Με τις ανθισμένες βουκαμβίλιες από το μπαλκόνι στο σπίτι μας στην Αθήνα συνοδεύω αυτό το κομμάτι... Επειδή είναι πολύ όμορφη αυτή την περίοδο κι επειδή η Σούλα της άλλαξε θέση κι αυτό της άρεσε κι άνθισε...


Η αλήθεια είναι πως αυτό το φυτό μας αρέσει πολύ... Ελπίζω τελικά να γίνουν και στην Κρήτη για να τις απολαμβάνουμε και εκεί. Ήδη έχουν ξαναπάρει τα πάνω τους, ύστερα από το κάψιμο που τους είχε κάνει ο χιονιάς.


Στο λίγο χρόνο που έχουμε για να απολαύσουμε όταν έχει ήλιο τώρα την άνοιξη η βουκαμβίλια μας προσθέτει σε ομορφιά... Κι ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που δίνει σε μας ζωή και στα λουλούδια τόση ξεχωριστή ομορφιά...

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις από ένα έντυπο του 1973, αλλά που εμένα μου έκανε εντύπωση καθώς έκανα έρευνα και… έπεσα πάνω του…

Όπως καταδεικνύεται από τα συμφραζόμενα, το εδάφιο Ιωάννης 2:19 αναφέρεται στον θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Διαβάζουμε: «Ο Ιησούς τούς απάντησε: «Γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον ανεγείρω»..» Κατόπιν οι Ιουδαίοι είπαν: «Αυτός ο ναός χτίστηκε σε 46 χρόνια, και εσύ θα τον ανεγείρεις σε τρεις ημέρες; Αλλά αυτός μιλούσε για τον ναό του σώματός του. Όταν όμως εγέρθηκε από τους νεκρούς, οι μαθητές του θυμήθηκαν ότι το έλεγε αυτό, και πίστεψαν εκείνο που είχε γραφτεί και τα λόγια που είχε πει ο Ιησούς.»—Ιωάν. 2:19-22.

Πρέπει να σημειωθεί ότι όταν η Αγία Γραφή λέει για την εκπλήρωση της δήλωσης του Ιησού δεν λέει ότι αυτός ‘ήγειρε τον εαυτό του εκ νεκρών’ αλλά λέγει ‘ηγέρθη εκ νεκρών.»

Άλλα Γραφικά εδάφια σαφώς τονίζουν ότι ο Θεός ήταν εκείνος που ανέστησε τον Γιό του. Ο απόστολος Πέτρος είπε στον Κορνήλιο και στους συγγενείς του και στους στενούς φίλους του: «Ο Θεός όμως τον ανέστησε την τρίτη ημέρα και του επέτρεψε να φανερωθεί.» (Πράξ. 10:40, Κείμενο) το εδάφιο Εβραίους 13:20 λέει ότι ο Θεός ‘επανέφερε από τους νεκρούς τον μεγάλο ποιμένα των προβάτων, τον Κύριό μας Ιησού’

Και ο απόστολος Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του γράφει: Αν δε το πνεύμα εκείνου που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, εκείνος που ανέστησε τον Χριστό Ιησού από τους νεκρούς+ θα ζωοποιήσει και το δικό σας θνητό σώμα+ μέσω του πνεύματός του που διαμένει μέσα σας. (Ρωμ. 8:11) Συνεπώς, ο Ιησούς Χριστός απλούστατα δεν θα μπορούσε να εννοεί ότι αυτός θα ήγειρε τον εαυτό του από τους νεκρούς.

Ο Ιησούς, όμως, γνώριζε ότι επρόκειτο να πεθάνει και ν’ αναστηθεί. Σε μια άλλη περίπτωση είπε στους απίστους γραμματείς και Φαρισαίους: «Αυτός αποκρίθηκε και τους είπε: «Μια πονηρή και μοιχαλίδα+ γενιά ζητάει συνεχώς σημείο, αλλά σημείο δεν θα της δοθεί εκτός από το σημείο του Ιωνά του προφήτη. Διότι όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά του τεράστιου ψαριού τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι ο Γιος του ανθρώπου στην καρδιά της γης τρεις ημέρες και τρεις νύχτες..» (Ματθ. 12:39, 40)

Ο Ιησούς, έχοντας αυτή την πρόγνωση για τον θάνατο και την ανάσταση του, θα μπορούσε, με μια προφητική έννοια, να μιλήσει για την ‘έγερση του ναού του σώματός του.’ Αφού το προείπε, ήταν ακριβώς σαν να επρόκειτο να το κάνει.

Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί με το εδάφιο Ιεζεκιήλ 43:3, όπου ο προφήτης Ιεζεκιήλ λέγει: «Και ήταν σαν τη θέα του οράματος που είχα δει, σαν το όραμα που είδα όταν ήρθα να καταστρέψω την πόλη [Ιερουσαλήμ],» δηλαδή, με το να προείπει την καταστροφή της. Ο Ιεζεκιήλ, εξόριστος στην Βαβυλώνα, δεν έλαβε μέρος στην πραγματική καταστροφή της Ιερουσαλήμ· αυτό είχε γίνει από τους Βαβυλώνιους. Αλλ’ η προφητεία του, εμπνευσμένη από τον Θεό, έκανε την καταστροφή τόσο βέβαιη σαν να έγινε. (Παράβαλε επίσης Ιερεμίας 1:10.)

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιεχωβά Θεός ανέστησε τον Γιό του, αλλ’ ο Ιησούς μπορούσε να πει ότι το έκανε αυτό, με μια προφητική έννοια.

Επί πλέον, το θέλημα, η εντολή η προσταγή του Θεού σε σχέση με τον Γιο του ήταν να πεθάνει και να επανέλθει στη ζωή. Ο Ιησούς εκουσίως παρέδωσε τη ζωή του, σύμφωνα με τον σκοπό του Πατέρα του. Ο Ιησούς μπορούσε λοιπόν να εγείρει το ναό του σώματός του με την έννοια ότι είχε την εξουσία να λάβει πάλι ζωή.

Την τρίτη μέρα ο Θεός διέταξε τον Ιησού να εγερθεί από τους νεκρούς, και ο Ιησούς το έκανε αυτό με το να δεχθεί, δηλαδή να λάβει ζωή από το χέρι του Πατέρα του, με την εξουσία του Θεού. Μαζί με τη ζωή ως πνευματικός Γιός, έλαβε και το δικαίωμα της τέλειας ανθρώπινης ζωής, το οποίο με το να πεθάνει τελείως αναμάρτητος, δεν είχε χάσει.

Αυτή την αξία της ανθρώπινης θυσίας του παρουσίασε κατόπιν στον Πατέρα του στον ουρανό. (Εβρ. 9:11-14, 24-28) Αυτό συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού στο Ιωάννης 10:17, 18: «Γι’ αυτό με αγαπάει ο Πατέρας, επειδή παραδίδω τη ζωή μου, για να τη λάβω πάλι. Κανείς δεν την αφαιρεί από εμένα, αλλά εγώ την παραδίδω από μόνος μου. Έχω εξουσία να την παραδώσω και έχω εξουσία να τη λάβω πάλι. Αυτή την εντολή έλαβα από τον Πατέρα μου.»

• *** w73 1/9 σ. 540 Ερωτήσεις από Αναγνώστες ***