Μακράν οι πιο ανούσιοι και αδιάφοροι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν αυτοί του Λονδίνου... Ευτυχώς τέλειωσαν. Να δούμε τώρα πως θα καλύπτουν τηλεοπτικό χρόνο τα κανάλια... Πέρα από την τρομοκρατία των ειδήσεων θα μας ξαναδώσουν για πολλοστή φορά τα ίδια ανούσια σίριαλ... Αγνοήστε τους. Κλείστε τους δέκτες σας...

Πότε ήρθαν, πότε έφυγαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ούτε που το κατάλαβα. Κάπως έτσι κύλησαν και οι δυο βδομάδες... Το είχα σημειώσει άλλωστε εδώ, στο ξεκίνημα τους. Οι πιο αδιάφοροι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ετούτοι εδώ...

Ότι κι αν προσπάθησε να κάνει η βιομηχανία του θεάματος δεν μας τράβηξε την προσοχή, δεν μας αιχμαλώτισε μπροστά στη μικρή οθόνη, δεν μας γέμισε ούτε μια άδεια στιγμή...

Μπορεί να φταίει και το γεγονός της πολύ φτωχής συγκομιδής μεταλλίων που πήραν οι αθλητές μας. Δυο χάλκινα είναι ότι χειρότερο έχουμε να παρουσιάσουμε ως χώρα...

Κι από την άλλη διαβάζω στο Facebook για όλη αυτή τη μιζέρια της ελληνικής αποστολής και λέω πω κι αυτά τα δυο χάλκινα, καλά είναι σε καιρούς σαν αυτούς που περνάμε...

Χθες βράδυ ήταν η τελετή λήξης στο Λονδίνο. Και όπως στην έναρξη κάτι ετοίμασαν. Δεν την είδα, συνειδητά. Τα φώτα έσβησαν και η Βραζιλία θα πάρει τα ινία, τέσσερα χρόνια αργότερα... Μια χώρα στη Λατινική Αμερική που δοκιμάζεται κι αυτή από τη φτώχεια, με τις φαβέλες της να είναι το πιο μελανό σημείο.

Οι σκηνοθέτες όμως θα δείξουν κι από κει όμορφες και φαντασμαγορικές εικόνες... Έτσι συμβαίνει όταν ανθεί η βιομηχανία του θεάματος. Δυστυχώς όμως γι' αυτούς το προϊόν τους δεν πείθει πια τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Υπεραθλητές τύπου Μπόλντ και Φελπς δεν λένε τίποτα στις καρδιές μας. Τα ρεκόρ τους μοιάζουν από άλλον πλανήτη και γέλαγα με τους Έλληνες εκφωνητές που έδειχναν θαυμασμό στις επιδόσεις σα να μην ξέρουν, να μην άκουσαν πώς γίνονται αυτές... Ούτε που πήρα μυρωδιά για την ντόπα στο πρωταθλητισμό... Ε, όχι ρε παιδιά, ποτέ δεν ήμασταν διατεθειμένοι να... παίξουμε με τέτοια στημένα παιχνίδια...

Μας αρέσει η καθαρότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, στον αθλητισμό, στη δουλειά, στη διασκέδαση, παντού. Και όπου περνά από το χέρι μας το κάνουμε πράξη. Απλά, όμορφα, σαν φυσική ροή της ζωής, χωρίς να προσποιούμαστε για τίποτα...

Τι κάνεις όταν ξαφνικά επάνω που έχεις όρεξη και διάθεση για δουλειά, αντιλαμβάνεσαι ότι το κομπιούτερ, αυτή η... θαυματουργή εφεύρεση που μπορεί να βοηθά να κάνεις πολλά πράγματα, τα φτύνει; Η αλήθεια είναι πως δεν έχεις πολλές επιλογές... Μη όντας γνώστης αυτών των τεχνολογιών δεν είχα παρά να περιμένω να φύγει η Κυριακή, να 'ρθει η Δευτέρα και να αναζητήσω κάποιον ειδικό....

