Σήμερα, παίρνω ύλη για το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος"

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο πουκυκξλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Σήμερα, Παρασκευή 27/12/2024 παίρνω ύλη για το νέο τεύχος.

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρλίου 2024 κατέβαίνω στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα και ρό, ανάμεσα σε μια μικρή ανάπαυλ!; Όλα θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

The News

Ας πάρουμε λίγη από τη λάμψη αυτών των υπέροχων παιδιών και τις δημιουργίες τους…

ekdilosis1.080614
Πολιτιστικό 4ήμερο της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας… Μια ιστορία που κρατάει χρόνια… Τι ακριβώς είναι αυτό; Όλο το χρόνο στα σχολεία τους, οι Σύλλογοι Γονέων κάνουν μια πολιτιστική δουλειά κι εδώ τη δείχνουν…

ekdilosis2.080614
Συνήθως αυτές οι δραστηριότητες ήταν τα Σάββατα, μέρες ελεύθερες από τις σχολικές υποχρεώσεις… Έπαιρναν δηλαδή έναν δάσκαλο ή μια δασκάλα, συνήθως γυμναστής ή γυμνάστρια με ειδίκευση στο χορό και μάθαιναν τα παιδιά τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς ή σύγχρονους ή λατινοαμερικάνικους…

ekdilosis3.080614
Αυτό κόστιζε κάτι στον οικογενειακό προϋπολογισμό, αλλά τελικά το παιδί τους είχε μια ευχάριστη απασχόληση, ενώ για τις μαμάδες ήταν ωραίο που μια μέρα την εβδομάδα βρίσκονταν στον ίδιο χώρο με τα παιδιά τους πιο χαλαρά… Κάπως έτσι ξεκίνησε, απ’ όσο θυμάμαι εγώ, με την εμπειρία μου στα σχολεία, το Πολιτιστικό της Ένωσης…

ekdilosis4.080614
Η αιτία βεβαίως, ήταν ότι αυτό δεν το πρόσφερε δωρεάν, ως όφειλε, η Πολιτεία, το κράτος. Κι έτσι, αναγκαστικά, το έκαναν οι γονείς μόνοι τους, βάζοντας το χέρι στην τσέπη. Υπάρχει μόνο ένα σχολείο στην περιοχή της 4ης Κοινότητας που λειτουργούσε πάντα διαφορετικά. Ήταν το 54 Λύκειο Αθηνών, επειδή ο γυμναστή του, Δημήτρης Νυκτερής, είχε όρεξη και διάθεση να προσφέρει στα παιδιά…

ekdilosis5.080614
Πέρσι το καλοκαίρι, Ιούλιο μήνα, στο πλαίσιο των συνενώσεων – συμπτύξεων, το κράτος (αυτό το... σοβαρό κράτος που θέλει να το υποληπτόμαστε…) διέλυσε το 54 Λύκειο και το ένωσε με το 53. Ο Δημήτρης ήταν υποδιευθυντής στο 54 και παρέμεινε και στο 53. Και συνέχισε τη δουλειά του με τα παιδιά που τον αγαπούν υπερβολικά. Φέτος παρουσίασε δύο ομάδες. Από την Α’ και Β’ Λυκείου. Η Γ’ δίνει ακόμα πανελλήνιες εξετάσεις…

ekdilosis6.080614
Αυτό που διακρίνεις στο πολιτιστικό της Ένωσης Γονέων, είναι το χαμόγελο των παιδιών… Φορούν τις νοικιασμένες παραδοσιακές στολές (άλλα έξοδα για τους γονείς…) για τις ανάγκες της παρουσίασης των χορών. Και είναι υπερβολικά χαρούμενα από το χειροκρότημα που εισπράττουν από τις κερκίδες. Λάμπουν από χαρά… Και χαίρεσαι να τα βλέπεις σ’ αυτές τις όμορφες στιγμές τους…

ekdilosis7.080614
Η υπόκλιση του υπέροχου θεατρικού… Για πρώτη φορά, στα χρόνια που παρακολουθώ αυτό το θεσμό (και δεν είναι καθόλου λίγα…) πρώτη φορά τόσος κόσμος κάθισε να περιμένει να δει με ωραίο τρόπο και σχετικά ήσυχος και ήρεμος ως θεατής, μια θεατρική παράσταση. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σ’ αυτούς τους υπέροχους γονείς που διέθεσαν χρόνο και κατέβαλαν προσπάθεια, παρότι ερασιτέχνες για να υπάρξει ένα άρτιο αποτέλεσμα…

