επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Μέσα στα επόμενα χρόνια, το ηλεκτρικό ρεύμα φτάνει με επάρκεια σε κάθε άκρη της ελληνικής γης από τα μικρά ακριτικά νησιά ως και τους πιο απόμακρους οικισμούς της ορεινής Ελλάδας.

Άρα αντιλαμβανόμαστε πως, πλήρως ρεύμα σε όλη την Ελλάδα δόθηκε γύρω στο 1960, ενώ παλιότερα θεωρούνταν αγαθό πολυτελείας όπως είπαμε. Ένα αγαθό πολυτελείας το 1930, έχει γίνει απαραίτητο καταναλωτικό αγαθό για κάθε νοικοκυριό στη δική μας εποχή. Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει γίνει μάλιστα συνώνυμο του πολιτισμού.

Ταξιδεύεις με φίλους και όταν σε μια έρημη διαδρομή βλέπεις ξαφνικά φως, τι λες συνήθως; Ωπ, πολιτισμός! Ο πολιτισμός σαν έννοια, με ότι αυτό περιλαμβάνει, πρέπει να είναι προσβάσιμος από όλη την κοινωνία. Ένας πολιτισμός που με τις παρούσες συνθήκες και με τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει φτάσει να πωλείται πολύ πιο πάνω απ' ότι συνήθως.

Ένα απαραίτητο αγαθό που δεν ξέρεις αν αύριο θα μπορείς να το προμηθευτείς. Ένα αγαθό που η Ρωσία το χρησιμοποιεί για να απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη. Είδες λοιπόν τι σημαίνει ο πολιτισμός για τους απολίτιστους; Πολιτισμένο λοιπόν δεν σε κάνει ο πολιτισμός σαν έννοια, αλλά εσύ σαν οντότητα μπορείς να αποφασίσεις αν θα είσαι πολιτισμένος ή όχι.

Σίγουρα ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αλλά δεν είναι το μόνο που διαπράττει η Ρωσία. Η απειλή για κλείσιμο της κάνουλας στο φυσικό αέριο και ο εξαναγκασμός να πληρώνεται σε ρούβλια η ρωσική κυβέρνηση για την προμήθεια φυσικού αερίου σε άλλες χώρες, είναι και αυτό ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και θα στο θέσω πιο κατανοητά και ορθά.

Σε έναν πόλεμο, η θανάτωση οικόσιτων ζώων πχ και ο δηλητηριασμός του πόσιμου νερού είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και καταλαβαίνουμε όλοι γιατί. Πόσο απέχει λοιπόν η διακοπή παροχής ηλεκτρικής ενέργειας ή και ο εξαναγκασμός πληρωμής τεραστίων ποσόν για την προμήθειας της, από ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σήμερα; Και να τεκμηριώσω το γιατί το λέω αυτό.

Χωρίς ρεύμα τη σήμερον ημέρα δεν μπορείς να παρασκευάσεις φαγητό, δεν μπορείς να ζεσταθείς ώστε να μην πεθάνεις από το κρύο, δεν μπορείς να μελετήσεις ώστε να επιτυχείς στο σχολείο, δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινής ωφελείας, δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση σε δομές υγείας, δεν μπορείς ούτε καν να έχεις επικοινωνία με τους δικούς σου ανθρώπους. Να συνεχίσω;

Άρα καταλαβαίνουμε πως ο πόλεμος αυτός, εκτός από το ότι σκότωνει μια ολόκληρη γενιά, μια ολόκληρη χώρα, χωρίζει ζευγάρια και μάνες από τα παιδιά τους και αυτές από μόνες τους είναι φρικτές συνέπειες, μπορεί επίσης να έχει σοβαρές συνέπειες και εκτός Ουκρανίας. Μπορεί να μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Ναι μεν έχουμε τεχνολογία και ανέσεις αλλά θα είναι σα να μην έχουμε αφού δεν θα μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε.

Αυτός είναι ο πολιτισμός των απολίτιστων. Και εδώ υπάρχει μια ερώτηση. Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε κατηγορήσει μέχρι και η ίδια η ιστορία; Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μείνεις στην άποψη του κόσμου ως παρία; Είναι εύστοχος λοιπόν ο χαρακτηρισμός της Ρωσίας ως αρκούδα, όχι τόσο για τη δύναμης της, όσο για το μέρος της κατοικίας της. Όταν καταλάβεις το λάθος σου λοιπόν, γύρνα πάλι πίσω στη σπηλιά σου αρκούδα.