Αλλά ο ειδικός περί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι μια κουβέντα στην επαρχία... Πώς θα τον βρεις, αν υπάρχει κι αν τον βρεις είναι βέβαιο ότι θα γνωρίζει να διαχειριστεί σωστά τη λύση του προβλήματος; Σωστές σκέψεις. Αλλά πέραν αυτού ουδέν...

Κι αν ήθελα, που ήθελα, να ξαναδουλέψει το μηχάνημα θα έπρεπε να το ρισκάρω...Να δοκιμάσω να βρω έναν άνθρωπο και να προσπαθήσει να του ρίξει μια ματιά...

Πώς νιώθεις λοιπόν όταν το PC δεν ανταποκρίνεται στοιχειωδώς σε όσα είναι σχεδιασμένο να κάνει; Είναι σαν να χάνεις κάτι από τον εαυτό σου, σαν να σου λείπει ένα κομμάτι από το παζλ που ενώνει τον κόσμο...

Από χθες το μεσημέρι που παρουσιάστηκε το πρόβλημα έχω μια ανησυχία... Αλλά ήταν Κυριακή, τα πάντα κλειστά, δεν είχα καμιά δυνατότητα να κάνω κάτω. Μια επικοινωνία τηλεφωνική με τον Δήμο δεν απέδωσε.. Προσπάθησα να του εξηγήσω το πρόβλημα. Δεν ήταν εύκολο.

Κι έτσι, Δευτέρα πρωί ροβόλησα κατά τη Μεγαλόπολη ψάχνοντας να βρω τον ειδικό... Στα τυφλά... Ρωτώντας πας στην πόλη, λένε... Κάπως έτσι το 'κανα κι εγώ...

Και βρήκα άκρη... Ένα εργαστήριο στην άκρη της πόλης, φάνηκε ότι μπορούσε να με βοηθήσει. Μόνο που έπρεπε να περιμένω... Ο τεχνίτης είχε πάει στο χωριό και θα επέστρεφε σε κανά δυο ώρες. Εκ των υστέρων έμαθα ότι το χωριό του ήταν το Ελληνικό. Ειρωνεία... Από κει κατέβηκα εγώ στη Μεγαλόπολη...

Περίμενα... Και τι ήταν δυο ώρες μπροστά στην ελπίδα ότι θα μπορούσε να να βρεθεί λύσει και να λειτουργήσει κανονικά το κομπιούτερ μου;

Πήγα στην πλατεία, κάθισα σ' ένα καφέ, παρήγγειλα μια παγωμένη σοκολάτα και λίγο πριν κλείσει το δίωρο επέστρεψα στο εργαστήριο. Ήταν ακόμα κλειστό... Αύγουστος είναι και οι ρυθμοί είναι λίγο πιο ραχατλίδικοι...

Όταν ήρθε το πήρε στα χέρια του το άνοιξε. “Είναι ο σκληρός” είπε και άνοιξε την ειδική θέση που είναι κλειδωμένος. Το... χάιδεψε λίγο και το ξανακούμπωσε... Πήρε κανονικά μπροστά. Αυτό ήταν το... τεράστιο πρόβλημα... Ευχαριστώ πολύ νεαρό τεχνίτη Σαρακινιώτη... Μου έμαθε ότι δεν πρέπει αν το βάζω κάτω εύκολα. Και βγήκα κερδισμένος από αυτή την ιστορία...

Όλα μαζί... Και ήλιος και μπουμπουνητά και βροχή και... ουράνιο τόξο!... Θα μπορούσε να λείπει αυτό από την υπέροχη ομορφιά του τοπίου; Ιδού μια υπέροχη εικόνα που έσπευσα να απαθανατίσω...

Πώς καθαρίζει έτσι, μετά τη βροχή το τοπίο... Το βλέπεις και το χαίρεσαι. Θα 'ναι όμως μάλλον τοπικό φαινόμενο γιατί συνεχίζουν τα μπουμπουνητά πολύ δυνατά. Κάπου κοντά θα συνεχίζει να βρέχει...