ekdilosis8.080614
Τα σχολεία της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας έδειξαν τις προηγούμενες μέρες ένα κομμάτι του καλού εαυτού τους, του πολιτισμού που επιχειρούν στα σχολεία τους με τη βοήθεια των γονέων των παιδιών. Οι ίδιοι αυτοί γονείς, αλλά και γείτονες ήρθαν στο όμορφο ανοιχτό θεατράκι του λόφου Κολωνού, να δουν και να χειροκροτήσουν τη δουλειά των παιδιών… Για άλλη μια φορά μπράβο τους!

Γονείς σε ρόλο ηθοποιού! Είδα μια υπέροχη πρόβα τους χθες. Μπράβο τους!

theatro1.060614
Σίγουρα δεν θα το έχετε δει έτσι… Οι περισσότεροι από μας μπαίνουν σ’ έναν ρόλο, ας πούμε του γονιού και κάθονται ήρεμα μέσα σ’ αυτόν. Όχι πως είναι μικρός και λίγος ο ρόλος του γονιού, κάθε άλλο… Το να τον βλέπεις όμως με κάθε τρόπο να είναι κοντά στο παιδί του, είναι πολύ σημαντικό…

theatro2.060614
Τους είδα χθες το βράδυ στο ανοιχτό θεατράκι που βρίσκεται δυο δρασκελιές από τη γειτονιά που μένω, στο Λόφο του Ίππειου Κολωνού… Ήταν εκεί μαμάδες, ως επί το πλείστον, αλλά και μερικοί μπαμπάδες, να πάρουν μέρος στην πρόβα του θεατρικού έργου που θα ανεβάσουν αύριο το βράδυ, συμμετέχοντας στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ένωσης Γονέων…

theatro3.060614
Πήγα στο μέσον της πρόβας της παράστασης, δεν ήξερα τον τίτλο του έργου, τον έμαθα αργότερα από την πρόσκληση που πήρα στο e-mail μου, γνωρίζω όμως τη συγγραφέα και μερικούς ηθοποιούς. Με τους περισσότερους από αυτούς έχουμε συναντηθεί στις κοινές δράσεις των σχολείων μας, τους έχω δει να τρέχουν εθελοντικά να διεκπεραιώσουν τις λύσεις προβλημάτων… Και ως ηθοποιοί, είναι υπέροχοι στους ρόλους που υποδύονται…

theatro4.060614
Κι εδώ η συμμετοχή είναι εθελοντική… Αν, λέει αυτό κάτι σήμερα, στην αποθέωση του κέρδους… Λειτουργούν ως ομάδα και ακολουθούν τις οδηγίες που τους δίνονται για να υπάρξει το καλύτερο αποτέλεσμα… Τους βλέπω και τους χαίρομαι… Ξέρουν να ζουν! Αντί να αναλώνονται στη μιζέρια της καθημερινότητας, βρήκαν τον τρόπο, με την συμμετοχή τους στο θεατρικό να δώσουν ένα κομμάτι από τον καθαρό εαυτό τους, που έκρυβαν μέσα τους…

theatro5.060614
Παρακολουθώ κοντά δυο ώρες τη δουλειά τους… Σοβαροί στους ρόλους τους, δεν παραλείπουν το αστείο τους, όπου και όταν αυτό χρειάζεται για να χαλαρώσει τη φορτισμένη, δημιουργική ατμόσφαιρα… Μόνο έτσι πας δυο βήματα πιο πέρα τα πράγματα, πετυχαίνεις το στόχο και κάνεις πιο αξιοπρεπή την παράσταση. Η Σπυρούλα Πρεσβέλου, φιλόλογος, πρόεδρος της Ένωσης Γονέων έγραψε, σκηνοθετεί και συντονίζει την ομάδα των γονιών. Το αποτέλεσμα που είδα είναι εξαιρετικό!

