Στα 10 χρόνια πια και είμαστε καλά! Τι άλλο να θέλουμε σ' αυτόν τον παράξενο κόσμο;

gamos6Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!

Και επειδή εκτιμούμε ότι ο γάμος, ήταν και παραμένει ένα μεγάλο γεγονός που άλλαξε τις ζωές μας, θέλουμε να το θυμόμαστε, αφού εκτιμούμε ότι άξιζε το βήμα που κάναμε...

Όπως και τις όμορφες στιγμές στη ζωή μας...

Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στον κοινό δρόμο που χαράσσουμε στη ζωή μας...

Στο μεταξύ, κάθε μέρα για μέρα, είναι για μας ξεχωριστή και την τιμούμε όπως της πρέπει, επειδή ξέρουμε καλά πως είναι Θείο Δώρο...

Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, σε εποχές πολύ δύσκολες και έχουμε καταφέρει να είμαστε καλά, καθώς μοιραζόμαστε πράγματα...

Ακόμα και τώρα που περνάμε μια ιδιόμορφη περίοδο, στον απόηχο της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 που μας κράτησε δυο χρόνια σε καραντίνα σπίτι μας, ή σε μια ιδιότυπη κοινωνική αποστασιωποίηση, εμείς προσπαθήσαμε να είμαστε καλά και να κάνουμε πράγματα, μαζί...

Τα σχέδια, έτσι κι αλλιώς τα αφήνουμε για αργότερα, όταν φτιάξουν τα πράγματα... Μέχρι τότε μπορούμε να ζούμε με ευχάριστες αναμνήσεις από ταξίδια που προλάβαμε να κάνουμε...

Και αν το θέλει ο Ιεχωβά, τώρα που περασε το κακό, σχεδιάζουμε κι άλλα. Όσο αντέχουμε και μπορούμε!

Θέλουμε να το γιορτάσουμε λίγο διαφορετικά και... λίγο αργότερα. 2-7 Μαϊου θα πάμε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Το ήθελε πάντα η Σούλα. Κι εγώ που την έζω ζήσει την Πόλη, πολλά χρίνια πριν, είναι όντως, ένα σταυροδρόμι πολιτισμού ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή.

Αξίζει λοιπόν και θα το τολμήσουμε! Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να γνωρίζουμε νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτσμούς.

Επειδή αυτό είναι κάτι που μας αρέσει και το θέλουμε, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν, μαζί!

Σ' αυτό το πλαίσο εντάξαμε και το ταξίδι μας στο Πήλιοβπριν μερικά χρόνια... Μια όμορφη ανάσα σε ένα μέρος που αγαπούμε πολύ και θέλαμε να το γνωρίσουμε καλύτερα... 

Είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε τον Στηβ, την Έστερ και τα κορίτσια τους, Βικτώρια και Χλόη τον Ιούνιο του 2023, όταν περάσαμε μαζί στην Πάρο ένα δεκαήμερο φανταστικών διακοπών... Και συνεχίζουμε!

kanoni1.060416

Ας γυρίσουμε λιγάκι πίσω το χρόνο... Το 2016 πήγαμε για έξι μέρες στην Κέρκυρα. Και περάσαμε υπέροχα, όπως μπορείτε να δείτε και στις δημοσιεύσεις που κάναμε γι' αυτό το ταξίδι μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Μας αρέσει να το κάνουμε αυτό ως άνθρωποι. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε ένα σοβαρό, μεγάλο γεγονός, να γιορτάσουμε στη ζωή μας...

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ταξιδεύει, γνωρίζει νέους τόπους, ανθρώπους, συνήθειες, ήθη και έθιμα, πολιτισμούς και τα ζει. Από εδώ τα λέγαμε καθημερινά, κι εκείνες τις μέρες των ταξιδιών μας, όπως κάνουμε χρόνια τώρα, με τα μέρη που επισκεπτόμαστε… 

Και το 2017 πήγαμε στο Αβινιόν της Γαλλίας κοντά στους πνευματικούς και σαρκικούς αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αλλά, επειδή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την αρχή, στα λίγκ που ακολουθούν μπορείτε επίσης να δείτε μαζεμένες όλες τις αναρτήσεις που έκανα από το Βανκούβερ του Καναδά, τότε που μείναμε κοντά στον Στήβ και την Έστερ, την κόρη και τον γαμπρό της Σούλας, για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες..

