Στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ κάποιοι τα κατάφεραν. Από τον Καταποντισμό Αυτού του Συστήματος;
Επάνω το δρομολόγιο του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κατέληξε στο θάνατο για πολλούς ανθρώπους που αγνόησαν τους καμαρότους και τις εκκλήσεις του πληρώματος να μπουν στις σωστικές λέμβους. Κάτω η μικρή φωτογραφία – σκίτσο δείχνει ένα επιβάτη που αν και παιδί τότε άκουσε και σώθηκε. Εσείς τι θα κάνετε. Θα ακούσετε τις προειδοποιήσεις για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων ή θα τις αγνοήσετε επιδεικτικά, όπως οι περισσότεροι;
Πριν λίγες μέρες αναδημοσιεύσαμε από ένα ΞΥΠΝΑ του 1982, ΕΔΩ, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με την αφήγηση ενός επιζόντα από το ναυάγιο του… αβύθιστου ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, που έγινε αφορμή να γίνει και κινηματογραφική ταινία. Το επόμενο άρθρο στο ίδιο περιοδικό αποτελεί μια προειδοποίηση για όλους μας. Ας τη δούμε, παρακαλώ…Το ναυάγιο του Τιτανικού ήταν κάτι το αφάνταστο. Σύμφωνα με τους ΤΑΙΜΣ της Νέας Υόρκης, ο κυβερνήτης του, Καπετάνιος Ε. Τζ. Σμιθ, είχε από καιρό τη γνώμη ότι «η ναυπηγική είναι μια τόσο τέλεια τέχνη σήμερα, που ήταν τελείως αδιανόητη μια πλήρης συμφορά ενός μεγάλου σύγχρονου πλοίου που να περιλαμβάνει και τους επιβάτες του.» Αλλά συνέβη. Ακόμη κι όταν το μεγάλο πλοίο άρχισε να βουλιάζει μερικοί επιβάτες αρνούνταν να πιστέψουν ότι πραγματικά κινδύνευαν. Όπως ανέφεραν οι ΤΑΙΜΣ της Νέας Υόρκης στις 19 Απριλίου 1912, ένας από αυτούς που σώθηκαν έκανε την εξής δήλωση:
«Τα μέλη του πληρώματος παρακινούσαν τον κόσμο να επιβιβαστεί στις ναυαγοσωστικές λέμβους και κανένας δεν βιάστηκε να το κάνει αυτό. Πίστευαν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος, και η γενική εντύπωση ήταν ότι, αυτοί που είχαν απομακρυνθεί, «την είχαν πάθει» και θα έκαναν τον κόπο να ξαναγυρίσουν μετά από λίγες ώρες.
«Σ’ όλο το πλοίο, στην αρχή, οι άνθρωποι ήταν απαθείς. Η βεβαιότητα ότι το πλοίο δεν μπορούσε να βυθιστεί, ήταν τόσο μεγάλη, που πολλοί θεωρούσαν βέβαιη την ασφάλεια τους μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ένας απ’ τους καμαρότους μας είπε μετά, ότι είχε χτυπήσει επανειλημμένα την πόρτα μιας γυναίκας, αλλά εκείνη αρνήθηκε να φύγει. Τελικά προσπάθησε να την τραβήξει έξω, αλλά τον έσπρωξε, μέχρι που τελικά την παράτησε, κι εκείνη πήγε στον βυθό της θάλασσας, όπως πιστεύεται, μέσα στην πολυτελή καμπίνα της.»
Οι ναυαγοσωστικές λέμβοι του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ είχαν χώρο για 1.178 άτομα — όχι βέβαια αρκετός για όλους, αλλά υπεραρκετό για τους 700 που σώθηκαν. Πολλοί πέθαναν χωρίς λόγο, επειδή οι πρώτες ναυαγοσωστικές λέμβοι έφευγαν μισοάδειες, χάρη στην πλανημένη πεποίθηση ότι το πλοίο ήταν «αβύθιστο».
