Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!
Ας πάρουμε λίγη από τη λάμψη αυτών των υπέροχων παιδιών και τις δημιουργίες τους…
Πολιτιστικό 4ήμερο της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας… Μια ιστορία που κρατάει χρόνια… Τι ακριβώς είναι αυτό; Όλο το χρόνο στα σχολεία τους, οι Σύλλογοι Γονέων κάνουν μια πολιτιστική δουλειά κι εδώ τη δείχνουν…
Συνήθως αυτές οι δραστηριότητες ήταν τα Σάββατα, μέρες ελεύθερες από τις σχολικές υποχρεώσεις… Έπαιρναν δηλαδή έναν δάσκαλο ή μια δασκάλα, συνήθως γυμναστής ή γυμνάστρια με ειδίκευση στο χορό και μάθαιναν τα παιδιά τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς ή σύγχρονους ή λατινοαμερικάνικους…
Αυτό κόστιζε κάτι στον οικογενειακό προϋπολογισμό, αλλά τελικά το παιδί τους είχε μια ευχάριστη απασχόληση, ενώ για τις μαμάδες ήταν ωραίο που μια μέρα την εβδομάδα βρίσκονταν στον ίδιο χώρο με τα παιδιά τους πιο χαλαρά… Κάπως έτσι ξεκίνησε, απ’ όσο θυμάμαι εγώ, με την εμπειρία μου στα σχολεία, το Πολιτιστικό της Ένωσης…
Η αιτία βεβαίως, ήταν ότι αυτό δεν το πρόσφερε δωρεάν, ως όφειλε, η Πολιτεία, το κράτος. Κι έτσι, αναγκαστικά, το έκαναν οι γονείς μόνοι τους, βάζοντας το χέρι στην τσέπη. Υπάρχει μόνο ένα σχολείο στην περιοχή της 4ης Κοινότητας που λειτουργούσε πάντα διαφορετικά. Ήταν το 54 Λύκειο Αθηνών, επειδή ο γυμναστή του, Δημήτρης Νυκτερής, είχε όρεξη και διάθεση να προσφέρει στα παιδιά…
Πέρσι το καλοκαίρι, Ιούλιο μήνα, στο πλαίσιο των συνενώσεων – συμπτύξεων, το κράτος (αυτό το... σοβαρό κράτος που θέλει να το υποληπτόμαστε…) διέλυσε το 54 Λύκειο και το ένωσε με το 53. Ο Δημήτρης ήταν υποδιευθυντής στο 54 και παρέμεινε και στο 53. Και συνέχισε τη δουλειά του με τα παιδιά που τον αγαπούν υπερβολικά. Φέτος παρουσίασε δύο ομάδες. Από την Α’ και Β’ Λυκείου. Η Γ’ δίνει ακόμα πανελλήνιες εξετάσεις…
Αυτό που διακρίνεις στο πολιτιστικό της Ένωσης Γονέων, είναι το χαμόγελο των παιδιών… Φορούν τις νοικιασμένες παραδοσιακές στολές (άλλα έξοδα για τους γονείς…) για τις ανάγκες της παρουσίασης των χορών. Και είναι υπερβολικά χαρούμενα από το χειροκρότημα που εισπράττουν από τις κερκίδες. Λάμπουν από χαρά… Και χαίρεσαι να τα βλέπεις σ’ αυτές τις όμορφες στιγμές τους…
Η υπόκλιση του υπέροχου θεατρικού… Για πρώτη φορά, στα χρόνια που παρακολουθώ αυτό το θεσμό (και δεν είναι καθόλου λίγα…) πρώτη φορά τόσος κόσμος κάθισε να περιμένει να δει με ωραίο τρόπο και σχετικά ήσυχος και ήρεμος ως θεατής, μια θεατρική παράσταση. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σ’ αυτούς τους υπέροχους γονείς που διέθεσαν χρόνο και κατέβαλαν προσπάθεια, παρότι ερασιτέχνες για να υπάρξει ένα άρτιο αποτέλεσμα…
Τα σχολεία της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας έδειξαν τις προηγούμενες μέρες ένα κομμάτι του καλού εαυτού τους, του πολιτισμού που επιχειρούν στα σχολεία τους με τη βοήθεια των γονέων των παιδιών. Οι ίδιοι αυτοί γονείς, αλλά και γείτονες ήρθαν στο όμορφο ανοιχτό θεατράκι του λόφου Κολωνού, να δουν και να χειροκροτήσουν τη δουλειά των παιδιών… Για άλλη μια φορά μπράβο τους!
Σχόλια (0)