theatro6.060614
Σας καλώ ανεπιφύλακτα να βάλετε στο πρόγραμμά σας την Κυριακή στις 9 μ.μ. να ‘ρθείτε στο ανοιχτό θεατράκι του Λόφου Κολωνού και να την παρακολουθήσετε… Είναι ένα υπέροχο πετρόχτιστο θέατρο ανάμεσα στο μικρό άλσος με τα πεύκα. Δροσερό, ιδανικό τις ζεστές αυτές μέρες του Ιουνίου. Μπορείτε και να πάτε νωρίτερα από τις 7 απόψε και αύριο. Παιδιά από το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο θα χορέψουν ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και σύγχρονους μοντέρνους.

theatro7.060614
Η Ένωση Γονέων το κάνει χρόνια αυτό, να προσφέρει στον πολιτισμό, κοντά μια 20ετία τώρα και αποτελεί μια όμορφη παράδοση η παρουσίαση των πολιτιστικών δρώμενων για ένα τετραήμερο με είσοδο ελεύθερη. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να ξεβολευτούμε από τον καναπέ του σπιτιού μας και από τη τηλεόραση που αποπροσανατολίζει… Ο καθένας μπορεί να πάει. Αρκεί να ζητάει η καρδιά του λίγο πολιτισμό…

theatro.prosklisi
Να και η τυπική πρόσκληση για τη θεατρική παράσταση… Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς αφορά τον καθένα, δεν είναι προσωπική. Εξάλλου το θέατρο έχει να κάνει με την ψυχή και το ζήτημα έχει να κάνει αποκλειστικά με εσωτερική ενδοσκόπηση… Εγώ πάντως θα πάω να δω ολοκληρωμένη την παράσταση. Η πρόβα που είδα χθες με γοήτευσε…

Μοιράστηκα χθες τη χαρά των μικρών παιδιών που παίζουν σκάκι, τη χαρά του νικητή…

skaki1
Συνέβη χθες, Σάββατο, στο 128 Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας, όπου τα παιδιά πήραν μέρος στο 7ο Διασχολικό Πρωτάθλημα Σκακιού. Έπαιξαν, το χάρηκαν και πανηγύρισαν τη νίκη τους.

skaki2
Η διοργάνωση, χρόνια τώρα, είναι από την Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Κοινότητας Δήμου Αθηναίων και δίνει τη δυνατότητα σε παιδιά, κυρίως δημοτικού να διαγωνιστούν πάνω σε ένα παιχνίδι που προϋποθέτει γνώση…

skaki3
Ναι, είναι ωραίο να τα βλέπεις να συγκεντρώνονται στο παιχνίδι τους διεκδικώντας τη νίκη με μια κίνηση ΜΑΤ. Το σκάκι ήταν πάντα ένα παιχνίδι που είχαμε στα παιδιά μας, όταν πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο… Η στρτατηγική βοηθάει και στη ζωή...

skaki4
Ο πιο μικρός παίκτης βραβεύτηκε, όχι τόσο για την επίδοση του, όσο για τη συμμετοχή του. Είναι μαθητής νηπιαγωγείου κι ωστόσο κατάφερε να σταθεί αξιοπρεπής στη δοκιμασία να διαγωνιστεί με άλλα παιδιά μεγαλύτερα του. Μπράβο του!

skaki5
Η σημερινή παρουσίαση έχει να κάνει με τη χαρά της νίκης, το συναίσθημα. Ένα ωραίο συναίσθημα που μπορούν να μοιραστούν μόνο όσοι συμμετέχουν σε μια διαδικασία παιχνιδιού... Κάτι που είναι υπέροχο, είτε μεγάλους αφορά αυτό, είτε μικρούς…

skaki6
Αύριο ή τις επόμενες ημέρες θα τα δούμε συγκεντρωμένα στο παιχνίδι τους. Να περνούν τις αγωνίες τους… Τώρα ας τα χαρούμε στη χαρά τους. Τα βλέπετε, άλλωστε περήφανα με τα μετάλλια τους και τα διπλώματα τιμητικής συμμετοχής.

skaki7
Αλλά δεν ήταν μόνο τα παιδιά. Η αίθουσα εκδηλώσεων του 128 Δημοτικού Σχολείου Αθηνών στα Σεπόλια, γέμισε και από τις φωνές των γονιών που πήγαν να χειροκροτήσουν τα παιδιά τους, να τα χαρούν σε μια πολύ όμορφη στιγμή νίκης.

skaki8
Η αίθουσα γέμισε… Αλλά υπάρχει στ’ αλήθεια πιο όμορφο πράγμα από το να μοιράζεται κανείς τη χαρά των παιδιών του; Να, γιατί επέλεξα σήμερα, πρώτη Ιουνίου ένα τέτοιο όμορφο θέμα για το Site... Αν τα κατάφεραν να κάνουν της χαρά τους, χαρά σας, έχουν πετύχει ήδη πολλά πράγματα.

