Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Ο δικός μου απολογισμός για το 2017… Κυρίαρχο το υπέροχο ταξίδι μας στη Γαλλία
Τον δικό μου απολογισμό στη σχέση αγάπης, με τη σύντροφο της ζωής μου, Σούλα, θέλω να κάνω σήμερα, τελευταία μέρα της χρονιάς που φεύγει. Και προτάσσω σ’ αυτή την εσωτερική αναδρομή, το ταξίδι μας στη Γαλλία, με αφορμή τη δεύτερη επέτειο του γάμου μας. Ένα θεσμό που σεβόμαστε και τιμούμε και οι δύο. Εδώ στα τείχη της πόλης του Αβινιόν που μένουν ο Γιώργος, ο αδελφός της και η σύζυγος της, Αστρίντ.
Εικόνες όμορφες που θέλουμε να ζούμε κάθε χρόνο. Φέτος, αν το επιτρέψει ο Ιεχωβά, έχουμε άλλα σχέδια που θα σας τα ανακοινώσουμε στην ώρα τους. Επειδή τα ταξίδια είναι μέσα στο αίμα μας. Και θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που σ’ αυτόν τον τομέα, μας αρέσουν τα ίδια πράγματα. Μπορούμε έτσι και απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή. Εδώ στο αεροδρόμιο της Ρώμης.
Με τους σαρκικούς και πνευματικούς αδελφούς μας, Γιώργο και Αστρίντ. Μας φιλοξένησαν κοντά δέκα μέρες στο σπίτι τους, στο Αβινιόν και έκαναν τα πάντα για να περάσουμε όμορφα και αξέχαστα. Με εντυπωσίασε το μεστό πρόγραμμα τους, το οποίο είχαν προσχεδιάσει, ώστε να επωφεληθούμε τα μέγιστα, από τη συναναστροφή μας μαζί τους.
Αυτό που μας έκανε πολύ θετική εντύπωση, ήταν η φιλοξενία τους. Εδώ είμαστε στο σπίτι του αδελφού της Αστρίντ λίγο έξω από την πόλη του Αβινιόν. Τι ευλογίες ήταν αυτές που μας πρόσφερε!… Μάλλον δεν ξεχνιούνται εύκολα, τέτοια πράγματα. Μένουν βαθιά χαραγμένα για πάντα στην καρδιά. Υπόχρεοι να ανταποδώσουμε, αν και όποτε θελήσουν και καταφέρουν να έρθουν στην Αθήνα. Με μεγάλη μας χαρά…
Στο σπίτι του Γιώργου, στο Αβινιόν, ένα μεσημέρι… Στο πλάνο η σύζυγός του Αστρίντ. Φωτογράφος ο ίδιος. Τι όμορφα που περάσαμε κοντά τους! Άνοιξαν την αγκαλιά τους και μας πήραν μαζί τους, με πολύ αγάπη, δίπλα τους, κάνοντας μας να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας. Ένα ακόμα «ευχαριστώ» και από εδώ, ίσως είναι λίγο για να ανταποδώσει τη χαρά μας.
Μαζί τους στην όμορφη ταβέρνα στις όχθες του ποταμού Ροδανού που διασχίζει το Αβινιόν, όπου είχαμε κλείσει για να γιορτάσουμε τη δεύτερη επέτειο του γάμου μας. Θυμάμαι πόσο όμορφα και σοφά ενεργήσαμε που πήγαμε πρώτα σε μια βόλτα μας να το δούμε από κοντά και να διαπιστώσουμε πόσο αλήθεια ήταν όσα βλέπαμε στη διαδικτυακή έρευνα μας. Σήμερα η Σούλα λείπει μακριά μου. Είναι στα παιδιά της στον Καναδά, αλλά περιμένω με λαχτάρα την επιστροφή της…
Οι φωτογραφίες μας από εκεί είναι πάρα πολλές. Έπρεπε να επιλέξω μόνο επτά. Και το έκανα με μεγάλη δυσκολία. Ωστόσο, εσείς μπορείτε να δείτε πώς περάσαμε τότε και να ξαναθυμηθείτε δημοσιεύματα που διαβάσατε από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όπως αυτά που σας βάζουμε με τους ανάλογους συνδέσμους. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Έτσι, με τόση αγάπη, η ζωή, ακόμα κι αυτή η ζωή, γίνεται πιο όμορφη…
