Τώρα που το κρύο είναι δυνατό, χρειάζεται μέσα στο σπίτι, να ανάψει κανείς το τζάκι. Στην Αθήνα δεν έχουμε. Μόνο καλοριφέρ με φυσικό αέριο που ακόμα δεν έχει ανάψει. Και προσπαθούμε, όπως - όπως, να καλύψουμε την ανάγκη μας. Θυμηθήκαμε όμως το τζάκι στο χωριό...


Η Σούλα ήθελε να το ανάψουμε... Ήθελε, μια βραδιά κοντά στο τζάκι. Αν και ο καιρός δεν ήταν τόσο κρύος, της έκανα το χατίρι. Και τελικά είχε δίκιο! Περάσαμε μια πολύ όμορφη βραδιά. Είχαν έρθει ο Αγησίλαος και η Στασούλα, η αδελφή μου και ψήσαμε και φάγαμε πατάτες στη χόβολη με ρακή.


Νάτες εδώ, η Στασούλα (αριστερά) και η Σούλα, καθισμένες στο μικρό σαλονάκι μας, μπροστά στο αναμμένο τζάκι, όλο ομορφιά. Εδώ γίνονται οι πιο όμορφες κουβέντες. Στο τραπέζι, μπροστά μας, ο λιτός μεζές με τη ρακή. Με τέτοια μέσα, η παρέα σίγουρα γίνεται ακόμα καλύτερη...


Καθόμουν και το θαύμαζα καθώς έκαιγε... Και σκεφτόμουν τι πέρασα, για να φτάσει ως εδώ, το πατρικό μου. Τις δυσκολίες, τα προβλήματα, τις ατέλειωτες καθυστερήσεις και τις κακοτεχνίες από κάποιους που εγγυόντανε ότι θα έφτιαχναν το καλύτερο. Αλλά, όλα πέρασαν.


Τώρα έχουμε ένα ζεστό χώρο, όλο αγάπη, για να περνούμε το χρόνο μας... Επειδή πραγματικά βάλαμε πολύ τέτοια, σε όλη τη διάρκεια του έργου και ιδιαίτερα η Σούλα από τη στιγμή που το ανάλαβε, με προσωπική επίβλεψη. Χρειάζονται ακόμα κάποιες λεπτομέρειες, αλλά λειτουργεί.


Μπορείς να καθίσεις εκεί, στη ζεστασιά του και να περιηγηθείς στο διαδίκτυο μέσα από το κινητό σου, όπως κάνει η Σούλα, δεδομένου ότι έχουμε μια καλή σύνδεση μέσω Cosmote που επιτρέπει να έχουμε αξιόπιστες ταχύτητες, ώστε να κάνεις κάθε είδους έργο...


Η αποθέωση όμως ήταν οι πατάτες που έβαλε ο Αγησίλαος να ψηθούν στη χόβολη... Ο καλύτερος μεζές, για να πιούμε τη ρακή μας. Απολαύσαμε την παρέα μας, την κουβέντα, τη ζέστη από το τζάκι. Κι εγώ το "κράτησα", για μια ώρα σαν κι αυτή. Να ξαναθυμηθούμε όμορφες ώρες, μπροστά στα τζάκι μας.