"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!
Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και χθες το μεσημέρα κατά τη μία πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... Εδώ όμως θα τη δείτε σε λίγες ώρες, κατά το μεσημέρι...
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Κυριακάτικο πρωινό στην παγωμένη Αθήνα. Εντάξει δεν χιόνισε εδώ αλλά είναι σα να έχει χιονίσει. Το κρύο είναι διαπεραστικό κι ένας ήλιος στο βάθος δείχνει απειλητικά τα… δόντια του.
Κάνω μια… βόλτα στα ειδησεογραφικά site και blog. Να δω τα νέα. Δείτε μια είδηση που θα την βρούμε μπροστά μας τις επόμενες μέρες. Είναι από το site της ΕΡΤ:
Τις ημέρες των εορτών περιμένουν οι έμποροι για να κινηθεί η αγορά, προκειμένου να καλύψουν τις απώλειες από την πτώση του τζίρου που καταγράφηκε και το Νοέμβριο. Με εκπτώσεις και δωροπροσφορές προσελκύουν τους καταναλωτές, ωστόσο σύμφωνα με έρευνα φέτος μεγάλο μέρος του 13ου μισθού θα διατεθεί για την αποπληρωμή των οφειλών σε δάνεια και κάρτες.
Οι καταναλωτές θα ξοδέψουν μόλις το 1/5 για την αγορά δώρων χριστουγεννιάτικων στολιδιών και ειδών ένδυσης και υπόδησης, ενώ πέρυσι ξόδεψαν το ¼ του 13ου μισθού. Τα χρήματα αυτά θα διατεθούν στην αποπληρωμή οφειλών σε δάνεια και κάρτες.
Υποτονικά κινείται για την ώρα και η κεντρική Βαρβάκειος αγορά, με τους εμπόρους να δηλώνουν ότι η τιμή της γαλοπούλας δεν αποκλείεται να κυμανθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από πέρυσι.
Το εορταστικό ωράριο τίθεται σε ισχύ από την ερχόμενη Τρίτη.
Θυμάστε την περασμένη εβδομάδα την... επιτυχία του υπουργού "Προστασίας" του πολίτη να ανακοινώσει στα ΜΜΕ ότι άδειασε το χώρο που δρούσαν αναρχικοί στο Κερατσίνι, τη βιασύνη του να δώσει στη δημοσιότητα από την ασφάλεια εικόνες καταστροφής από την κατάληψη στο δημαρχείο Κερτσινίου και να αφήσει να διαρρεύσει ότι ανάμεσα στους καταληψίες του ΡΕΣΑΛΤΟ ήταν και τα παιδιά του αντιπροέδρου της Βουλής κ. Νιώτη; Ε, λοιπόν μάπα το καρπούζι. Δείτε την αλήθεια όπως την καταγράφει το ψήφισμά του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου που, μάλλον, ξέρει καλύτερα τι συνέβει στο... σπίτι του. Σα δε ντρέπονται λίγο...
ΑΠΟ: ΔΗΜΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ ΓΡΑΦ. ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Ψήφισμα αρ. 284
Μετά τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν στην πόλη μας, το Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου κατά πλειοψηφία (των κ. Δημητρίου Μουρίκη και κας Σοφίας Θωμάρεη εχόντων την άποψη ότι πρέπει να γίνει δεκτό το υποβληθέν δικό τους ψήφισμα) αποφάσισε:
1ον Δηλώνουμε ότι δεν ανεχόμαστε στην πόλη μας την κρατική καταστολή για πολιτικές πράξεις και ενέργειες
2ον Καταγγέλουμε την επίθεση της αστυνομνίας στον πολιτικό χώρο ΡΕΣΑΛΤΟ του Κερατσινίου και το Δημαρχιακό Μέγαρο.
3ον Η πολιτική κίνηση ΡΕΣΑΛΤΟ λειτουργεί και δραστηριοποιείται στην πόλη μας με πολιτικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις.
4ον Ζητάμε να αφεθούν ελεύθεροι οι 64 συλληφθέντες πολίτες που συνελήφθησαν στην πόλη μας
5ον Διλώνουμε ότι κανένα αδίκημα ή καταστροφή δεν συντελέστηκε στο Δημαρχειακό Μέγαρο.
6ον Η πράξη της εισόδου στο Δημαρχείο των 42 συλληφθέντων για μας είναι μία καθαρά πολιτική πράξη και την αποδεχόμαστε.
7ον Καταγγέλουμε τα ΜΜΕ που διαστρέβλωσαν και παραποίησαν τα γεγονότα συνειδητά ή από λάθος πληροφόρηση.