Ξεκίνησαν σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις για τα παιδιά της Γ’ Λυκείου. Καλή δύναμη!

panellinies2014-17.45 το πρωί έξω από το 50ο Λύκειο Αθήνας που χρησιμοποιείται για εξεταστικό κέντρο στις πανελλήνιες εξετάσεις που ξεκινούν σήμερα… Δείτε ΕΔΩ το θέμα που έπεσε στην έκθεση.

panellinies2014-2
Εδώ θα εξεταστούν οι μαθητές δύο Λυκείων των Σεπολίων, 50ου και 53ου, αλλά και του 20ου από τα Θυμαράκια. Το άγχος των παιδιών είναι διάχυτο…

panellinies2014-3
Κι ωστόσο έχουν μαζευτεί στην ώρα τους. Μερικά από αυτά τα παιδιά γνωρίζουν για πρώτη φορά το σχολικό συγκρότημα του 50ου Λυκείου, δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Σεπολίων.

panellinies2014-4
Μια τελευταία ματιά δεν κάνει κακό… Ίσως βοηθάει κιόλας. Σήμερα διαγωνίζονται στην νεοελληνική γλώσσα, αυτό που μάθαμε εμείς οι μεγαλύτεροι να λέμε «έκθεση».

panellinies2014-5
Το 50ο Λύκειο Αθήνας στην εσωτερική του αυλή, γύρω στις 7.30 σήμερα το πρωί. Ήδη τα παιδιά σχηματίζουν παρεούλες. Το να χαλαρώσουν λίγο πριν μπουν στις αίθουσες βοηθάει πολύ…

panellinies2014-6
Σε ένα άλλο σημείο του προαυλίου του σχολείου οι μαθητές που σε λίγο θα μπουν στις τάξεις να εξεταστούν στο πρώτο μάθημα γνωρίζονται με τον χώρο…

panellinies2014-7
Οι ώρες των παιδιών στην πιο μεγάλη περιπέτεια της ζωής τους σε ότι αφορά την εκπαίδευση. Είμαστε δίπλα τους εμείς οι γονείς, κοντά τους.
panellinies2014-8
Κάπως έτσι, σε μικρές παρέες μαζεύονται, μιλάνε τα παιδιά, προσπαθούν να χαλαρώσουν. Είναι ότι καλύτερο έχουν να κάνουν μπροστά στις εξετάσεις…

Μπροστά μας έχουμε τις πανελλήνιες εξετάσεις. Κουράγιο παιδιά, ένας κάβος είναι μόνο…

Το χωριό μου Θραψανό που ανήκει στο δήμο Μινώα Πεδιάδας έχει δήμαρχο από την πρώτη Κυριακή. Είναι ο παλιός, Ζαχαρίας Καλογεράκης…

giros1

Μεγάλωσε ο Λάμπρος (αριστερά σε φωτογραφία του 2010)… Τρίτη Λυκείου πάει φέτος, τελειώνει… Κι από αύριο μπαίνει στη δοκιμασία των πανελληνίων εξετάσεων που θα του δώσει μια θέση στα ΑΕΙ. Καλή επιτυχία, του εύχομαι, όπως και σε όλα τα παιδιά που είναι στη θέση του…

kirix270514
Μόνο η ομογενειακή εφημερίδα της Αμερικής Ο ΚΗΡΥΚΑΣ αναδεικνύει πρώτο θέμα την χθεσινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια. Οι ελληνικές εφημερίδες σφυρίζουν αδιάφορα… Κάτι βρωμάει εδώ…