Προσπάθησα να κρατήσω άλλη μια εικόνα από το ουράνιο τόξο... Είναι φανταστικό για όσο κρατάει. Το είδαμε στις 6.45. Και δεν κράτησε στον ουρανό περισσότερο από δέκα λεπτά... Αυτό είναι. Να “αιχμαλωτίσεις” τη στιγμή. Και την ομορφιά της...

Βρέχει... Κάθομαι στο χαγιάτι και μαζεύω σαν τις σταγόνες που πέφτουν από τον ουρανό και κάνουν αυτή τη μοναδική βροχή, τις εικόνες στο μυαλό μου. Κι αδειάζει... Ξεκουράζεται... Είναι ωραία...

Με μια αργία μεσοβδόβαδα, αυτή του Δεκαπενταύγουστου, είναι σαν να κάνεις μικρές διακοπές, η βδομάδα που ξημερώνει από Δευτέρα... Όσοι μπορούν θα το εκμεταλλευτούν... Σε άλλες εποχές θα το κάναμε οπωσδήποτε. Σήμερα με δεδομένα τα όσα συμβαίνουν στα οικονομικά, το σκέπτονται...

Το φαντάζεσαι; Κι απ' την άλλη δεύτερη μέρα σήμερα, Σάββατο, βρέχει συνέχεια, από το μεσημέρι ώς το απόγευμα. Αστραπές, μπουμπουνητά, ένας περίεργος και παράξενος καιρός...

Ευτυχώς που πήρα μαζί μου ένα μπουφάν γιατί ήταν τόση η ζέστη όταν φύγαμε χθες το απόγευμα από την Αθήνα που αν δεν ήσουν λίγο προνοητικός, ότι κι αυτό μπορεί να συμβεί, ούτε που θα τα παίρναμε...

Μας έδωσε όμως μια μικρή γεύση αλλά δυνατή από χθες... Εκεί κοντά στον κόμβο της Νεμέας... Το σκηνικό μεταφέρθηκε στο Ελληνικό Αρκαδίας σήμερα... Μόνο που αυτή τη φορά δεν είμαστε εκτεθειμένοι στους δρόμους, αλλά κάτω από στέγη. Εντελώς διαφορετικό, πιστέψτε με...

Η βροχή άρχισε το μεσημέρι, την ώρα του φαγητού. Κοιμηθήκαμε με' αυτήν ωραιότερος ύπνος δεν υπάρχει σε τέτοιες συνθήκες...) και ξυπνήσαμε μαζί της το απόγευμα στις 6.30, την ώρα του καφέ στο χαγιάτι...

Έχε σκοτεινιάσει με τη βροχή, θαρρείς πως έχει κιόλας νυχτώσει... Ευτυχώς ξανάρθε το ηλεκτρικό φως που χάθηκε για λίγο μ' αυτές τις καιρικές συνθήκες. Ευκαιρία να φορτώσουμε τουλάχιστον τις συσκευές μας. Να συνεχίσουμε την επαφή μας με τον έξω κόσμο. Να κάνουμε και καμιά νέα ανάρτηση στο Site αυτό. Έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Διότι, με τέτοιον καιρό, ούτε να το σκεφτώ να πάω μέχρι την ταβέρνα που έχει Wi-Fi... Σ' αυτό το άκρως χειμωνιάτικο τοπίο το σκέφτεσαι πολύ να ξεμυτίσεις...

Κάθομαι στο τραπέζι, απολαμβάνω τον καφέ μου, παίζω με τις λέξεις στα γραφτά μου... Έχω ρίξει στις πλάτες μου το μπουφάν, αλλιώς δε γίνεται να κάτσεις έξω. Πραγματικά χειμωνιάτικο τοπίο...