Εκεί, το 2015, στις 4 Απρίλη, έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα... Αξίζει να τα θυμηθούμε όλα αυτά, γιατί άλλαξαν τον ρου της δικής μας ιστορίας...

Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

psarakia

Ο γάμος όπως είπαμε, είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ, φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. 

Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28)

Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής μας. Τα σεβόμαστε και τα τιμούμε, όπως τους πρέπει...

akrovatis

Τι κάναμε και πώς το γιορτάσαμε το 2020; Δείτε ΕΔΩ. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας... Όπως το ταξίδι μας στο Πήλιο... Δείτε ΕΔΩ το 2021, Το 2022 το ψάχνουμε. Ήταν δύσκολα χρόνια λόγω της πανδημίας. Αλλά μετά το 2023, όλα έδειχναν να παίρνουν ένα άλλο ρυθμό... Πιο φυσιολογικό! Κάτι έχουμε στο νου μας και για φέτος...

avgo.tukokora

Τα δικά μου

Εκτύπωση

Ξημέρωμα στην Πάργα, στο σπίτι που μείναμε δυο μέρες... Και επιστροφή στην Αθήνα...

balkoni.parga1
Μ' αρέσει να ξυπνάω νωρίς... Δεν χρειάζομαι ξυπνητήρι γι' αυτό. Θες η ηλικία, θες το γεγονός ότι πάντα μου άρεσε να βλέπω την ανατολή του ηλίου, το έκανα όποτε μπορούσα... Το κάνω κι εδώ, στην Αθήνα, που δεν έχω τη δυνατότητα να δω την ομορφιά της στιγμής.

balkoni.parga2
Έτσι έκανα και στην Πάργα. Ενώ όλοι κοιμούνταν, εγώ απολάμβανα να βγω στο μπαλκόνι και να ετοιμάσω τις αναρτήσεις μου... Αποφάσισα λοιπόν να καταγράψω τις στιγμές στο χάραγμα της μέρας. Σε ένα διάλειμμα από τα γραψίματα μου.

balkoni.parga3
Καθετί γύρω μου είναι όμορφο. Όπως οι κεραμοσκεπές στα απέναντι σπίτια. Η Πάργα όλη είναι χτισμένη πάνω σε ένα λόφο. Και θαρρείς πως είσαι στις Κυκλάδες όπου το ένα σπίτι είναι χτισμένο πάνω στο άλλο. Όχι δίπλα, πάνω. Μοιάζει με νησί, καθώς έχει την αίσθηση ότι η θάλασσα την περιβάλλει.

balkoni.parga4
Μικρά δρομάκια που πολλές φορές οδηγούν σε αδιέξοδο. Δεν είναι και τόσο έξυπνο να δοκιμάζεις νέες διαδρομές εξερευνόντας. Εμένα μ' αρέσει αυτό. Μια μέρα που το δοκίμασα βρέθηκα να κάνω τετραπλή διαδρομή και... κύκλο από εκεί που ήθελα να... κόψω δρόμο.

balkoni.parga5
Παρ' όλα αυτά η Πάργα μας άρεσε. Και χαρήκαμε που άρεσε ιδιαίτερα στα κορίτσια. Γνωρίσαμε τους ανθρώπους της, τις παραλίες (όσες μπορέσαμε στον λίγο χρόνο που είχαμε στη διάθεση μας...) τη μεριά αυτή της Ηπείρου, που δεν ήταν ούτε για μας γνωστή.

balkoni.parga6
Από χθες το απόγευμα είμαστε πίσω, σπίτι. Και όλα αυτά αποτελούν αναμνήσεις, έστω και κοντινές. Αύριο φεύγουν τα κορίτσια της Σούλας που φιλοξενήσαμε όλες αυτές τις μέρες. Έτσι σήμερα ετοιμάζουν τις βαλίτσες για την επιστροφή στον τόπο τους.
Εκτύπωση

