Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα καιρό, και τα χιόνια να έχουν φτάσει χαμηλά στην Πάρνηθα Όλα όμως θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. Μπροστά μας έχουμε τις πανελλήνιες εξετάσεις. Κουράγιο παιδιά, ένας κάβος είναι μόνο…
Μεγάλωσε ο Λάμπρος (αριστερά σε φωτογραφία του 2010)… Τρίτη Λυκείου πάει φέτος, τελειώνει… Κι από αύριο μπαίνει στη δοκιμασία των πανελληνίων εξετάσεων που θα του δώσει μια θέση στα ΑΕΙ. Καλή επιτυχία, του εύχομαι, όπως και σε όλα τα παιδιά που είναι στη θέση του…
Μόνο η ομογενειακή εφημερίδα της Αμερικής Ο ΚΗΡΥΚΑΣ αναδεικνύει πρώτο θέμα την χθεσινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια. Οι ελληνικές εφημερίδες σφυρίζουν αδιάφορα… Κάτι βρωμάει εδώ…
Αν δεν έχουν και τελείως άλλη άποψη, όπως συμβαίνει με την ΕΣΤΙΑ που αντί να δώσει την είδηση ως οφείλει και να μείνει εκεί, την… αποκρύπτει, σχολιάζοντάς τη! Νέα ήθη στη δημοσιογραφία. Τριάντα ένα χρόνια στο χώρο του Τύπου κι ακόμα μαθαίνω…
Ο πολιτικός χάρτη της χώρας ζωγραφισμένος με άλλα χρώματα, μετά τις Ευρωεκλογές της Κυριακής 25/5/2014. Το φιλοξενεί η ΑΥΓΗ στην πρώτη της σελίδα και ασφαλώς αποτυπώνει τη διάθεση του εκλογικού σώματος για αλλαγή…
Οι εκλογές ολοκληρώθηκαν… Και γνωρίζουμε κατ’ αρχήν ποιοι έχουν εκλεγεί, ενώ τις επόμενες μέρες θα μάθουμε και ποιοι, ατομικά, εκλέγονται στις θέσεις ευθύνης, είτε στην Ευρωβουλή, είτε στους δήμους και στην Περιφέρεια. Κάπου υπήρξε συνέχεια, κάπου αλλού, διαδοχή… Έτσι είναι αυτά… Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία…
Η προσοχή μας τώρα θα πρέπει να στραφεί σε ένα άλλο σοβαρό ζήτημα που ξεκινά από αύριο… Τα παιδιά μας, της Γ’ Λυκείου θα βρεθούν θα βρεθούν μπροστά στις πανελλήνιες εξετάσεις. Εξετάσεις ιδιαίτερα σοβαρές μιας κι απ’ αυτές εξαρτάται το μέλλον τους σε ότι αφορά την εκπαίδευση τους και ίσως τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους.
Δεν ξέρω τι δουλειά έχουν κάνει στο σχολείο οι δάσκαλοι τους, ως προς αυτό, αλλά είμαι βέβαιο πως αν έχει γίνει κάτι αυτό θα είναι ο προσωπικός τρόπος προσέγγισης εκείνων και όχι κεντρική οδηγία… Το κράτος, εξάλλου, αντιμετωπίζει κι αυτή τη διαδικασία, ως μια γραφειοκρατική υποχρέωση που πρέπει να διεκπεραιωθεί…
Ίσως βοήθησε μια κουβέντα στο φροντιστήριο από τους ειδικούς ή στο σπίτι, πάντως είναι βέβαιο ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν έναν στόχο ευδιάκριτο καθώς θα καθίσουν στα θρανία αυτού του, ούτως ή άλλως δύσκολου διαγωνισμού… Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι αυτό προκύπτει μια φορά στη ζωή τους, τότε το ζήτημα είναι ακόμα πιο σημαντικό γι’ αυτά, δηλαδή τα παιδιά μας.
Όλοι μας έχουμε επηρεαστεί από αυτό, άλλος λίγο, άλλος πολύ. Όποιος πει ότι του είναι αδιάφορο μάλλον λέει ψέματα, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο στον εαυτό του και στο παιδί του… Το βέβαιο είναι ότι δεν χρειάζεται να μας πιάσει κανένας πανικός. Ούτε εμάς, τους γονείς, ούτε αυτά, τα παιδιά που θα βρεθούν στο κέντρο αυτής της δοκιμασίας.
Οι ειδικοί επιμένουν πως η ψυχολογία, μετά τη γνώση, είναι ο καλύτερος παράγοντας που πρέπει να προσέξουμε τέτοιες ώρες. Και δεν έχουν άδικο, εδώ που τα λέμε… Το να ξέρει κανείς τι θέλει και να το παλεύει μεθοδικά για να το αποκτήσει, είναι το καλύτερο που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή…
Αυτό που μένει σε μας, τους γονείς, είναι να είμαστε διακριτικά κοντά τους, δίπλα τους. Είναι ανάγκη να αισθανθούν πως δεν δίνουν μόνοι τους αυτή τη μάχη ζωής. Όσο κι αν είναι μπροστά, είναι σημαντικό να ξέρουν ότι πίσω τους έχουν ένα στήριγμα για τις δύσκολες ώρες.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τις σπουδές, αλλά με καθετί που αφορά τις δυσκολίες της ζωής, έτσι όπως εκφράζονται στην καθημερινότητα τους.
Σχόλια (0)