Για να πω την αλήθεια κάπου το χρειαζόμαστε αυτό, ύστερα από τόσες ζέστες μαζεμένες στην Αθήνα... Λίγη φυσική δροσιά βρε αδερφέ! Ούτε αιρκοντίσιον, ούτε τίποτα... Μ' αρέσει που πρόκαμα, προχθές και πήγα κι έκανα συντήρηση στο σύστημα του αυτοκινήτου. Και το χρειάστηκα από την Αθήνα μέχρι την Κόρινθο... Γιατί από κει και πέρα αλλάξαμε προσωρινά, εποχή. Μπήκαμε στο χειμώνα...

Οδήγηση... Όμορφο το συναίσθημα όταν έχεις ένα ταξίδι μικρών διακοπών μπροστά σου. Τι γίνεται όμως όταν πέφτεις σε σκληρή καλοκαιρινή καταιγίδα; Εκεί τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα...

Φύγαμε από την Αθήνα γύρω στις 5 παρά... Έκανε πολύ ζέστη. Έκλεισα τα τζάμια του αυτοκινήτου κι έβαλα αιρκοντίσιον με την προοπτική ότι θα πηγαίναμε σε ένα μέρος... Πολύ σημαντική αιτια, για να ξεκινάς ένα ταξίδι στα μέσα του Αυγούστου...

Η κίνηση ήταν ομαλή στο δρόμο. Φυσιολογική για έξοδο Δεκαπενταύγουστου. Ο καιρός κατά την Κόρινθο φαινόταν μαυρισμένος, αλλά υπέθεσα πως ήταν η κάπνα από τις φωτιές στο Σπαθοβούνι που έκαιγε τις προηγούμενες μέρες... Δεν ήταν όμως έτσι...

Όταν φτάσαμε εκεί, σταματήσαμε στα Everest να πάρουμε ένα καφέ για το δρόμο κι άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες. Μέχρι τον κόμβο της Νεμέας η βροχή είχε δυναμώσει τόσο πολύ που οι υαλοκαθαριστήρες δούλευαν στο φουλ και δεν έβλεπες στα πέντε μέτρα...

Ταυτόχρονα έριχνε χοντρό χαλάζι, τέτοιο, που νόμιζες πως θα... τρυπήσει τον ουρανό του αυτοκινήτου... Είναι να φοβάσαι τέτοια ακραία φυσικά φαινόμενα. Για πότε ο δρόμος έγινε χείμαρρος, ούτε που το κατάλαβα. Άναψα μαζί με τα φώτα τα αλάρμ και κάθισα πέντε λεπτά στην άκρη του δρόμου, δεξιά. Μέχρι να περάσει αυτή η πολύ μεγάλη ένταση της βροχής...

Το ίδιο έκαναν κι άλλοι οδηγοί Ι.Χ. αυτοκινήτων... Εκείνους που τους λυπήθηκε η ψυχή μου, ήταν οι μοτοσικλετιστές που ξεκίνησαν για μια καλοκαιρινή διαδρομή και τους προέκυψε βαρύς χειμώνας στο δρόμο τους...

Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει να οδηγώ και να πέσω σε καλοκαιρινή καταιγίδα... Μια φορά πριν από 20 χρόνια και, στις στροφές του Άργους (τότε δεν είχε φτιαχτεί ο δρόμος από το Αρεμήσιο και στο Ελληνικό πηγαίναμε από τον Κολωσούρτη...), ανήμερα Δεκαπενταύγουστου θα 'ταν γιατί έκανα μια αντικατάσταση στη διόρθωση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (να φανταστείς ήταν τότε στην Κολοκοτρώνη τα γραφεία της...) ένα γαλλικό αυτοκινούμενο τροχόσπιτο γλίστρησε κι έπεσε πάνω στο μικρό SUBARU JUSTY που είχα τότε και κατέστρεψε τις λαμαρίνες της αριστερής πλευράς του. Ευτυχώς κανείς δεν έπαθε τίποτα σ' αυτό το ατύχημα, αλλά δεν ξεχνιέται κι εύκολα...