Παρατηρήσατε πως ένας καμαρότος χτύπησε την πόρτα μιας επιβάτιδας, προειδοποιώντας την επανειλημμένα ότι το «αδιανόητο» συνέβαινε, κι εκείνη τον αγνόησε; ‘Τι ανοησία!’ θα μπορούσατε να πείτε.
Όμως άνθρωποι χτυπάνε επανειλημμένα και τη δική σας, πόρτα για να σας δώσουν μια επείγουσα προειδοποίηση. Αυτοί είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, πιστοί «οικονόμοι» του Παντοδύναμου Θεού. Η προειδοποίηση τους δεν είναι ότι ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων κινδυνεύει να «βουλιάξει σε μια πλημμύρα πολέμων, εγκλήματος και ώμων βιαιοτήτων. Μάλλον, ότι ο Θεός σύντομα θα το «καταποντίσει» έτσι ώστε να μπορεί ν’ αντικατασταθεί από μια δίκαιη νέα τάξη που θα κυβερνιέται από την ουράνια βασιλεία του.
Ποια είναι η ανταπόκριση σας σ’ αυτή την προειδοποίηση; Μήπως λέτε σαν την επιβάτιδα του Τιτανικού, ‘Γελοίο Αδιανόητο!’ και κλείνετε την πόρτα σας; Μια τέτοια στάση μπορεί να στοιχίσει τη ζωή σας.
Ο Κίνδυνος Πρέπει Τώρα να είναι Φανερός
Είναι αξιοσημείωτο ότι μερικοί άγρυπνοι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ αισθάνθηκαν την επερχόμενη συμφορά. Γιατί; Επειδή το πλοίο παραβίαζε τους πιο βασικούς κανόνες της ορθής ναυσιπλοΐας. Όπως τόνισε ένας απ’ αυτούς που σώθηκαν: «Καταλάβαμε όλο το απόγευμα ότι καταρρίπταμε όλα τα ρεκόρ για να διασχίσουμε τον ωκεανό. Επανειλημμένα είχε λεχθεί στους επιβάτες λίγες μόνο ώρες προτού χτυπήσουμε στο παγόβουνο ότι τρέχαμε με είκοσι τρία μίλια την ώρα. Όλοι ξέραμε τις προειδοποιήσεις κινδύνου που είχαν έρθει στο πλοίο εκείνη τη μέρα.»
Γιατί αυτή η επικίνδυνη, ιλιγγιώδης ταχύτητα; Ένας άλλος από αυτούς που σώθηκαν θυμάται τα εξής: «Προτού αποσυρθώ [το βράδυ της συμφοράς] είχα μια φιλική κουβέντα με τον Τσαρλς Χ. Χέυς, πρόεδρο της Γκραντ Τρανκ Ρέιλροουντ. Ένα από τα τελευταία πράγματα που είπε ο Κος Χέυς ήταν: «Η Γουάιτ Στάρ, η Κιούναρντ, και οι Αμβούργο-Αμερικανικές Γραμμές αφιερώνουν την προσοχή τους και την ευφυΐα τους στο να συναγωνίζονται η μια την άλλη ν’ αποκτήσουν την υπεροχή στα πολυτελή πλοία και να σημειώσουν ρεκόρ ταχύτητας. Δεν θ’ αργήσει η στιγμή που θα ξεσπάσει κάποια τρομερή συμφορά. Ο καημένος, μετά από λίγες ώρες ήταν νεκρός!»
Δεν είναι η σημερινή παγκόσμια κατάσταση παρόμοια μ’ αυτή; Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ, μη δίνοντας σημασία στον κίνδυνο, εμπιστευόμενος στο μύθο της δικής του ασφάλειας, αγωνιζόταν έναν επικίνδυνο αγώνα ταχύτητας. Τα έθνη του κόσμου σήμερα είναι αναμεμιγμένα σ’ έναν πολύ πιο επικίνδυνο αγώνα εξοπλισμών, με την πεποίθηση, όπως και ο καπετάνιος του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, ότι δεν θα επακολουθήσει συμφορά. Αλλά έχουν λόγους να το πιστεύουν αυτό; Ή η πεποίθηση τους είναι σφαλερή; Οι προσεκτικοί παρατηρητές του παγκοσμίου σκηνικού ισχυρίζονται ότι οι πιθανότητες για καταστροφή είναι ολοένα και μεγαλύτερες.