Πρόωρο καλοκαιράκι… Οι ζέστες δυνατές, η ατμόσφαιρα αποπνικτική στο καμίνι της Αθήνας

kukunari.1
Κάπως διαφορετικά θα εικονογραφήσω σήμερα ένα ξεχωριστό θέμα... Εμπιστεύομαι την αίσθηση του Πέτρου Πατσαλαρήδη στα βουνά της Εύβοιας και δείτε τι πρόσεξε, χθες. Ένα κουκουνάρι!

kukunari.2
Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση. Είναι τόσο καθαρή η ματιά του που έχει τη δύναμη να ξεχωρίσει το αληθινό μέσα στη δημιουργία να επικεντρώσει τον φακό του και να το προβάλει.

kukunari.3
Για άλλη μια φορά νιώθω την ανάγκη να τον ευχαριστήσω δημόσια. Η δύναμη που μας δίνει είναι τεράστια. Με απόλυτη βεβαιότητα το λέμε αυτό. Έχουμε ανάγκη από καθαρές εικόνες στη ζωή μας.

les na einai ets...iΤο να ζεις στην Αθήνα τέτοιες μέρες πρόωρου καύσωνα, είναι ασφαλώς μια δοκιμασία… Ξεκινώντας από την αρχή ότι γενικά είναι μια δύσκολη πόλη, πυκνοκατοικημένη, με πολλά αυτοκίνητα, πίεση, δρόμους γεμάτους αυτοκίνητα, άγχος, δεν είναι και ότι καλύτερο… Προσθέστε τώρα και τη ζέστη των ημερών και θα δείτε το μείγμα να γίνεται εκρηκτικό.

Τα 37άρια οδηγούν σε συνθήκες καύσωνα και σε συνδυασμό με το ατέλειωτο μπετόν και την άσφαλτο, η ζωή είναι δύσκολη το δίχως άλλο. Το λες και δοκιμασία όλο αυτό. Ιδιαίτερα όταν οι προγραμματισμένες δουλειές σε κρατάνε αρκετές ώρες έξω από το σπίτι.

Χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή, ιδιότητες που καλούμαστε να καλλιεργούμε ιδιαίτερα καθώς ο κόσμος είναι γεμάτος προκλήσεις και αποτελεί δοκιμασία το να προσπαθεί κάποιος να αντέξει να περάσει τα δύσκολα μονοπάτια που μπαίνουν μπροστά μας.

Θα το παλέψουμε. Θα την πούμε πρόβα καλοκαιριού καθώς τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας με έναν Ιούλιο να… τρίζει τα δόντια του, απειλητικά. Ευτυχώς έχουμε μπροστά μας σχέδια και στόχους να υλοποιήσουμε… Είναι ακριβώς μπροστά μας η εβδομάδα του επισκόπου περιοχής και αμέσως μετά το ταξίδι μας στην Άνδρο με πολλές υποσχέσεις ότι σίγουρα θα περάσουμε καλά κοντά σε φίλους αγαπημένους.

Τα βλέπετε και μέσα από τις αναρτήσεις μας στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μερικά πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Είτε με τη βοήθεια φωτογραφιών που φροντίζουν να φτάσουν σε μας, φίλοι. Και μεις με τη σειρά μας τους δίνουμε χώρο στον ιντερνετικό αέρα, μια ιδιότυπη δημοσιότητα από εκείνους που μας εμπιστεύονται και μας παρακολουθούν σε καθημερινή βάση.

Ενδιάμεσα είναι και οι δουλειές που πρέπει να γίνουν, καθώς προσπαθούμε να μην αφήσουμε καμιά εκκρεμότητα πίσω μας. Προχθές στο τυπογραφείο με ρώτησε ο Θύμιος, ο πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ που βγάζω μαζί τους τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ «πώς περνάω τον καιρό μου;»

Το κράτησα το ερώτημα. Διότι είναι η πρώτη φορά που εργοδότης μου ενδιαφέρονταν για μια τέτοια… λεπτομέρεια. Το συζητήσαμε αρκετά και κατάλαβε πως δεν θα πήγαινα ποτέ στο καφενείο να περάσω τον καιρό μου, παίζοντας πρέφα. Το ότι έχω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω φαίνεται και από αυτό εδώ. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πώς νιώθω μέσα μου.