Και να, που ο καιρός μου θύμισε πολύ το τότε, στο πολύ χειρότερό του...

Προτίμησα λοιπόν να περιμένω στα δεξιά του δρόμου με τα αλάρμ αναμμένα. Τα πάρκιγκ τέτοιες ώρες που τα χρειάζεσαι, εξαφανίζονται...

Ύστερα από 20 λεπτά, κάπως χαλάρωσε η βροχή και ξαναβγήκα στο οδόστρωμα... Μέχρι την Αλέα, μετά τη σήραγγα Αρτεμησίου, έβρεχε... Λίγο πιο ήρεμα, αλλά έβρεχε...

Ο καιρός άλλαξε τελείως, αφού περάσαμε την Τρίπολη... Είχε μια υγρασία η ατμόσφαιρα, αλλά τίποτα δεν θύμιζε το πατατράκ που πάθαμε λίγο νωρίτερα...

Στο Ελληνικό ο καιρός είναι μια χαρά. Με το που φτάσαμε πήγα στις συκιές, δίπλα, να φάω δυο κομμάτια από τον ώριμο υπέροχο καρπό τους. Να ηρεμήσω από το ταξίδι που μόλις είχε ολοκληρωθεί...

Αυτό ήταν το δημοσίευμα στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το οποίο ανάγκασε το περιβάλλον Παπανδρέου να εκδώσει ανακοίνωση που διέψευδε τα παρακάνω... Κουβέντα όμως για όσα είχαν ήδη γραφτεί στο διαδίκτυο... Έτσι μας αντιμετωπίζουν σαν χαχόλους. Και καλά μας κάνουν, αφού συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/08/2012

Την είδηση τη διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Ο κ. “τίποτα”, ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου που το 2009 υφάρπαξε με τα ψέματα την ψήφο του ελληνικού λαού, για να μας στείλει στη συνέχεια στην αγκαλιά των τροϊκανών και να εφαρμόσει τα μνημόνια σε βάρος μας...

Ο κ. αυτός που το μόνο του προσόν ήταν το επίθετο που κληρονόμησε από τον πατέρα του και τίποτα άλλο... Ο επικίνδυνος αυτός άνθρωπος που αφού τον χρησιμοποίησαν οι εταίροι τον πέταξαν σαν στημένη λεμονόκουπα μέσα σε μια νύχτα, έγινε αφορμή για να απολυθεί ένας ακόμα άνθρωπος...

Πρόκειται για τον καπετάνιο ενός flying dolfin που αρνήθηκε να τον πάρει ως επιβάτη και πολύ σωστά, αφού δεν είχε εισιτήριο...

Τέτοιο είναι το θράσος των ανθρώπων του ίδιου φυράματος που απαιτούν να κυκλοφορούν δωρεάν. Φυσικά... Γιατί όχι; Είναι τέτοια η προσφορά του στον τόπο που θεωρούν ότι οφείλουμε να του... χρωστάμε...

Δεν μου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά του. Ο άνθρωπος είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν έχει καταλάβει ότι εξελέγη και διετέλεσε πρωθυπουργός αυτής της χώρας για τρία χρόνια. Σίγουρα επίσης δεν έχει αντιληφθεί ότι το κόμμα το διέλυσε και το έστειλε στα ποσοστά της δεκαετίας του '70, όταν φτιάχτηκε από τον πατέρα του.

Μέχρι και την έδρα από την Αχαϊα κινδύνεψε να χάσει. Την Αχαϊα που κάποτε το ΠΑΣΟΚ σάρωνε... Τότε που η Κρήτη ήταν καταπράσινη και ο κόσμος ήλπιζε ότι υπάρχει περίπτωση να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για το λαό...