• Τα ιστορικά στοιχεία για το ηλεκτρικό ρεύμα πάρθηκαν από ΕΔΩ...

Οι φίλοι μας, Άρης και Χάρις διάλεξαν την ψαροταβέρνα "Ψαράκια και Θαλασσινά" στην Κηφισιά για να μας κάνουν το τραπέζι για την επέτειο μας... Το μαγαζί το ξέραμε, είχαμε ξαναπάει ένα καλοκαίρι μαζί τους και μαζί με τον Κώστα και την Άννυ και μας άρεσε.


Η Χάρις είχε φροντίσει για όλα. Και για τα τριαντάφυλλα που μας έστειλε νωρίς το πρωί σπίτι μας, με τις όμορφες ευχές τους και για την τούρτα που κόψαμε στο τραπέζι μετά το μεσημεριανό γεύμα. Υπέροχη και στην όψη και τη γεύση. Ας είναι καλά.


Αυτός είναι ο κατάλογος με τα πράγματα, φαγητά και ποτά που προσφέρει η ψαροταβέρνα. Απλός λιτός και ωραίος. Όπως και τα φαγητά του. Εγώ προτίμησα ένα θράψαλο στα κάρβουνα και ήταν μια ευχάριστη γευστική έκπληξη, καθώς ήταν καλομαγειρεμένο.


Να μας και οι τέσσερις στο τραπέζι μας, έτοιμοι για μια αναμνηστική φωτογραφία. Μεσημέρι μιας καθημερινής μέρας και δεν ήταν πολύ η κίνηση στο μαγαζί, οπότε το γκαρσόνι ευχαρίστως και πρόθυμα ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση μας για μια φωτογραφία.


Η ταβέρνα απέξω. Με τζαμαρία, φωτεινή αλλά χωρίς το παραμικρό κρύο. Αν προσέξετε κάτω αριστερά θα δείτε την πλάτη του Άρη και τη Σούλα όρθια. Βγήκα έξω για να τη φωτογραφήσω. Αν και το διαδίκτυο είναι γεμάτο πό παρόμοιες φωτογραφίες, ήθελα μια δικιά μου κι ας είχε τις ατέλειες της.


Ο τόπος ευωδίασε από το πρωί με τα τριαντάφυλλα που μας έστειλαν οι φίλοι μας Άρης και Χάρις. Ήταν υπέροχα μοναδικά, όπως και όλα όσα έκαναν για μας στη διάρκεια της μέρας. Περάσαμε μοναδικά μαζί τους. Γιατί τα ωραία, αξίζει να τα μοιράζεσαι.


Κι αυτά είναι τα λουλούδια των φίλων μας Γεωργίας, Νίτσας, Ουρανίας, Μάκη Σπύρου και Νικούλας η ορχιδέα, Και μπροστά του Γιώργου και της Ζάννας. Έτσι είναι. Οι άνθρωποι που σ' αγαπούν έχουν τον τρόπο να σε σου το δείχνουν στις δικές σου όμορφες στιγμές.

Γράφαμε χθες ότι ο καιρός φεύγει σαν αέρας. Και είναι αλήθεια. Η εφαρμογή μνήμης του Facebook φέρνει καθημερινά μπροστά μας φωτογραφίες από το μακρινό πια 2015, όταν είχαμε πάει στο Βανκούβερ του Καναδά και... γυρίσαμε παντρεμένοι. Με λουλούδια λοιπόν το γιορτάζουμε.


Είναι πολύ όμορφες τέτοιες περιστάσεις. Τιμούμε ότι πιο όμορφο ευλόγησε ο Ιεχωβά, τον θεσμό του γάμου. Και πέρα από τα προσωπικά "ευχαριστώ" θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε και σήμερα μια αναφορά εδώ, καθώς μας κατακλίσατε με τις ευχές σας. Χαιρόμαστε που είστε στη ζωή μας.


"Έντυσα" αυτή την ανάρτηση με λουλούδια εποχής. Αυτή την ανεμώνη, ας πούμε τη βρήκαμε πριν μερικές εβδομάδες στη βόλτα που κάναμε με φίλους μας στην Πεντέλη. Η Σούλα την έβαλε στο ταμπλώ του SUBARU και την φωτογράφησε.


Κι αυτά είναι από την Άνδρο φωτογραφημένο από τον φίλο μας Λεωνίδα. Κάπως έτσι, σαν άνοιξη βλέπουμε τη ζωή μας. Μπορεί να άργησε λίγο, αλλά ήρθε. Κι αυτό είναι που έχει σημασία. Ότι υπάρχει και μαζί προχωρούμε στη ζωή σε μια εποχή που τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο, ούτε δεδομένο.


