Γνώρισε την αλήθεια μέσα στις φυλακές Κέρκυρας και παρότι τώρα δεν δίνουν άδειες από τις φυλακές αυτό τον καιρό, αυτός με τον τρόπο του και την διαγωγή του πήρε άδεια, ήταν μαζί μας και βαφτίστηκε πριν λίγες μέρες σε Συνέλευση στα Ιωάννινα.


Από μόνη της η φωτογραφια αποτελεί αίνο προς τον Ιεχωβά Θεό, που ελκύει ανθρώπους κοντάς του και τους αλλάζει για να τον υπηρετούν με τον πλέον αποδεκτό τρόπο.

 


Και αυτό είναι το έγγραφο της φυλακής… Δεν είναι μεγαλείο; Πόση πραότητα θα πρέπει να εκπαιδευτεί μέσα από το λόγο του Θεού την Αγία Γραφή να δίδει καθημερινά αυτός ο άνθρωπος, όπως και όλοι μας. Αλλά ο Ιεχωβά, παρέχει τη βοήθεια που ξεπερνά το φυσιολογικό.

Η αγριότητα και η βία έχει γίνει κάτι συνηθισμένο στη ζωή σήμερα. Έτσι δεν μας προξενούν πια εντύπωση σκληρές ειδήσεις που ακούμε στα τηλεοπτικά δελτία. Το κακό βέβαια είναι ότι τα θύματα της βίας, θέλουν στη συνέχεια να ενεργήσουν με τον ίδιο τρόπο και να εκδικηθούν.

Αυτό που μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε είναι ότι η βία δεν είναι κληρονομική, δεν έχουμε γεννηθεί έτσι. Μαθαίνεται... Μας επηρεάζει το περιβάλλον που μεγαλώνουμε, αυτό είναι που μας διαμορφώνει ως χαρακτήρες.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά να δούμε τι λέει γι’ αυτό στην Αγία Γραφή: Στο εδάφιο Ψαλμός 37:10,11 (¹⁰Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια·+Και θα παρατηρήσεις τον τόπο του, και εκείνος δεν θα υπάρχει.+¹¹Οι πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης+Και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης.+) μπορούμε να δούμε τα αισθήματα του Ιεχωβά. Και βλέπουμε καθαρά εδώ ότι δεν του αρέσει η βία. Οι πράοι θα απολαμβάνουν τις ευλογίες και την αφθονία ειρήνης.

Δείτε το θέμα σε επίπεδο πολυκατοικίας… Εκεί υπάρχουν καλοί και κακοί ενοικιαστές. Κάποιοι που σέβονται την περιουσία του άλλου, το σπίτι στο οποίο μένουν και προσπαθούν να το φροντίζουν και να το διατηρούν σε μια καλή κατάσταση, ενώ καταβάλλουν το ενοίκιο πάντα στην ώρα του. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι ενοικιαστές που δεν σέβονται τίποτα, δεν καταβάλλουν το ενοίκιο και αρνούνται να συνεργαστούν με τους συγκατοίκους τους. Και τι κάνουμε με αυτούς τους δεύτερους, κακούς ένοικους; Τους προειδοποιούμε να αλλάξουν στάση και συμπεριφορά, να συμμορφωθούν στους κανόνες και να ανταποκρίνονται στις αυτονόητες υποχρεώσεις τους.

Το ίδιο ακριβώς κάνει και ο Θεός… Προειδοποιεί. Αλλά αυτό το χρονικό διάστημα, το σύστημα πραγμάτων που γνωρίζουμε φτάνει στο τέλος του. Ο Θεός θα φέρει ένα νέο σύστημα με δικαιοσύνη και ειρήνη όπου η βία δεν έχει χώρο. Και ποιο είναι το μέσο που θα το κάνει αυτό ο Ιεχωβά;

Στο εδάφιο Ψαλμός 72:13,14 (¹³Θα λυπηθεί τον ασήμαντο και τον φτωχό,+Και τις ψυχές των φτωχών θα τις σώσει.+¹⁴Από την καταδυνάστευση και τη βία θα απολυτρώσει τις ψυχές τους, Και το αίμα τους θα είναι πολύτιμο στα μάτια του.+) βλέπουμε καθαρά ότι αυτό το μέσον είναι ο γιος του, ο Ιησούς Χριστός. Και ο Βασιλιάς αυτός, θα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στους ασήμαντους, στους φτωχούς, στους καταναδυστευμένους. Στο εδάφιο Σοφονίας 2: 2,3 (2. Προτού το νομοθέτημα γεννήσει οτιδήποτε,+ προτού περάσει σαν άχυρο η ημέρα, προτού έρθει πάνω σας ο φλογερός θυμός του Ιεχωβά,+προτού έρθει πάνω σας η ημέρα του θυμού του Ιεχωβά,+ ³εκζητείτε τον Ιεχωβά,+ όλοι εσείς οι πράοι της γης,+ που έχετε εφαρμόσει τη δικαστική Του απόφαση. Εκζητείτε δικαιοσύνη,+ εκζητείτε πραότητα.+ Πιθανόν+ να καλυφτείτε την ημέρα του θυμού του Ιεχωβά.+) μπορούμε να δούμε πότε θα έρθει αυτός ο καιρός…

Και τι ξέρουμε για τον θυμό; Η εκδήλωση θυμού από μέρους του ανθρώπου μπορεί να είναι κατάλληλη αν βασίζεται σε αρχές. Κάποιος μπορεί δικαιολογημένα να εκφράσει δίκαιη αγανάκτηση. Μας δίνεται η εντολή “να αποστρεφόμαστε ό,τι είναι πονηρό”. (Ρω 12:9) Η Αγία Γραφή παρέχει άφθονα παραδείγματα δίκαιης αγανάκτησης.—Εξ 11:8· 32:19· Αρ 16:12-15· 1Σα 20:34· Νε 5:6· Εσθ 7:7· βλέπε επίσης 2Σα 12:1-6.

Ωστόσο, ο θυμός του ανθρώπου είναι τις περισσότερες φορές αδικαιολόγητος και συχνά ανεξέλεγκτος. Πολλές φορές δεν έχει επαρκή αιτία και εκδηλώνεται χωρίς να λαβαίνονται υπόψη οι συνέπειες. Όταν ο Ιεχωβά έδειξε έλεος στη Νινευή, ο Ιωνάς δυσαρεστήθηκε «και άναψε από θυμό». Ο Ιωνάς υστερούσε σε έλεος και έπρεπε να διορθωθεί από τον Ιεχωβά. (Ιων 4:1-11) Ο Βασιλιάς Οζίας του Ιούδα εξοργίστηκε όταν τον διόρθωσαν οι ιερείς του Ιεχωβά και συνέχισε την αυθάδη πορεία του, για την οποία και τιμωρήθηκε. (2Χρ 26:16-21) Εξαιτίας του ασύνετου εγωισμού του ο Νεεμάν αγανάκτησε και εξοργίστηκε, κάτι που λίγο έλειψε να του κοστίσει την ευλογία του Θεού.—2 Βα 5:10-14.