8ον Η Διοίκηση του Δήμου να οργανώσει συνέντευξη τύπου για να αποκαταστήσει την αλήθεια, διότη στην πόλη μας θεωρούμε θεμιτή την πολιτική πράξη.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΛΕΟΝΤΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Κοινοποίηση 1. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη 2. Υπουργό Εσωτερικών και Αποκέντρωσης 3. Εισαγγελία Πειραιά 4. ΜΜΕ υ.γ.
Αυτοί που δεν το ψήφισαν είναι του ΚΚΕ , άλλωστε ήταν και η μόνη παράταξη που δεν εμφανίσθηκε το Σάββατο το βράδυ στο Δημαρχείο, ούτε καν να δουν τι έγινε...
Αντιπαράθεση πάνω από χιλιάδες τόνους απορριμμάτων, που εδώ και μέρες παραμένουν συσσωρευμένοι στην πρωτεύουσα, ξέσπασε χθες μεταξύ υπουργείου Εσωτερικών και Δήμου Αθηναίων.
Μπροστά στους κινδύνους οι οποίοι απορρέουν από τη μη αποκομιδή σκουπιδιών, εξαιτίας της απεργίας των συμβασιούχων του δήμου της πρωτεύουσας, ο υπουργός απέστειλε χθες επιστολή προς τον δήμαρχο Αθηναίων Ν. Κακλαμάνη ζητώντας να αναλάβει τις ευθύνες του και να κινήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Αμέσως μετά την επιστολή αυτή εκδόθηκε ανακοίνωση από το δήμο, σύμφωνα με την οποία έχουν ήδη ξεκινήσει από την Τρίτη όλες οι νόμιμες διαδικασίες.
Ειδικότερα, στελέχη του δήμου υποστήριζαν πως έχει κατατεθεί αγωγή στη Δικαιοσύνη, προκειμένου να κηρυχθεί παράνομη και καταχρηστική η απεργία και σήμερα αναμένεται η σχετική απόφαση. Ερωτήματα, ωστόσο, έχει προκαλέσει το γεγονός πως από πλευράς δήμου ουδέποτε υπήρξε ενημέρωση για την κατάθεση αγωγής κατά των απεργών.
Ενδεικτικό είναι πως και ο ίδιος ο δήμαρχος σε τηλεοπτική του εμφάνιση χθες το πρωί και αναφερόμενος στην προηγούμενη προσφυγή του με την οποία ανεστάλη η απεργία στο τριήμερο των εκδηλώσεων για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, σημείωσε: «Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί να επαναληφθεί αυτό». Η δήλωση αυτή ωστόσο, έγινε αφού είχε ήδη κατατεθεί από προχθές το μεσημέρι - σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν στον δήμο - η νέα προσφυγή.
Αρμόδιοι παράγοντες του δήμου απέδιδαν τη μη γνωστοποίηση της αγωγής στις εξελισσόμενες διαπραγματεύσεις με τους συμβασιούχους για να λήξουν τις κινητοποιήσεις. Στην επιστολή του προς τον δήμαρχο Αθηναίων, πάντως, ο κ. Ραγκούσης επαναλάμβανε πως τα αιτήματα των συμβασιούχων δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. «Η μονιμοποίησή τους είναι ευθέως αντισυνταγματική και παράνομη», σημείωνε ο υπουργός Εσωτερικών, απορρίπτοντας και το ενδεχόμενο προσαύξησης της μοριοδότησης για την προϋπηρεσία, καθώς θα παραβίαζε «κάθε έννοια ισονομίας».
Αντίθετα ο δήμαρχος Αθηναίων, Ν. Κακλαμάνης, στην ανακοίνωσή του κατηγορεί το υπουργό για αδιαλλαξία λέγοντας ότι αρνείται να ικανοποιήσει το βασικό αίτημα των απεργών το οποίο υποστηρίζεται, όπως τονίζει, από την ΚΕΔΚΕ και όλα τα κόμματα της Βουλής, πλην της κυβέρνησης. ΚΕΔΚΕ Το θέμα της αυξημένης μοριοδότησης τέθηκε από πλευράς ΚΕΔΚΕ και στη χθεσινή συνεδρίαση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής σχετικά με το νομοσχέδιο για το νέο σύστημα προσλήψεων, ενώ αναμένεται να απασχολήσει και τη σημερινή συνεδρίαση του Δ.Σ. της Ένωσης. Η κατάσταση πάντως στο δήμο της Αθήνας και πολλούς άλλους δήμους είναι δραματική, αφού εκτιμάται ότι 7.500 τόνοι σκουπιδιών έχουν συσσωρευτεί και ακόμη κι αν λήξει η απεργία, θα χρειαστούν πολλές ημέρες για να μαζευτούν.