estia270514
Αν δεν έχουν και τελείως άλλη άποψη, όπως συμβαίνει με την ΕΣΤΙΑ που αντί να δώσει την είδηση ως οφείλει και να μείνει εκεί, την… αποκρύπτει, σχολιάζοντάς τη! Νέα ήθη στη δημοσιογραφία. Τριάντα ένα χρόνια στο χώρο του Τύπου κι ακόμα μαθαίνω…

avgi270514
Ο πολιτικός χάρτη της χώρας ζωγραφισμένος με άλλα χρώματα, μετά τις Ευρωεκλογές της Κυριακής 25/5/2014. Το φιλοξενεί η ΑΥΓΗ στην πρώτη της σελίδα και ασφαλώς αποτυπώνει τη διάθεση του εκλογικού σώματος για αλλαγή…

arvanitopulosΟι εκλογές ολοκληρώθηκαν… Και γνωρίζουμε κατ’ αρχήν ποιοι έχουν εκλεγεί, ενώ τις επόμενες μέρες θα μάθουμε και ποιοι, ατομικά, εκλέγονται στις θέσεις ευθύνης, είτε στην Ευρωβουλή, είτε στους δήμους και στην Περιφέρεια. Κάπου υπήρξε συνέχεια, κάπου αλλού, διαδοχή… Έτσι είναι αυτά… Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία…

Η προσοχή μας τώρα θα πρέπει να στραφεί σε ένα άλλο σοβαρό ζήτημα που ξεκινά από αύριο… Τα παιδιά μας, της Γ’ Λυκείου θα βρεθούν θα βρεθούν μπροστά στις πανελλήνιες εξετάσεις. Εξετάσεις ιδιαίτερα σοβαρές μιας κι απ’ αυτές εξαρτάται το μέλλον τους σε ότι αφορά την εκπαίδευση τους και ίσως τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους.

Δεν ξέρω τι δουλειά έχουν κάνει στο σχολείο οι δάσκαλοι τους, ως προς αυτό, αλλά είμαι βέβαιο πως αν έχει γίνει κάτι αυτό θα είναι ο προσωπικός τρόπος προσέγγισης εκείνων και όχι κεντρική οδηγία… Το κράτος, εξάλλου, αντιμετωπίζει κι αυτή τη διαδικασία, ως μια γραφειοκρατική υποχρέωση που πρέπει να διεκπεραιωθεί…

Ίσως βοήθησε μια κουβέντα στο φροντιστήριο από τους ειδικούς ή στο σπίτι, πάντως είναι βέβαιο ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν έναν στόχο ευδιάκριτο καθώς θα καθίσουν στα θρανία αυτού του, ούτως ή άλλως δύσκολου διαγωνισμού… Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι αυτό προκύπτει μια φορά στη ζωή τους, τότε το ζήτημα είναι ακόμα πιο σημαντικό γι’ αυτά, δηλαδή τα παιδιά μας.

Όλοι μας έχουμε επηρεαστεί από αυτό, άλλος λίγο, άλλος πολύ. Όποιος πει ότι του είναι αδιάφορο μάλλον λέει ψέματα, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο στον εαυτό του και στο παιδί του… Το βέβαιο είναι ότι δεν χρειάζεται να μας πιάσει κανένας πανικός. Ούτε εμάς, τους γονείς, ούτε αυτά, τα παιδιά που θα βρεθούν στο κέντρο αυτής της δοκιμασίας.

Οι ειδικοί επιμένουν πως η ψυχολογία, μετά τη γνώση, είναι ο καλύτερος παράγοντας που πρέπει να προσέξουμε τέτοιες ώρες. Και δεν έχουν άδικο, εδώ που τα λέμε… Το να ξέρει κανείς τι θέλει και να το παλεύει μεθοδικά για να το αποκτήσει, είναι το καλύτερο που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή…

Αυτό που μένει σε μας, τους γονείς, είναι να είμαστε διακριτικά κοντά τους, δίπλα τους. Είναι ανάγκη να αισθανθούν πως δεν δίνουν μόνοι τους αυτή τη μάχη ζωής. Όσο κι αν είναι μπροστά, είναι σημαντικό να ξέρουν ότι πίσω τους έχουν ένα στήριγμα για τις δύσκολες ώρες.

Κι αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τις σπουδές, αλλά με καθετί που αφορά τις δυσκολίες της ζωής, έτσι όπως εκφράζονται στην καθημερινότητα τους.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA