Μπορεί φέτος να μην είχαμε τη δυνατότητα να πάμε ένα ταξίδι κάπου, δεδομένου ότι το καιρό της επετείου μας, για την ακρίβεια μια βδομάδα πριν φιλοξενήσαμε για μια γεμάτη εβδομάδα τον γιο της Σούλας, Κώστα και τη συζύγου του Άννυς, Σας το θυμίζουν με βάση τις αναρτήσεις που κάναμε ΕΔΩ.


Ωστόσο ανήμερα της 4 Απριλίου, μετά τη συνάθροιση μας, πήγαμε στον «Ακροβατη» και περάσαμε πολύ όμορφα. Ναι, επειδή ακριβώς σεβόμαστε τη θεόδοτη εντολή για το γάμο θέλουμε να θυμόμαστε το όμορφο αυτό βήμα που κάναμε με απόλυτη συνείδηση για ότι σήμαινε αυτή η κίνηση μας.


Κρατάμε όλη αυτή την ομορφιά... Και εκτιμούμε παρά πολύ το γεγονός ότι κάνουμε καθημερινά το καλύτερο που μπορούμε για να αινούμε με τον Ιεχωβά Θεό καθώς τον έχουμε βάλει ως το τριπλό σχοινί σε αυτή την ευλογημένη σχέση. Κανείς μας δεν είναι πια μόνος του. Μαζί πορευόμαστε στη ζωή...


Ο Απόστολος Παύλος λέει ξεκάθαρα πως μια τέτοια σχέση μπορεί να έχει και θλίψεις... Έτσι είναι, δυο διαφορετικοί άνθρωποι με εντελώς διαφορετικό μπαγκράουντ, ενώνουν τις ζωές τους και όντως θα έρθουν στιγμές που αυτό μπορεί να συμβεί... Η χαρά όμως περισσεύει αν την επιδιώκεις.


Αν μάθαμε κάτι όλα αυτά τα χρόνια, είναι να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη και να προσπαθούμε καθημερινά να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Η αγάπη είναι η κυρίαρχη ιδιότητα σε πολλά πράγματα...Και δεν θα μπορούσε να μην είναι και στο θεσμό του γάμου. Εμείς το γνωρίζουμε απλό πρώτο χέρι.


Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, μια πρόταση για βόλτα, όταν δεν το περιμένεις και όλα μπορούν να αλλάξουν. Νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον και δεν ντρεπόμαστε, ούτε έχουμε καμία συστολή για να το δείξουμε... Ένα ουζάκι ή μια μπουγάτσα με κρέμα σε ένα διάλειμμα, μπορούν να λειτουργήσουν πολύ θετικά.


Θέλουμε να είμαστε καλά... Ξέρουμε ότι έτσι κάνουμε τον Ιεχωβά να χαίρεται που έχει τέτοιους δούλους να τον υπηρετούν... Και είναι μια πρόκληση κάθε χρόνο που περνάει να νιώθουμε όλο και καλύτερα στο γάμο μας. Θα το χάσουμε το φετινό ταξίδι; Όχι βέβαια! Το προγραμματίζουμε για Άνδρο, τον Ιούνιο 18-26, αν όλα πάνε καλά


Θα είμαστε κοντά σε φίλους και αδελφούς που μας περιμένουν πως και πως, για να μας παρέχουν φιλοξενία από το περίσσευμα της καρδιάς τους... Αν μας διαβάζουν κάποιοι από τον κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι αυτό θα τους ακούγεται κάπως εξωπραγματικό. Αλλά δεν είναι. Η απόλυτη αλήθεια που ζούμε, είναι.