Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Όλα είναι δρόμος! Φτάσαμε στο χωριό μου Θραψανό, όπου θα περάσουμε δυο βδομάδες
Σημερινές είναι οι φωτογραφίες. Φρέσκιες που λένε. Είναι από τη διαδρομή από το Ηράκλειο ως το χωριό μου. Τις πήρα μέσα από το αυτοκίνητο μου, καθώς οδηγούσα για τον προορισμό μου, πηγαίνοντας με χαμηλή ταχύτητα ή σταματώντας, όπου αυτό ήταν εφικτό, ανάλογα με τις συνθήκες.
Είναι ξημέρωμα Κυριακής. Στο λιμάνι του Ηρακλείου φτάσαμε στις 6:30 και δεν είχε κόσμο το καράβι, το FESTOS PALLACE. Το ταξίδι ήταν καλό. Δεν είχε αέρα. Ένα μικρό πρόβλημα με το Wi-Fi δεν το αφήσαμε να μας πάρει από κάτω. Απλά, άργησαν λίγο οι σημερινές εγγραφές. Συμβαίνουν κι αυτά.
Ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Κάποτε – κάποτε, φεύγουν τα σύννεφα και τότε μια ηλιοφάνεια, δυνατή, ομορφαίνει τα πάντα γύρω μας. Τα μέρη που περνάμε είναι γνώριμα, αλλά για τις ανάγκες αυτού του σημειώματος τραβήξαμε τις φωτογραφίες. Ήθελα το πρώτο σημείωμα από το χωριό να είναι ζωντανό.
Κάθισα στην εσωτερική αυλή μου, συνδέθηκα στο internet από το τηλέφωνο του σπιτιού που λειτουργεί και άρχισα να κάνω τις δουλειές μου... Όλα αυτά, αφού πρώτα ξεφόρτωσα το αυτοκίνητο, ώστε να μπορεί να τακτοποιήσει τα πράγματα η Σούλα, στις θέσεις τους. Θα πάρει λίγο χρόνο και όλα θα γίνουν.
Είναι ωραία να δουλεύεις, εδώ... Από αύριο θα μπούμε σε μια καλύτερη σειρά. Τώρα έχουμε άλλες προτεραιότητες. Αυτό που ενδιαφέρει, είναι όλα να λειτουργούν. Και λειτουργούν. Ας είναι καλά η Στασούλα μας. Τα είχε φροντίσει όλα. Το ψυγείο γεμάτο, έτρεξε πρώτη να μας χαιρετίσει.
Όταν συναντάς τα πιθάρια στο δρόμο σου, ξέρεις πια πως είσαι πολύ κοντά στο Θραψανό. Τα μαγαζιά των συγχωριανών μου που ασχολούνται με την αγγειοπλαστική, είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο και η πραμάτεια τους φαίνεται από μακριά. Κι από κοντά, είναι μια ομορφιά... Αχ βρε Θραψανό!
Ύστερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού, μας καλωσορίζει. Και η τροχαία με την πινακίδα μας επισημαίνει ότι μπήκαμε πια στο χωριό. Είναι νωρίς ακόμα. Και υπάρχει μια καταχνιά και μια υγρασία γύρω μας. Σε λίγο, όλα θα είναι καλύτερα καθώς η μέρα ψηλώνει. Και είναι μια όμορφη μέρα...
Αυτή είναι η πρώτη εικόνα του πατρικού μου, έτσι όπως το βρήκαμε. Θα χρειαστεί λίγη δουλίτσα για να το φέρουμε σε μια σειρά. Όλα αυτά όμως από αύριο. Σήμερα, είπαμε, έχουμε άλλες προτεραιότητες... Με μια μεσημεριανή ανάσα να πάμε κάπου για φαγητό με τη Στασούλα και τον Αγησίλαο.
Μέσα από την εσωτερική μας αυλή, η φωτογραφία. Το αυτοκίνητο έχει παρκάρει. Σε λίγο θα κατεβάσουμε τα πράγματα για να τα ταχτοποιήσουμε στη θέση τους. Όλα τώρα αρχίζουν. Η επιστροφή που θέλαμε ολοκληρώθηκε. Ύστερα από δυο χρόνια επιστρέφουμε σπίτι μας. Τα καταφέραμε!
