Αν και η εμπειρία από τη δουλειά μου, με βοηθούσε, ώστε πολλά πράγματα να τα κάνω με μεγαλύτερη άνεση απ' ότι άλλοι άνθρωποι, ήρθε η δική μου ώρα, χθες, να πάρω τις δικές μου αποφάσεις… Αποχώρησα από τις ομάδες των κοινωνικών δικτύων, ως ενεργό μέλος ή διαχειριστής.


Θέλω, τον χρόνο μου να τον διαθέτω πιο σοφά... Κι έτσι γι' αυτή την πλευρά μου, τη δημοσιογραφική, κράτησα αποκλειστικά και μόνο αυτή την ιστοσελίδα, ώστε να μπορώ να μοιράζομαι πράγματα που αγαπώ και μ' αρέσει, με αληθινούς φίλους. Όπως η Βάσω που δεν γνώρισα από κοντά ακόμα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.


Χρησιμοποίησα τις υπέροχες μοναδικές φωτογραφίες της από τη Θεσσαλονίκη, έτσι όπως τις αποτύπωσε στο φακό της, η αδελφή Βάσω. Ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα από το μπαλκόνι του σπιτιού της. Ένας χώρος που όσο ο καιρός το επέτρεπε περνούσε πολύ από το χρόνο της. Αυτό γινόταν τακτικά στην ομάδα μας. Κι αυτό, μας έδινε δύναμη και χαρά.


Δεν είναι εύκολη η ώρα του αποχωρισμού, το ξέρετε, αλλά θα γίνει... Στο κάτω - κάτω της γραφής δεν πρόκειται να χαθούμε, για πάντα. Οι καλές αδελφικές φιλίες αντέχουν στο χρόνο. Άσε που πάντα θα υπάρχουν οι δίαυλοι επικοινωνίας. Και υπάρχει ένα πολύ όμορφο μέλλον μπροστά μας. Πολύ μπροστά μας.


Από την ίδια θέση που κάθεται η Βάσω, από το μπαλκόνι της είναι παρμένη κι αυτή η φωτογραφία, τις προηγούμενες μέρες… Τότε που ο... "Ορέστης" απειλούσε με τον ερχομό του, τη χώρα μας και τα πρώτα χιόνια έπεσαν, απέναντι στον Όλυμπο. Αν θυμάμαι καλά,από την Επανωμή, είναι τραβηγμένη.


Τελευταία, κράτησα αυτή τη φωτογραφία της αδελφής Δήμητρας από την όμορφη Άνδρο που τη γνωρίσαμε, από κοντά, καλύτερα με το σύζυγο της, τον Λεωνίδα, τον φετινό Ιούνιο, όταν μείναμε κοντά τους 10 ημέρες και μοιραστήκαμε τη φιλοξενία τους . Κι αυτή δημοσιεύτηκε στην ομάδα μας "Σταχυολογήματα" που από αύριο θα είναι παρελθόν...