Ας το πω λοιπόν καθαρά: Με ότι έχω αναλάβει να κάνω, πρόθυμα και εθελοντικά, ο χρόνος μυ είναι και γεμάτος και παραγωγικός. Έχω δώσει προτεραιότητες σε όμορφα πράγματα που κάνω με χαρά. Και με γεμίζουν… Και κάπου ενδιάμεσα κρατάω και τις δουλειές μου (τον καιρό της ανεργίας μου…) με τον ΤΥΠΟ και τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.

Εκείνοι που αν και νεότεροι, δεν λένε να κάνουν ένα βήμα βελτίωσης, είναι οι πρώην εργοδότες μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Αν και μου ζήτησαν εκείνοι συνεργασία, δεν ξέρω μέχρι στιγμής πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και να υλοποιηθεί… Μεσολάβησαν βέβαια και οι εκλογές στο Σωματείο και είχαν κι αυτοί τα τρεξίματα τους, αλλά εγώ έχω μάθει να περιμένω υπομονετικά, μήπως και ο καιρός γεφυρώσει την απόσταση και βρεθεί ένα επίπεδο επικοινωνίας.

Κατά τα άλλα οι μέρες κυλάνε όμορφα και γεμάτα… Και κάπως έτσι, ακόμα και οι ζεστές μέρες του Ιουνίου γίνονται υποφερτές. Κι όχι μόνο υποφερτές, αλλά και ενδιαφέρουσες. Επειδή στο χέρι μας είναι να τις οδηγήσουμε σε δρόμους καλούς, μακριά από κακοτράχαλα μονοπάτια και ατραπούς.

Πότε – πότε έχω την ανάγκη να γράψω, όπως έκανα παλιά. Χειρόγραφο, στη βεράντα με την απογευματινή δροσιά κι ένα ελαφρό αεράκι να φυσάει. Βάζω τις σκέψεις μου στη σειρά με τον παλιό, δικό μου, παραδοσιακό τρόπο… Και νιώθω καλύτερα καθώς βλέπω να «περπατάει» όμορφα, να γίνονται λέξεις, προτάσεις και να βγάζουν συναισθήματα… Τα βλέπετε αυτά καθημερινά στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Και είναι αυτό ακριβώς που μας κάνει να ξεχωρίζουμε, εκείνο το διαφορετικό που δεν θα δείτε αλλού. Και το πιο σημαντικό και σπουδαίο είναι ότι αυτό ακριβώς κάνει πιο δυνατή τη φιλία μας και τη σχέση μας με τους αναγνώστες μας. Έτσι γνωριζόμαστε κι ας έχουμε ειδωθεί ποτέ σε μερικές περιπτώσεις.

Έτσι καταγράφουμε τη ζωή, όπως τη ζούμε στην καθημερινότητα μας, χωρίς καμιά επιτήδευση. Κι αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε και να νιώθουμε γεμάτοι και πλήρεις…
Εκτύπωση

Όσο πλησιάζει ο Ιούλιος, τόσο και φουντώνει η νοσταλγία να πάμε λίγο φέτος στο Θραψανό

spiti7.100518
Εντάξει, θα μου πεις στο Μάη είμαστε ακόμα, έχουμε καιρό ως τον Ιούλιο, αλλά πιστέψτε με ο καλό προγραμματισμός είναι το πάν. Θα δούμε από κοντά ξανά το σπίτι μας στο χωριό. Ίσως όχι ανθισμένες τις βουκαμβίλιες με την τριανταφυλλιά, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα...

spiti8.100518
Κι αυτά τα ανθισμένα λουλούδια που βρίσκονται αριστερά όπως μπαίνουμε στην εξωτερική αυλή. Μάλλον μέχρι τότε θα έχει περάσει η ανθοφορία τους, αλλά θα μπορέσουμε να τα περιποιηθούμε λίγο καλύτερα, βρε αδελφέ. Να νιώσουν κι αυτά λίγη στοργή κι αγάπη από μας.

