Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα καιρό, και τα χιόνια να έχουν φτάσει χαμηλά στην Πάρνηθα Όλα όμως θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. Ένας μήνας εκτός εργασίας, εκτός τακτικής παρουσίας και ωραρίου στη δουλειά, δηλαδή…
Πώς νιώθει κανείς ύστερα από ένα μήνα μακριά από τη δουλειά, έτσι όπως την έχει συνηθίσει με τα ωράρια της και την καθημερινή παρουσία; Προσαρμόζομαι… Και κρατάω τις αναμνήσεις, όμορφες, από μια δουλειά που υπηρέτησα με πολύ αγάπη και υπευθυνότητα για σχεδόν 34 χρόνια. Εδώ μια φωτογραφία από τα πρώτα χρόνια στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Καθώς μάζευα τα πράγματα μου από το γραφείο μου, βρήκα διαμαντάκια…
Προσωπική εμπειρία… Με στόχο την προσαρμογή στις νέες συνθήκες, καθώς δεν έχω κι άλλη επιλογή, αφού δεν περνάει από το χέρι μου κάτι τέτοιο… Καταγράφω σκέψεις, συναισθήματα, ανησυχίες, ένα μήνα και κάτι μακριά από τη δουλειά μου.Καταρχήν αρχίζω και το συνηθίζω… Το ότι δεν μου κόστισε ιδιαίτερα, έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν είχα στηρίξει τα πάντα πάνω στη δουλειά μου, ώστε μετά την απόλυση μου να νιώσω μετέωρος και χωρίς μέλλον και προοπτική. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν αυτή η ώρα. Τι τώρα, τι μετά από δυο χρόνια;
Υπάρχουν καθορισμένα με τους νόμους όρια ηλικίας για τον εργασιακό βίο, που όλοι οφείλουμε να σεβόμαστε… Και πώς θα μπορούσε να το λέω για τους άλλους αυτό και όταν έφτανα σε μένα, να λειτουργούσα διαφορετικά;
Η ευθύνη μου είναι να διερευνήσω με προσοχή όλα όσα χρειάζομαι, ώστε όταν έρθει εκείνη η ώρα, να είμαι έτοιμος και χωρίς σημαντικές εκκρεμότητες για το επόμενο στάδιο… Αυτό τη συνταξιοδότησης μου.
Για την ώρα είμαι καλά! Με βοήθησε πολύ, το να κρατήσω τη σωστή στάση, απέναντι στο πρόβλημα, η έρευνα στη Γραφή και η προσωπική μελέτη μου πάνω σε ανάλογες εμπειρίες άλλων, που έχουν καταγραφεί τόσο εκεί, όσο και στα έντυπα του πιστού και φρόνιμου δούλου, για το δικό μας όφελος και κυρίως η απόλυτη εμπιστοσύνη μου στον Ιεχωβά!
Ήμουν και είμαι βέβαιος πως Εκείνος θα δώσει (και δίνει πλουσιοπάροχα!) στους ταπεινούς δούλους του στον κατάλληλο καιρό, ότι χρειάζονται, προκειμένου να νιώσουν ασφαλείς σ’ αυτό το ρευστό, από κάθε άποψη τοπίο. Έτσι, κάθε μέρα Τον δοξάζω που ξυπνώ, άλλη μια μέρα στη ζωή μου, υγιής, για να αντιμετωπίσω αισιόδοξα και με ψηλά το κεφάλι, τις προκλήσεις της… Σεμνά, σταθερά και έχοντας συναίσθηση των δυνατοτήτων και των περιορισμών της ηλικίας μας που σιγά – σιγά, αρχίζουν και φαίνονται, τις νιώθω…
Και η αλήθεια είναι πως έχω δει το χέρι Του, στην καθημερινότητα μου… Και το γεγονός ότι διατηρώ άριστη ειρήνη διάνοιας, καθόλου τυχαίο δεν είναι… Μέσα στον μήνα που πέρασε «έβγαλα» δυο εκδόσεις και ετοιμάζω την τρίτη, μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη. Κι αυτό για μένα που δεν πιστεύω στην τύχη, ξέρω ακριβώς πού οφείλετε… Εκείνος είναι δίπλα μου και με στηρίζει πολλαπλά. Και ηθικά και πρακτικά, ουσιαστικά.
Συνεχίζω λοιπόν να Τον ευχαριστώ καθημερινά και να τον τιμώ με τις πράξεις μου στη ζωή μου, για όλα αυτά που μου προσθέτει πλουσιοπάροχα!
Αν έγραψα αυτό το κομμάτι, ένα μήνα μετά την απόλυση μου, είναι για να ησυχάσω τους φίλους μου, που από αγάπη ενδιαφέρονται, ότι όλα είναι πολύ καλά στη ζωή μου, ότι δεν έχω πέσει σε καμιά μελαγχολία, ούτε στην παγίδα της κατάθλιψης που ταλαιπωρεί πολλούς συνανθρώπους μας. Οι ριζικές αλλαγές και προσαρμογές που χρειάστηκε να κάνω, ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται, όπως ακριβώς τις περίμενα.
Και νιώθω χαρούμενος, που έχω να κάνω σπουδαία πράγματα στην υπηρεσία τη υπηρεσία του αληθινού Θεού. Ο προγραμματισμός και οι σκέψεις μου, είναι προσανατολισμένες στο πώς να κάνω περισσότερα και πιο ουσιαστικά πράγματα σε Εκείνον που το αξίζει πραγματικά!
Για μένα τα πράγματα, εδώ και χρόνια είναι ξεκαθαρισμένα, μέσα μου. Και η πορεία μου είναι σταθερή και αμετακίνητη, μπροστά… Δεν κοιτώ ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Και, κυρίως, δεν κοιτώ πίσω μου. Τα πολύ πιο όμορφα, είμαι βέβαιος, με περιμένουν να τα συναντήσω, εφόσον διατηρώ την ίδια σταθερότητα η οποία πηγάζει από αρχές που εστιάζουν στην Αγία Γραφή. Σαν το καθαρό και γάργαρο νερό…
Ένα μήνα μετά, αισθάνομαι σαν να μην άλλαξε τίποτα στη ζωή μου… Είμαι πιο πολλές ώρες σπίτι μου. Κοντά στον άνθρωπο μου, χωρίς να αμελώ τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, φροντίζοντας να μη διαψεύσω την εμπιστοσύνη εκείνων που με θεωρούν ικανό να προωθήσω δημοσιογραφικά τα συμφέροντα τους.
Και ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον Ιεχωβά θεό για την τόσο όμορφη και διακριτική υποστήριξη Του!
Σχόλια (0)