Αλλά ο Ιεχωβά είναι Θεός Ειρήνης, Αγάπης, Σοφίας και Δικαιοσύνης. Επομένως πώς θα ωφεληθούμε εμείς; Με το να εκζητούμε τον Ιεχωβά, μαθαίνοντας γι’ αυτόν, τις κύριες ιδιότητες του και να προσπαθούμε να τον μιμηθούμε. Ναι, αλλά ίσως πει κάποιος: Είναι εύκολο να είμαστε πράοι; Όχι, δεν είναι εύκολο σ’ αυτόν τον κόσμο που ζούμε.

Τι θα μας βοηθήσει; Στο Ρωμαίους 12 υπάρχουν μια σειρά από εδάφια που πραγματικά μπορούν να μας βοηθήσουν. (¹⁸Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί+με όλους τους ανθρώπους. ¹⁹Να μην παίρνετε εκδίκηση+ για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να αφήνετε τόπο για την οργή του Θεού·+ διότι είναι γραμμένο: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά».+ ²⁰Αλλά, «αν πεινάει ο εχθρός σου, τρέφε τον· αν διψάει, δίνε του να πιει·+ διότι κάνοντάς το αυτό θα συσσωρεύσεις πυρωμένα κάρβουνα στο κεφάλι του».+ ²¹Να μην αφήνεις τον εαυτό σου να νικιέται από το κακό αλλά να νικάς το κακό με το καλό.+)

Στο 18 θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε τι ταινίες βλέπουμε; Μήπως αυτές που επιλέγουμε έχουν βία; Χρειάζεται να είμαστε επιλεκτικοί ως προς αυτό, όπως και ως το τι είδους άτομα κάνουμε παρέα, τις συναναστροφές μας.

Στο 19 μαθαίνουμε ότι το να μην επιδιώκουμε εκδίκηση είναι εκδήλωση μετριοφροσύνης. Ο Ιεχωβά έχει αυτόν το ρόλο. Αν το κάνουμε εμείς αυτό, δείχνει αυθάδεια και δημιουργεί έναν νέο κύκλο, στον κύκλο της βίας. Ο Ιησούς Χριστός δεν ανταπέδιδε, όταν τον εξύβριζαν… Ότι κι αν συνέβαινε.

Στο 20 μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν μιλάει για εκδίκηση. Όχι. Ο απόστολος Παύλος αναφερόταν μ’ αυτήν την έκφραση στο πώς καθαριζόταν τότε, στην εποχή του, τα πολύτιμα μέταλλα. Ίσως με την καλοσύνη μας καταφέρουμε να βγάλουμε από τον άνθρωπο που μας προξένησε βλάβη, καλές ιδιότητες. Και μπορούμε να αναζητούμε τρόπους για να κάνουμε το καλό στους εχθρούς μας.

Στο 21 βλέπουμε ότι το να ελέγχουμε τα αισθήματα μας, αποτελεί κλειδί. Στο εδάφιο Φιλιππισίους 4:8 (⁸Τελικά, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σοβαρού ενδιαφέροντος, όσα είναι δίκαια, όσα είναι αγνά,+ όσα είναι αξιαγάπητα, όσα έχουν καλή φήμη, όποια αρετή υπάρχει και ό,τι αξιέπαινο υπάρχει, αυτά να συλλογίζεστε)διακρίνουμε τη βασική αρχή που θέλει να δίδουμε χώρο στις θετικές σκέψεις. Τέτοιες δύσκολες ώρες αξίζει να σκεφτόμαστε τα δυνατά μας σημεία και να ζητάμε από τον Ιεχωβά βοήθεια για τις αδυναμίες μας, μέσω προσευχής. Να προσπαθούμε να αλλάζουμε τις σκέψεις θυμού με καλές σκέψεις.

Όχι επιφανειακά και επειδή «πρέπει» και να κρατάμε όλο αυτό που μας παιδεύει μέσα μας. Διότι κάποια στιγμή είναι βέβαιο ότι θα εκραγεί. Αντί λοιπόν να προσπαθούμε μόνοι μας, ας επικαλούμαστε το πνεύμα του Θεού, το ποίο μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε ειρηνική διάθεση.

Και υπάρχουν και μερικά πρακτικά βήματα που θα μας βοηθήσουν ουσιαστικά: Αποχωρούμε αν η κατάσταση είναι δύσκολη και υπερβαίνει τις δυνάμεις μας, ενώ προσπαθούμε να μιλάμε με χάρη ακόμα και όταν προκαλούμαστε. Ναι, υπάρχουν πολλά παραδείγματα γύρω μας, ίσως και σε μας τους ίδιους βρούμε, αν ψάξουμε, που επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω.

Στο εδάφιο Ψαλμός 38: 8,9 (8.Παρέλυσα και συντρίφτηκα τρομερά·Βόγκησα δυνατά από το στεναγμό της καρδιάς μου.+⁹Ιεχωβά, μπροστά σου βρίσκεται όλη η επιθυμία μου Και από εσένα δεν κρύφτηκε ο αναστεναγμός μου.+)διαπιστώνουμε με σιγουριά ότι ένα βέβαιο και θα πρέπει να το έχουμε πάντα στο νου μας: Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν μας, αλλά είναι βέβαιο ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε το μέλλον μας.

Όταν ήρθαν στα χέρια μας αυτές οι φωτογραφίες θυμηθήκαμε ότι στον Προφήτη Ηλία στον Υμηττό, είχαμε ξαναπάει με τους φίλους μας από εκεί σε μια όμορφη κοινωνική συναναστροφή. Δείτε ΕΔΩ πως καταγράψαμε τότε το γεγονός, εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ήταν Νοέμβρης του 2014, τότε...


Κι αυτή τη φορά πήγαν παρεούλα 25-30 αδελφοί από το Κορωπί. Με τα Ι.Χ. αυτοκίνητα τους, έφτασαν ως ένα σημείο. Από κει και πέρα χρειάστηκε να πεζοπορήσουν για να φτάσουν ως την κορυφή του βουνού και να κάνουν εκεί την συναναστροφή τους. Μια πολύ όμορφη μέρα για όλους.


Έχει την εμπειρία του, το περπάτημα σ' αυτά τα μικρά μονοπάτια. Αλλά ήταν νέοι. Δεν μπορούσε αυτό να τους σταθεί εμπόδιο. Το ξεπέρασαν γρήγορα και χάρηκαν τη μέρα τους, καθώς τα γέλεια και τα αστεία ήταν μέρος της καλή παρέας τους.


Από αυτή την πλευρά του Υμηττού, τα πάντα είναι πανέμορφα... Γενικά αυτό το βουνό ένα από τα τρία του Λεκανοπεδίου της Αθήνας για κάποιους από μας (και βάζω μέσα και τον εαυτό μου) είναι σχετικά παραμελημένος. Ίσως επειδή είναι λίγο μακριά από τον τόπο που μένουμε


Τελικά αξίζει τον κόπο όπως δείχνει και η φωτογραφία των φίλων μας. Επιστρέφουν ύστερα από μια εκδρομή που διήρκησε μια μέρα. Και με την εκπαιδευμένη συνείδηση τους, θεωρούν σωστό να πάρουν μαζί τους και τα σκουπίδια που έκαναν. Μπράβο τους!