spiti9.100518
Καθετί στο χωριό έρχεται στη μνήμη μου με την καλύτερη διάθεση, αυτές τις μέρες. Ίσως γιατί ηρέμησε λίγο το μυαλό μας από τις έγνοιες και τα προβλήματα καθώς γυρίσαμε ανανεωμένοι και αναζωογονημένοι από το 4ήμερο ταξίδι στην Ίο το πανέμορφο νησί των Κυκλάδων...

spiti10.100518
Ακόμα κι αυτοί οι κάκτοι έχουν την ομορφιά τους. Αρέσουν πολύ στη Σούλα και κοντά της άρχισαν να αρέσουν και σε μένα. Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Μάλλον Όχι. Η σωστή διάθεση επιβάλει να μοιράζεσαι πράγματα με τη σύντροφο της ζωής σου. Δες το κι έτσι. Είναι πολύ όμορφο.

taxidevontasΜερικά λουλούδια που είχε τραβήξει η αδελφή μου Στασούλα πριν από καμιά δεκαριά μέρες, σήμερα μου δημιούργησαν την ανάγκη να τις χρησιμοποιήσω για να στηρίξω ένα κομμάτι μνήμης κι αγάπης για τον τόπο που γεννήθηκα, το Θραψανό. Το πρώτο κομμάτι που γράφτηκε με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες, μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.

Στο μεταξύ κύλισε πολύ καιρός, μπροστά μας… Οι αλλαγές τοπίων, παρέας με ανθρώπους, τα έντονα συναισθήματα, η κοινωνική συναναστροφή με αδελφούς που γνωρίσαμε στο ταξίδι μας στην Ίο, άλλαξαν τα συναισθήματα μας. Και είναι ωραίο να επιστρέφεις από καιρό σε καιρό στη βάση σου, εκεί που όλα ξεκίνησαν, εκεί που ήθελες κάποτε να τερματίσεις τη ζωή σου, όταν η ηλικία θα έφτανε στην τέλος της...

Το χωριό μου, το Θραψανό, ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου μέρη... Οι τόποι που περπάτησα μικρός, οι άνθρωποι που γνώρισα τότε, μερικοί ζουν ακόμα και έχουν να διηγούνται ιστορίες, ξεχωριστές, τα σοκάκια, τα καλντερίμια, τα μαγαζιά, τα σπίτια…

Ύστερα είναι και τα χωράφια που μπορείς να πας, τα μονοπάτια που μπορείς να περπατήσεις τους δρόμους με τη μηχανή ή με τα πόδια, τα αγγειοπλαστεία του αδελφού μου και του αδελφού μου, τα δέντρα για να γευτείς τους καρπούς τους, τα φρούτα εποχής ή οι κήποι με τα λαχανικά ή τις ντομάτες…

Και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει, μια βόλτα στην τεχνητή λίμνη της Λειβάδας, απογευματάκι, την ώρα που πέφτει ο ήλιος και όλα γίνονται πιο όμορφα… Εκεί που ο στοχασμός κρατά μια καλή θέση στην καρδιά σου…

Στο χωριό και με το αυτοκίνητο, όλες οι αποστάσεις είναι μικρές, πια... Εύκολα πας στον Τσούτσουρα για μπάνιο ή στην Χερσόνησο, ανάλογα με τον αέρα που φυσά και με τον καιρό... Και το ίδιο εύκολα κατεβαίνεις στο Ηράκλειο, για δουλειές ή για να δεις φίλους καλούς που τους έχεις «πονέσει», επειδή σου έχουν λείψει, επειδή έχεις κι εσύ λείψει από εκείνους, δυο χρόνια τώρα.

Αλλά και το ίδιο το σπίτι είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί ένα φρεσκάρισμα, μια συντήρηση λογική. Ακόμα κι αν οι δικές μου δυνατότητες φτάνουν μέχρι κάπου, πάντα θα υπάρχουν οι ειδικοί, που ξέρουν και μπορούν να βάλουν το χέρι τους και να δημιουργήσουν όμορφα πράγματα.

