Ξημέρωμα στην Πάργα, στο σπίτι που μείναμε δυο μέρες... Και επιστροφή στην Αθήνα...
Μ' αρέσει να ξυπνάω νωρίς... Δεν χρειάζομαι ξυπνητήρι γι' αυτό. Θες η ηλικία, θες το γεγονός ότι πάντα μου άρεσε να βλέπω την ανατολή του ηλίου, το έκανα όποτε μπορούσα... Το κάνω κι εδώ, στην Αθήνα, που δεν έχω τη δυνατότητα να δω την ομορφιά της στιγμής.
Έτσι έκανα και στην Πάργα. Ενώ όλοι κοιμούνταν, εγώ απολάμβανα να βγω στο μπαλκόνι και να ετοιμάσω τις αναρτήσεις μου... Αποφάσισα λοιπόν να καταγράψω τις στιγμές στο χάραγμα της μέρας. Σε ένα διάλειμμα από τα γραψίματα μου.
Καθετί γύρω μου είναι όμορφο. Όπως οι κεραμοσκεπές στα απέναντι σπίτια. Η Πάργα όλη είναι χτισμένη πάνω σε ένα λόφο. Και θαρρείς πως είσαι στις Κυκλάδες όπου το ένα σπίτι είναι χτισμένο πάνω στο άλλο. Όχι δίπλα, πάνω. Μοιάζει με νησί, καθώς έχει την αίσθηση ότι η θάλασσα την περιβάλλει.
Μικρά δρομάκια που πολλές φορές οδηγούν σε αδιέξοδο. Δεν είναι και τόσο έξυπνο να δοκιμάζεις νέες διαδρομές εξερευνόντας. Εμένα μ' αρέσει αυτό. Μια μέρα που το δοκίμασα βρέθηκα να κάνω τετραπλή διαδρομή και... κύκλο από εκεί που ήθελα να... κόψω δρόμο.
Παρ' όλα αυτά η Πάργα μας άρεσε. Και χαρήκαμε που άρεσε ιδιαίτερα στα κορίτσια. Γνωρίσαμε τους ανθρώπους της, τις παραλίες (όσες μπορέσαμε στον λίγο χρόνο που είχαμε στη διάθεση μας...) τη μεριά αυτή της Ηπείρου, που δεν ήταν ούτε για μας γνωστή.
Από χθες το απόγευμα είμαστε πίσω, σπίτι. Και όλα αυτά αποτελούν αναμνήσεις, έστω και κοντινές. Αύριο φεύγουν τα κορίτσια της Σούλας που φιλοξενήσαμε όλες αυτές τις μέρες. Έτσι σήμερα ετοιμάζουν τις βαλίτσες για την επιστροφή στον τόπο τους.
Σχόλια (0)