Τώρα που ελάχιστοι πια κάνουν διακοπές με τις απίστευτες πολιτικές που εφάρμοσε ενάντια στο λαό, ο ίδιος συνεχίζει να προκαλεί καθώς έχει την απαίτηση να τον υπηρετούν ως “εθνοσωτήρα”, τον άνθρωπο που χαντάκωσε την Ελλάδα και σημάδεψε αρνητικά πολλές γενιές που θα αργήσουν να δουν άσπρη μέρα.

Ξαναδιαβάσα ψύχραιμος την είδηση: Είναι δυνατόν να απαιτεί να ταξιδέψει χωρίς να πληρώσει; Γιατί και πώς να δικαιλογηθεί μια τέτοια κίνηση; Και καλά αυτός, μάλλον δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την πράξη του. Δεν υπάρχουν γύρω του άνθρωποι, η γυναίκα του ας πούμε, να τον συμβουλέψει τα αυτονόητα; Ότι δηλαδή, ως απλός Έλληνας πολίτης οφείλει να είναι συνεπής απέναντι στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του. Να πληρώνει, όπως κάνουν όλοι οι πληβείοι για τις υπηρεσίες που απολαμβάνει και να ευχαριστεί τον μεγαλόψυχο Θεό που χάρη σε αυτόν κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος και προκαλεί την ώρα που θα έπρεπε να παρέμβει ένας εισαγγελέας και να τον στείλει δίπλα στον Άκη στον Κορυδαλλό. Ειδική πτέρυγα για όλα τα φυντανάκια των σοσιαλιστών χρειάζεται. Σαν τους ανθρώπους της δικτατορίας...

Και λέω εκεί, γιατί οι ποινικοί κρατούμενοι έχουν ήθος και θα τους λιντσάρουν τα πρώτα εικοσιτετράωρα στο ίδρυμα των φυλακών. Διότι υπάρχει και η Θεία Δίκη. Απλά το σύστημα της Δικαιοσύνης λειτουργεί ραχατλίδικα. Και μέχρι τότε, αυτοί οι τύποι, σαν τον Γιωργάκη, θα συνεχίσουν να προκαλούν και να στέλνουν κόσμο στην ανεργία με την απερίγραπτη συμπεριφορά τους. Ο ίδιος με επιστολή του, διέψευσε τα παραπάνω...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην ομώνυμη εβδομαδιαία στήλη μου στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Ύστερα, θα ξεκουραστούμε όλοι (οι της εφημερίδας για δυο βδομάδες) για να επιστρέψουμε δριμύτεροι...
• Δείτε ΕΔΩ πως ήταν το επεισόδιο με τον Παπανδρέου, για να μπείτε λίγο στο θέμα στο οποίο αναφέρομαι...
• Οι άνθρωποι είναι προκλητικοί... Και οι πολιτικοί που προκαλούν δεν έχουν χρώμα... Δείτε ΕΔΩ την πρόκληση του γαλάζιου κ. Πολύδωρα που πρόκαμε να γίνει για... μια μέρα πρόεδρος της Βουλής και να διορίσει την κόρη του... υπάλληλό του... Ντροπή!
• Αλλά τι περιμένεις, όταν ο ίδιος ο νυν πρωθυπουργός προκαλεί. Δείτε ΕΔΩ. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση καλό είναι να είναι απόλυτα ελεγχόμενη. Και ο... κουμπάρος ξέρεις να κάνει καλά τη δουλειά...

Η ελεύθερη είσοδος των καθηγητών στα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους δεν έχει κάτι το τυπικό, αλλά αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα προόδου στην εκπαίδευση. Ένας καλά καταρτισμένος δάσκαλος είναι θησαυρός για τα παιδιά που ρουφούν σαν το σφουγγάρι τις γνώσεις...

Δωρεάν είναι και πάλι η είσοδος για τους εκπαιδευτικούς στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, έπειτα από απόφαση που έλαβε ο υφυπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας ανταποκρινόμενος στο «δίκαιο αίτημα» της εκπαιδευτικής κοινότητας όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

Η κοινή απόφαση των υπουργείων Οικονομικών και Τουρισμού – Πολιτισμού, που είχε ληφθεί παραμονές των εκλογών της 17ης Ιουνίου, να καταργηθεί η ελεύθερη είσοδος για τους εκπαιδευτικούς σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έκαναν λόγο για «αποκαλυπτικό δείγμα απαξίωσης του ρόλου των εκπαιδευτικών».

Σύμφωνα με τη νέα απόφαση, οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να κάνουν χρήση του δικαιώματος της ελεύθερης εισόδου με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, δηλαδή από τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Η αντίδραση των καθηγητών

Μια βδομάδα νωρίτερα οι καθηγητές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης είχαν αντιδράσει έντονα, βγάζοντας αυτό το δελτίο Τύπου:

Σχετικά με την απαράδεκτη απόφαση κατάργησης της ελεύθερης εισόδου καλλιτεχνών και εκπαιδευτικών σε Αρχαιολογικούς χώρους και Μουσεία

Με κοινή απόφαση (των υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού -Τουρισμού) που δημοσιεύτηκε τις παραμονές των εκλογών της 17^ης Ιουνίου, καταργήθηκε το δικαίωμα ελεύθερης εισόδου των εικαστικών καλλιτεχνών (όπως και των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων) σε Αρχαιολογικούς χώρους, σε Μνημεία και σε Μουσεία που ανήκουν στο Δημόσιο. (ΦΕΚ 1954, τεύχος Β΄, 15 Ιουνίου 2012).

Η απαράδεκτη απόφαση που προωθήθηκε με το λαθραίο αυτό τρόπο, έγινε γνωστή εκ των υστέρων.

Η ειρωνεία είναι πως οι εικαστικοί καλλιτέχνες, με αίτημά τους προς τον Υπουργό πολιτισμού, πριν από τις εκλογές, ζητούσαν να μετατραπεί σε ελεύθερη είσοδο γενικά, χωρίς άλλο γραφειοκρατικό περιορισμό, το «Δελτίο ελευθέρας εισόδου τριετούς διάρκειας με δικαίωμα ανανέωσης» που ίσχυε (και για τους ίδιους) τα προηγούμενα χρόνια.

Αντί γι αυτό, με προεκλογική υπουργική απόφαση είδαν τον κλάδο να εξαιρείται, παράλογα και ανερμάτιστα, από τους δικαιούχους «Δελτίου ελευθέρας εισόδου» (!)

Αν και μέσα στον ορυμαγδό των νέων μέτρων εξαθλίωσης των εργαζομένων που έχουν μπει μπροστά, η υπουργική αυτή απόφαση μοιάζει πλέον με σταγόνα στον ωκεανό, δεν παύει να αποτελεί ιδιαίτερα αποκαλυπτικό δείγμα απαξίωσης του ρόλου των Εικαστικών Καλλιτεχνών, της Εκπαίδευσης και στην πραγματικότητα του συνόλου των εκπολιτιστικών λειτουργιών, που τις υποβαθμίζει τις καταφρονεί και τις καταβαραθρώνει η θλιβερή μνημονιακή πολιτική.

Ως εικαστικοί καλλιτέχνες και ως εκπαιδευτικοί, αποδοκιμάζουμε απερίφραστα την απαράδεκτη απόφαση και ζητάμε την άμεση κατάργησή της, από τους ιθύνοντες του νέου, συνενωμένου Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού

Για το Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

Η Γραμματέας              Η Πρόεδρος

Ν. Παληοκώστα Ζ. Χατζή

Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ το δημοσίευμα... Δεν έχει τόση σχέση με το παραπάνω κείμενο, αλλά κατά κάποιο τρόπο αφορά παιδιά. Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο να κόψουμε το γάλα από τα παιδιά... Έτσι όπως έχουν στα ύψη τις τιμές του τα καρτέλ, φυσικό δεν είναι;