Τελικά, είναι απίστευτο το τι μπορεί να σου κάνουν μερικές φωτογραφίες που έχουν μείνει στην επιφάνεια της οθόνης του υπολογιστή σου... Ανοίγει τη φαντασία σου, δημιουργεί γόνιμη σκέψη και κάνει το μυαλό σου να καλπάζει, προς όλες τις κατευθύνσεις…

Μερικά πράγματα δεν είναι εύκολα… Σίγουρα. Θέλει δουλειά για να τα κάνεις. Αλλά υπάρχουν στιγμές που η φαντασία σε παρασέρνει και το μυαλό, μη έχοντας άλλη επιλογή σε ακολουθεί σ' αυτό το ανακάτεμα. Συνέβη σε μένα χθες το απόγευμα καθώς ήμουν στο μπαλκόνι μου και προσπαθούσα να στήσω αυτό το κομμάτι που διαβάζετε τώρα.

Ήταν το κελάηδημα των πουλιών, πράγμα σπάνιο για ένα δρόμο πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας; Ήταν η καλή διάθεση μου, μετά την επιστροφή από το 4ήμερο ταξίδι στην Ίο; Ήταν η όμορφη μέρα που πέρασα στο έργο, παρέα με τους αδελφούς;

Είμαι βέβαιος ότι όλα βοήθησαν και συνέτειναν σ' αυτό... Και χαίρομαι που μοιράζομαι μαζί σας αυτές τις όμορφες σκέψεις...
Εκτύπωση

Μια ματιά στο σπίτι μας, όπως είναι τώρα... Με τις φωτογραφίες να είναι, προχθεσινές...

spiti1.100518
Συχνά - πυκνά ρίχνουμε κλεφτές ματιές στο σπίτι μας στο χωριό. Μας λείπει κι έχουμε σχεδόν δυο χρόνια να πάμε από κοντά να δούμε τις ανάγκες του. Ας ταξιδέψουμε λίγο εκεί με τη φαντασία μας και βοηθό κάποιες φωτογραφίες, από το πώς είναι τώρα.

spiti2.100518
Μερικά πράγματα, ίσως επειδή η αγάπη των δικών μας ανθρώπων που τα φροντίζουν είναι μεγάλη, συνεχίζουν να είναι όμορφα. Ίσως πάλι να είναι και τα δικά μας μάτια που θέλουν να το βλέπουν έτσι... Αλλά αυτά τα ανθισμένα λουλούδια στην εξωτερική αυλή, δεν σας κάνουν κάτι;

spiti3.100518
Αλλά και στην εσωτερική αυλή τα λουλούδια μας, αυτή την εποχή είναι ολάνθιστα. Θα μου πεις, Μάης είναι, τι περιμένεις; Σωστά. Ας είναι καλά η αδελφή μου Στασούλα που τα φροντίζει, όσο και όπως χρειάζονται. Χωρίς εκείνη, πολλά πράγματα ίσως ήταν διαφορετικά.

spiti4.100518
Δες τη βουκαμβίλια τι όμορφη που είναι... Λίγο πιο όψιμη εκείνη, κρατά όλα τα άνθη της γιατί στην Αθήνα που πριν δεκαπέντε μέρες ήταν σ' αυτή την κατάσταση τώρα τα έχασε όλα. Πέφτουν, χάνονται παρασυρμένα από τον αέρα. Συμβαίνουν αυτά με το συγκεκριμένο φυτό.

spiti6.100518
Πάντα κάτι θα πρασινίζει ανάμεσα στο έρημο τοπίο... Έτσι συμβαίνει όταν λείπει η ζωή από ένα σπίτι. Ας ελπίσουμε, ότι με τη δύναμη του Θεού, θα τα καταφέρουμε τον φετινό Ιούλιο να κατέβουμε λίγο και να κάνουμε κάποιες εργασίες που χρειάζεται το σπίτι για να συντηρηθεί.

spiti5.100518
Θέλουμε να δούμε από κοντά αυτόν τον κάκτο, έτσι όμορφος που είναι, στο παράθυρο μας. Θέλουμε να περπατήσουμε σε πιο ήρεμους ρυθμούς στους δρόμους του Θραψανού, να πάμε μια βόλτα στη λίμνη της Λιβάδας, στον Τσούτσουρα για μπάνιο, να φάμε σύκα από τα πρώτα που θα βγουν...
Εκτύπωση