Στο μικρό πλάτωμα πάνω στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία είχαν την ευκαιρία να ψήσουν, να φάνε, να κάνουν όμορφη κοινωνική συναναστροφή και να επιστρέψουν σπίτια τους, έχοντας πάρει το καλύτερο. Όμορφες πρωτοβουλίες που αξίζουν να τις μιμηθούμε... Ευχαριστούμε αδέλφια!

Επάνω το δρομολόγιο του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κατέληξε στο θάνατο για πολλούς ανθρώπους που αγνόησαν τους καμαρότους και τις εκκλήσεις του πληρώματος να μπουν στις σωστικές λέμβους. Κάτω η μικρή φωτογραφία – σκίτσο δείχνει ένα επιβάτη που αν και παιδί τότε άκουσε και σώθηκε. Εσείς τι θα κάνετε. Θα ακούσετε τις προειδοποιήσεις για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων ή θα τις αγνοήσετε επιδεικτικά, όπως οι περισσότεροι;

Πριν λίγες μέρες αναδημοσιεύσαμε από ένα ΞΥΠΝΑ του 1982, ΕΔΩ, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με την αφήγηση ενός επιζόντα από το ναυάγιο του… αβύθιστου ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, που έγινε αφορμή να γίνει και κινηματογραφική ταινία. Το επόμενο άρθρο στο ίδιο περιοδικό αποτελεί μια προειδοποίηση για όλους μας. Ας τη δούμε, παρακαλώ…

Το ναυάγιο του Τιτανικού ήταν κάτι το αφάνταστο. Σύμφωνα με τους ΤΑΙΜΣ της Νέας Υόρκης, ο κυβερνήτης του, Καπετάνιος Ε. Τζ. Σμιθ, είχε από καιρό τη γνώμη ότι «η ναυπηγική είναι μια τόσο τέλεια τέχνη σήμερα, που ήταν τελείως αδιανόητη μια πλήρης συμφορά ενός μεγάλου σύγχρονου πλοίου που να περιλαμβάνει και τους επιβάτες του.» Αλλά συνέβη. Ακόμη κι όταν το μεγάλο πλοίο άρχισε να βουλιάζει μερικοί επιβάτες αρνούνταν να πιστέψουν ότι πραγματικά κινδύνευαν. Όπως ανέφεραν οι ΤΑΙΜΣ της Νέας Υόρκης στις 19 Απριλίου 1912, ένας από αυτούς που σώθηκαν έκανε την εξής δήλωση:

«Τα μέλη του πληρώματος παρακινούσαν τον κόσμο να επιβιβαστεί στις ναυαγοσωστικές λέμβους και κανένας δεν βιάστηκε να το κάνει αυτό. Πίστευαν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος, και η γενική εντύπωση ήταν ότι, αυτοί που είχαν απομακρυνθεί, «την είχαν πάθει» και θα έκαναν τον κόπο να ξαναγυρίσουν μετά από λίγες ώρες.

«Σ’ όλο το πλοίο, στην αρχή, οι άνθρωποι ήταν απαθείς. Η βεβαιότητα ότι το πλοίο δεν μπορούσε να βυθιστεί, ήταν τόσο μεγάλη, που πολλοί θεωρούσαν βέβαιη την ασφάλεια τους μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ένας απ’ τους καμαρότους μας είπε μετά, ότι είχε χτυπήσει επανειλημμένα την πόρτα μιας γυναίκας, αλλά εκείνη αρνήθηκε να φύγει. Τελικά προσπάθησε να την τραβήξει έξω, αλλά τον έσπρωξε, μέχρι που τελικά την παράτησε, κι εκείνη πήγε στον βυθό της θάλασσας, όπως πιστεύεται, μέσα στην πολυτελή καμπίνα της.»

Οι ναυαγοσωστικές λέμβοι του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ είχαν χώρο για 1.178 άτομα — όχι βέβαια αρκετός για όλους, αλλά υπεραρκετό για τους 700 που σώθηκαν. Πολλοί πέθαναν χωρίς λόγο, επειδή οι πρώτες ναυαγοσωστικές λέμβοι έφευγαν μισοάδειες, χάρη στην πλανημένη πεποίθηση ότι το πλοίο ήταν «αβύθιστο».

Παρατηρήσατε πως ένας καμαρότος χτύπησε την πόρτα μιας επιβάτιδας, προειδοποιώντας την επανειλημμένα ότι το «αδιανόητο» συνέβαινε, κι εκείνη τον αγνόησε; ‘Τι ανοησία!’ θα μπορούσατε να πείτε.

Όμως άνθρωποι χτυπάνε επανειλημμένα και τη δική σας, πόρτα για να σας δώσουν μια επείγουσα προειδοποίηση. Αυτοί είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, πιστοί «οικονόμοι» του Παντοδύναμου Θεού. Η προειδοποίηση τους δεν είναι ότι ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων κινδυνεύει να «βουλιάξει σε μια πλημμύρα πολέμων, εγκλήματος και ώμων βιαιοτήτων. Μάλλον, ότι ο Θεός σύντομα θα το «καταποντίσει» έτσι ώστε να μπορεί ν’ αντικατασταθεί από μια δίκαιη νέα τάξη που θα κυβερνιέται από την ουράνια βασιλεία του.

Ποια είναι η ανταπόκριση σας σ’ αυτή την προειδοποίηση; Μήπως λέτε σαν την επιβάτιδα του Τιτανικού, ‘Γελοίο Αδιανόητο!’ και κλείνετε την πόρτα σας; Μια τέτοια στάση μπορεί να στοιχίσει τη ζωή σας.

Ο Κίνδυνος Πρέπει Τώρα να είναι Φανερός

Είναι αξιοσημείωτο ότι μερικοί άγρυπνοι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ αισθάνθηκαν την επερχόμενη συμφορά. Γιατί; Επειδή το πλοίο παραβίαζε τους πιο βασικούς κανόνες της ορθής ναυσιπλοΐας. Όπως τόνισε ένας απ’ αυτούς που σώθηκαν: «Καταλάβαμε όλο το απόγευμα ότι καταρρίπταμε όλα τα ρεκόρ για να διασχίσουμε τον ωκεανό. Επανειλημμένα είχε λεχθεί στους επιβάτες λίγες μόνο ώρες προτού χτυπήσουμε στο παγόβουνο ότι τρέχαμε με είκοσι τρία μίλια την ώρα. Όλοι ξέραμε τις προειδοποιήσεις κινδύνου που είχαν έρθει στο πλοίο εκείνη τη μέρα.»