Η είδηση είναι η παρμένη από τη σημερινή ΗΜΕΡΗΣΙΑ. Η διαβίωση όμως στην πόλη των σκουπιδιών είναι πάρα πολύ δύσκολη ενώ κινδυνεύουμε από ένα σωρό αρρώστιες. Μα, δεν έχει κανείς μυαλό σε τούτο τον τόπο; Κι έρχονται και Χριστούγεννα...
Σας ζαλίζω τώρα με πράγματα που μπορεί να μην έχουν και κανένα ενδιαφέρον για σας, αλλά για μένα αποτελούν «κομμάτι» της ζωής μου. Καθημερινά περνώ, λόγω της δουλειάς μου, ατέλειωτες ώρες μπροστά σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ευθύνες για το γράψιμο, για την πορεία της εφημερίδας, για τα κείμενα που θα πάνε τυπογραφείο και θα μπουν στα περιοδικά…
Έτσι, για να χαλαρώνω και να μπαίνω με περισσότερη διάθεση στην ουσία της δουλειάς μου επέλεξα, από τον περασμένο Αύγουστο, δύο παιχνίδια on-line στο internet, τις «Φυλετικές Μάχες» και το «Travian». Και τα δύο είναι παιχνίδια στρατηγικής, ανάπτυξη, πόλεμο και… κανονική ήρεμη ζωή. Μπήκα για πλάκα και τέσσερις μήνες μετά συνεχίζω με την ίδια διάθεση και ενθουσιασμό.
Το σημείο «κλειδί» είναι ότι μπορεί κανείς να «δουλέψει» με ομαδικό πνεύμα και τότε έχει επιτυχία. Η αλαζονεία «πληρώνεται». Όλο και κάποιος πιο δυνατός θα βρεθεί στο δρόμο σου να σε «εξαφανίσει» από προσώπου Γης.
Και... Χριστουγεννιάτικος Υφαντής
Το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα ποτέ, ένα χρόνο και μία μέρα πριν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν ότι θα εύρισκα μια Αθήνα, μια Ελλάδα να τραγουδάει. Ενωμένη. Μικροί και μεγάλοι, αγόρια και κορίτσια, μπαμπάδες και μαμάδες, έφηβοι και σπόρια. Υπάρχουν δεκάδες τραγούδια για την αυριανή μέρα-άλλωστε, οι ποιητές μας την έχουν πενθήσει προκαταβολικά και αγιασμένα:
Από το «ω γλυκύ μου έαρ» ως το «σημαίες τώρα σε ντύσανε, παιδί μου εσύ κοιμήσου, κι εγώ τραβώ στ αδέλφια σου και παίρνω τη φωνή σου», ακόμα κι ως το «είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια» Αντί για όλα αυτά, αυτές τις μέρες, οι Ελληνες τραγουδάμε ενωμένοι…το τραγούδι του Παριζάκη! «Θα ’μαι καλό παιδί, άριστος μαθητής…» «Θα κοιμηθώ νωρίς, θα είμαι συνεπής…»
Συνήθως δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίες, αλλά αυτή η σύμπτωση είναι ικανή να με βάλει σε πειρασμό. Το παριζάκι είναι παντού. Σε ραδιοφωνικά σποτάκια, στο Ιντερνετ, στην τηλεόραση, σε προσφορές CD από περιοδικά που λυσσάνε στην επανέκδοση. «θα ’μαι καλό παιδί, θα κάνω ό,τι πεις…»
Το τραγούδι μου έχει γίνει εφιάλτης, που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Παρέες μπαμπάδων με τα αγόρια τους κατεβαίνουν χαρωπά τη Δημοκρατίας, λες και μόλις τους επέστρεψαν οι εξωγήινοι από απαγωγή μετά λοβοτομής. Κενό βλέμμα, ρομποτική φωνή, σινεφίλ ανατριχίλα από το Invasion of the Βody Snatchers,(σωστά, Θοδωρή); Κουρδιστά ντουέτα ανθρώπινων φωνητικών χορδών αναπαράγουν ηλεκτρονικά το στίχο με τις κατάλληλες κινήσεις ζόμπι: «θα ’μαι καλό παιδί, άριστος μαθητής, αρκεί το παριζάκι μου να είναι υφαντής».
Γιέ μου, Οδυσσάκι μου, αγόρι μου, πρίγκιπα των ονείρων μου, είσαι πολύ μικρός ακόμα για να αποστηθίσεις το τραγούδι. Άσε τη μαμά να σου το εξηγήσει- σύντομα, άλλωστε, θα της εξηγείς εσύ. Αυτό, αστέρι μου, είναι ένα τραγούδι που σου μαθαίνει πώς να ξεφτιλιστείς, και μάλιστα πώς να ξεπουληθείς στεγνά για ένα παριζάκι. Να ανταλλάξεις την απείθεια, την ανυπακοή, την αμφισβήτηση, για να αποκτήσεις πρόσβαση σε ένα αμφιβόλου ποιότητος αλεσμένο υποπαράγωγο κρέατος.
Ακόμα κι αν δεν αντιλαμβάνεσαι, Οδυσσάκι μου, τις φρικώδεις αποκαλύψεις του μπαμπά «Στόφορου», στο blog όπου παραπέμπω τους φίλους του protagon η ουσία δεν αλλάζει. Μη μασάς αυτό το τραγούδι, φάε κάτι πιο υγιεινό: (Γλυκιέ μου εσύ δεν χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι, Μέσα στις φλέβες ολονών, έμπα βαθειά και ζήσε) Πάρτο αλλιώς Οδυσσέα. Ορθωσέ μου το λιλιπούτειο ανάστημά σου, ψήσε μου το ψάρι στα χείλη και πάρτο όλο, μα όλο, αλλιώς, παιδί μου, καμάρι της ζωής μου.
Χτύπα τα πόδια σου κάτω και δήλωσέ μου ότι δεν θα κοιμηθείς ποτέ ξανά, γιατί γουστάρεις να παίζεις κουκλοθέατρο μέχρι τις τρείς το πρωί. Ούτε θα κάνεις ποτέ ξανά μπάνιο επειδή αποφάσισες ότι θα είσαι βρώμικος για πάντα, ούτε θα διαβάσεις τα μαθήματά σου γιατί βαριέσαι, βαριέσαι, βαριέσαι. Ότι δεν θα είσαι συνεπής ποτέ, πουθενά, για κανένα αφασικό χάνο, επειδή έτσι σου το είπε ότι «πρέπει-να-είσαι-συνεπής». Κάνε με να σε κυνηγήσω. Κάνε με να θυμώσω.
Κάνε με να προσπαθήσω να σε δελεάσω με αλλαντικά, για να σε φέρω στα νερά μου. Εγώ: Και το παριζάκι; Τι θα γίνει, δεν θα το φας το παριζάκι; Εσύ: Το παριζάκι σου να το πάρεις και να το βάλεις εκεί που ξέρεις, μαμά. Αχ, γιέ μου, δεν ξέρεις πόσο περήφανη με κάνεις!
(*τα πλάγια γράμματα είναι από τα «Εγκώμια» της Μ. Παρασκευής και από το ποίημα «Επιτάφιος» του Γ. Ρίτσου)
Το κρύο αρχίζει να… τρυπάει τα πρωινά και τα βράδια εδώ στα κεντρικά και νότια. Είναι που μέχρι πριν λίγες μέρες είχαμε καλοκαίρι και ξαφνικά τουμπάρισε ο καιρός. Χειμώνιασε. Ψιλοβρέχει, λες και ρίχνει χιονόνερο.
Ίσως, λέμε τώρα, έλαβε σοβαρά υπόψη του ο καιρός τις αλλαγές που κάναμε από χθες εδώ στο site. Σου λέει, δε γίνεται να… χιονίζει και εγώ να το «παίζω» ακόμα καλοκαιρινός…
Έτσι άλλαξε τροπάρι. Είναι και τα Νικολοβάρβαρα που πάντα θυμάμαι ότι χάλαγε ο καιρός. Και η μάνα μου το θεωρούσε κάτι πολύ φυσιολογικό. Δε γίνεται, σου λέει, να μη χαλάει ο καιρός τα Νικολοβάρβαρα…
Στη Βουλή έχει ανοίξει η συζήτηση για τον προϋπολογισμό, αλλά κάποιοι φοβούνται τον περσινό Δεκέμβρη. Ήδη άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους άρθρα στις εφημερίδες που καλούν σε αυτοσυγκράτηση, σε… κόσμιες διαδηλώσεις, μακριά από καταστροφές περιουσιών…
Μακάρι να γίνει έτσι, αλλά αυτό πετυχαίνει όταν πραγματικά έχεις διάθεση για θετικές αλλαγές και όχι μόνο με απειλές του τύπου «θα συλληφθούν οι ταραξίες». Ήδη 400 σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αρκετές πανεπιστημιακές σχολές έχουν κατεβαίνει σε αποχή εις μνήμην Αλέξη Γρηγορόπουλου. Και είναι και οι διεθνείς ακτιβιστές που θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις διαδηλώσεις.
Διότι, θα το γνωρίζετε φαντάζομαι, την Κυριακή στη 1,00 μετά το μεσημέρι στα Προπύλαια και το δεύτερο τη Δευτέρα στις 12, επίσης στα Προπύλαια πραγματοποιούνται συλλαλητήρια. Σε τέτοιες εκδηλώσεις μνήμης καλό είναι να έχουμε συμμετοχή.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!