Αν υποκύπτετε στον πειρασμό να λέτε ‘Αστείο! Γελοίο!’, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σας προειδοποιούν για την επερχόμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων, θυμηθείτε: Αυτός ο κόσμος παραβιάζει τους πιο βασικούς κανόνες της ορθής διακυβερνήσεως, της ορθής οικολογίας και των ορθών διεθνών σχέσεων. Γιατί λοιπόν η καταστροφή φαίνεται απίθανη;
Ανάγκη να Προσέξουμε την ΠροειδοποίησηΦυσικά, η απλή γνώση για τον κίνδυνο δεν θα σώσει κανέναν από το τέλος αυτού του παγκόσμιο συστήματος, όπως ακριβώς δεν έσωσε και τον κ. Χέυς στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Αυτοί που σώθηκαν από τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ ήταν εκείνοι που έκαναν τα κατάλληλα βήματα για ν’ ανταποκριθούν στις προειδοποιήσεις του κινδύνου.
Για πολλούς, αυτά τα βήματα ήταν να εγκαταλείψουν μια άνετη καμπίνα τα μεσάνυχτα και να τρέξουν βιαστικά σ’ ένα παγωμένο κατάστρωμα, φορώντας μόνο μια ρόμπα. Σήμαινε ν’ ακολουθήσουν αυστηρά και ταπεινά τις οδηγίες των καμαρότων και του πληρώματος και να μπουν σε μια μικρή ναυαγοσωστική λέμβο, αφήνοντας ίσως, πίσω τους ένα σύζυγο ή έναν αδελφό. Σήμαινε ν’ απομακρυνθούν μέσα σ’ αυτή τη μικρή βάρκα από ένα πλοίο που περιγράφτηκε τότε σαν «ένα μεγάλο δεκαπενταώροφο πλωτό παλάτι, καταπληκτικό και μεγαλόπρεπο σε κάθε λεπτομέρεια . . . με . . . μεγάλα σαλόνια κι εστιατόρια, ένα μικρό θέατρο, γήπεδα σκουάς και τένις, πισίνες, ατμόλουτρα και ηλεκτρικά μπάνια· μεγάλα καπνιστήρια, χαρτοπαικτικές αίθουσες θαυμάσιες αίθουσες μουσικής, σαλόνια με τζαμαρίες, χειμερινούς κήπους, αυλές με φοινικόδεντρα, γυμναστήριο και . . . ακόμη και μικρά γήπεδα γκολφ.» Σήμαινε να εγκαταλείψουν όλη την πολυτέλεια και την άνεση τους για μια άβολη θέση σε μια ξέσκεπη βάρκα μέσα στην παγωμένη θάλασσα. Σήμαινε, τουλάχιστον γι’ αυτούς που μπήκαν στις πρώτες ναυαγοσωστικές λέμβους να υπερνικήσουν το φόβο της κοροϊδίας των άλλων που έλεγαν ότι «είχαν εξαπατηθεί» κι ότι γρήγορα, ντροπιασμένοι, θα ξαναγύριζαν στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ. Ναι, ακόμη κι αν είχατε ακούσει την προειδοποίηση, μπορεί να μην ήταν εύκολο να την προσέξτε! Η υπακοή σ’ αυτή την προειδοποίηση απαιτούσε αποφασιστικότητα, ταπεινότητα, απάρνηση του υλισμού, κι ένα πνεύμα αυτοθυσιαστικής αποδοχής των ταλαιπωριών. Αλλά άξιζε τον κόπο! Η άλλη λύση χάριζε λίγα ακόμη άνετα λεπτά, κι έπειτα θάνατος.
Ήδη Βουλιάζει
Το τωρινό παγκόσμιο σύστημα ‘βουλιάζει’ από το 1914, όταν με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε η αξιοσημείωτη εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού, που βρίσκεται στη Γραφή στο Ματθαίο κεφάλαιο 24, Λουκά κεφάλαιο 21 και Μάρκο κεφάλαιο 13. Ο Ιησούς είπε τα εξής: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδινών.»—Ματθ. 24:7, 8.
Όπως έδειξε στη συνέχεια ο Ιησούς, αυτές τις ‘ωδίνες’ θα τις ακολουθούσε ο διωγμός των Χριστιανών, η έγερση ψευδοπροφητών, η αύξηση του εγκλήματος και της ανομίας, και το παγκόσμιο κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. «Και τότε,» είπε ο Ιησούς, «θέλει έλθει το τέλος.»—Ματθ. 24:9-14.
Ποιος μπορεί ν’ αρνηθεί ότι αυτές οι προφητείες επαληθεύουν ολοένα και περισσότερο από το 1914 και μετά; Θα έμοιαζε με τους επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ που αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι το μεγάλο πλοίο είχε πραγματικά χτυπήσει από ένα παγόβουνο!
Αυτό που συνέβη σ’ αυτό το παγκόσμιο σύστημα το 1914, ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από οποιαδήποτε πρόσκρουση σε ένα απλό παγόβουνο. Η Γραφική χρονολόγηση δείχνει ότι το 1914 ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε τον Ιησού Χριστό σαν δικαιωματικό άρχοντα πάνω σ’ αυτή τη γη. Το πρώτο βήμα του Χριστού ήταν να ρίξει τον Σατανά ή Διάβολο από τον ουρανό στην περιοχή της γης, με αποτέλεσμα αυτό που περιγράφεται θαυμάσια στην Αποκάλυψη 12:12: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»
Αυτός ο ‘ολίγος καιρός’ των παγκοσμίων «ουαί» άρχισε το 1914. Πόσο θα διαρκέσει; Ο Ιησούς έδειξε ότι θα τερματιζόταν μέσα στη διάρκεια της ζωής της γενιάς εκείνης που είδε την αρχή της. (Ματθ. 24:34) Πώς θα τελειώσει αυτή η περίοδος των «ουαί»; Όχι βαθμιαία, αλλά ξαφνικά, γιατί αυτό το βυθιζόμενο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα τερματίζει τη σταδιοδρομία του στη σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του κόσμου και στις αγγελικές στρατιές του Χριστού, μια τελική αναμέτρηση που είναι γνωστή ως μάχη του Αρμαγεδδώνα.—Αποκ. 16:14, 16· 19:11-21.
Έτσι μην εξαπατάστε από οποιαδήποτε ψεύτικη «αισιοδοξία» αυτού του συστήματος πραγμάτων! Μερικοί μοιάζουν με τους ανόητους επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ που «ειρωνεύονταν το ζήτημα». Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις τότε ειδήσεις των εφημερίδων, μερικά από τα κομμάτια του πάγου [από το παγόβουνο στο οποίο χτύπησε ο Τιτανικός] έπεσαν στο κατάστρωμα και μερικοί αστείοι τα μάζευαν και τα έδιναν σ’ άλλους τριγύρω, προσφέροντας τα σαν ενθύμια της περιστάσεως.
Παρόμοια και σήμερα υπάρχουν «εμπαίκται» που πράγματι, λένε, ότι ο κόσμος είχε πάντα πολέμους, εγκλήματα και άλλα προβλήματα. Έτσι, ρωτάνε, ‘γιατί όλη αυτή η φασαρία;’ (2 Πέτρ. 3:3, 4) Αυτό το παγκόσμιο ‘πολιτικό σύστημα’ μπορεί να επιπλεύσει για πολύ ακόμα, ισχυρίζονται. Αλλά μην ξεχνάτε! Ο πόλεμος, η ανομία, η πείνα κι άλλα προβλήματα είναι αποδείξεις ότι το πλοίο βουλιάζει. Δεν θα το βουλιάξουν τελικά αυτοί. Ο Θεός θα το κάνει αυτό — ξαφνικά και σύντομα!
Το Κατάστρωμα ΓέρνειΌμως, δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, πρωτοφανείς σεισμοί, εκατομμύρια θύματα κάθε χρόνο από παγκόσμια πείνα, η επιτάχυνση στον αγώνα των εξοπλισμών — όλα αυτά δείχνουν καθαρά στους συνετούς ανθρώπους ότι το κατάστρωμα αυτού του παγκοσμίου πλοίου γέρνει. Ο χρόνος του τελειώνει. Όπως ακριβώς οι επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ δεν μπόρεσαν να βρουν αρκετές ναυαγοσωστικές λέμβους, όταν τελικά κατάλαβαν τη σοβαρότητα της καταστάσεως τους, έτσι και η Βίβλος δείχνει ότι, όταν πολλοί άνθρωποι τελικά καταλάβουν ότι αυτό το παγκόσμιο σύστημα καταστρέφεται, θα είναι πολύ αργά. Δεν θα υπάρχουν πια «ναυαγοσωστικές λέμβοι».—Ματθ. 24:38-42.
Όταν εκείνες οι ναυαγοσωστικές λέμβοι έφυγαν, εκείνοι που έμειναν πίσω δεν είχαν καμιά ελπίδα να σωθούν. Δεν είχε σημασία που ο Τζων Τζέικομπ Άστορ ο Δ΄ είχε προσωπική περιουσία που ανερχόταν στα 100.000.000 δολάρια τότε. Τα χρήματα του δεν μπόρεσαν να του σώσουν τη ζωή. Ούτε τα χρήματα του γιου του Βίνσεντ μπόρεσαν. Στην πόλη της Νέας Υόρκης, τον περιέγραφαν ως «σχεδόν υστερικό από τη θλίψη», καθώς βομβάρδιζε το τηλεγραφείο, λέγοντας στον καθένα «ότι θα έδινε όλα τα χρήματα που θα του ζητούσαν αν ο χειριστής του ασυρμάτου του έλεγε μόνο ότι πήρε την είδηση πως ο πατέρας του είχε σωθεί.» Όλα μάταια.
Ναι, η καταστροφή του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ ήταν μεγάλη, αλλά η καταστροφή, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι πολύ μεγαλύτερη. Περίπου το ένα τρίτο των επιβατών του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ κατόρθωσε να ξεφύγει το θάνατο. Όμως, δεν υπάρχει καμιά Γραφική ένδειξη που να δείχνει ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος από τον παγκόσμιο πληθυσμό θα επιζήσει από την επερχόμενη καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αντίθετα «εν εκείνη τη ημέρα θέλουσι κοίτεσθαι τεθανατωμένοι παρά Κυρίου απ’ άκρου της γης έως άκρου της γης.» (Ιερ. 25:33) Οι νεκροί θα περιλαμβάνουν, βασιλείς . . . χιλίαρχους ισχυρούς . . . ελεύθερους και δούλους . . . μικρούς και μεγάλους — Αποκ. 19:18.
Οι προειδοποιήσεις έχουν δοθεί στις σελίδες αυτού του περιοδικού και του συνοδευτικού του Η ΣΚΟΠΙΑ, για πολλά χρονιά τώρα. Υπάρχει ακόμα καιρός για τους ταπεινούς να βρουν θέση σε μια «ναυαγοσωστική λέμβο» με το ν’ ακολουθήσουν τις Γραφικά βασισμένες οδηγίες των «οικονόμων», που εξακολουθούν να έρχονται ο πόρτες τους. Αλλά ο χρόνος τελειώνει! Γιατί να μη ρωτήσετε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά τι πρέπει να κάνετε για να επιζήσετε από το ναυάγιο αυτού του συστήματος πραγμάτων αφού υπάρχει ακόμα η ευκαιρία;
- Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ του 1982, σ. 9-12
Σχόλια (0)