Στα χέρια της Σούλας η ανεμώνη. Νιώθω σα να την έκοψε για μένα και την ευχαριστώ. Προσπαθώ κι εγώ να κάνω, κάθε μέρα που ξημερώνει, το καλύτερο που μπορώ. Δεν είναι πάντα εύκολο, επειδή είμαστε ατελείς, αλλά το παλεύουμε κι αυτό έχει σημασία.


Το μεσημέρι οι φίλοι μας Άρης και Χάρις θέλουν να είμαστε μαζί για να γιορτάσουμε αυτή την όμορφη επέτειο. Και θα είμαστε στην Κηφισιά σε μια όμορφη ψαροταβέρνα. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Να μοιράζεσαι με τους καλύτερους σου φίλους, τις πιο όμορφες στιγμές.

Ομορφιές! Και συγκινήσεις, καθώς αύριο κλείνουμε επτά χρόνια γάμου και μπαίνουμε στα οκτώ! Πορευόμαστε με τη Σούλα στα εύκολα και τα δύσκολα, στα καλά και τα κακά. Ζούμε υπέροχα την κάθε στιγμή, σα να είναι, που είναι, μοναδική. Εδώ, από την τελευταία επέτειο των φίλων μας Άρη και Χάρις.


Όσοι είναι παντρεμένοι, ξέρουν καλά πως δεν υπάρχει γάμος που να είναι ανέφελος. Έρχονται και στιγμές δύσκολες, αλλά βάζοντας τις στη «ζυγαριά», απέναντι στις καλές στιγμές και τα μοιράσματα, προφανώς αυτή γέρνει προς τα καλά! Από την Κέρκυρα που πήγαμε πέρσι τον Σεπτέμβρη με τα παιδιά της Σούλας, Κώστα και Άννυ.


Το γιορτάζουμε κάθε χρόνο, επειδή θέλουμε να τιμούμε το θεσμό του γάμου. Είναι ιερός, ευλογημένος από τον ίδιο τον Θεό, όπως λέει η Αγία Γραφή. Και μπορείς να στηριχτείς με απόλυτη εμπιστοσύνη πάνω του. Αρκεί να είσαι τίμιος μαζί του. Με φόντο την Ακρόπολη και παρέα την κόρη και την εγγονή της Σούλα, Έστερ και Χλόη.


Διάλεξα μερικές φωτογραφίες γι’ αυτό το δημοσίευμα από αυτές που βγάλαμε μαζί κατά καιρούς στη διάρκεια της περασμένη χρονιάς. Παρ’ όλο που ήταν δύσκολη, λόγω του κορονοϊού Covid-19. Δεν μπορούσαμε εύκολα να κινηθούμε, να κάνουμε πράγματα, να πάμε εκδρομές. Περάσαμε όμως, ώρες μαζί, σπίτι μας. Εδώ στην Παύλιανη, από μια εκδρομή με καλούς φίλους.


Έχουμε ένα μεγάλο ατού, καθώς είμαστε μεγάλοι στην ηλικία και συνταξιούχοι. Μπορούμε να δούμε με ωριμότητα τα πράγματα και να κάνουμε ρεαλιστικά σχέδια για την καθημερινότητα μας και τη ζωή μας. Και το κάνουμε αυτό με το αίσθημα ευθύνης και με την αρχές να μας διευκολύνουν. Στην Αιόλου για ένα κεμπάμπ...


Αυτό και θα συνεχίσουμε να κάνουμε και την όγδοη χρονιά που ανοίγεται μπροστά μας. Συνετά και με αγάπη και κατανόηση, εκεί όπου αυτή χρειάζεται. Στο χέρι μας είναι κάθε που τελειώνει μια μέρα να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που μας έφερε κοντά για συντροφιά, ο ένας του άλλου. Και θέλουμε αυτή η συντροφιά να είναι ευχάριστη και όμορφη. Στην "Κλεψύδρα" της Πλάκας.

Από μια βόλτα με καλούς μας φίλους στην Πάρνηθα, στην ταβέρνα του "Λάμπρου" που μας αρέσει να πηγαίνουμε... Όμορφη μέρα. Και συνεχίζουμε! Η ζωή είναι μπροστά μας και είναι πόλυ όμορφη καθώς τη ζούμε μαζί...