Γιατί αυτή η επικίνδυνη, ιλιγγιώδης ταχύτητα; Ένας άλλος από αυτούς που σώθηκαν θυμάται τα εξής: «Προτού αποσυρθώ [το βράδυ της συμφοράς] είχα μια φιλική κουβέντα με τον Τσαρλς Χ. Χέυς, πρόεδρο της Γκραντ Τρανκ Ρέιλροουντ. Ένα από τα τελευταία πράγματα που είπε ο Κος Χέυς ήταν: «Η Γουάιτ Στάρ, η Κιούναρντ, και οι Αμβούργο-Αμερικανικές Γραμμές αφιερώνουν την προσοχή τους και την ευφυΐα τους στο να συναγωνίζονται η μια την άλλη ν’ αποκτήσουν την υπεροχή στα πολυτελή πλοία και να σημειώσουν ρεκόρ ταχύτητας. Δεν θ’ αργήσει η στιγμή που θα ξεσπάσει κάποια τρομερή συμφορά. Ο καημένος, μετά από λίγες ώρες ήταν νεκρός!»

Δεν είναι η σημερινή παγκόσμια κατάσταση παρόμοια μ’ αυτή; Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ, μη δίνοντας σημασία στον κίνδυνο, εμπιστευόμενος στο μύθο της δικής του ασφάλειας, αγωνιζόταν έναν επικίνδυνο αγώνα ταχύτητας. Τα έθνη του κόσμου σήμερα είναι αναμεμιγμένα σ’ έναν πολύ πιο επικίνδυνο αγώνα εξοπλισμών, με την πεποίθηση, όπως και ο καπετάνιος του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, ότι δεν θα επακολουθήσει συμφορά. Αλλά έχουν λόγους να το πιστεύουν αυτό; Ή η πεποίθηση τους είναι σφαλερή; Οι προσεκτικοί παρατηρητές του παγκοσμίου σκηνικού ισχυρίζονται ότι οι πιθανότητες για καταστροφή είναι ολοένα και μεγαλύτερες.

Αν υποκύπτετε στον πειρασμό να λέτε ‘Αστείο! Γελοίο!’, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σας προειδοποιούν για την επερχόμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων, θυμηθείτε: Αυτός ο κόσμος παραβιάζει τους πιο βασικούς κανόνες της ορθής διακυβερνήσεως, της ορθής οικολογίας και των ορθών διεθνών σχέσεων. Γιατί λοιπόν η καταστροφή φαίνεται απίθανη;

Ανάγκη να Προσέξουμε την Προειδοποίηση

Φυσικά, η απλή γνώση για τον κίνδυνο δεν θα σώσει κανέναν από το τέλος αυτού του παγκόσμιο συστήματος, όπως ακριβώς δεν έσωσε και τον κ. Χέυς στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Αυτοί που σώθηκαν από τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ ήταν εκείνοι που έκαναν τα κατάλληλα βήματα για ν’ ανταποκριθούν στις προειδοποιήσεις του κινδύνου.

Για πολλούς, αυτά τα βήματα ήταν να εγκαταλείψουν μια άνετη καμπίνα τα μεσάνυχτα και να τρέξουν βιαστικά σ’ ένα παγωμένο κατάστρωμα, φορώντας μόνο μια ρόμπα. Σήμαινε ν’ ακολουθήσουν αυστηρά και ταπεινά τις οδηγίες των καμαρότων και του πληρώματος και να μπουν σε μια μικρή ναυαγοσωστική λέμβο, αφήνοντας ίσως, πίσω τους ένα σύζυγο ή έναν αδελφό. Σήμαινε ν’ απομακρυνθούν μέσα σ’ αυτή τη μικρή βάρκα από ένα πλοίο που περιγράφτηκε τότε σαν «ένα μεγάλο δεκαπενταώροφο πλωτό παλάτι, καταπληκτικό και μεγαλόπρεπο σε κάθε λεπτομέρεια . . . με . . . μεγάλα σαλόνια κι εστιατόρια, ένα μικρό θέατρο, γήπεδα σκουάς και τένις, πισίνες, ατμόλουτρα και ηλεκτρικά μπάνια· μεγάλα καπνιστήρια, χαρτοπαικτικές αίθουσες θαυμάσιες αίθουσες μουσικής, σαλόνια με τζαμαρίες, χειμερινούς κήπους, αυλές με φοινικόδεντρα, γυμναστήριο και . . . ακόμη και μικρά γήπεδα γκολφ.» Σήμαινε να εγκαταλείψουν όλη την πολυτέλεια και την άνεση τους για μια άβολη θέση σε μια ξέσκεπη βάρκα μέσα στην παγωμένη θάλασσα. Σήμαινε, τουλάχιστον γι’ αυτούς που μπήκαν στις πρώτες ναυαγοσωστικές λέμβους να υπερνικήσουν το φόβο της κοροϊδίας των άλλων που έλεγαν ότι «είχαν εξαπατηθεί» κι ότι γρήγορα, ντροπιασμένοι, θα ξαναγύριζαν στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Ναι, ακόμη κι αν είχατε ακούσει την προειδοποίηση, μπορεί να μην ήταν εύκολο να την προσέξτε! Η υπακοή σ’ αυτή την προειδοποίηση απαιτούσε αποφασιστικότητα, ταπεινότητα, απάρνηση του υλισμού, κι ένα πνεύμα αυτοθυσιαστικής αποδοχής των ταλαιπωριών. Αλλά άξιζε τον κόπο! Η άλλη λύση χάριζε λίγα ακόμη άνετα λεπτά, κι έπειτα θάνατος.

Ήδη Βουλιάζει

Το τωρινό παγκόσμιο σύστημα ‘βουλιάζει’ από το 1914, όταν με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε η αξιοσημείωτη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, που βρίσκεται στη Γραφή στο Ματθαίο κεφάλαιο 24, Λουκά κεφάλαιο 21 και Μάρκο κεφάλαιο 13. Ο Ιησούς είπε τα εξής: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδινών.»—Ματθ. 24:7, 8.

Όπως έδειξε στη συνέχεια ο Ιησούς, αυτές τις ‘ωδίνες’ θα τις ακολουθούσε ο διωγμός των Χριστιανών, η έγερση ψευδοπροφητών, η αύξηση του εγκλήματος και της ανομίας, και το παγκόσμιο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. «Και τότε,» είπε ο Ιησούς, «θέλει έλθει το τέλος.»—Ματθ. 24:9-14.

Ποιος μπορεί ν’ αρνηθεί ότι αυτές οι προφητείες επαληθεύουν ολοένα και περισσότερο από το 1914 και μετά; Θα έμοιαζε με τους επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ που αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι το μεγάλο πλοίο είχε πραγματικά χτυπήσει από ένα παγόβουνο!

Αυτό που συνέβη σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα το 1914, ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από οποιαδήποτε πρόσκρουση σε ένα απλό παγόβουνο. Η Γραφική χρονολόγηση δείχνει ότι το 1914 ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε τον Ιησού Χριστό σαν δικαιωματικό άρχοντα πάνω σ’ αυτή τη γη. Το πρώτο βήμα του Χριστού ήταν να ρίξει τον Σατανά ή Διάβολο από τον ουρανό στην περιοχή της γης, με αποτέλεσμα αυτό που περιγράφεται θαυμάσια στην Αποκάλυψη 12:12: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»

Αυτός ο ‘ολίγος καιρός’ των παγκοσμίων «ουαί» άρχισε το 1914. Πόσο θα διαρκέσει; Ο Ιησούς έδειξε ότι θα τερματιζόταν μέσα στη διάρκεια της ζωής της γενιάς εκείνης που είδε την αρχή της. (Ματθ. 24:34) Πώς θα τελειώσει αυτή η περίοδος των «ουαί»; Όχι βαθμιαία, αλλά ξαφνικά, γιατί αυτό το βυθιζόμενο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα τερματίζει τη σταδιοδρομία του στη σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του κόσμου και στις αγγελικές στρατιές του Χριστού, μια τελική αναμέτρηση που είναι γνωστή ως μάχη του Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 16:14, 16· 19:11-21.

Έτσι μην εξαπατάστε από οποιαδήποτε ψεύτικη «αισιοδοξία» αυτού του συστήματος πραγμάτων! Μερικοί μοιάζουν με τους ανόητους επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ που «ειρωνεύονταν το ζήτημα». Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις τότε ειδήσεις των εφημερίδων, μερικά από τα κομμάτια του πάγου [από το παγόβουνο στο οποίο χτύπησε ο Τιτανικός] έπεσαν στο κατάστρωμα και μερικοί αστείοι τα μάζευαν και τα έδιναν σ’ άλλους τριγύρω, προσφέροντας τα σαν ενθύμια της περιστάσεως.

Παρόμοια και σήμερα υπάρχουν «εμπαίκται» που πράγματι, λένε, ότι ο κόσμος είχε πάντα πολέμους, εγκλήματα και άλλα προβλήματα. Έτσι, ρωτάνε, ‘γιατί όλη αυτή η φασαρία;’ (2 Πέτρ. 3:3, 4) Αυτό το παγκόσμιο ‘πολιτικό σύστημα’ μπορεί να επιπλεύσει για πολύ ακόμα, ισχυρίζονται. Αλλά μην ξεχνάτε! Ο πόλεμος, η ανομία, η πείνα κι άλλα προβλήματα είναι αποδείξεις ότι το πλοίο βουλιάζει. Δεν θα το βουλιάξουν τελικά αυτοί. Ο Θεός θα το κάνει αυτό — ξαφνικά και σύντομα!

Το Κατάστρωμα Γέρνει

Όμως, δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, πρωτοφανείς σεισμοί, εκατομμύρια θύματα κάθε χρόνο από παγκόσμια πείνα, η επιτάχυνση στον αγώνα των εξοπλισμών — όλα αυτά δείχνουν καθαρά στους συνετούς ανθρώπους ότι το κατάστρωμα αυτού του παγκοσμίου πλοίου γέρνει. Ο χρόνος του τελειώνει. Όπως ακριβώς οι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ δεν μπόρεσαν να βρουν αρκετές ναυαγοσωστικές λέμβους, όταν τελικά κατάλαβαν τη σοβαρότητα της καταστάσεως τους, έτσι και η Βίβλος δείχνει ότι, όταν πολλοί άνθρωποι τελικά καταλάβουν ότι αυτό το παγκόσμιο σύστημα καταστρέφεται, θα είναι πολύ αργά. Δεν θα υπάρχουν πια «ναυαγοσωστικές λέμβοι».—Ματθ. 24:38-42.

Όταν εκείνες οι ναυαγοσωστικές λέμβοι έφυγαν, εκείνοι που έμειναν πίσω δεν είχαν καμιά ελπίδα να σωθούν. Δεν είχε σημασία που ο Τζων Τζέικομπ Άστορ ο Δ΄ είχε προσωπική περιουσία που ανερχόταν στα 100.000.000 δολάρια τότε. Τα χρήματα του δεν μπόρεσαν να του σώσουν τη ζωή. Ούτε τα χρήματα του γιου του Βίνσεντ μπόρεσαν. Στην πόλη της Νέας Υόρκης, τον περιέγραφαν ως «σχεδόν υστερικό από τη θλίψη», καθώς βομβάρδιζε το τηλεγραφείο, λέγοντας στον καθένα «ότι θα έδινε όλα τα χρήματα που θα του ζητούσαν αν ο χειριστής του ασυρμάτου του έλεγε μόνο ότι πήρε την είδηση πως ο πατέρας του είχε σωθεί.» Όλα μάταια.

Ναι, η καταστροφή του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ ήταν μεγάλη, αλλά η καταστροφή, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι πολύ μεγαλύτερη. Περίπου το ένα τρίτο των επιβατών του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κατόρθωσε να ξεφύγει το θάνατο. Όμως, δεν υπάρχει καμιά Γραφική ένδειξη που να δείχνει ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος από τον παγκόσμιο πληθυσμό θα επιζήσει από την επερχόμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αντίθετα «εν εκείνη τη ημέρα θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά Κυρίου απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης.» (Ιερ. 25:33) Οι νεκροί θα περιλαμβάνουν, βασιλείς . . . χιλίαρχους ισχυρούς . . . ελεύθερους και δούλους . . . μικρούς και μεγάλους — Αποκ. 19:18.

Οι προειδοποιήσεις έχουν δοθεί στις σελίδες αυτού του περιοδικού και του συνοδευτικού του Η ΣΚΟΠΙΑ, για πολλά χρονιά τώρα. Υπάρχει ακόμα καιρός για τους ταπεινούς να βρουν θέση σε μια «ναυαγοσωστική λέμβο» με το ν’ ακολουθήσουν τις Γραφικά βασισμένες οδηγίες των «οικονόμων», που εξακολουθούν να έρχονται ο πόρτες τους. Αλλά ο χρόνος τελειώνει! Γιατί να μη ρωτήσετε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά τι πρέπει να κάνετε για να επιζήσετε από το ναυάγιο αυτού του συστήματος πραγμάτων αφού υπάρχει ακόμα η ευκαιρία;

• Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ του 1982, σ. 9-12

Σίγουρα πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια αυτό που λέει ο τίτλος και καλό θα ήταν να μην το ξεχνούμε ποτέ. Αν έτσι κάνουμε θα διαπιστώσουμε ότι καμιά σχέση δεν πρόκειται να βαλτώσει…

Τα μικρά πράγματα έχουν μεγάλη σημασία στο γάμο. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια. Κι αλίμονο αν την ξεπεράσουμε χωρίς να σταθούμε λίγο περισσότυερο να τη μελετήσουμε και να ωφεληθούμε.


Και βέβαια αυτό δεν έχει ηλικίες. Τα ζευγάρια είναι ζευγάρια πάντα, όσα χρόνια κι αν έχουν μαζί. Πολλά ή λίγα. Το να «δουλεύουν» τη σχέση του με καθημερινά μικρά πράγματα έχει πολύ μεγάλη αξία.


Απλά, καθημερινά πράγματα είναι που κάνουν τις ανθρώπινες σχέσεις (και το γάμο) να μη νιώθουν ότι βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα σ’ αυτό που κάποτε επέλεξαν με μεγάλη χαρά και έδωσαν όρκους πίστης που τώρα δυσκολεύονται να τηρήσουν.

Αυτό για το οποίο είμαστε απολύτως βέβαιοι είναι ότι για να μείνει κάτι «ζωντανό» πρέπει εμείς να το φροντίζουμε με αγάπη στοργική, ιδιαίτερα στα μικρά καθημερινά πράγματα.

Αυτό ως αρχή που στηρίζεται στο Ζαχαρίας 4:10 ()το έχουμε στο νου μας, αλλά χρειάστηκε να μας το επισημάνουν στοργικά, άνθρωποι που μας αγαπούν και έχουν σχέση με την ηγεσία της εκκλησίας μας, αλλά και με τον ίδιο την επίσκοπο περιοχής μαζί, μιας και αυτή την εβδομάδα έχουμε τη χαρά να τον έχουμε μαζί μας.

Και η αλήθεια είναι υπερεκτίμησα τις σημειώσεις μου, νομίζοντας πως είμαι σε θέση να βάλω την τεχνολογία σε ένα ανθρώπινο πλαίσιο… Χρειάστηκε να ανακρούσω πρύμνα και να δεχτώ ταπεινά διόρθωση ως προς τη μικρή ματαιοδοξία μου. Ευτυχώς, μετά από αρκετό ψάξιμο το βρήκα.

Ιδού λοιπόν το άρθρο της ΣΚΟΠΙΑΣ 15/5/2013 με τίτλο «Ενισχύστε το Γάμο σας Μέσω Καλής Επικοινωνίας»:

«Για εμένα η σύζυγός μου είναι η καλύτερη παρέα», είπε ένας αδελφός στον Καναδά. «Οι χαρές της ζωής γίνονται πιο μεγάλες και οι λύπες μετριάζονται όταν τις μοιράζομαι μαζί της». Κάποιος σύζυγος στην Αυστραλία έγραψε: «Στα 11 χρόνια της κοινής μας ζωής, δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να μιλήσω με τη σύζυγό μου. Δεν έχουμε ανασφάλειες ή ανησυχίες για τη σταθερότητα του γάμου μας. Αυτό οφείλεται κυρίως στη συχνή και ουσιαστική επικοινωνία». Μια αδελφή στην Κόστα Ρίκα ανέφερε: «Η καλή επικοινωνία, όχι μόνο ισχυροποιεί το γάμο μας, αλλά και μας φέρνει πιο κοντά στον Ιεχωβά, μας προστατεύει από πειρασμούς, μας ενώνει ως ζευγάρι και αυξάνει την αγάπη μας».

Έχετε εσείς ευχάριστη επικοινωνία με το σύντροφό σας ή δυσκολεύεστε να κάνετε ουσιαστικές συζητήσεις; Σαφώς, μπορεί να προκύψουν δυσκολίες, εφόσον ο γάμος ενώνει δυο ατελείς ανθρώπους που έχουν διαφορετική προσωπικότητα και γνωρίσματα τα οποία αντικατοπτρίζουν τις πολιτιστικές τους καταβολές και την ανατροφή τους. (Ρωμ. 3:23) Επιπλέον, οι δυο σύζυγοι ίσως έχουν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας. Γι’ αυτό και ο Τζον Μ. Γκότμαν και η Ναν Σίλβερ, ερευνητές σε θέματα γάμου, αναφέρουν: «Απαιτείται θάρρος, αποφασιστικότητα και αντοχή για μια μακρόβια σχέση». Όντως, ο επιτυχημένος γάμος είναι προϊόν σκληρής προσπάθειας. Αλλά μπορεί να φέρει απερίγραπτη ευτυχία. Οι σύζυγοι που αγαπούν ο ένας τον άλλον μπορούν αληθινά να απολαμβάνουν τη ζωή τους μαζί. (Εκκλ. 9:9) Σκεφτείτε την περίπτωση ενός αγαπημένου αντρογύνου, του Ισαάκ και της Ρεβέκκας. (Γέν. 24:67) Ακόμη και όταν είχε περάσει αρκετός καιρός αφότου είχαν γίνει σύζυγοι, δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι η αγάπη τους είχε ξεθωριάσει. Το ίδιο ισχύει και για πολλά αντρόγυνα σήμερα. Ποιο είναι το μυστικό τους; Έχουν μάθει να εκφράζουν τις σκέψεις και τα αισθήματά τους ο ένας στον άλλον με ειλικρίνεια αλλά και ευγένεια, καλλιεργώντας και εκδηλώνοντας ενόραση, αγάπη, βαθύ σεβασμό και ταπεινοφροσύνη. Όπως θα δούμε τώρα, όταν αυτές οι θεμελιώδεις ιδιότητες διαπνέουν έναν γάμο, οι γραμμές επικοινωνίας μένουν πάντα ανοιχτές.

Να εκδηλώνετε ενόραση

«Όποιος εκδηλώνει ενόραση σε κάποιο ζήτημα θα βρει καλό», λέει το εδάφιο Παροιμίες 16:20. Αυτό ασφαλώς αληθεύει στον τομέα του γάμου και της οικογενειακής ζωής. (Διαβάστε Παροιμίες 24:3) Η καλύτερη πηγή ενόρασης και σοφίας είναι ο Λόγος του Θεού. Το εδάφιο Γένεση 2:18 μας λέει ότι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα ως συμπλήρωμα του άντρα, όχι αντίγραφό του. Ο ρόλος της αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί. Βέβαια, οι προσωπικότητες διαφέρουν, αλλά στις γυναίκες γενικά αρέσει να μιλούν για τα συναισθήματά τους, τους ανθρώπους και τις σχέσεις. Εκτιμούν τη θερμή, προσωπική επικοινωνία, θεωρώντας την ένδειξη αγάπης. Από την άλλη πλευρά, πολλοί άντρες προτιμούν να συζητούν, όχι για τα συναισθήματά τους, αλλά για δραστηριότητες, προβλήματα και λύσεις. Επίσης, επιθυμούν να χαίρουν σεβασμού.

«Ο σύζυγός μου θέλει να λύνει τα προβλήματα γρήγορα αντί να ακούει με υπομονή ό,τι έχω να του πω», σχολίασε μια αδελφή στη Βρετανία. «Αυτό μερικές φορές με απογοητεύει, επειδή το μόνο που ζητάω είναι λίγη κατανόηση». Κάποιος σύζυγος έγραψε: «Στην αρχή του γάμου μας, είχα την τάση να βρίσκω γρήγορη λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα είχε η σύζυγός μου. Σύντομα, όμως, έμαθα ότι αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να καθίσω και να την ακούσω». (Παρ. 18:13· Ιακ. 1:19) Ο σύζυγος που έχει ενόραση διακρίνει τα συναισθήματα της συζύγου του και προσπαθεί να χρησιμοποιεί ανάλογη προσέγγιση. Παράλληλα, τη διαβεβαιώνει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά της έχουν σημασία για αυτόν. (1 Πέτρ. 3:7) Εκείνη, με τη σειρά της, προσπαθεί να καταλάβει την άποψή του. Όταν οι δυο σύζυγοι κατανοούν, εκτιμούν και εκπληρώνουν τους Γραφικούς ρόλους τους, έχουν έναν υπέροχο δεσμό. Επιπλέον, είναι σε θέση να συνεργάζονται για να παίρνουν σοφές και ισορροπημένες αποφάσεις και να τις υλοποιούν.

Το ζευγάρι που έχει ενόραση γνωρίζει επίσης ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει και καιρός να μιλάει». (Εκκλ. 3:1, 7) «Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν στιγμές που δεν είναι κατάλληλο να μιλήσω για κάποιο ζήτημα», είπε μια αδελφή που είναι παντρεμένη δέκα χρόνια. «Αν ο σύζυγός μου είναι καταβαρημένος από την εργασία του ή άλλες ευθύνες, αφήνω να περάσει λίγος χρόνος προτού το φέρω στην προσοχή του. Ως αποτέλεσμα, οι συζητήσεις μας είναι πολύ πιο ήρεμες». Οι γυναίκες που έχουν διάκριση μιλούν επίσης με χάρη, έχοντας κατά νου ότι τα καλοδιαλεγμένα λόγια “που λέγονται στην κατάλληλη στιγμή” είναι ελκυστικά και ευπρόσδεκτα. —Διαβάστε Παροιμίες 25:11.

Ο Χριστιανός σύζυγος πρέπει να κάνει το μέρος του, όχι μόνο ακούγοντας με προσοχή τη σύζυγό του, αλλά προσπαθώντας να εκφράζει ξεκάθαρα και τα δικά του συναισθήματα. Ένας πρεσβύτερος παντρεμένος επί 27 χρόνια είπε: «Χρειάζεται να κάνω προσπάθεια για να πω στη σύζυγό μου τι έχω στην καρδιά μου». Κάποιος αδελφός παντρεμένος επί 24 χρόνια επισήμανε: «Μου είναι εύκολο να κρατάω μέσα μου τα συναισθήματά μου με τη σκέψη ότι “αν δεν το συζητήσω, θα περάσει”. Ωστόσο, έχω καταλάβει ότι το να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Όταν προσπαθώ να εκφραστώ, προσεύχομαι ώστε να πω τα σωστά λόγια με το σωστό τρόπο. Έπειτα παίρνω βαθιά ανάσα και αρχίζω να μιλάω». Κάτι άλλο που βοηθάει είναι η σωστή ατμόσφαιρα, ίσως όταν οι δυο σύζυγοι είναι μόνοι και εξετάζουν το εδάφιο της ημέρας ή διαβάζουν τη Γραφή μαζί.

Είναι σημαντικό και για τους δύο να προσεύχονται και να έχουν ισχυρή επιθυμία να βελτιώσουν τις ικανότητες επικοινωνίας τους. Βέβαια, το να αλλάξει κανείς παλιές συνήθειες δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά όταν ένα ζευγάρι αγαπάει τον Ιεχωβά, ζητάει το πνεύμα του και θεωρεί το γάμο του ιερό, διαθέτει ένα κίνητρο που λείπει από πολλούς. Μια αδελφή παντρεμένη επί 26 χρόνια έγραψε: «Ο σύζυγός μου και εγώ παίρνουμε στα σοβαρά την άποψη του Ιεχωβά για το γάμο — ούτε καν διανοούμαστε το χωρισμό. Αυτό μας κάνει να προσπαθούμε πιο ένθερμα να λύνουμε τα προβλήματα συζητώντας τα μαζί». Τέτοια οσιότητα και θεοσεβής αφοσίωση ευαρεστούν τον Θεό και οδηγούν στην πλούσια ευλογία του. —Ψαλμ. 127:1.

Να αυξάνετε την αγάπη σας

Η αγάπη, ως «τέλειος δεσμός ενότητας», είναι η πιο σημαντική ιδιότητα σε έναν γάμο. (Κολ. 3:14) Η γνήσια αγάπη αυξάνεται καθώς οι σύζυγοι, μένοντας πιστοί ο ένας στον άλλον, πορεύονται μαζί στις χαρές και στις δυσκολίες της ζωής. Γίνονται ακόμη πιο στενοί φίλοι και εκτιμούν πολύ ο ένας τη συντροφιά του άλλου. Τέτοιοι γάμοι ευημερούν, όχι απλώς χάρη σε λίγες μεγάλες πράξεις, όπως προβάλλουν τα μέσα ψυχαγωγίας, αλλά χάρη σε πολλές μικρές —μια αγκαλιά, ένα ευγενικό σχόλιο, μια στοχαστική χειρονομία, ένα εκφραστικό χαμόγελο ή ένα απλό «πώς τα πήγες σήμερα;» με γνήσιο ενδιαφέρον. Αυτά τα μικρά πράγματα έχουν μεγάλη σημασία στο γάμο. Ένα αντρόγυνο που απολαμβάνει ευτυχισμένο γάμο εδώ και 19 χρόνια τηλεφωνούν ή στέλνουν μηνύματα ο ένας στον άλλον στη διάρκεια της ημέρας “απλώς για να δουν αν είναι όλα καλά”, όπως είπε ο σύζυγος.

Η αγάπη ωθεί επίσης τους δυο συζύγους να γνωρίζουν όλο και καλύτερα ο ένας τον άλλον. (Φιλιπ. 2:4) Αυτή δε η γνώση κάνει την αγάπη τους ακόμη πιο δυνατή παρά τις ατέλειές τους. Ο επιτυχημένος γάμος δεν είναι στάσιμος, αλλά εμπλουτίζεται και δυναμώνει με τον καιρό. Αν είστε λοιπόν έγγαμοι, αναρωτηθείτε: “Πόσο καλά γνωρίζω το σύντροφό μου; Καταλαβαίνω πώς νιώθει και πώς σκέφτεται για διάφορα ζητήματα; Πόσο συχνά κάνω σκέψεις για αυτόν, ίσως για τις ιδιότητες που με έλκυσαν κοντά του στην αρχή;”

Να καλλιεργείτε σεβασμό

Ακόμη και οι πιο ευτυχισμένοι γάμοι δεν είναι τέλειοι, και ένα αγαπημένο ζευγάρι μπορεί να μη συμφωνεί πάντα σε όλα. Ο Αβραάμ και η Σάρρα δεν είχαν πάντα την ίδια άποψη. (Γέν. 21:9-11) Εντούτοις, οι διαφορές τους δεν προκάλεσαν ρήγμα στις σχέσεις τους. Γιατί; Διότι φέρονταν ο ένας στον άλλον με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Ο Αβραάμ, λόγου χάρη, έλεγε στη Σάρρα «σε παρακαλώ». (Γέν. 12:11, 13) Εκείνη, από την πλευρά της, υπάκουε στον Αβραάμ και τον θεωρούσε “κύριό της”. (Γέν. 18:12) Όταν δεν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός στο ζευγάρι, αυτό συνήθως φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο μιλούν ή στον τόνο της φωνής τους. (Παρ. 12:18) Αν δεν αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, ο γάμος τους ίσως οδηγηθεί σε ναυάγιο. —Διαβάστε Ιακώβου 3:7-10, 17, 18.

Ιδιαίτερα οι νιόπαντροι πρέπει να προσπαθούν ένθερμα να μιλούν με καλοσύνη και σεβασμό ο ένας στον άλλον, δημιουργώντας έτσι ατμόσφαιρα ανοιχτής και ειλικρινούς επικοινωνίας. «Ενώ τα πρώτα χρόνια του γάμου είναι χαρούμενα, μπορεί να κρύβουν και απογοητεύσεις», είπε κάποιος σύζυγος. «Καθώς εξοικειώνεσαι με τα συναισθήματα, τις συνήθειες και τις ανάγκες της συζύγου σου —και εκείνη με τα δικά σου— μερικές φορές νιώθεις σαν να περπατάς σε τεντωμένο σχοινί! Ωστόσο, αυτό που θα βοηθήσει και τους δυο σας να ισορροπήσετε είναι η λογικότητα, η αίσθηση του χιούμορ και οι σταθεροποιητικές ιδιότητες της ταπεινοφροσύνης, της υπομονής και της εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά». Πόσο αληθινό είναι αυτό!

Να δείχνετε γνήσια ταπεινοφροσύνη

Η καλή επικοινωνία στο γάμο είναι σαν ρυάκι που κυλάει ήρεμα μέσα σε έναν κήπο. Βασική προϋπόθεση για να συνεχίσει να κυλάει αυτό το ρυάκι είναι το να είστε «ταπεινόφρονες». (1 Πέτρ. 3:8) «Η ταπεινοφροσύνη είναι ο συντομότερος δρόμος για την επίλυση μιας διαφοράς επειδή σε υποκινεί να πεις “συγνώμη”», είπε ένας αδελφός παντρεμένος 11 χρόνια. Κάποιος πρεσβύτερος, που απολαμβάνει ευτυχισμένο γάμο εδώ και 20 χρόνια, σχολίασε: «Μερικές φορές, το να πεις “συγνώμη” είναι πιο σημαντικό από το “σ’ αγαπώ”». Και πρόσθεσε: «Ένα από τα συντομότερα μονοπάτια που οδηγούν στην ταπεινοφροσύνη είναι η προσευχή. Όταν η σύζυγός μου και εγώ πλησιάζουμε μαζί τον Ιεχωβά, αυτό μας θυμίζει την ατέλειά μας και την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού. Αυτή η έμμεση υπενθύμιση με βοηθάει να βλέπω τα πράγματα υπό το σωστό πρίσμα».

Η υπερηφάνεια, από την άλλη πλευρά, δεν συμβάλλει καθόλου στην ειρήνη. Καταπνίγει την επικοινωνία επειδή καταστέλλει τόσο την επιθυμία όσο και το θάρρος που χρειάζεται για να ζητήσει κανείς συγνώμη. Το υπερήφανο άτομο, αντί να πει ταπεινά: «Έκανα λάθος· σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με», προβάλλει δικαιολογίες. Αντί να παραδεχτεί με θάρρος κάποια αδυναμία, στρέφει την προσοχή στα λάθη του άλλου. Όταν πληγώνεται, αντί να επιδιώκει ειρήνη, νιώθει θιγμένο και ίσως αντιδρά με σκληρά λόγια ή παγερή σιωπή. (Εκκλ. 7:9) Ναι, η υπερηφάνεια μπορεί να σκοτώσει έναν γάμο. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι «ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». —Ιακ. 4:6.

Ασφαλώς, θα ήταν αφελές να σκεφτούμε ότι ποτέ δεν θα μας αγγίξει η υπερηφάνεια. Χρειάζεται να την εντοπίζουμε και να την καταπολεμούμε αμέσως. Ο Παύλος είπε στους συγχριστιανούς του: «Ο ήλιος ας μη δύει βρίσκοντάς σας σε κατάσταση θυμού ούτε να αφήνετε τόπο για τον Διάβολο». (Εφεσ. 4:26, 27) Αν αγνοήσουμε το Λόγο του Θεού, μπορεί να θερίσουμε άσκοπη στενοχώρια. «Υπήρξαν περιπτώσεις που ο σύζυγός μου και εγώ δεν εφαρμόσαμε τα εδάφια Εφεσίους 4:26, 27», είπε με λύπη κάποια αδελφή. «Εκείνες οι νύχτες ήταν από τις χειρότερες της ζωής μου!» Πόσο καλύτερο είναι να συζητάμε αμέσως τα ζητήματα με στόχο τη συμφιλίωση! Ασφαλώς, οι σύζυγοι ίσως χρειάζεται να δίνουν λίγο χρόνο ο ένας στον άλλον για να ηρεμήσουν. Είναι επίσης κατάλληλο να προσεύχονται στον Ιεχωβά να τους βοηθήσει να έχουν ορθή διανοητική στάση. Αυτό περιλαμβάνει και την καλλιέργεια ταπεινού πνεύματος, που θα τους βοηθήσει να εστιάσουν στο πρόβλημα, όχι στον εαυτό τους, ώστε να μην επιδεινώσουν την κατάσταση. —Διαβάστε Κολοσσαείς 3:12, 13.

Η ταπεινοφροσύνη και η μετριοφροσύνη βοηθούν ένα έγγαμο άτομο να εστιάζει στα καλά σημεία του συντρόφου του. Για παράδειγμα, μια σύζυγος ίσως έχει ιδιαίτερα ταλέντα τα οποία χρησιμοποιεί προς όφελος της οικογένειας. Αν ο σύζυγός της είναι ταπεινός και μετριόφρων, δεν θα νιώθει ότι απειλείται αλλά θα την ενθαρρύνει να αξιοποιεί τα χαρίσματά της, δείχνοντας έτσι ότι τη θεωρεί πολύτιμη. (Παρ. 31:10, 28· Εφεσ. 5:28, 29) Παράλληλα, μια ταπεινή και μετριόφρων σύζυγος δεν θα προβάλλει τις ικανότητές της ούτε θα υποβιβάζει το σύζυγό της. Εξάλλου, οι δυο τους είναι «μία σάρκα» και ό,τι πληγώνει τον έναν πληγώνει και τον άλλον. —Ματθ. 19:4, 5.

Αναμφίβολα, θέλετε να είναι ο γάμος σας σαν του Αβραάμ και της Σάρρας ή του Ισαάκ και της Ρεβέκκας— να είναι αληθινά ευτυχισμένος, να αντέξει στο χρόνο και να δίνει αίνο στον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, να προσκολλάστε στην άποψη που έχει ο Θεός για το γάμο. Να αποβλέπετε στο Λόγο του για ενόραση και σοφία. Να καλλιεργείτε αληθινή αγάπη —τη «φλόγα του Γιαχ»— σκεφτόμενοι με εκτίμηση το σύντροφό σας. (Άσμ. Ασμ. 8:6) Να προσπαθείτε ένθερμα να αναπτύξετε ταπεινοφροσύνη. Να συμπεριφέρεστε στο σύντροφό σας με σεβασμό. Αν τα κάνετε όλα αυτά, ο γάμος σας θα φέρνει χαρά σε εσάς και στον ουράνιο Πατέρα σας. (Παρ. 27:11) Πράγματι, μπορείτε κάλλιστα να συμμερίζεστε και εσείς τα συναισθήματα ενός συζύγου, που έπειτα από 27 χρόνια γάμου έγραψε: «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη σύζυγό μου. Ο γάμος μας δυναμώνει μέρα με τη μέρα —λόγω της αγάπης μας για τον Ιεχωβά και της τακτικής επικοινωνίας που έχουμε μεταξύ μας».