Όμορφες στιγμές από τη ζωή μας καθώς μπήκαμε πια στον 4ο χρόνο γάμου με τη Σούλα...

akonatiso40418
Μπορεί φέτος να μην είχαμε τη δυνατότητα να πάμε ένα ταξίδι κάπου, δεδομένου ότι το καιρό της επετείου μας, για την ακρίβεια μια βδομάδα πριν φιλοξενήσαμε για μια γεμάτη εβδομάδα τον γιο της Σούλας, Κώστα και τη συζύγου του Άννυς, Σας το θυμίζουν με βάση τις αναρτήσεις που κάναμε ΕΔΩ.

akrovatis2.040418
Ωστόσο ανήμερα της 4 Απριλίου, μετά τη συνάθροιση μας, πήγαμε στον «Ακροβατη» και περάσαμε πολύ όμορφα. Ναι, επειδή ακριβώς σεβόμαστε τη θεόδοτη εντολή για το γάμο θέλουμε να θυμόμαστε το όμορφο αυτό βήμα που κάναμε με απόλυτη συνείδηση για ότι σήμαινε αυτή η κίνηση μας.

dioskuri.1
Κρατάμε όλη αυτή την ομορφιά... Και εκτιμούμε παρά πολύ το γεγονός ότι κάνουμε καθημερινά το καλύτερο που μπορούμε για να αινούμε με τον Ιεχωβά Θεό καθώς τον έχουμε βάλει ως το τριπλό σχοινί σε αυτή την ευλογημένη σχέση. Κανείς μας δεν είναι πια μόνος του. Μαζί πορευόμαστε στη ζωή...

dioskuri.2
Ο Απόστολος Παύλος λέει ξεκάθαρα πως μια τέτοια σχέση μπορεί να έχει και θλίψεις... Έτσι είναι, δυο διαφορετικοί άνθρωποι με εντελώς διαφορετικό μπαγκράουντ, ενώνουν τις ζωές τους και όντως θα έρθουν στιγμές που αυτό μπορεί να συμβεί... Η χαρά όμως περισσεύει αν την επιδιώκεις.

to.spitiko2
Αν μάθαμε κάτι όλα αυτά τα χρόνια, είναι να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη και να προσπαθούμε καθημερινά να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Η αγάπη είναι η κυρίαρχη ιδιότητα σε πολλά πράγματα...Και δεν θα μπορούσε να μην είναι και στο θεσμό του γάμου. Εμείς το γνωρίζουμε απλό πρώτο χέρι.

pantazopulu2
Ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, μια πρόταση για βόλτα, όταν δεν το περιμένεις και όλα μπορούν να αλλάξουν. Νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον και δεν ντρεπόμαστε, ούτε έχουμε καμία συστολή για να το δείξουμε... Ένα ουζάκι ή μια μπουγάτσα με κρέμα σε ένα διάλειμμα, μπορούν να λειτουργήσουν πολύ θετικά.

to.spitiko1
Θέλουμε να είμαστε καλά... Ξέρουμε ότι έτσι κάνουμε τον Ιεχωβά να χαίρεται που έχει τέτοιους δούλους να τον υπηρετούν... Και είναι μια πρόκληση κάθε χρόνο που περνάει να νιώθουμε όλο και καλύτερα στο γάμο μας. Θα το χάσουμε το φετινό ταξίδι; Όχι βέβαια! Το προγραμματίζουμε για Άνδρο, τον Ιούνιο 18-26, αν όλα πάνε καλά

pantazopulu2
Θα είμαστε κοντά σε φίλους και αδελφούς που μας περιμένουν πως και πως, για να μας παρέχουν φιλοξενία από το περίσσευμα της καρδιάς τους... Αν μας διαβάζουν κάποιοι από τον κόσμο, καταλαβαίνουμε ότι αυτό θα τους ακούγεται κάπως εξωπραγματικό. Αλλά δεν είναι. Η απόλυτη αλήθεια που ζούμε, είναι.

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA